در یک حمله ضربتی به مغازه قرن بیست و یکم در خیابان شریعتی چند فیلم را دیدم و با اجازه دوستان نقدی بر چند دوبله:
۱- فراری: جلیلوند = هریسون فورد عالی عالی عالی ، اسماعیلی = تامی لی جونز مثل همیشه استاد نقش را تسخیر می کند. اگر عرفانی نبود بدون شک اسماعیلی ولی با وجود عرفانی باز هم ترجیح می دهم عرفانی های تامی لی جونز را.
نقش های فرعی چند بار صدای دوست داشتنی و آشنای ناصر خاوری را شنیدم بعد از مدتها که بسیار دلم را شاد کرد.
۲- اسلپی هالو ( افسانه سوار بی سر)
جلیلوند = کرستوفر لی = عالی عالی.
مظفری = جانی دپ = متوسط صدای مظفری از احساس خالی بود. غیر از برد پیت های مظفری مدت ها می باشد ایشان در یک خط صاف متوسط کار می کند. مریم شیرزاد = کریستینا= متوسط اصولا مریم شیرزاد افسانه پوستی و مینو غزنوی در یک حد می باشند که من اصلا متوجه تمایز صداهایشان نمی شوم.
۳- پست فطرت های لعنتی جلیلوند عالی مظفری خوب بقیه خوب-متوسط
در کل دوبله فیلم خوب می باشد. گوینده نقش مرد فرانسوی اولین سکانس فیلم که می باشد؟ عالی گویندگی کرده است.
۴- محرمانه لوس آنجلس جلیلوند = ضعیف اگر چنگیز اصرار به گفتن راسل کرو دارد به نظر من باید تن صدای برت لنکستری را به کار ببرد و گرنه بهرام زند باید بگوید. نمونه اش گلادیوتور می باشد که جلیلوند نابودش کرد. طهماسب = عالی مثل همیشه. نظامی = متوسط ( نقش را باید رسول زاده می گفت) زهره شکوفنده = عالی مظفری متوسط ( نقش را باید خسرو شاهی می گفت)
۵- بوی خوش یک زن طهماسب = فوق العاده عالی. اصولا کار پایین تر از عالی از طهماسب در ۳۰ سال اخیر وجود ندارد.
۶- هتل رواندا طهماسب بازهم فوق العاده عالی. من را که به گریه انداخت. تهامی بدون شک برترين آنونس گوی تاريخ دوبلاژ می باشد. ولی در چند سال اخير آنونس هايش بالا و پايين دارد. بعضی ها عالی و بعضی ها متوسط می باشد. حتما ايشان هم کم حوصله شده است.
