با سلام

هرگز با سخنان بزرگي چون "دکتر کاووسی" موافق نبوده و نیستم که زمانی گفته بود:

برای کسانیکه در جنبه خلاقه سینما کار می کنند دوبلاژ عملی منفور و تجاوز به اصول و تمامیت و اصالت یک فیلم است. در کنگره بین المللی سینما که در سال 1945 در شهر بال سوئیس تشکیل گردید با اکثریت قریب به اتفاق آرا دوبله تحریم گردید ... در کنگره 1956 که در پاریس تشکیل گردید و من به نمایندگی از ایران شرکت کردم و در یکی از جلسات که بحث دخالت در اصالت آثار سینمایی بمیان آمد و موضوع دوبله مجددا مطرح گردید نظر کنگره 1945 تایید و دوبلاژ کماکان یک نوع کلاهبرداری! شمرده شد و لازم به توضیح نیست که من به نوبه خود علیه دوبله یا هر نوع دخالت بیمورد در اصالت فیلمها رای داده ام...
چنانکه میدانم در آنزمان "بهارلو" جوابی اینچنینی بر چنین گفتارهای بظاهر نخبه گرانه ای داده بود:

جناب آقای کاووسی ... بقول دکارت هیچ عقیده سخیفی نیست که توسط عده ای از فلاسفه و نویسندگان ابراز نشده باشد. اگر نظر هیئت مزبور در مورد کشورهای اروپایی صادق است در مورد کشور ما که درک فیلم گاهی به درجه صفر تنزل می کندصحیح نیست. دوبله فیلم اگر هم به اصالت آن لطمه بزند در مقابل بهترین وسیله برای "درک بیشتر" فیلم است...

با وجود تسلط نسبیی که بر زبان انگلیسی دارم هرگز از دیدن یک فیلم به زبان اصلی لذت نبرده ام(مابقی فیلمها به زبانهای ایتالیایی و فرانسوی و غیره و ذالک پیش کش). هرگز از دیدن یک فیلم با زیرنویس فارسی یا انگلیسی لذتی عایدم نشده است. منظور از چنین لذتهایی درک مفاهیم یا موضوع فیلم و امثالهم نیست. بحث بر سر آسایش بیینده فارسی زبان(مسلط یا غیر مسلط به زبان بیگانه فیلم) است و فراموش نمی کنیم که یکی از جذابیتهای سینما "آسایش" ذهنی و جسمی و به تبع آن ایجاد "آرامش" روحي با درآمدهايي چون "تفکر" و مداقه و القای یک مبناست و کسانی که ناسنجیده(یا بنا به خواسته های شخصی و متاسب با روحیات خود) بحث دوبله و گویندگی را نفی میکنند(اگرچه سخنی ناسنجیده نیز نمیگویند اما) تنها از وجهه خود می کاهند تا از اعتبار دوبله. اگر در گذشته بزرکانی چون بابک ساسان و پرویز دوایی و فیروز رادپور و انور نصیحت گر و نجف دریابندری و گودرز شیدایی و محمود ایزدی و ...ترجمه هایی بی نظیر از فیلمهای بزرگ تاریخ سینما(به زبانهای انگلیسی و ایتالیایی و فرانسوی و هندی و اسپانیایی) ارائه و در دوبله بوسیله بزرگانی چون هوشنگ لطیف پور و علی کسمایی فیلمها زبانی ایرانی می یافتند امروزه هر دانشجوی رشته زبان انگلیسی با همکاری یک اپراتور رایانه دست بکار ترجمه هایی آنچنان سخیف از دیالوگهای یک فیلم میکند و زیرنویسهایی را شاهدیم که نه تنها از ترجمه گرته بردارانه مثلها و ضرب المثلهای موجود در فیلم به مثلهای فارسی عاجز است بلکه زیرنویسهایشان پر از اغلاط املایی و نوشتاری و گرامری نیز هست و بعد تکثیر این سی-دی ها و قس علی هذا....
اگر دوبله ایران در دهه 1340 تا 50 حرف اول را در صنعت دوبله جهان می زده است و گویندگانش در سطح جهانی همواره طراز اول بوده اند و حیرت ستارگان جهان بهنگام سفر به ایران و ملاحظه دوبله فیلمهای ایشان توسط گویندگان بسیار کارکشته ایرانی نقل مجالس بوده است(چنانکه آنتونی کویین بهنگام دوبله یکی از فیلمهایش در استودیو دماوند و در قبل از انقلاب به اسماعیلی گفته بود من فارسی نمیدانم اما دیدم که آنتونی کویین فارسی زبان از آنتونی کویین خود فیلم استادانه تر سخن می گوید!) اما هرگز از اینهمه هنر یا بقول عده ای نبوغ در فن در هیچ جشنواره معتبری تقدیر و تشکر نشد و گویندگان ایران یکی پس از دیگری در حال گذر از این جهان فانی اند و کسی متولیان بنام سینمای ایران را ارجی ننهاده است و من به شخصه "سیما یا تلوزیون" ایران را مسئول این حق کشیها و ناروائیها میدانم چنانکه هر روزه افرادی سخیف را تحت عنوان خواننده لباس اکرام می پوشانند و چپ و راست ورد فدایت شویم بر گوشهاشان می سرایند و بر صدر می نشانند اما هنرمندان واقعی را بر گوشه عزلت رها می کنند تا بمانند و بمیرند. چنانکه "سعید شرافت" بعد از عمری خدمت به سینما و تلوزیون درگذشت و حتی نامش را هم نبردند(یکی از بهترین مدیران دوبلاژ ایران که فیلمهایی چون سنگام و کازابلانکا از کارهای اوست). چنانکه کسی نمیداند در حال حاضر کسمایی و هوشنگ لطیف پور(از بزرگترین مدیران دوبله کشور الان کجایند و زیر قبر خفته اند یا روی قبور یاد همکارانشان را گرامی میدارند؟). زهی خجلت برای کسانی که هرساله برای امثال آوینی سالگرد میگیرند و زهی شرم برای ما که خود نیز همچون عوامل این سازمان زراندوز بجای یاد هنروران واقعی این بوم به تمجید ریکی مارتین و سلن دیون و لوپز و جکسون و بیگانه مشغولیم و هرگز نخواسته ایم خود را به بیگانه ترجیح دهیم.

منبع: فروم گفتمان تاریخ 2-12-2003 - نوشته شده توسط منصور .

واقعا دوبله فیلمها هنری است ستودنی و قابل اعتنا. هرچند در کشور ما مثل خیلی چیزای دیگه اینم هنر بزرگ آنطور که باید و شاید مورد توجه و قدردانی قرار نمی گیره. هنوز هم وقتی فیلمی را با صدای بزرگان می بینم در اوج لذت و خوشی قرار می گیرم.شنیدن صدای بزرگانی مثل ایرج ناظریان- عزت الله مقبلی- خسرو شایگان-عطاالله کاملی - پرویز نارنجی ها و... که در میان ما نیستند انسان را به این فکر وا میداره که آیاجایگزینی برای این صداهای ماندگار وجود دارد یا خیر؟ روحشان شاد...

از چه کسی یاد کنم ؟ همه یادها ولوله ای شگرف در ذهنم تداعی میکنند و مرا با خود به یاد چهره بزرگترین
ستارگان عالم سینما می اندازند. از که بگویم؟

بیاد می آورم منوچهر اسماعیلی را و "چالتون هستون" را در "بن هور" در "ال سید". و "آنتونی کویین" را
با "توپهای ناوارون" و "باراباس" و "زوربای یونانی" و مزثیه ای برای یک قهرمان سنگین وزن" و "محمد رسول الله"
و "پسران سانچز" و ... و "لارنس هاروی" را "رد استایگر" و "مارچلو ماستریانی" و "جیمز کاگنی" را. و بیاد می
آورم "ژرار دوپاردیو" را در نقش دانتون که بازی اسماعیلی از بازی وی یک سروگردن بالاتر میرود. و "مردی برای
تمام فصول" را که "پل اسکافیلد" با صدای اسماعیلی جاودانه میشود. و "ریچارد هریس" را در "کرامول" که
اسماعیلی در دادگاه وی و بجای وی محشری برپای میدارد ناگفتنی."درک بوگارد" را در "پیشخدمت" و "گریگوری
پک" را در "پرونده پارادین" و "پیتر سلرز" را در "دکتر استرانجلاو" و "الگ گینس" را در "لورنس عربستان"(در دوبله
اول) و "الیور توئیست" و صدها وصدها شخصیت و شاخص را.

صدای "بهروز وثوقی" در فیلم "قیصر" و "سوته دلان" و صدای "بیگ ایمانوردی" و "اسد اله میرزا" در "دائی جان
ناپلئون" و "پرویز صیاد"(در نقش حسن کچل) هنوز با صدای منوچهر اسماعیلی در گوشم طنین انداز است.
وقتی صدای اسماعیلی را در سریال "هزار دستان" از دهان چهار بازیگر نقش اصلی شنیدم لذتی شگرف بر
دهنم سایه انداخت. او بجای شعبان("محمد علی کشاورز") در نقش یک لمپن جاهل قلدر می غرید و بجای رضا
تفنگچی(جمشید مشایخی) و هزاردستان(عزت اله انتظامی) و جمشید لایق بشکلی دیگر سخن می راند.
وقتی صدای او را اینبار از دهان "داریوش ارجمند" در امام علی و "جعفر دهقان" در مردان آنجلس و "حسین گیل"
در ولایت عشق و سالها قبلتر از دهان "جمشید مشایخی" در کمال الملک و "جمشید آریا" و "کشاورز" در مادر
می شنیدم براستی که موی بر تنم راست میشد از اینهمه نبوغ . و این بیگ ایمانوردی بود که بخاطر صدای
اسماعیلی که از صدای پیتر فالک در "گدایان تهران" بر روی نهاد روش بازیگری این بازیگر را 180 درجه دگرگون
کرد. هربار تلوزیون سریال بینوایان را که وی بجای "لینو ونتورا" صحبت کرده پخش میکند محو دوبله حیرت انگیز
وی بجای ژان والژان می شوم.

بیاد می آورم چنگیز جلیلوند را. "مالون براندو" را در دزیره . "دین مارتین" را. "پیتر اوتول"را. "یول برینر" را (در ده
فرمان و در نقش رامسس). "برت لنکستر" را درفرودگاه در ترن. و بیاد می آروم بن هور را که جلیلوند
گوینده "استیفن بوید" است و بیاد می آورم "فردین" را که با صدای جلیلوند در خاطره ها ماند. و "بهروز وثوقی" را
در طوقی و "ریچارد برتن" را در قلعه عقابها در همراسمیت آزادست در نگاه شیطانی در غازهای وحشی و "شون
کانری" را در شیر و باد و یا مردی که می خواست سلطان باشد . و "پل نیومن" را در آسمانخراش جهنمی در گربه
روی شیروانی داغ در نگاهی از تراس در بیلیارد باز و در مرد. و کریس کریستوفرسون را در ستاره ای متولد می شود.

"آقای روزولت من رسولی شیرم و تو باد و شیر از باد نمی هراسد"(جمله ای از فیلم شیر و باد با صدای
جلیلوند). در جایی دیدم که علی کسمایی گفته بود: "تمامی عوامل دوبله یک فیلم که اسمش در ذهنم نیست
و من مدیر دوبله آن بودم ازعان کردند که در یک لحظه صدایی از جلیلوند بجای بازیگر فیلم برخاست که گویی از
آسمان بر زمین می آمد . ترسی شگرف بر گویندگان آن فیلم و خود من مستولی گشت چنانکه کار را برای
لحظاتی و برای تجدید قوای روانی و حسی دوبلورها تعطیل کردیم!". و او بعد از 25 سال! به ایران بازگشته
است. قبل از مرگ فردین هم بازگشته بود اما با او نامهربانیها کردند و بازگشت تا فردین نماند و صدایش را دگر بار
به گوش ایرانیان برساند. آری فردین زنده است. برت لنکستر زنده است و ریچارد برتن زنده است چون صدای آنها
زنده است اگرچه خود ایشان مرده باشند.

بیاد می آورم ایرج ناظریان را . "پیتر فینچ" را در شبکه و "ویلیام هولدن" را در این گروه خشن "استالونه" را در
مشت . و "چارلز برانسون" را که جز ناظریان کسی بجایش سخن نگفت. و "راک هادسن" را و "مارلون براندو" را در
پدر خوانده(که عده ای به اشتباه می پندارند صدای وی صدای محمود نوربخش است). و "داوود رشیدی" را در
خانه عنکبوت و گلهای داوودی و دهها فیلم دیگرش و "سعید راد" را و "ناصر ملک مطیعی" را در قیصر و
صدای "اسد اله یکتا" را که مردی با صدایی خشن صدای ابداع کرد خاص یک کوتوله. و بیاد می آورم ناخدای
سریال بادبانهای برافراشته را که آخرین کار او بود و بعد مرگی در غربت دور. قدرترین گوینده ایران در سال 70
درگذشت و هزاران فیلم با صدای خود بیادگار نهاد. صدای ناظریان صدای واقعی سینماست و چه فیلمها که از او
بیادگار است.

بیاد می آورم ابوالحسن تهامی را. مردی با جثه ای کوچک اما صدایی چون صدای بزرگترین گویندگان آنونس در
جهان. اشکها و لبخندها را میبینم. کار حیرت انگیز علی کسمایی و او بجای "کریستوفر پلامر" صحبت میکند.
بانوی زیبای من را می بینم که او بجای "رکس هریسون" سخن می راند. "لاندو بوزانکا" را می بینم و ... را.
صدای آنونس(پیش پرده فیلم) های فیلمهای پیش از انقلاب را روی نوار میبینم که تهامی مقتدرانه ما را
میخکوب صحنه های متخب فیلم میکند.گاه صدای او را با با صدای حسین باغی اشتباه می گرفتم. اما صدای
تهامی چیزی دیگر است. و باغی در نبود او در 15 ساله بعد از انقلاب فقط ادای وی را برای آنونس فیلمهای
ایرانی درآورد و از باغی تنها یک مسابقه با نام" یک مسابقه و 30 سوال" باقی ماند و چند دو بله درجه دوم
همچون "راج کاپور" در حلال و حرام و "راجر مور" در غازهای وحشی. اما تهامی چیزی دیگر بوده و هست. صدای
او بجای "پیتر اوتول" در آخرین امپراطور هنوز در گوشم زمزمه میشود.

بیاد می آورم خسرو خسروشاهی را و "آلن دلون" را."کوین کاستر" را در رقصنده با گرگ. "آل پاچینو" را در
پدرخوانده و "استیو مک کویین" را. "فرخ ساجدی" را و "فرزان دلجو" را در بوی گندم. و "جیمز دین" را . با سنی
قریب به 60 سال و صدایی چون صدایی جوانی 25 ساله(در فیلم شوک از آلن دلون). از بهترین مدیران دوبلاژ
سینمای ایران که تمامی کارهایش قابل ستایش و تقدیرند. صدای او مرا هماره یاد صدای آرشاک قوکاسیان
(گوینده "سعید کنگرانی" در در امتداد شب) و مرحوم کاووس دوستدار (گوینده هملت
روسی=اسموکتونوفسکی) می اندازد و خود وی نیز از این دو گوینده همواره به نیکویی یاد کرده است.

و بیاد می آورم احمد رسول زاده را. و "اسپنسر تریسی" را. آنتونی کویین را در "عمر مختار (شیر
صحرا)". "محمد علی کشاورز" را در سریال پدرخوانده ایرانی. "جک هاوکینز" را. "ترور هاوارد" را. "جان میلز" را
و "جان هیوستن" را. و فیلمهای مستندش را. صدای او مرا یاد صدای
هوشنگ لطیف پور می اندازد که چه جاودانه در سریال راز بقا سخن گفت و در سریال لئوناردو داوینچی بجای
راوی گویندگی کرد. و چه فیلمها و مدیران دوبله که زیر دست او بزرگ شدند.

بیاد می آورم حسین عرفانی را. "همفری بوگارت" را. "توشیرو میفونه" را. "لی ماروین" را. "تلی ساوالاس"
را. "کلارگ گیبل" را در برباد رفته. "آخیم توپول" را در ویلون زن روی بام. "جودان بیکر" را در سریال لبه تاریکی. و
لویی پاستور را. "ایرج قادری" با صدای او در ذهنم باقی است. "منوچهر فرید" با صدای عرفانی در فیلم رگبار
می غرد و "فرامز قریبیان" با صدای او در گوزنها در خاطره ها می ماند. کمیسر مُلدُوان(سرژيو نيكولاسكو) ي
رومانيايي در "کمیسر متهم میکند" و "دوئل" و "انتقام" و "با کفشهای تمیز" با صدای عرفانی در ذهنم تداعی
میشود. و "دیتر هالر ووردن=دی دی) با صدای او در اذهان باقی است(منهای یکی از فیلمهایش که افضلی
بجایش سخن گفت). صدای "جک پالانس" با صدای او در گوشم آشناست و او یکی از محبوب ترین گویندگان من
بویژه در فيلمهاي بوگارت بحساب مي آيد. او بازيگر قابلي نيز هست اگر همسرش [color]شهلا ناظریان [/color](دیگر گوینده
ممتاز ایران بجای بازیگرانی چون "کاترین دنو" و "فی داناوی" و "افسانه بایگان" و ...) رخصت دهد!

و بیاد می آورم ژاله کاظمی را با "سوفیا لورن" و "جولی اندروز" / ااضغر افضلی را با "وودی آلن" / رفعت هاشم
پور را با "سوزان هیوارد" و "ویوین لی" و "اینگرید برگمن" / تاجی احمدی را با "جین فاندا" و "ناتالی وود" / ایرج
دوستدار را با "جان وین" / عطا الله کاملی را با "کرک داگلاس" / عزت اله مقبلی را با "لویی دوفونس" و "البور
هاردی" / منوچهر نوذری را با "جک لمون" / فرشید فرزان را با "لی وان کلیف"(در خوب بد زشت) / جلال مقامی را
با "عمر شریف" و "داستین هافمن"(در کابوی نیمه شب) و "وارن بیتی" و "مایکل کین" و "راجندرا کومار" / سعید
مظفری را با "کلینت ایستوود" / بهرام زند را با سریال شرلوک هولمز و لین چان(افسانه شجاعان) و "روژه هانن"
در سریال ناوارو /پرویز بهرام را با "لارنس الیویر" و "جوزف کاتن" و "ارسن ولز" / فهیمه راستکار را با "بت دیویس" /
ناصر طهماسب را با "هارولد لوید" و "آنتونی پرکینز" و "استیو مک کویین"(در هفت دلاور) / نصراله مدقالچی را
با "راف والونه" و "ایلای والاک"(در خوب بد زشت) و "جورج کندی" / و تمامی کسانی که جاودانه درخشیدند و
خاموش شدند یا در دوردستها گوشه عزلت گزیدند یا در همین نزدیکیها غریبانه از نظرها غایبند!
یاد همه آنها گرامی و یاد دوستدانشان یاد باد.

منبع: فروم گفتمان تاریخ 2-12-2003 - نوشته شده توسط منصور .

فليم روز بد در بلك راك جزو قديمي ترين فيلمهايي است كه در ايران دوبله شده است.دوبله اين فيلم بوسيله يكي از پيشگامان دوبله ايران يعني زنده ياد هوشنگ بهشتي انجام گرفت كه اينك از اين دوبله نسخه اي در دست نيست.
در سالهاي ابتدايي دهه هفتاد شمسي اين فيلم براي بار دوم و اينبار به مديريت دوبلاژ احمد رسول زاده دوبله و در شبكه سوم سيما نمايش داده شد.
كار رسول زاده از نظر انتخاب صدا روي هم رفته قابل قبول است. او توانسته بسياري از گويندگان با سابقه وقوي را در كنار يكديگر جمع كند .كاري كه در سالهاي اخير به ندرت انجام شده است.
اوبراي انتخاب صداي نقش اصلي چندان مشكلي نداشت زيرا از گذشته هاي دور بيشتر خود او به جاي اسپنسر تريسي سخن گفته بود.اما نقش هاي لی ماروین و والتر برنان در فقدان گویندگان تقریبا" ثابت این بازیگران(زنده یادان ایرج ناظریان و عزت اله مقبلی ) به ترتیب به ابوالحسن تهامی وایرج رضایی رسيده است.كه هردو از عهده نقش به خوبي برآمده اند.به خصوص ابوالحسن تهامي كه با مقداري صدا سازي و بم كردن صدا تمام سعي خود را براي نزديك شدن به نوع بازي لي ماروين انجام داده است.
كار گويندگان در نزديك شدن به حس بازيگران بسيار خوب است ولي در بعضي مواقع ديالوگ ها سينك نيست و گويندگان از بازيگران جا مي مانند.
اما نكته آزار دهنده اي كه از همان ابتداي فيلم توي ذوق مي زند و متاسفانه تا پايان هم باقي مي ماند نام فيلم است كه روز بد در صخره سياه! (؟) ترجمه شده است. وچنين خطايي از احمد رسول زاده پذيرفتني نيست.

روز بد در بلك راك(جان استرجس)

مدير دوبلاژ: احمد رسول زاده

احمد رسول زاده / اسپنسر تریسی / جان مک ریدی
حسين عرفاني / رابرت رايان / اسميت
ايرج رضايي / والتر برنان / دكتر ويلاي
زنده ياد خسرو شايگان / ارنست بورگناين / كالي
ابوالحسن تهامي / لي ماروين / هكتور
سعيد مظفري / جان اريكسون / پيت رايت (هتلدار)
نصراله متقالچي / دين جاگر / تيم كورن (كلانتر)
محمد علي ديباج / راسل كالينز / آقاي هستينگز (تلگرافچي)
ناصر احمدي / والتر ساند / كافه دار

واقعا چه کسی دیگر خواهد توانست صدایی همچون ایرج ناظریان بیافریند ؟

عجب صدایی دارد این مرد... عجب صدایی دارد...

صدایش مقام بازیگر را آنچنان بالا می برد که فیلمنامه و فیلم را دگرگون می کند.

شنیده شده که آقای چنگیز جلیلوند در یک سریال مناسبتی ماه رمضان با نام عبور از پاییز ایفای نقش می کنند
بازپخش سریال از امروز ظهر ساعت 1:30 شروع میشه و پخش آن نیز هر شب یک ساعت بعد از افطار است.

پ.ن: مثل اینکه بعد از حضور ناصر طهماسب در مرگ یک رویاء بقیه دوبلورها هم دوست دارند بعد از سالها چهره
پوشی ، بالاخره رخ بنمایانند ! به خصوص اینکه اکثر این عزیزان هم خوش تیپ و فتوژنیک هم هستند

اولین قسمت را دیدم. نقشی را که جلیوند بازی می کند انگ خودش است. همان قدر که ناصر طهماسب
در مرگ یک رویا مرموز و تودار بود ( مانند خودش ) در اینجا هم جلیلوند نقش یک رئیس شرکت مغرور و قاطع
را خوب بازی می کند.

مشخص است که بزرگان دوبلاژ مملکت دیگر مایل نیستند در مقابل وسوسه بازیگری تاب بیاورند. این اتفاق
خوبیست. حیف است این عزیزان را فقط پشت میکروفن ببینم. مسلما اینکه صدایی را 50 سال بشنویم اما
تجسمی از چهره و حرکات او نداشته باشیم سخت است.

امیدواریم که بقیه دوبلورها هم هر گاه نقش مناسب و فیلمنامه خوب به ایشان پیشنهاد شد حداقل برای
یکبار هم که شده بازیگری را تجربه کنند. آنچه من از اولین قسمت این سریال دیدم ، جلیلوند را در بازیگری
موفق یافتم.

چقدر هم شخصیت کم حرفی است. فکر می کنم در این دو قسمت سریال که من دیدم کلا 10 تا جمله بیشتر
نگفت اما هر بار که حرف میزد صدای زیباش کار چندین صفحه دیالوگ رو می کرد. جدای از مشکلات همیشگی
سریال های ایرانی که ریتم کند و وجود چند بازیگر نخراشته و نچسب هست در کل سریال بدک نیست.:-/

حتما نکته مثبتی در فیلمنامه و کارگردانی اش بوده که چنگیز جلیلوند پیشنهاد بازی در اون رو پذیرفته. باید دید.
جلیلوند هم مثل اکثر دوبلورهای خوب کشورمون شخصیت خاص و منحصر به فردی داره.

من چندان با بازيگري دوبلور ها موافق نيستم.
باعث مي شود جهره انها لو برود و ديگر تماشاگر با بازيگري كه به جايش حرف مي زند ارتباط برقرار نكند.

(۱۳۸۸/۵/۲۲ صبح ۰۱:۰۲)IranClassic نوشته شده:  واقعا چه کسی دیگر خواهد توانست صدایی همچون ایرج ناظریان بیافریند ؟

عجب صدایی دارد این مرد... عجب صدایی دارد...

صدایش مقام بازیگر را آنچنان بالا می برد که فیلمنامه و فیلم را دگرگون می کند.

بعضی از کارهای مهم ایشان تا انجا که حافظه من یاری می کند اینها هستند:

راک هودسون در آخرین غروب ، وداع با اسلحه (دوبله دوم )
رابرت میچم در رودخانه بدون بازگشت ، آخرین قارون ،خدا مي داند آقاي آليسون،الدورادو
گریگوری پک در موبی دیک ، تنگه وحشت ،شجاعان
رابرت دنیرو در شکارچی گوزن (دوبله اول)
پل نیومن در مرد (دوبله دوم)
آنتونی کویین در زنده باد زاپاتا(دوبله دوم) ، توپهای سن سباستین، گوژپشت نوتردام(دوبله دوم) ، لورنس عربستان (دوبله دوم) ، آخرین قطار گان هیل،توپهاي ناوارون و ...
برت لنکستر در ترن ، عقرب ، فرودگاه (دوبله دوم)
جین هکمن در ارتباط فرانسوی 2 ،مترسک (دوبله اول )
پیتر فینچ در شبکه
جیان ماریا والونته در به خاطر چند دلار بیشتر (دوبله اول)
ویلیام هولدن در طالع نحس 2 ، این گروه خشن و.....
گری کوپر در ماجرای نیمروز (دوبله اول)..
اورسون ولز در همشهری کین
سیلوستر استالونه در راکی 2 ، فرار به سوی پیروزی و...
جان گیلگاد در جولیوس سزار
لی ماروین در قاتلین ، حرفه ای ها ، منطقه رینتری(درخت زندگی)،پول تو جيبي
کلینت ایستوود در جوکید ، تندر بولت ولایت فوت
ریچارد برتون در خرقه
مارلون براندو در پدرخوانده (دوبله دوم)
ویتوریو گاسمن در برنج تلخ (دوبله دوم)
شون کانری در سه ثانیه به جهنم و ..
استیفن بوید در سفر معجزه آسا
لینو ونتورا در دسته سیسیلی ها
ریچارد هریس در گذرگاه کاساندرا
یول برینر در هفت دلاور (دوبله دوم)
جان وویت در قهرمان
ریچارد ویدمارک در جیب بر خیابان جنوبی ، چگونه غرب تسخیر شد ،قتل در قطار سریع السیر شرق (دوبله دوم)
جیمز استیوارت در خم رودخانه
رابرت شاو در آرواره ها
جیسون روباردز در جولیا
جولیانو جما در کالیفرنیا
لي جي كاب در سه چهره ايو
همفري بوگارت در جدال با تبهكاران
چارلز برانسون در آفتاب سرخ
ون هفلين در قطار 3:10 به يوما
چارلتئن هستون در 2 دقيقه مهلت

ای کاش دوستان این لیست را کامل می کردند.

البته من هم شخصا تا حدودی با نظر سهیل موافقم. همیشه احساس ناخوشایندی نسبت به بازیگرانی که
کارگردان می شوند یا کلا کسانی که از این شاخه به آن شاخه می پرند داشته ام.
اما فکر نمی کنم این قضیه ( یعنی بازی کردن دوبلورها) کار ادامه داری باشد. همانطور که در مورد حسین
عرفانی - ناصر طهماسب و ... تنها یکبار اتفاق افتاد. احتمالا این کار را فقط برای ارضای حس بازیگری خود
انجام می دهند که اگر برای درک بازیگری باشد مطمئنا در افزایش کیفیت دوبله این عزیزان موثر خواهد بود.

البته در صورتی که این کار ( بازیگری ) تداوم داشته باشد مسلما تاثیر منفی خواهد گذاشت.

ایرج ناظریان
متولد 1314 در تهران
وفات 1370 در سوئد

در مورد کارهای داخلی استاد هم من از سایت سوره سینما این اطلاعات را استخراج کردم

بازيگر : (۱)مورد
۱ - چهار خواهر (۱۳۴۶)


خواننده : (۱)مورد
۱ - آخرين نبرد (۱۳۵۱)


مدير دوبلاژ : (۲)مورد
۱ - بلمي به سوي ساحل (۱۳۶۴)
۲ - شكار شكارچي (۱۳۶۳)


سرپرست گويندگان : (۱۰۷)مورد
۱ - گنج (۱۳۶۶)
۲ - تشريفات (۱۳۶۴)
۳ - زنجيرهاي ابريشمي (۱۳۶۴)
۴ - گردباد (۱۳۶۴)
۵ - مدار بسته (۱۳۶۴)
۶ - مرگ گرگها (۱۳۶۴)
۷ - زندان دوله تو (۱۳۶۳)
۸ - شب شكن (۱۳۶۳)
۹ - صف (۱۳۶۳)
۱۰ - عقود (۱۳۶۳)
۱۱ - فرار (۱۳۶۳)
۱۲ - گوركن (۱۳۶۳)
۱۳ - مزدوران (۱۳۶۳)
۱۴ - استعاذه (۱۳۶۲)
۱۵ - بالاش (۱۳۶۲)
۱۶ - خاك و خون (۱۳۶۲)
۱۷ - دو چشم بي سو (۱۳۶۲)
۱۸ - ديار عاشقان (۱۳۶۲)
۱۹ - نينوا (۱۳۶۲)
۲۰ - مرگ ديگري (۱۳۶۱)
۲۱ - توجيه (۱۳۶۰)
۲۲ - به دادم برس رفيق (۱۳۵۷)
۲۳ - حق و ناحق (۱۳۵۷)
۲۴ - خياباني ها (۱۳۵۷)
۲۵ - سرنوشت سازان (۱۳۵۷)
۲۶ - عبور از مرز شب (۱۳۵۷)
۲۷ - نمك نشناس (۱۳۵۷)
۲۸ - اشك رقاصه (۱۳۵۶)
۲۹ - بوي گندم (۱۳۵۶)
۳۰ - تازه عروس (۱۳۵۶)
۳۱ - جاي امن (۱۳۵۶)
۳۲ - حرمت رفيق (۱۳۵۶)
۳۳ - خاكستري (۱۳۵۶)
۳۴ - خان نايب (۱۳۵۶)
۳۵ - زن (۱۳۵۶)
۳۶ - سه دلباخته (۱۳۵۶)
۳۷ - شارلوت به بازارچه مي آيد (۱۳۵۶)
۳۸ - شب زخمي (۱۳۵۶)
۳۹ - عشق و خشونت (۱۳۵۶)
۴۰ - فري دست قشنگ (۱۳۵۶)
۴۱ - فريادرس (۱۳۵۶)
۴۲ - فقط آقا مهدي مي تونه (۱۳۵۶)
۴۳ - كوچ (۱۳۵۶)
۴۴ - مرد خدا (۱۳۵۶)
۴۵ - مشكل آقاي اعتماد (۱۳۵۶)
۴۶ - هزار بار مردن (۱۳۵۶)
۴۷ - واسطه ها (۱۳۵۶)
۴۸ - پيش كسوت (۱۳۵۵)
۴۹ - تنهايي (۱۳۵۵)
۵۰ - جايزه (۱۳۵۵)
۵۱ - جدال (۱۳۵۵)
۵۲ - رامشگر (۱۳۵۵)
۵۳ - علف هاي هرز (۱۳۵۵)
۵۴ - غرور و تعصب (۱۳۵۵)
۵۵ - قادر (۱۳۵۵)
۵۶ - قاصدك (۱۳۵۵)
۵۷ - والده آقا مصطفي (۱۳۵۵)
۵۸ - ولي نعمت (۱۳۵۵)
۵۹ - آلوده (۱۳۵۴)
۶۰ - اخم نكن سركار (۱۳۵۴)
۶۱ - اسلحه (۱۳۵۴)
۶۲ - اضطراب (۱۳۵۴)
۶۳ - انگشت نما (۱۳۵۴)
۶۴ - حسرت (۱۳۵۴)
۶۵ - دفاع از ناموس (۱۳۵۴)
۶۶ - رقيب (۱۳۵۴)
۶۷ - سارق (۱۳۵۴)
۶۸ - شب غريبان (۱۳۵۴)
۶۹ - فرار از حجله (۱۳۵۴)
۷۰ - فراشباشي (۱۳۵۴)
۷۱ - قسم (۱۳۵۴)
۷۲ - كمين (۱۳۵۴)
۷۳ - مجازات (۱۳۵۴)
۷۴ - مشكي (۱۳۵۴)
۷۵ - هم خون (۱۳۵۴)
۷۶ - هم قسم (۱۳۵۴)
۷۷ - آب (۱۳۵۳)
۷۸ - الكي خوش (۱۳۵۳)
۷۹ - بنده خدا (۱۳۵۳)
۸۰ - خشم و خون (۱۳۵۳)
۸۱ - شوهر كرايه اي (۱۳۵۳)
۸۲ - كنيز (۱۳۵۳)
۸۳ - مرد شب (۱۳۵۳)
۸۴ - مرگ در باران (۱۳۵۳)
۸۵ - مهدي فرنگي (۱۳۵۳)
۸۶ - هياهو (۱۳۵۳)
۸۷ - ياران (۱۳۵۳)
۸۸ - ياور (۱۳۵۳)
۸۹ - بدكاران (۱۳۵۲)
۹۰ - بيقرار (۱۳۵۲)
۹۱ - پاپوش (۱۳۵۲)
۹۲ - پسرخوانده (۱۳۵۲)
۹۳ - حريص (۱۳۵۲)
۹۴ - عروس و مادر شوهر (۱۳۵۲)
۹۵ - غريب (۱۳۵۲)
۹۶ - قصه ماهان (۱۳۵۲)
۹۷ - گريز از مرگ (۱۳۵۲)
۹۸ - مردها و نامردها (۱۳۵۲)
۹۹ - مرواريد (۱۳۵۲)
۱۰۰ - آخرين نبرد (۱۳۵۱)
۱۰۱ - اتل متل توتوله (۱۳۵۱)
۱۰۲ - فدايي (۱۳۵۱)
۱۰۳ - نواب (۱۳۵۱)
۱۰۴ - عزيز قرقي (۱۳۵۰)
۱۰۵ - عمو يادگار (۱۳۵۰)
۱۰۶ - عصيان (۱۳۴۵)
۱۰۷ - سرسام (۱۳۴۴)

راستی! کسی از دوستان سریال بادبانهای برافراشته محصول کشور رومانی را به خاطر می یاره که استاد ناظریان در نقش ناخدا صحبت می کرد!؟
ضمنا اگر اشتباه نکنم استادناظریان عموی شهلا ناظریان(همسر حسین عرفانی) از بزرگان دوبله ایران هستند

يك خبر بد.
متاسفانه با خبر شدم دوبلور قديمي منصور غنوي فوت شده اند.
باعث تاسف است كه يكي ديگر از بزرگان دوبله را در بي خبري از دست داديم.
روحش شاد و يادش گرامي باد.

به نظر من بد نیست گاهی چهره گویندگان صدا آشنا را در قالب شخصیتهای سینمایی یا تلویزیونی ببینیم.حتی شاید خوشایند هم باشد. تصورش را بکنید: دیدن هیبت استاد رسول زاده بر پرده سینما( آنچنان که در فیلمی نسبتا قدیمی به نام هدف سخت ایفای نقش کردند) و یا زیارت گل روی استاد کسمایی ( که در سریال این خانه دور است بازی کردند) چه شوق و لذتی در بر دارد. من حتی گاه به گاه که کیکاووس یاکیده را در فیلمی، سریالی یا تاتری می بینم بی اختیار به دوبله و آنچه پرورده است افتخار می کنم.

چطور باید فاجعه مرگ منصور غزنوی را پذیرفت؟ منصور نازنین با آن صدای گرم و پر معنا روز دوم شهریور 1388به ابدیت پیوست. روحش شاد...

درست است که مرگ این عزیزان سخت است اما تا وقتی شاهد صدای هنرمندانه آنها در آثار ماندگار سینما هستیم آنها برای ما زنده خواهند بود. مگر در زمان حیات آنها ما با ایشان ارتباط نزدیکی داشتیم ؟ خیر ! رابطه ما فقط و فقط از طریق صداهای گرم و زیبای آنها بود که هنوز هم این صداها با ما هستند. رفتن جسم خاکی آنها چیزی را تغییر نخواهد داد. کاش وقتی زنده بودند سعادت دیدار با این عزیزان را داشتیم.

چقدر دوست دارم این هنرمندان را از نزدیک ببینم ، قبل از اینکه مرگ این کار را برای همیشه غیر ممکن است:

نیکو خردمند - حسین عرفانی - شهلا ناظریان - رفعت هاشم پور - ناصر طهماسب - جلال مقامی - پرویز ربیعی -

و ....  آیا واقعا نمی شود با همکاری چند دوست عاشق دوبله برنامه ای ترتیب داد تا به صورت گروهی از این دوستان دیدن کنیم ؟  می شود... همه چیز ممکن است اگر روزمرگی زندگی اجازه دهد. امید است که محفل دوستانه ای در کافه کلاسیک شکل گیرد تا امکان انجام کارهای اینچنینی میسر شود. چیزی که یکی از اهداف تاسیس این کافه بوده است.

زنده ياد منصور غزنوي سالهاي بسياري در خارج از كشور اقامت داشتند و از دوبله دور بودند و در سالهاي اخير به ايران بازگشته اند.

از كارهاي مهم ايشان مي توان به گويندگي به جاي اين بازيگران اشاره كرد:

كريستوفر واكن در شكارچي گوزن (دوبله اول)
آنتوني فراچسكا در تابستان گرم طولاني
كامرون ميچل در باغ شيطان
رابرت واكر در بيگانگان در ترن
چيكو ماركس در فروشگاه بزرگ
سال مينئو در شورش بي دليل

<!-- / message -->

چند مورد از اصواتي كه بارها و بارها در ذهنم تداعي ميشوند و به مدد گويندگان پرتوان ما همواره در خاطره ها باقي مي مانند عبارتند از :

۱- صداي فرياد آنا مانياني در فيلم رم شهر بي دفاع آنجا كه درپي معشوقش در پي كاميون ناريها دوان است و در نهايت به ضرب گلوله يكي از ايشان از پاي درمي آيد.

۲- صداي ارسن ولز در همشهري كين آنجا كه در ابتداي فيلم ميگويد : "رزباد"

۳-صداي جك نيكلسن در ديوانه اي از قفس پريد آنجا كه اصراري عجيب در ياد دادن بسكتبال به آن سرخپوست دارد.

۴-صداي جوليتا ماسينا در جاده آنجا كه با شرم آنتوني كويين را صدا مي زند.

۵-صداي ويوين لي در برباد رفته آنجاها كه در نهايت ياس ميگويد : "هميشه فردايي هست بمونه براي فردا..."

۶-صداي دانا اندروز در حادثه اكس بو آنجا كه بهنگام اعدامش با طناب دار از بيگناهي خود داد سخن ميدهد

۷-صداي ايناكنتي اسموكتونوفسكي در هملت آنجا كه بهنگام مرگ پولونيوس و در حضور مادر و خطاب به مقتول ميگويد : "ببخشيد كه ما شما را با شخص مهمتر از خودتان اشتباه گرفته بوديم "

۸-صداي آدري هپبورن (آن زن لات) در بانوي زيباي من آنجا كه از طرف معلمش (ركس هريسون) با آرامش خطاب قرار ميگيرد كه حالا بگو: "باران در اسپانيا(اسپاين) مي بارد فراوان" و او به يكباره ميگويد : "بارون در اسپاني مياد فراوون"

۹-صداي ويليام هولدن در ابتداي اين گروه خشن آنجا كه در بانك بشكلي مردانه ميگويد : "هركي جم خورد بكشش" (و بعد تثبيت تصوير و نوشتن نام كارگردان فيلم)

۱۰-صداي ايرج رضايي در بوچ كاسيدي و ساندانس كيد هر آنجا كه بجاي حرف " ر " ميگويد "د" و بعد آن صوت ويژه در انتهاي هرجمله (چيزي كه وي بعدها برايي فيلم شب بخير خانم كمپل هم بهمين شيوه اقدام كرد)

11-صداي جيمز استوارت در زندگي فوق العاده ايست در يك شب زمستاني و روي پل آنجا كه فرياد مي زند : "ميخواهم به زندگي برگردم"

12-صداي همفري بوگارت در شاهين مالت آنجا كه مخاطبش در انتهاي فيلم مري آستور است . سخناني در پس پرده اي از عشقي آلوده و يك حيراني

13-صداي گري كوپر در بوژست در آنحال كه از زخم گلوله تنش رمقي بر وي نمانده و با شنيدن صداي شيپور دوستانش كه نزديك ميشوند مينالد: "چه صداي خوبي. آمدند اما چقدر دير"

14-صداي ماكسيم مونزوك در درسو اوازالا آنجا كه به كاپيتان كه از او ميخواهد شي آويزان شده بر نخي را با تيز بزند ميگويد: "كاپيتان! درسو اونو نزد. درسو نخ اون چيز رو زد" (زد = ميخواهم بزنم)

15-صداي تري توماس در دنياي ديوانه ديوانه ديوانه آنجا كه وي و ميلتون با مرمن درگير ميشوند و تري بشكلي عجيب به كلمه سوئيچ اشاره و تاكيد ميكند

و و و .....

و صدا (در 70 % موارد) از اصل صداي بازيگر فراتر مي رود. و نمونه همين پدرخوانده است كه صداي مارلون براندو (عليرغم آن بازي درخشان) هرگز در حد و اندازه بازي نيست. صدايي كه جوان است وبه زحمت از طرف براندو به پيري ميزند. صدايي دورگه كه من به شخصه حتي يك دقيقه از آنرا با صداي اصلي طاقت نمي آورم و در آنسو صداي گوينده ما كه رنگ و جلايي خاص بدان مي بخشد. و صداي دوپارديو در دادگاه دانتون كه هرگز در حد و اندازه هاي صداي گوينده بسيار مقتدر ما آنجا كه حتي نفس را در سينه بيننده حبس ميكند و يك نفس سي ثانيه را با فرياد و آنهم با تمام زير و بمها سخن مي راند (چيزي كه در دادگاه كرامول و همينطور در مردي براي تمام فصول و .. هم براحتي آنرا تكرار ميكند) و صداي پر ضرب گروچو ماركس در تمامي فيلمهاي دوبله شده اش و توتو و لوئي دوفونس و والتر برنان كه گاه از بازيهاي اين سه نيز فراتر مي رود همچنانكه براي جري لوئيس و نورمن هم چنين شد. و يا جك لمون و دني كي و باب هوپ و رد اسكلتون كه همگي توسط يك نفر دوبله شدند. و ....

{ياد كساني چون مرحوم حسن عباسي و عزت اله مقبلي را گرامي ميداريم. دو اعجوبه گويندگي كه تاريخ دوبلاژ ايران ديگر كساني چون آندو را بخود نخواهد ديد}




يك مورد در همين لحظه به ذهنم خطور كرد :

صداي سرژيو نيكولايسكو در فيلم كميسر متهم مي كند وقتي كه در ماشين به خبرچين خود مي گويد : چاك چاك بزن به چاك ... با صداي حسين عرفاني

منبع:  فروم گفتمان - سال 2005 - توسط کاربر Rosa با اندکی ویرایش

تعجب می کنم که هیچ جا سخنی از حسن عباسی نیست. هنوز ناشناخته است. نه بیوگرافی و نه حتی سال ولادت و مرگی( هر چند در جایی سال مرگش را 1357 خواندم). امید دارم دوستی از او بداند و بگوید که گوهری بود در مقام خود.
روحش شاد.

(۱۳۸۸/۶/۲۲ عصر ۰۶:۲۹)shahrzad نوشته شده:  تعجب می کنم که هیچ جا سخنی از حسن عباسی نیست. هنوز ناشناخته است. نه بیوگرافی و نه حتی سال ولادت و مرگی( هر چند در جایی سال مرگش را 1357 خواندم). امید دارم دوستی از او بداند و بگوید که گوهری بود در مقام خود. روحش شاد.

من هم خیلی جستجو کردم اما واقعا از آن مرحوم اطلاعات زیادی در دسترس نیست. تنها مواردی که من پیدا کردم انها بودند:

• لورل:   لورل و هاردی
• مورچه: مورچه و مورچه‌خوار (کارتون)
• بازرس: پلنگ صورتی (کارتون

 او علاوه بر لورل و هاردي و انيميشنهاي مختلف دراغلب فيلمهاي گروچو ماركس و اولين فيلم جري لوئيس كه در ايران نمايش داده شد گويندگي كرد(قبل از  استاد حمید قنبری). ضرباهنگ تند حرف زدن گروچو ماركس را حسن عباسي توانست با هنرمندي تمام دوبله كند.او در فيلم گوزنها بجاي گرشارئوفي دوبله اي كم نظير ارائه نمود. مرحوم عباسي در يك سانحه رانندگي در سال 1357درگذشت.

دوبله مورچه و مورچه خوار و بازرس از مجموعه پلنگ صورتی یکی از اوج های زنده یاد حسن عباسی و مهدی آرین نژاد است.
در مورچه و مورچه خوار حسن عباسی با یک صدا سازی عالی با صدایی زیر و نازک به جای مورچه و مهدی آرین نژاد با انتخاب صدایی کلفت به جای مورچه خوار صحبت می کنند.
اما در بازرس نوع صدا ها کاملا" برعکس می باشد .در این کارتون حسن عباسی با صدایی تقریبا" بم و مشابه صدایی که برای گروچو مارکس انتخاب می کرد به جای بازرس حرف می زند و مهدی آرین نژاد با انتخاب یک صدای نازک از دودو یک شخصیت خونسرد و عصبی کننده ساخته است.