(۱۳۸۹/۷/۷ صبح ۰۱:۱۱)هری لایم نوشته شده: [ -> ]اخیرا تعدادی از قسمت های سندباد رو در چند DVD دیدم . یکی از قسمت هایی که همش منتظر بودم ببینم ( چون همون موقع هم این قسمت رو به ندرت پخش میکردن (شاید حدود 63 آخرین بار نشون داده شد ) قسمت دیو نفت ( یا غول نفت ) بود .
اما در این مجموعه DVD نبود .
من تمام قسمتهاشو کامل و به ترتیب دارم.(اسماً واسه پسرم گرفتم ولی در اصل واسه خودم بود!!!)این قسمت هم که تو میگی توش بود. دقیقا هم همونجوری که تو گفتیه. غول نفت علی بابا رو تو دستای خودش میگیره و میخواد اونو تبدیل به سنگ کنه. البته آخرش سندباد به کمک بارون موفق میشه غولو نابود کنه. البته فکر نکنم تمام قسمتهاش از تلویزیون اون موقع پخش شده باشه. چون خیلی ناجوره! 
کیفیت دی وی دی ها هم در حد تیم ملیه. بعضی قسمتهاشم دوبله داره که کپچر شده است.
با سلام
دادلي دورايت افسر ارتش سواره نظام كانادا (يا يه همچين چيزي!!!)
دادلي اين سرباز دست پا چلفتي و عاشق پيشه ارتش كانادا(مگه كانادا ارتش داره؟؟؟) كه همش چشم انتظار دختر رييسش بود
تا يه جوري خودش به اون نشون بده و خود شيريني كنه اما هميشه هم از بخت بدش گند مي زد!
البته تو اين ميون اسنایدی ویپلاژ شرور كه هميشه توي كاراي دادلي موش مي دوند هم به تقصير نبود.
چه هنرمندهاي بي ادعايي روي اين كارتون ساده صحبت مي كردند كه جاشون هيچ وقت پر نشد و نخواهد شد...
گوينده متن:مرحوم احمد آقالو
دادلي دورايت :مرحوم حسن عباسي
اسنايدي ويپلا‍ژ: مرحوم كنعان كياني
دوست دختر دادلي(دختر رييس): مينو غزنوي
رييس دادلي:مرحوم پرويز نارنجيها
روبارب
دوستان راجع به روبارب اين سگ سبز رنگ شيرين عقل كسي چيزي يادش مي آيد؟
خيلي كوچك بودم كه اين كارتون اونم خيلي كم از تلويزيون پخش مي شد
تنها چيزي كه يادمه اين بود كه يه صداي زيبا وگرم روي متن اين كارتون صحبت ميكرد
فكر كنم صادق ماهرو بود
کارتونهای ایرانی دوران کودکی ما
«بگ بگ بگ بگ...بگ بگ بگ بگ» این اصواتِ فعلا نامفهوم، سالهای سال موسیقی تیتراژ برنامه کودک و نوجوان شبکه اول سیما بود. پسر بچهای که ظاهرا اعصاب نداشت، دستها در پسِ پشت گره کرده مدام عرض صفحه را طی میکرد.بعد یکهو یک پرنده سروکله‌اش پیدا میشد و بعد از یکی دو بار چرخ زدن گوشه پرده را میکشید تا عنوان «برنامه کودک و نوجوان» را به ما نشان دهد و پسرک خودش هم از سر ذوق به هوا بپرد و پاهایش را با زاویهای بیش از نیم صفحه(!) باز کند.»
![[تصویر: 26134149805763.jpg]](http://img4up.com/up2/26134149805763.jpg)
البته باز معرفت کانال یکیها که لااقل همین تیتراژ را ساخته بودند. کانال دو که موسیقی سریال «سلطان و شبان» ساخته بابک بیات خدابیامرز را برداشته بود و گذاشته بود روی چند تا عکس از کودکان و نوجوانان ایران‌زمین و به عنوان تیتراژ به‌مان نشان میداد.
آن موقعها تلویزیون دو کانال بیشتر نداشت. هر کدامشان هم فقط یک ساعت برنامه کودک پخش میکردند. کانال یک، ساعت 5 تا 6 و کانال دو، ساعت 6 تا 7. البته برنامه جمعهها و باقی روزهای تعطیل فرق میکرد و تقریبا مثل حالا بود. بعدترها کانال یک، نیم ساعتی را تحت عنوان «برنامه خردسالان» به اول برنامه کودک هرروزش اضافه کرد.
طبیعتا برنامه که شروع میشد، اول از همه مجری را میدیدیم. بعید میدانم همسن و سالهای من، خاطرات خوب و به یاد ماندنی اجراهای خانم خامنهای در کانال یک را فراموش کرده باشند.
چهره مهربانی که حرفهای شیرینش را با صدایی گرم و لبخندی دلنشین برایمان میگفت و بیاغراق همگی واقعا دوستش داشتیم. محبوبیت خانم خامنهای (می‌بینید؟ هر کاری میکنم، نمیشود بدون «خانم» اسمش را بگویم.
![[تصویر: 754143247632926.jpg]](http://img4up.com/up2/754143247632926.jpg)
اسم این مجری از همان بچگی اینطوری توی ذهنهای ما ثبت شده و هیچ‌جور هم نمیشود پاکش کرد) برخلاف مجریهای دیگر فقط از سادگی و صمیمیت خودش میآمد.او هیچ تلاشی برای متفاوت بودن نداشت، کلمات قلمبه سلمبه نمیگفت، ژانگولر اجرا نمیکرد و... ولی در عین حال اتوکشیده و خشک و رسمی هم نبود.
" این عکسها جدیدترین عکسهای خانم گیتی خامنه بعد از بازگشت به ایران است . ببینید بعد از این همه سال چهره خانم گیتی خامنه بدون ذره ای تغییر همچنان مهربان و دوست داشتنی باقی مانده است . تنها تفاوت سفیدی موها در گذر زمان است. خانم گیتی خامنه ممنون "
![[تصویر: 1312251835903183.jpg]](http://img4up.com/up2/1312251835903183.jpg)
بعد از او، الهه رضایی مجری برنامه کودک شبکه یک شد که هنوز هم بعضی اوقات، برنامه اجرا میکند و البته مجری موفقی به حساب میآید.
مریم افشار هم مجری دوستداشتنی شبکه دو بود. صدای زیر و البته مهربان او باعث شده بود که جای خودش را خوب بین بچهها باز کند.
اما به جز تیتراژ ایرانی و مجریهای وطنی، برنامه کودک و نوجوان کلی انیمیشن عروسکی و کارتونی و سریالهای تلویزیونی و آیتمهای کوتاه میان‌برنامهای تولید داخل هم داشت.
لاشخور لای آشغالها
حمید جبلی، اکبر عبدی، حسین محب اهری، آتیلا پسیانی و خدا بیامرز حسین پناهی.
اسم همه این آدمها با سریالهای «محله بروبیا» و «محله بهداشت» سر زبانها افتاد. محله بهداشت و محله بروبیا، دو تا مجله تصویری بودند که آیتمهای تقریبا ثابتی داشتند.
این الگو سالها بعد در مجموعه «هزار برگ، هزار رنگ» هم کمابیش تکرار شد. از نظر محتوایی هم دو مجموعه «بچهها سلامت باشید» و «بچهها مواظب باشید» با هدف رساندن پیامهای بهداشت و ایمنی و سلامت به مخاطب، شباهتهایی با محله بهداشت داشتند.
شاید هنوز از «بچهها سلامت باشید» لاشخوری را که با هیبت گنده و یغورش لابهلای آشغالها وول میخورد و موسیقی «APOCALYPSE DES ANIMAUX» ونجلیز هم روی حرکاتش پخش میشد، یادتان مانده باشد.اگر نه، افسردگی بعدازظهرهای جمعه را که با اشکهای بچه‌های حادثهدیده «بچهها مواظب باشید» گره خورده بود، هیچ‌کس فراموش نمیکند.
![[تصویر: 50631462421414.jpg]](http://img4up.com/up2/50631462421414.jpg)
اواسط دهه شصت مجید قناد هم شروع به برنامه سازی کرد. اسم برنامه اش بازی شادی تماشا بود با یک شخصیت نه چندان محبوب به نام قلقلی .
علیرضا خمسه و محسن یوسف بیک برنامه ای داشتند به نام هوشیار و بیدار که خمسه نقش بچه شیطون را بازی می کرد که مدام بازیگوشی می کرد.
خونهشون در داره
شاید شروعش با «بازم مدرسهم دیر شد» اکبر عبدی باشد. «مثلآباد» سریال دیگری بود که تیم محله بروبیا تولیدش کردند.«اوسا علم علم» که رضا ژیان نقش خیاط را در آن بازی میکرد و «مریض خر خورده» با نقش‌آفرینی اسماعیل داورفر و اکبر عبدی به عنوان پدر و پسر طبیب، از معروفترین اپیزودهای مثلآباد بودند.
«در خانه» را یادتان هست؟ اکبر عبدی و بابک بادکوبه و شهلا ریاحی و رؤیا افشار؟ جواد و پسرخالهاش مرتضی؟ فندق؟ «آروم بگیر...آروم بگیر» چی؟
«خونهشون در داره/ در خونهشون کلون داره/ اتاقش تاقچه داره/ حیاطش باغچه داره/ باغچه میونش گلگلی/ کنار حوضش بلبلی/ لای‌لای‌لای...» دیگر گفتن ندارد.
گرفتید چی می‌خواهم بگویم. «علی کوچولو» با بازی فرزانه کابلی و امید آهنگر و صدای فهیمه راستکار. با آن فرم عجیب و غریب که به جای فیلمبرداری از عکس برای نشان دادن قصه استفاده شده بود و علی کوچولو با نمایش سه چهار عکس از سرکوچه به اتاقش می‌رسید یا مادرش را طی دو عکس میبوسید.
نزدیک بود «قصههای مجید» را از قلم بیندازیم. تیم هوشنگ مرادی کرمانی، کیومرث پوراحمد و مهدی باقربیگی کاری کردند کارستان. از یکی دو سریال مهم دیگر فقط نامی به میان میآوریم: دنیای شیرین و دنیای شیرین دریا.
منم میشم بابای حمید
حالا خیلی به این اصطلاح تله‌تئاتر گیر ندهید. منظورمان برنامههایی است که تویش هنرپیشهها به جز نقش اصلی، یک یا چند نقش دیگر را هم قبول و بازی میکردند.
پس بگذارید یک مثال بزنم. «زیر گنبد کبود»، همان آقای حکایتی. «قصه باغ بزرگ / قصه گل قشنگ/ قصه شیر و پلنگ/ قصه موش زرنگ...» بهرام شاهمحمدلو با عباس و مهرداد و حمید و یکی دیگر که اسمش یادم نیامد، جمع میشدند، قصهای میخواندند و برایمان بازی میکردند.
«ما میتوانیم» هادی مرزبان هم بود که بیشتر به کلاس آموزش تئاتر شباهت داشت. یکی دیگر هم هست که حتی اسمش را هم فراموش کرده‌ایم، اما مطمئن‌ایم اگر نشانی بدهیم یادتان میآید.چند تا پسر راهنمایی یا اوایل دبیرستان بودند که همیشه مدرسهشان که تعطیل میشد، توی خرابهای جمع میشدند و حرف میزدند. از مشکلات درس و زندگی‌شان میگفتند و نقش‌های داستانهای تعـــریفـیشــان را هم خودشان بازی میکردند.
آن هم پانتومیم. «امید تو بشو آقای تهرانی، جواد تو حمید باش، منم میشم بابای حمید.» یادتان آمد؟ شد؟ چقدر در عین سادگی، خوب و جذاب بود...
دراکوتا تا به تا
هر چقدر دستمان در انیمیشن کارتونی خالی است، عوضش در انیمیشن عروسکی با توپ پر حاضریم.شاید بخش عمدهاش را هم مدیون مرضیه برومند و عادل بزدوده باشیم که سرحال و قبراق در واحد کودک‌و نوجوان صدا وسیما فعالیت میکردند.
«خونه مادربزرگه» با یک تیم قوی در طراحی و ساخت عروسکها، نوشتن متن مجموعه و عروسک گردانی و دوبله (رضا بابک، فاطمه معتمدآریا، بهرام شاهمحمدلو، مریم سعادت و آزاده پورمختار) به جرأت یکی از بهترین آثار کودک و نوجوان بعد از انقلاب است.
موفقیت این مجموعه به حدی بود که سازندگانش را به فکر ساختن سری دوم آن (با اضافه کردن هاپو کومار) انداخت.بیشک و تا همیشه تاریخ، بینندگان این مجموعه با دیدن چهره چارلز برانسون در هر فیلمی به یاد «مخمل» مادربزرگه خواهند افتاد.
«مدرسه موشها» با حضور کپل و نارنجی و دم باریک و دم دراز و گوش دراز و سرمایی، تجربه موفق دیگری از برومند بود که ساختن فیلم شهر موشها را هم در پی داشت. گویا خانم برومند برای ساخت مدرسه موشها از هنرمند گرانقدرمان نصرت الله کریمی یاری گرفته اند.
«دیو… دیو… دارم میشنوم» و «ایش! بدم می‌آد از این بچه موشها» تا سالها ورد زبان بچهها بود.
«زیزی گولو آسی پاسی دراکوتا تا به تا» که لیلی‌رشیدی و امیرحسین صدیق را به سینمای ایران معرفی کرد هم کار برومند بود که البته با دوبله عالی آزاده پورمختار، توک زبانی حرف‌زدن رضا فیاضی(«اعظم» گفتن‌هایش یادتان هست؟) و «جمالی» گفتن‌های مریم سعادت، جای خودش را حسابی بین بچه ها باز کرد.
«هادی و هدی» و «قلی و بابا علی» هم از دیگر مجموعه‌های موفق عروسکی به شمار می‌آیند. عرضه عروسک‌های هادی و هدی در بازار و دهان به دهان چرخیدن اصطلاح «قلی جون این یه ضربالمثله» بین مردم، خود گواهی بر این مدعاست. مدیر دوبلاژ و پدر هادی و هدی زنده یاد مهدی آژیر و مادر هادی و هدی هم خانم ناهید شعشعانی بودند و آزاده پور مختار هم از دیگر گویندگان این مجموعه است . مدیر دوبلاژ مجموعه عروسکی نخودی هم مهدی آژیر نازنین بود .
![[تصویر: 34427532730741.jpg]](http://img4up.com/up2/34427532730741.jpg)
این وسط فقط یک انیمیشن عروسکی بد فرم روی اعصاب بود. آن هم بعدازظهر جمعه. «کار و اندیشه». با آن پلان آخر تیتراژش که این دو تا یکی می شدند و با سرضربهای آهنگ، دست‌هایشان را به طرفین پرتاب میکردند.بلاهت‌های بیحد و غایت «کار» و بچه مثبت بودن «اندیشه» همراه با پیام اخلاقی تابلویش که «این دو جدا از هم و به تنهایی دردی را دوا نخواهند کرد»، تحمل این مجموعه را برای ما کاری عذاب‌آور کرده بود.
دو تا انیمیشن عروسکی استخوان‌دار دیگر را هم تا یادمان نرفته بگوییم: یکی «شتر سادهدل» با آن دوبله بینظیر و فاخر و داستان پخته و پیچیدهاش که قربانی شدن عنصری صادق و خدمتگزار را بر اثر توطئه رذیلانه حسودان و ذلیلان برای فریب و بدگمانی سلطان به تصویر میکشید و دیگری «ابراهیم در گلستان» که کار ایرج امامی بود و به داستان حضرت ابراهیم می‌پرداخت. نقش حضرت ابراهیم‌اش را هم پرویز بهرام دوبله میکرد.
عروسکها و مجری‌ها
سمبل این نوع برنامهها، «صندوق پست» است. به جا نیاوردید، نه؟ بابا همان کلاه قرمزی!
ایرج طهماسب به خواب هم نمیدید که با خلق این شخصیت کودکانه بازیگوشِ کارخرابکنِ سمج و در عین حال دوست داشتنی، اسمش به عنوان کارگردان پرتماشاگرترین فیلم تاریخ سینمای کشور ثبت شود.
اما این آقای قرمز کلاه و پسر خالهاش که صدای حمید جبلی هر دو را به سخن گفتن وامیداشت، ناممکن را ممکن کردند!
البته برنامههای اینچنینی که با حضور مجری و یک یا چند عروسک ساخته میشود، سابقهای طولانی در تلویزیون دارد. از «هاچین و واچین» بگیر تا «آقا جیلی». ضمن اینکه یک سریال تلویزیونی هم با ساختاری شبیه به این ساخته شده است.
«اوسا بابا»، مرد بیسر و همسر و برادر و خواهری که تنهایی‌اش را با مظفر و بهادر و گل بهار عروسکی پرکرده بود و روزگار میگذراند.
تنبلی بهادر با آن زبان قرمز و سرکچل و آتیشی شدن گلی خانم از مؤلفه‌های قابل ذکر اوسا بابا هستند که البته هیچ‌وقت معلوم نشد چرا عروسکها را برای دوستی خود انتخاب کرده است.
وقتی بابا کوچک بود
وقتی همین حالا هم به خاطر ضعفهای فنی و تکنولوژیک، در کشور ما انیمیشن حسابی و بهدردبخوری که بتواند مخاطب را چند دقیقهای پای تلویزیون نگه دارد، چندان ساخته نمیشود، دیگر از سالهای دور که هنوز حتی کامپیوتر به ایران نرسیده بود، چه توقعی دارید؟
با این وجود، آن وقتها دو تا کارتون داخلی نسبتا آبرومند از تلویزیون کشور پخش میشد که میشود اینجا ازشان یادی به میان آورد و خاطرههایی را زنده کرد: «وقتی بابا کوچک بود» و «زهره و زهرا».
اولی که تعداد قسمتهایش هم زیاد نبود، به نوعی نسخه وطنی «رابرت» محسوب میشد و چهره بابایش هم آدم را یاد «قدرت» در فیلم گوزنها میانداخت.
محتوای مجموعه هم که از روی اسمش تابلو است. گوینده، قصه را برایمان میگفت و جای شخصیتهای مختلف هم خودش صحبت میکرد. زهره و زهرا مخصوص ماه رمضان بود.دو دختر دوست و همسایه که تازه میخواستند روزه گرفتن از نوع کله‌گنجشکی را تجربه کنند و در ضمن، پیامهای اخلاقی را به ما بینندگان برسانند.حرکات شخصیت‌ها در این یکی، خیلی ابتدایی‌تر از «وقتی بابا کوچک بود» نشان داده میشد و گرافیک‌اش هم به مراتب سادهتر بود.
چهره‌های ماندگار پویانمایی ایرانی
این سه نفر از معروفترین انیماتورهای ایرانی هستند. متأسفانه کارهای زیادی از این‌ها در تلویزیون‌مان پخش نشده. ولی بد ندیدیم حالا که ویژه نامه کارتون درآورده‌ایم ، حداقل ادای احترامی به این سه تن کنیم.
نورالدین زرین کلک
گرایش نورالدین زرین کلک به کارهای زاگرب را می‌توان از همان «چشم تنگ دنیا دوست را / یا قناعت پر کند یا خاک گور» فهمید. 
فضای آن انیمیشن کوتاهی که تویش هر کدام از کشورها به صورت یک حیوان یا شیء در می‌آمدند و می‌افتادند به جان هم، اینطوری بود: ایران شده بود گربه، ایتالیا شده بود چکمه، آفریقا شده بودگاو و...زرین‌کلک را پدر انیمیشن ایران می‌دانند، تقریبا همه مجامع معتبری که یک جورهایی به انیمیشن ربط دارند او را می‌شناسند، چه آن مجمع توی ساختمان صبا باشد چه توی والت دیزنی یا زاگرب.
هر چه باشد او چند سالی است که رئیس انجمن آسیفای جهان است (آسیفا توی انیمیشن، یک چیزی تو مایه‌های فیفا توی فوتبال است).
راستی معروفترین انیمیشن زرین کلک هم «دنیای دیوانه دیوانه دیوانه» است.
علی اکبر صادقی
خیلی از انیماتورهای بزرگ قبل از اینکه سراغ کارتون بروند تصویرساز بوده‌اند. 
شاید علی اکبر صادقی هم به واسطه جوایز بین‌المللی‌اش یکی از موفق‌ترین انیماتورهای ایران به شمار برود، ولی شهرت او بیشتر به خاطر نقاشی‌ها و تصویرسازی‌هایش است.
فضاسازی‌های سنتی که آدم را یاد نقاشی‌های قاجار یا حتی مینیاتورهای قدیمی می‌اندازد. اولین انیمیشن او، «هفت شهر» (1350) توانست یک جهانگردی درست و حسابی توی جشنواره‌های دنیا داشته باشد.
انیمیشن آخرش، «ائتلاف» هم همین دو سال پیش، جایزه بهترین انیمیشن را از جشنواره فجر خودمان گرفت. «ائتلاف»، یک جورهایی همان متحــرک‌ســازی شـده مـجـموعه نقاشی‌های خود صادقی در این سالها بوده.
نقاشی‌ها تعدادی نیزه، سرباز و سیب را در حالت‌های مختلف و با رنگ‌بندی عجیب و غریب در کنار هم نشان می‌دهند.
عبدالله علیمراد
«قصههای بازار» را یادتان است؟ همان انیمیشن عروسکی ایست – حرکتی
(stop-motion) که در سه قصه جداگانه 1- طوطی و بقال 2- ورود به دنیای عروسکها 3- کوه جواهر، داستانش را تعریف میکرد.
برخلاف کارهای ساده‌تری مثل «کار و اندیشه» که از چیزی به اسم «پس‌زمینه» اصلا بویی نبرده بودند، قصههای بازار از یک میزانسن درست و حسابی برخوردار بود.
رنگ‌بندی‌ها تنوع داشت و داستان‌ها و نوع کارگردانی‌اش باعث شده بود که نتیجه کار جذاب شود. عبدالله علیمراد انیماتور آن کار بود، او در حال حاضر معروفترین انیماتور عروسکی ایران است.
قصههای بازار جوایز زیادی را تصاحب کرد: فیل نقره‌ای بهترین انیمیشن کودک از جشنواره فیلم کودک هند، جایزه کارمیوی طلایی از جشنواره کاروسل و انتخاب ویژه چهل و پنجمین جشنواره فیلم برلین.
متن اشعار
کار و اندیشه : که فوق العاده عذاب آور بود اما موزیک قشنگی داشت که فرید شب خیز ساخته بود و شعرش این بود (فکر کنم از خانوم افسانه شعبان نژاد باشه)
من کارم
بازو و نیرو دارم
هر چیزی رو می سازم
از تنبلی بیزارم
اسمه من اندیشه
به کار میگم همیشه
بی کار و بی اندیشه
چیزی درست نمیشه
ما کارو و اندیشه با هم هستیم همیشه
می دونیم تنهایی چیزی درست نمیشه
****************************************************************
شعر تیتراژ علی کوچولو :
لی لی لی لی لی
لی لی لی حوضک
علی کوچولو
این مرده کوچک
علی کوچولو
تو قصه ها نیست
مثه منو تو
اون دور دورا نیست
نه قهرمانه
نه خیلی ترسو
نه خیلی پرحرف
نه خیلی کم رو
خونشون در داره
دره خونشون کلون داره
حیاط داره ایوون داره
اتاقش تاقچه داره
حیاطش باغچه داره
باغچه ای داره گل گلی
کنار حوضش بلبلی
لای لای لای
لی لی لی حوضک
لی لی لی لی لی
این مادرشه
مادره علی
مامانه خوبش
چه مهربونه
علی کوچولو
اینو می دونه
اینم باباشه
چه خالیه جاش
رفته به جبهه
خدا به همراش
علی کوچولو
چه خوب و نازه
واسمون داره
حرفای تازه
با علی کوچولو خانوم فرزانه کابلی (مادر علی) به خاطرات کودکی ما وارد و جاودانه شد.
****************************************************************
هادی و هدی : یک برنامه عروسکی هم بود به نام هادی و هدی شبکه 2 پخش می کرد شعر تیتراژش این بود
عروسکا!
عروسکا!
کجایید؟
مادربزرگ!
هادی! هدی!
بیایید بیایید
(عروسک ها جواب می دادن)
عروسکای خوبیم
از نخ و میخ و چوبیم
عروسکای خوبیم
از نخ و میخ و چوبیم
پدر کجاست؟ (یک توپ می خورد توی سر پدر)
من اینجام
مادر کجاست؟ (یک ماهی تابه در دستش بود که جا بیندازند که زن یعنی آشپزی!)
همینجام
عروسکای نازیم
قصه رو ما می سازیم
عروسکای نازیم
قصه رو ما می سازیم
بیایید بیاید
سلام
سلام
راستی خودمم آق بابام
عروسکای قصه ایم
نون و پنیر و پسته ایم
منابع : احسان عمادی-کاوه مظاهری (همشهری آنلاین) و وبلاگ farhadata
ارادتمند شما دلشدگان
گربه آوازخوان
سال ساخت : 1369
مدير دوبلاژ : ناصر طهماسب
رضا بابك : رضا بابك
پوراندخت مهيمن : ژاله كاظمي
حميد جبلي : حميد جبلي
مهدي عسگري : فريبا شاهين مقدم
راحله اسماعيلي : راحله اسماعيلي
احمد رضا اسعدي : جواد پزشكيان
حسن رفيعي : تورج مهرزاديان
پرويز ربيعي - مهين برزويي - مهين بزرگي
مهوش افشاري - شوكت حجت
گويندگان عروسكها :
اوستا : منوچهر نوذري
خپل : ناصر طهماسب
آقا غشه : مرتضي احمدي
آقا سيا : ايرج رضايي
زن اوستا : مهين برزويي
زن آقا سيا : مهين بزرگي
اصغر افضلي - تورج نصر
(۱۳۸۹/۷/۱۶ صبح ۰۷:۴۳)Iraj نوشته شده: [ -> ]
گربه آواز خوان
سال ساخت : 1369
مدير دوبلاژ : ناصر طهماسب
اوستا : منوچهر نوذري
زن اوستا : مهين برزويي
از زحمات ايرج عزيز تشكر مي كنم
بجاي زن اوستا فاطمه معتمد آريا بود مهين برزويي هم بود يك نقش ديگه داشت
يك دختر كوچولو هم بود كه نقش گلدونه قلابي بود شوكت حجت بجاش حرف زده اولين دختر فراري سينماي ايران شد "پگاه آهنگراني"
دلشدگان جان ، برای هر پاراگراف مطلب این پست آخری میشه چند صفحه بحث کرد. از بس مطلب داره آدم نمی دونه کدومش رو جواب بده.... کم کم بذار تا اینطور رودل نکنیم .
(۱۳۸۹/۷/۱۴ صبح ۰۹:۵۵)دلشدگان نوشته شده: [ -> ]... پسرک خودش هم از سر ذوق به هوا بپرد و پاهایش را با زاویهای بیش از نیم صفحه(!) باز کند.»....
دقیقا یادمه همیشه هنگام پخش این تیراژ ما هم ادای اونو در می آوردیم و هی از اینور سالن می رفتیم اونور و وقتی اون می پرید ما هم می پریدیم بالا و سعی می کردیم مثل اون پاهامون رو 200 درجه باز کنیم ! که صد البته نمیشد و این برای ما عقده شده بود ! و باز یادمه که بعدها که رفتیم کاراته و تکواندو ، و با تمرینات تونستیم پاهامون رو تقریبا 180 درجه باز کنیم باز به 200 درجه نرسیدیم و این معمایی شده بود برای ما .
(۱۳۸۹/۷/۱۴ صبح ۰۹:۵۵)دلشدگان نوشته شده: [ -> ]همسن و سالهای من، خاطرات خوب و به یاد ماندنی اجراهای خانم خامنهای در کانال یک را فراموش کرده باشند.
اون دوران ما فکر می کردیم که خانم خامنه نسبتی با آقای خامنه ای ( رئیس جمهور وقت) داره و برای همین خیلی ازش حساب می بردیم !! خیلی شمرده شمرده حرف می زد و بین حرف هاش مکث می کرد و آب دهانش رو قورت می داد. پرستیژ داشت و حرف هایی که می زد برای ما سند بود و سعی می کردیم عمل کنیم . مثلا می گفت دور از تلویزیون بشینین و یا موقعی که از مدرسه به خونه می آیید فلان طوری راه برید و ... . پدر و مادر ها هم به حرف هاش اعتماد داشتن.... حالا چی داریم ؟ عمو پورنگ ... پر حرف و اعصاب خردکن... بیچاره بچه های امروز ...
(۱۳۸۹/۷/۱۸ عصر ۱۱:۲۷)بهزاد ستوده نوشته شده: [ -> ](۱۳۸۹/۷/۱۸ عصر ۱۱:۰۸)هری لایم نوشته شده: [ -> ]یه سوال :
کسی از دوستان یادش میاد که قبل از تیتراژ معروف برنامه کودک شبکه 1 ( که حدودا از 63 پخش میشد ) قبلش برنامه کودک چطوری شرو میشد ؟
قبل از تيتراژ معروف برنامه كودك يك تيتراژ ديگه داشت به اسم جعبه مدادرنگي
مدادرنگي ها به ترتيب از بالا كنار هم مي افتاد پايين و چرخ مي خورد . يك آهنگ جالبي هم داشت مثل پيانو دينگ دينگ صدا مي كرد بعد مدادها چرخ مي خوردند و روي رديف مدادهاي كنار هم نوشته مي شد برنامه كودك و نوجوان . آن روزي كه تيتراژ معروف به تلوزيون اومد هنوز يادمه ولي مجري آن روز را يادم نيست ، گفت از امروز اين تيتراژ برنامه است
البته این مدادرنگی ها تیتراژ برنامه نبود 
بلکه یک سری انیمیشن کوتاه بود که بین کارتونها پخش میشد(مخصوصا در ایام عید و موقع پخش برنامه فستیوال کارتون ) اولش نوشته میشد جعبه مدادرنگی بعد مدادها برعکس میشدند و درهم و برهم میشدند و بعدش یه شکل ظاهر میشد مثلا پسربچه ای که مشغول اره کردن چوب است و ...تیتراژ برنامه ها قبل از اون تیتراژ معروف(ما بهش میگفتیم بگ بگ بگ بگ بگ!) یه شکل ساده به صورت Z شبیه علامت زورو که در بین خطوط آن نوشته میشد برنامه کودک و نوجوان ، با یک آهنگ کلاسیک غمناک.(به خاطر جَنگ ، کلاً آهنگهای شاد پخش نمیشد)
در ضمن این همه برنامه معرفی کردیم ولی حیف است از یک برنامه عروسکی که اوایل انقلاب پخش میشد یادی نکنیم.برنامه ای عروسکی که در آن مردی به نام (اگر درست گفته باشم) آقای عروسک ساز با تعدادی عروسک که خودش ساخته بود روی صفحه تلویزیون ظاهر میشد. از این برنامه فقط تصاویری مبهم و گنگ در ذهنم هست که اگر دوستان کمی مسن تر یادشون باشه خوبه که به آن هم اشاره کنند.
آها! همین الان یه برنامه عروسکی هم که عید سال 59 پخش میشد یادم اومد.به نام آسمون و ریسمون که تا حدودی شبیه هاچین و واچین بود.(حافظه نیست که، سی پی یو دوال کرُه!!)
یه برنامه عروسکی دیگه هم بود که شبکه دو پخش میکرد که علمی - عروسکی! بود به نام درون و برون بدن من و من خیلی برون را دوست داشتم مخصوصا وقتی که با لحنی خاص میگفت: درووووون؟!
(۱۳۸۹/۷/۱۹ صبح ۰۵:۱۰)اسکورپان نوشته شده: [ -> ]
در ضمن این همه برنامه معرفی کردیم ولی حیف است از یک برنامه عروسکی که اوایل انقلاب پخش میشد یادی نکنیم.برنامه ای عروسکی که در آن مردی به نام (اگر درست گفته باشم) آقای عروسک ساز با تعدادی عروسک که خودش ساخته بود روی صفحه تلویزیون ظاهر میشد. از این برنامه فقط تصاویری مبهم و گنگ در ذهنم هست که اگر دوستان کمی مسن تر یادشون باشه خوبه که به آن هم اشاره کنند.
آها! همین الان یه برنامه عروسکی هم که عید سال 59 پخش میشد یادم اومد.به نام آسمون و ریسمون که تا حدودی شبیه هاچین و واچین بود.(حافظه نیست که، سی پی یو دوال کرُه!!)
یه برنامه عروسکی دیگه هم بود که شبکه دو پخش میکرد که علمی - عروسکی! بود به نام درون و برون بدن من و من خیلی برون را دوست داشتم مخصوصا وقتی که با لحنی خاص میگفت: درووووون؟!
احتمالاً همونی که یه عروسک داشت به اسم روشن سر ، پسر و دختر عروسک ساز هم با هاش بودن یه شعر می خوند اینجوری
من نه منم ، نه من منم ، این سر و اینم بدنم ، این عضلات گردنم ، چراغ دارم تویه سرم ، خوبه که من روشن سرم
تو کارتونهای قدیمی خیلی از کارتون ال پیدیو والدز مبارز کوبایی خوشم میومد ، اکشن بود و وسترن
ولی همیشه همون دو ، سه قسمت رو تکرار می کردند، یه دوست دختر هم داشت همش سانسور می شد
اقا نخودي رو يادتون رفت
