سلام دوستان
این یک مطلب سینمایی نیست. مربوط به اینترنت گردی هم نمیشه. یه مطلب خودمونیه که خواستم با شما به اشتراک بذارم.
این عکسها مربوط میشه به حدود 5 سال پیش. زمانی که در خانه ویلایی زندگی می کردیم و هنوز اون رو به آپارتمان تبدیل نکرده بودیم. حیاط ما خیلی بزرگ بود و باغچه ای هم داشت که در تصاویر زیر می بینید.
نگهداری حیوانات اهلی خیلی کار جالب و سرگرم کننده ای هست و به آدم آرامش میده.
اینها جوجه بوقلمون هستن. یک روز رفتم به بازار پرندگان و هر کدوم رو دونه ای 15 هزار تومن خریدم. فروشنده که یک خانم مسنی بود می گفت 7 روزه ان. بوقلمون حیوان خیلی حساسی هست و میزان مرگ و میر بین نوزادان بوقلمون بسیار بالاست. به همین خاطر پرورش بوقلمون کار سخت و پرزحمتیه. بقول محلی ها بزرگ کردن بوقلمون از بچه بزرگ کردن هم سخت تره ! باید لانه بوقلمون ها مرتب تمیز بشه و کوچکترین آلودگی ای نداشته باشه. آبی که میخورن باید ترجیحاً آب تصفیه شده باشه. غذایی که میخورن شامل پلت و سبوس گندم میشه که باید اونها رو کمی خیس داد و نرم کرد که راحتتر از گلوی حیوان پایین بره. وقتی شانس بیارن و بزرگ بشن - یعنی اصطلاحاً از مرگ در برن - دیگه نیازی به غذای خیس داده شده ندارن هرچند که غذای خیس و نرم رو به غذای خشک ترجیح میدن. نوبت واکسنشون رو هم نباید فراموش کرد. صورت بوقلمون ها مخصوصاً دور چشمشون همیشه تبخال میزنه و این عفونتها اگر با خوردن قرص آنتی بیوتیک یا مالیدن پماد تتراسایکیلین به موضع درمان نشه، حتماً باعث مرگشون میشه.
سه تا از بوقلمون های من به خاطر زخمی که روی پاهاشون ایجاد شد فلج شدن و از بین رفتن. فقط دوتاشون زنده موندن که بزرگ شدن و به مرحله بلوغ رسیدن. می بینید که اونها خیلی آسیب پذیر هستن. اما گوشت بوقلمون بسیار باکیفیت، کم چرب و پرخاصیت می باشد. حتی از گوشت گوسفند هم بهتره.
توی عکس بالا 3 تا مرغ محلی هم بینید. این مرغها رو وقتی حدود 15 روز داشتن و جوجه بودن خریدم. مرغها بر خلاف بوقلمون ها زیاد حساس نیستن و بزرگ کردنشون راحت تره.
بعضی ها فکر میکنن که مرغ حتماً باید با خروس ارتباط داشته باشه تا تخم بذاره. اما این تصور اشتباهی هست. مرغها و اصولاً هر نوع پرنده ای میتونن بدون وجود جفت تخم بذارن اما تخمشون بدون نطفه خواهد بود و تبدیل به جوجه نخواهد شد. مرغهای من هم بعد از مدتی شروع به تخمگذاری کردن. هر کدوم از مرغها روزی یه دونه تخم میذاشتن و من هر روز جمعاً 3 تا تخم مرغ خوشرنگ محلی برداشت می کردم.
مرغها اینجا رو تبدیل به لونه خودشون کردن و همونطور که در تصویر می بینید در اینجا تخمگذاری کردن.
روزهای اولی که تخم میذاشتن تخم هاشون کوچیک بود. اما بعد از مدتی کم کم تخم مرغهای بزرگتری گذاشتن. یه نکته ای که باید بهش توجه کرد اینه که اگر از پرندگان خانگی توقع تخم گذاشتن دارید نباید آرامش اونها رو بهم بزنید. دستکاری کردن لونه و شلوغی و رفت و آمد، بخصوص در صبحها که وقت تخم گذاری اونهاست باعث میشه که بترسن و تخم نذارن. یک کار دیگه ای که بهتره انجام بدین اینه که هر روز در ظرف آب اونها چند قطره شربت ویتامین AD3E بریزید. این شربت خیلی ارزون هست. اینطوری تخمهای بزرگتر و بهتری میذارن.
مرغهای من گاهی اوقات تخم دوزرده هم میذاشتن. در تصویر بالا بزرگی یک تخم مرغ دوزرده رو در مقایسه با یک تخم مرغ عادی می بینید. تخم های دوزرده هیچوقت تبدیل به جوجه نمیشن حتی اگر نطفه هم داشته باشن.
این تصویر که در بالا می بینید مربوط به موقعی هست که بوقلمون ها تقریباً بالغ شده بودن. وزن یکی حدود 4 کیلو و دیگری 4.5 بود. البته هر دو بوقلمون ماده بودن. بوقلمون های ماده زیاد وزن نمی گیرن اما بوقلمون های نر معمولاً بعد از یک سال به وزن 13 الی 15 کیلو میرسن.
تصویر بالا رو خودم از بازار پرنده فروشها قسمت بوقلمون گرفتم. همونطور که می بینید این بوقلمون ها پروار شدن و آماده برای مصرف هستن.
---------------------------------------------------------------
حالا بریم سراغ اردک های اسراییلی
این اردک سیاه که در تصویر زیر می بینید نر بود و ما اسمش رو گذاشته بودیم امپراطور ! چون خیلی بزرگ بود و بر ماده ها فرمانروایی می کرد. 3 تا اردک ماده هم داشتیم که دوتاشون رو در تصویر می بینید.
اردک های اسراییلی که محلی ها بهش میگن "سیکا" ،سخت جانتر از بقیه پرندگان محلی هستن و پرورش اونها آسونتره.
غذای اونها سبزیجات و سبوس گندم می باشد. البته اونها دوست دارن که غذاشون کمی خیس و نرم شده باشه. سبوس برنج رو نمی خورن چون کمی زبر هست و گلوشون رو خراش میده. فقط باید بهشون سبوس گندم مرطوب یا پلت داد. اینها بهترین غذا برای پروار کردن اردک هاست.
اردکهای ما هم هر روز 3 تا تخم میذاشتن که معمولاً اونها رو مصرف می کردیم. اما یه روز گفتیم تخم ها رو دست نزنیم تا جوجه بشن. 11 تا تخم گذاشته بودن که یکی از اردکهای ماده رو از بقیه جدا کردیم و گذاشتیم تا روی تخم ها بخوابه. بعد از چند روز دیدیم که 10 تا جوجه اردک خوشگل و سرحال از تخم ها بیرون اومدن. اما تخم یازدهمی فاسد شد و تبدیل به جوجه نشد. بعداً فهمیدیم که یک اردک خارجی ماده، بیشتر از 10 تا تخم رو نمی تونه پوشش بده و یازدهمی از زیر پرهای مادر بیرون میمونه و خراب میشه.
یه چیز جالبی هم بهتون بگم اینه که یه روز که بارون میومد یکی از جوجه ها که شیطونتر بود رفته بود زیر بارون و از سرما می لرزید. گفتیم اگه کاری نکنیم این طفلکی حتماً می میره. جوجه مذکور رو گرفتم لای یه پارچه پیچیدم و گذاشتم روی بخاری خاموش. البته شمعک بخاری روشن بود و کمی گرم می کرد. خوشبختانه جوجه بعد از مدت کوتاهی پرهاش خشک شد و دیگه نلرزید. اون جوجه قهرمان زنده موند و بعد از چند ماه تبدیل به یک اردک رشید شد.
امیدوارم از این مطلب خوشتون اومده باشه.
من هم اولین تجربه ام در پرورش بوقلمون بود و هرچی که داروخانه دامپزشکی می گفت همون رو انجام میدادم. بعلاوه اینکه بوقلمون های من جنسشون زیاد خوب نبود و احتمالاً به خاطر همین هم زیاد مریض میشدن و خوب رشد نمی کردن. یکی از همین پرنده فروشها بهم گفت این جوجه هایی که روستایی ها میارن بازار میفروشن دستچین شده هستن. یعنی خوباش رو خودشون برمیدارن و آشغالاش رو میارن بازار میفروشن ! البته من برای بچه هام لونه نساخته بودم و اینا تو حیاط ولو بودن. به هرحال من فقط برای سرگرمی و تفریح جوجه بزرگ می کردم وگرنه از نظر اقتصادی این کار توی خونه اصلاً مقرون به صرفه نیست. باید اینا رو ببری توی باغ ولو کنی تا خودشون بچرن و بزرگ بشن. میدونی که غذای دام گرونه و صرف نمی کنه. راستی یه چیزی بگم. ما یه زمینی تو روستا داشتیم که این خانم همسایه ما بوقلمون هاش رو میاورد اونجا چرا میداد. بنده خدا خیلی فقیر بود و تمام زندگیش حدود 40 تا بوقلمون بود. یه روز وقتی کسی تو باغ نبود، یکی از محلی ها میاد تو باغ و ظرف 5 دقیقه تمام بوقلمون ها رو همونجا سر میبره و می بره ! 
این بنده خدا میاد میبینه همه جا خون ریخته و خبری از بوقلمون ها نیست. بیچاره داشت از ناراحتی دق میکرد 
البته حدس می زدیم که دزد کی میتونه باشه. چون یه آدم معتاد تو محل هست که همه میشناسنش و میدونن که تمام دزدی ها زیر سر اون و دوستانشه. اما کسی تو محل بخار نداره که بره از دستش شکایت کنه یا لااقل چند نفر رو جمع کنه که برن خفتش کنن و حسابی گوشمالیش بدن. اینم از بدبختی های ما مازندرانی هاست که دست و پا نداریم...
