تالار کافه کلاسیک

آیا این آقای محترم رو میشناسید؟ یک دبیر موفق ریاضی است

نه خیر ایشون یکی از دبیرهای ما نبوده (کاش بود) -اما اونچه که منو وادارکرد الان یادی از ایشون بکنم بخاطر داشتن مدرک کارشناسی ریاضی شون نیست ، رباعی های شاهکاریه که سرودن -بقول طرفداراشون رباعیات بدیع و غافلگیرانه!

جناب آقای جلیل صفربیگی متولد بهمن 53 درایلام بیشتر ازسی عنوان کتاب شعر و ترجمه و تحقیق دارند. همشهری هاشون میگن ایشون «خیام ایلام» هستن!

من دوتا رباعی زیبا از آقای صفربیگی تقدیمتون میکنم:

گیسوی تو قصه ای پر از تعلیق است

جمعی است که حاصلش فقط تفریق است

موهات چلیپایی و ابرو کوفی

خط لب تو چقدر نستعلیق است

*******************************

در اوج یقین اگر چه تردیدی هست

در هر قفسی کلید امیدی هست

چشمک زدن ستاره در شب، یعنی

توی چمدان ماه خورشیدی هست

******************************

اما میدونین جالبیش چیه ایشون هم واقفن که تو ایران آدم از معلمی و شاعری به نون و نوایی نمیرسه بس که ارزش معنوی برای این دوتاقشر قائل شدن ارزش مادی روفاکتورگرفتن! واس همین خودشون اقرار کردن که:

در شعر خود اعتراض میکاشت جلیل

هی پنجره‌های باز میکاشت جلیل

میلیونر شهر می‌شد امروز اگر

جای کلمه پیاز میکاشت جلیل!

امیدوارم تموم اقشار فرهنگی این مملکت همیشه سربلندو مرفه وشاد زندگی کنند.

سونات مهتاب بتهوون با طعم گس شعری از فروغ نازنین 

http://doholchi.com/wp-content/uploads/2...lassic.zip

Let’s suppose that you were able, every night, to dream any dream you wanted to dream. And that you could, for example, have the power within one night to dream 75 years of time, or any length of time you wanted to have.
 And you would, naturally, as you began on this adventure of dreams, you would fulfil all your wishes. You would have every kind of pleasure you could conceive . And after several nights of 75 years of total pleasure each you would say “Well, that was pretty great. But now let’s have a surprise. Let’s have a dream which isn’t under control. Where something is going to happen to me that I don’t know what it’s going to be.” And you would dig that and come out of it and say “Wow, that was a close shave, wasn't it?” And then you would get more and more adventurous, and you would make further and further gambles as to what you would dream, and finally, you would dream where you are now. You would dream the dream of living the life that you are actually living today.

That would be within the infinite multiplicity of choices you would have
and when you are ready to wake up, you'er going to wake up. and If you're not ready you're going to stay pretending that you're just a "poor little me

If you awaken from this illusion and you understand that black implies white, self implies other, life implies death or shall I say death implies life, you can feel yourself – not as a stranger in the world, not as something here on probation , not as something that has arrived here by fluke - but you can begin to feel your own existence as absolutely fundamental

What you are basically, deep, deep down, far, far in, is simply

the fabric and structure of existence itself

Alan Watts

شب یلدا

 یلدایی دیگر از راه رسید، این طولانی ترین شب سال رو به همه دوستان تبریک میگم

    گــذشـت پــائــیـز آمـــد فـصــل سرمـــا                                                             

                                                            ســـر آغـــازش شـــب زیـبـــای یـلــــدا

            چــه شبهـای درازی دارد ایــن فصـل                                                                            

                                                          یــقیــن زلـــف سیـاه گـیســـوی یـلــــدا

   در ایـــن فـصــل زمستــان یـکدلـی بـه                                                                 

                                                         محـــبــت دوسـتــی سـیــمــای یـلـــدا

شــب یـلـــــدا عـجــب نیــکــو فـتــــاده                                                             

                                                       بـــه مــاه دی کـــه آیـــد بـــــوی یـلـــدا

در ایــــام گــذشتــه کـــرسی عـــشـق                                                             

                                                        بـپــــا بـــــود از شــــب والای یـلـــدا

بـــه روی کــرسـی و سیـنـی فــراوان                                                              

                                                     عـیـان بــود از صفــا صد خـوی یـلـــدا

لـحــاف و مـنــقـل و آتــش بــه خـانــه                                                              

                                                       نــشسـتـه دور هـــم هــمســوی یـلـــدا

ز بــــرف و داسـتـــان راه مــــانــده                                                                    

                                                 سـخـنـها رفـتــــه از سرمــای یـلـــدا

ز سنـجــد آش کـشـک و قـصه گـفـتـن                                                                   

                                                     بـسـی دریــــــای قــصـه پــــای یـلـــدا

ز نـــو رسمـی بـپـــا از بـهــــر فــــردا                                                                    

                                                  صـفــــا و خـرمـــــی فـــردای یـلـــدا

 مبــارک بـــاد فـصـل بـــرف و بــاران                                                                       

                                                بـــه یٌــمـن نــعـمـت دیـمــــــای یـلـــدا

 مقــدم شکـــر ایـــزد کــن بــه عــالــم                                                                    

                                                    ز حـــاصـل پـــر ثـمــــر دارای یـلـــدا

سلام ای فـصل سرد و برف و بــاران                                                                       

                                                  خـــوش آمــد گـویـمـت فصل زمستان

 اگــــر چـــه زحــمـتـی را نــیـــز داری                                                                     

                                                   ولـکــن رحـمـت آری بــــاغ و بـستان

شب یلدا

ما در هيچ حال قلب هايمان خالی از غم نخواهد شد

چرا که غم وديعه ایست طبيعی که ما را پاک نگه می دارد

انسان هاي بی اندوه به معنای متعالی کلمه

هرگز " انسان " نبوده اند و نخواهند بود

از اين صافی انسان ساز نترس !

نادر ابراهیمی

___________________________________

یک شاخه گل پژمرده باز هم میتونه زیبا باشه، مثل غمهایی که برامون شیرین و خوشایندن 

درست شبیه به سکانس پایانی از یک فیلم ENDING

شعر گفتن یک جوشش است، مانند فوران آتش فشانی از احساسات که از اعماق مذاب اندیشه با ریتمی موسیقایی بیرون می جهد. به شعرهای سفارشی اصلا اعتقادی ندارم، پیکره شان نشان می دهد که انگار از سیمان سرد و بیروح ساخته شده آن طراوت و نابی کاه گل دیوار ذهن در آن نیست که کوچه باغی از گل و بلبل بیافریند.

در گذشته ذهنم بسیار آزاد بود و فارغ از دغدغه هایی چند و چیزهایی شعر مانند می سرودم . یکی از این شعر گونه ها را خیلی دوست دارم، به اسم "گیتار و فلوت"  قبلا هم در جستاری گذاشته بودم که ناخواسته حذفش کردم و حالا می خواهم دوباره آن را در اینجا جاری کنم چون قصد دارم تقدیم کنمش به شاعران کافه، به ویژه شاعره جوانمان که می دانم این روزها چه سفت و سخت گرفتار امتحانات دانشگاهی است، به عنوان یک زنگ تفریح میان مطالعات درسیو به پاس شعرهای قشنگی که برای کافه و کاربرانش سروده است؛

امیدوارم مقبول شما عزیزان نیز واقع شود این دوئت گیتار و فلوت:

شعر من همرنگ چشمان تو بود
چشم تو رنگین کمانی از عسل
طعمی از مستی می در یک غزل

شعر من پژواک آهنگ صدات
مخمل نرم صدایت در سکوت
خوش طنین پیوند گیتار و فلوت

شعر من بوی دل انگیز تو داشت
بوی تو بارانی از عطر گلاب
یک شمیم مستی آور چون شراب

شعر من بحر طویل موی تو
طره موی تو شبهای سراب
با خط تیز شـــــعاع آفتاب

شعر من در غنچه لبهای توست
لب؟! لبت جامیست از شهد و شکر
بوسه خواه و پرفریب و پر شرر

شعر من آیینه روی تو شد
روی تو اما چو ماهی در خسوف
تو که رفتی و شدی گم در حروف


حال من تنها و تنها شعر من

از تاریخ بلعمی ( ترجمه و خلاصه ای از تاریخ طبری، به قلم ابوعلی بلعمی)
پس گیومرث گفت: سخن پند و حکمت از هر که گوید بپذیرید، به مرد منگرید، به قیمتِ سخن نگرید. و حق از هر جای که باشد به حق دارید تا خدای عزّ و جلّ نگهدار شما باشد از آفتها.

چه  با لباس در وان نشسته باشی

و خیس ...

به پیشنهاد هیچکاک برای همکاری در فیلم جدیدش فکر کنی،

و چه چنگ در تشت ،

کهنه ی کرامت پسر هفتمت را بشویی

و ترانه ی سینه سی مرمری که شوهرت می خواند را با عشق زمزمه کنی،

باز حین خوابیدن ، 

چند دقیقه به سقف خیره خواهی شد.

بین زن و سقف رازی نگفته هست

که هم سکینه می داند چیست

هم کیم نوواک

هم برگمن

رسول ادهمی

مشکل من این نیست که مجردم و شاید مجرد بمانم
مشکل من این است که تنها هستم و شاید تنها بمانم.

- شارلوت برونته

مي بخشم، نه كه مقدس باشم
از کینه ورزی خسته ام.

- پائولو كوئيلو

بخشیدن کسی که به تو بدی کرده
تغییر گذشته نیست، تغییر آینده است.

- گاندی

چیزی به نام یک روز بد نداریم
تنها لحظات ناخوشایندی هستند
که در روزهای خوب اتفاق می افتند.

- میچل دیویس

ایمان آوردن راحت تر از فکر کردن است
برای همین است که تعداد مذهبیون بسیار بیشتر از متفکران است.

- برتراند راسل

هیچ فیلسوفی تاکنون
هیچ روحانی را نکشته است
در حالیکه روحانیون فلاسفه زیادی را کشته اند.

- دنیس دیدرو

مردم حرفی را که زدید
و کاری را که انجام دادید فراموش می کنند،
ولی احساسی را که در آنها ایجاد کردید
هیچ وقت فراموش نمی کنند.

- مایا آنجلو

مجازات آدم دروغگو اين نيست كه كسي باورش نمي كند
بلكه اين است كه خودش نمي تواند حرف كسي را باور كند.

- جورج برنارد شاو

نام شعر: تماشا

سر گیسوی تو در مشت گره خورده ی باد
خبر از خانه ی ویران شده در مه می داد

من همان نامه ی نفرین شده بودم که مرا
بارها خط زد و تا کرد ولی نفرستاد

داس بر ساقه ی گندم زدی و بی خبری
آه یک مزرعه در پشت سرت راه افتاد

هر چه فریاد زدم ، کوه جوابم می کرد
غار در کوه چه باشد ؟ : دهنی بی فریاد

داشتم خواب شفایی ابدی می دیدم
که تو از راه رسیدی مرض مادرزاد

بغض من گریه شد و راه تماشا را بست
از تو جز منظره ایی تار ندارم در یاد

احسان افشاری

نام شعر:خواب مثل کابوس

سرم را می‌گذارم روی بالین، که تا شاید سراغم را بگیرد
اقلا ً در میان خواب دستت، بیاید نبض داغم را بگیرد:

دلم هرچند آغوشی‌ست ناچیز، برایت بستر ِ سبزی‌ست برخیز
بیا یک دفعه پیش از آن که پائیز، بیاید جان باغم را بگیرد

شب‌است و در خیابان هایِ خسته، میان برف ها چترم شکسته
کمر را باد-برفی سخت بسته، که تا از من چراغم را بگیرد

میان حجم انبوهِ سیاهی، شدم در کوچه های شهر راهی
از آن بالا مگر لطفی، نگاهی، غم و رنجِ فراقم را بگیرد

الهی آتناآن ماه،آمین! به یک‌دم می‌پرم از خوابِ سنگین
که نزدیک است در پایان کابوس، سگی ولگرد ساقم را بگیرد

نمی‌یابم ترا و می‌فشارم، دو دستم را به سر، شعری بگویم
غم بی‌تو به سر بردن عزیزم، نباید اشتیاقم را بگیرد

اکرام بسیم

نام شعر:بی تو

با توام امشب و مي ترسم از آن سان بي تو
كه پس از اين شب و شب هاي فراوان بي تو

آه اگر اين شب بي سايه به پايان برسد
چه كنم با تب فرداي هراسان بي تو

نام شعر:دختر چادر سفید

دختر ِ چادر سفید ِ سینی ِ چایی به دست!
ای که هرگز در خیالم هم نمی آیی به دست!

معذرت میخاهم از اینکه به خابت آمدم
خسته ام از بی تو بودن، درد ِ تنهایی بد است

نام شعر:مسیح خستگان

بی تو به جان رسیده ام ، حال مرا نظاره کن
کار ز دست مــی رود ، نبض مرا شماره کن

ای تومسیح خستگان! راحتِ روح وجان جان
گرکه شفا نمی دهی ، مـــرگ مرا نظاره کن

زهرفراق خورده را ، شربتِ وصل هم بده
چون شده ای طبیب من،دردببین وچاره کن

پلک به هـــم نمی زند ، چشم امیدواری ام
منتـــظرعنـــایتـــــم ، جانب من اشاره کن

ای توسپیده ی سحر ، سینه ی شام را بدر
خیمــه ی سبزچرخ را ، قتلگه ستاره کن

آبِ حیاتِ من تویی ،کشته ومرده ی توام
چون به رهت فداشوم،جان به تنم دوباره کن

نــالــه ی سینه سوزمن ، هیچ اثرنمی کند
از دَم گــــرم همّـتی همرهِ این شراره کن

چشـــم خمـــارکن ، ولی جام نگاه پُربده
عاشق سربه راه را،رندِ شرابخواره کن

من نه به اختیارخود،پای زجمع می کشم
غیرتِ عشق گویدم کزهمه کس کناره کن

ای که زتربیت کنی لعل وعقیق،سنگ را
اشک چوگوهرمرا ، لایق گوشواره کن

چون رهِ عشق می روی،یکدله بایدت شدن
راه اگردهد دلت ، پشت به استخاره کن

تن چه دهی به پیرهن،ای دل ناصبورمن؟
دوست ز راه می رسد،جامه زشوق پاره کن

محمد قهرمان

Forough Farrokhzad

فروغ فرخزاد

 آسمان همچو صفحه دل من /// روشن از جلوه های مهتابست 

امشب از خواب خوش گریزانم /// که خیال تو خوشتر از خوابست

سپیده عشق

(نقاشی فروغ فرخزاد کاری از بزرگمهر حسین پور)

همه چیز درباره فروغ فرخزاد / گالری تصاویر

   (ایرج گرگین در حال اجرای برنامه رادیویی)

گفتگوی رادیویی ایرج گرگین با فرخزاد 1343

راجع به زندگی، شرح حالتان ؟!

والا حرف زدن در این مورد به نظر من یک کار خیلی خسته کننده و بی فایده ای است

خوب، این یک واقعیتی است که هر آدمی که به دنیا می آید، بالاخره یک تاریخ تولدی دارد، اهل شهر یا دهی است

توی مدرسه ای درس خوانده، یک مشت اتفاقات خیلی معمولی و قراردادی توی زندگیش اتفاق افتاده که بالاخره برای همه می افتد 

مثل توی حوض افتادن دورۀ بچگی، یا مثلا تقلب کردن دوره مدرسه، عاشق شدن دوره جوانی، عروسی کردن ، از این جور چیزها دیگر !

اما اگر منظور از این سوال توضیح دادن یک مشت مسائلی است که به کار آدم مربوط می شود، که در مورد من شعر است

پس باید بگویم که هنوز موقعش نشده چون من کار شعر را بطور جدی هنوز تازه شروع کرده ام

شعر امروز باید صاحب چه خصوصیاتی باشد؟ نکات ضعف ومثبت آن، وضع شعر امروز؟

من خیلی از شما تشکر می کنم که گفتید « شعر امروز» و نگفتید « شعر نو» چون درستم همین است که شعر، نو و کهنه ندارد

آنچه شعر امروز را از شعر دیروز جدا میکند و به آن شکل تازه ای می دهد همان جدایی است

 که به اصطلاح میان فرم های مادی و معنوی زندگی امروز با دیروز وجود دارد

من فکر می کنم، کار هنری یک جور بیان کردن و ساختن مجدد زندگی است و زندگی هم چیزی است که یک ماهیت متغیر دارد

جریانی است که مرتب در حال شکل عوض کردن و رشد و توسعه است، در نتیجه این بیان که همان هنر می شود درهر دوره روحیه خودش را دارد

اگر غیر از این باشد اصلا درست نیست، هنر نیست یک جور تقلب است ادامه

فایل صوتی مصاحبه فروغ فرخزاد با ایرج گرگین

 ایرج گرگین در کنار شماری از کارکنان وقت رادیو و تلویزیون ایران

از سمت راست/ ایرج گرگین، ابراهیم رشیدپور، ایران بزرگمهر، ملوک نصیری، سبکبار، کوکب پرنیان

محمد سلطانی، فرنگیس اردلان، ایراندخت پرتوی، اردشیر جمالی، مانی 

نشسته/ فروزنده اربابی، تقی روحانی، آذر پژوهش، داریوش نراقی

Radio__farda

مجموعه ای از آثار فرخزاد

Etela__resan

“هر کس روزنه ای است به سوی خداوند، اگر اندوهناک شود. اگر به شدت اندوهناک شود.” 1

“باید قبل از مردن ناخن هایم را در خاک فرو برم تا وقتی مرا به زور روی زمین می کشند به یادگار شیار هایی بر زمین حفر کرده باشم.

 باید قبل از رفتن خودم را جا بگذارم ....اگر امروز چیزی از خودم باقی نگذارم چه کسی در آینده از وجود من در گذشته با خبر خواهد شد؟

 اگر جای پای مرا دیگران نبینند من دیگر نیستم... اما من نمی خواهم نباشم نمی خواهم آمده باشم و رفته با شم و هیچ غلطی نکرده باشم .
آدمی که مشهور نیست وجود ندارد یعنی وجود دارد اما فقط برای خودش نه دیگران و کسی که فقط برای خودش وجود دارد تنهاست و من از تنهایی می ترسم....” !!!2

مصطفی مستور_روی ماه خداوند را ببوس.

.

.

.

پ.ن:

1:تجربه شده است.

2:در گذشته شاید ولی اکنون بر این باور نیستم،آنچه مشخص است این است که مفید، مفید است و مشهور،مشهور.گاهی مشهور، مفید و  مفید، مشهور است ولی الزاما اینگونه نیست پس این مفید بودن است که مهم است نه مشهور بودن.

برد دزدی را سوی قاضی عسس

خلق بسیاری روان پیش و پس

گفت قاضی:کاین خطا کاری چه بود؟

دزد گفت:از مرد آزاری چه سود؟

گفت:بد کردار را بد، کیفر است

گفت:بدکردار از منافق بهتر است

گفت:هان!بر گوی،شغل خویشتن

گفت:هستم همچو قاضی راهزن

قسمتی از دزد و قاضی(قصاید پروین اعتصامی)

با سپاس و خوش آمدگویی به کاربر تازه وارد , لیندا

دوستانی که پست هایی مانند لیندا می گذارند بد نیست در کنار شعر , یک متن تحلیلی و توضیحی کوتاه و عکسی مناسب هم چاشنی پست نمایند تا دل خوانندگان روشن تر و پست هم گیرا تر شود.

(۱۳۹۴/۱۱/۲۱ صبح ۱۲:۱۵)سروان رنو نوشته شده: [ -> ]

با سپاس و خوش آمدگویی به کاربر تازه وارد , لیندا

دوستانی که پست هایی مانند لیندا می گذارند بد نیست در کنار شعر , یک متن تحلیلی و توضیحی کوتاه و عکسی مناسب هم چاشنی پست نمایند تا دل خوانندگان روشن تر و پست هم گیرا تر شود.

سروان توقع داری طفلک بیاد شعر رو تحلیل کنه و مثلاً راجع به دزدی قاضی ها صحبت کنه ؟!

.

اخیرا یک کانال جالب توی تلگرام پیدا کردم که پست های بامزه ای میذاره. گفتم چند نمونه اش رو به اشتراک بذارم.

.

telegram.me/dialogism

شب آرامی بود

می‌روم در ایوان، تا بپرسم از خود

زندگی یعنی چه ؟

مادرم سینی چایی در دست

گل لبخندی چید، هدیه‌اش داد به من

خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا

لب پاشویه نشست

پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد

شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین

با خودم می گفتم:

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست

رود دنیا جاریست

زندگی، آبتنی کردن در این رود است

وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده‌ایم

دست ما در کف این رود به دنبال چه می‌گردد؟

هیچ!!!

زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره‌ها می‌ماند

شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری

شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت

زندگی درک همین اکنون است

زندگی شوق رسیدن به همان

فردایی است، که نخواهد آمد

تو نه در دیروزی، و نه در فردایی

ظرف امروز، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز، دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی با، امید است

زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک

به جا می‌ماند

زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ

زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود

زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر

زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ

زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق

زندگی، فهم نفهمیدن‌هاست

زندگی، پنجره‌ای باز، به دنیای وجود

تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست

آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست

فرصت بازی این پنجره را دریابیم

در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم

پرده از ساحت دل برگیریم

رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم

زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است

وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی‌ست

زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند

چای مادر، که مرا گرم نمود

نان خواهر، که به ماهی‌ها داد

زندگی شاید آن لبخندی‌ست، که دریغش کردیم

زندگی زمزمه پاک حیات‌ست، میان دو سکوت

زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست

لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی‌ست

من دلم می‌خواهد

قدر این خاطره را دریابیم.