با تشکر از بانوی گرامی بابت مثنوی زیبایی که از ایرج شیرین سخن گذاشتند واشاره ای که به قمرالملوک وزیری کردند.حالا که بحث به این جا کشید،بد نیست یادی هم از عشق میان ایرج میرزا و قمر بکنیم.

این طور که از روایات برمیاد،ایرج میرزا علاوه بر دوستی و آشنایی نزدیکی که با قمر داشته،عاشق این قمری خوش خوان طبیعت-به تعبیر شهریار- هم بوده و البته قمر هم میل به این رابطه ی عاشقانه داشته-چه آن که بنا به گفته ی مرتضی خان نی داوود(خالق آهنگ مرغ سحر و کسی که صدا و آواز قمر رو کشف می کنه وروایتش از عشق پنهانی که به قمر پیدا کرده ،بسیار شورانگیزه) قمر بسیار عاشق پیشه بوده و زود عاشق می شده و دل میباخته.

ایرج میرزا ابیاتی در ستایش قمر داره که عشقش به قمرو کاملا نشون می ده:

قمر آن نيست كه عاشق بَرَد از ياد او را    يادش آن گل نه ، كه از ياد برد باد او را

مَلَكي بود قمر پيش خداوند عزيز    مرتعي بود فلك خرّم و آزاد او را

چون خدا خلق جهان كرد به اين طرز و مثال    دقتي كرد و پسنديده نيافتاد او را

ديد چيزي كه به دل چنگ زند در او نيست    لاجَرَم دل ز قمر كَند و فرستاد او را

حسن هم داد خدا بر وي و حسن عجبي    گر چه بس بود همان حسن خدا داد او را

بلبل از رشك وي اينگونه گلو پاره كند    ورنه از بهر چه است اين همه فرياد او را؟

هم چنین به این ابیات هم می شود اشاره کرد:

ای نوگل باغ زندگانی      ای برتر وبهتر از جوانی

ای شبنم صبح در لطافت   ای سبزه ی تازه در نظافت

مام تو چون آفتاب زاده    نامت از چه رو قمر نهاده

قمر بعد از مرگ ایرج میرزا سروده ای از «امیر جاهد» با نام «امان از این دل» را خواند که امیر جاهد این شعر را در سوگ ایرج سروده بود:

ای گنج دانش ایرج کجایی         در سینه ی خاک پنهان چرایی

تا بوده در این دنیای فانی          کی برده از خوبان به جز رنج جدایی

استاد شهریار هم در شعری که برای قمر سروده به این عشق ایرج وقمر اشاره داره،شهریار در جایی از این شعر می گه:

ای عاشق روی قمر ای ایرج ناکام    برخیز که باز آن بت بیدادگر این جاست.

شعر کامل استاد شهریار با نام یک شب با قمر که بیت بالایی،یکی از ابیات این شعره هم بسیار زیباست که این جا نوشتم.

از کوری چشم فلک امشب قمر اینجاست     آری قمر امشب به خدا تا سحر اینجاست

آهسته به گوش فلک از بنده بگوئید        چشمت ندود این همه یک شب قمر اینجاست

آری قمر آن قمری خوشخوان طبیعت       آن نغمه سرا بلبل باغ هنر اینجاست

شمعی که به سویش من جانسوخته از شوق       پروانه صفت باز کنم بال و پر اینجاست

تنها نه من از شوق سر از پا نشناسم        یک دسته چو من عاشق بی پا و سر اینجاست

هر ناله که داری بکن ای عاشق شیدا        جائی که کند ناله عاشق اثر اینجاست

مهمان عزیزی که پی دیدن رویش         همسایه همه سرکشد از بام و در اینجاست

ساز خوش و آواز خوش و باده دلکش        آی بیخبر آخر چه نشستی خبر اینجاست

ای عاشق روی قمر ای ایرج ناکام      برخیز که باز آن بت بیداد گر اینجاست

آن زلف که چون هاله به رخسار قمر بود         بازآمده چون فتنه دور قمر اینجاست

ای کاش سحر ناید و خورشید نزاید      کامشب قمر این جا قمر این جا قمر اینجاست