اگر اشتباه نکنم بهزاد عشقی بود که در مقاله ای با نام "مضحکه جهان پهلوان" که در مجله فیلم منتشر شد ، کل هنر بازیگری فردین را به زیر سوال برد و نادیده گرفت. ایشان دلیل موفقیت و عامه پسندی فردین را در سه چیز خلاصه کرد: ایرج ، جلیلوند و سیامک یاسمی (اگر حافظه ام اشتباه نکند) . او معتقد بود که فردین حتی لب خوان خوبی هم نیست و موقع آواز خواندن حرکات دهانش با آواز ایرج سینک نیست! او شعر فروغ را نه به منزله تاییدیه  بلکه به مثابه هجویه ای بر سینمای فردین و سینمای آبگوشتی آن دوران میدانست.

با این حال اینکه مردم آن دوره عاشق فردین و فیلم های فردینی بودند (و هنوز هم کمابیش هستند) چیز عجیبی نیست. مگر امروز در هالیوود هم سینمای قهرمان پرور همچنان پرطرفدار نیست؟ بتمن ها و سوپرمن ها و آیرون من ها چه فرقی با فردین دارند؟ مگر نه اینست که هر دویشان دنبال گرفتن حق مظلوم از ظالم هستند؟ بنابراین طبیعی است که مردم خسته از ظلم و ستم آن دوران (و باقی دوران ها) به این قهرمان دل ببندند و از او تقلید کنند و عکسش را بالای تختشان بچسبانند. اما واقعیت اینست که از نظر سینمایی و هنری گنج قارون هم فرق چندانی با فیلم های کاباره ای آن دوره ندارد. همان فرمول تکراری و مهوع عشق بین پسر فقیر و دختر پولدار ( و البته گاهی هم دختر فقیر و پسر پولدار) ، همان کاراکترهای کاملا مثبت و کاملا منفی (اصولا در اینجور فیلم ها همه یا سیاه سیاهند یا سفید سفید. خاکستری در این فیلم ها وجود ندارد) همان آوازها و رقص های مکش مرگ ما و همان پایان خوش از پیش معلوم ، این فیلم را شبیه فیلم های دیگر آن دهه میکند ، شاید کمی خوش ساخت تر و خوش آب و رنگ تر.

همه اینها را که گفتم باید این را هم بگویم که من هم این فیلم را دوست دارم (هرچند نه به اندازه قیصر و نه به اندازه گوزنها) و تابحال چند بار دیده ام و همین الان هم داخل رایانه ام دارم. اما بیشتر به این خاطر که خاطرات دوران جوانی را زنده می کند.

و نکته ای دیگر . هرچند در آن دوران فیلم های کاباره ای و چرت و پرت زیادی ساخته شد (که البته باید شرایط اجتماعی و سیاسی آن زمان را هم در نظر گرفت که اجازه ساخت فیلم های هنری و سنگینتر داده نمیشد و همینطور مردم هم استقبال نمی کردند. کدام فیلم هنری بود که میگفتند در زمان پخش آن در سینما مردم شیشه های سینمای نمایش دهنده را شکستند؟) با این حال در همان زمان هم فیلم هایی ساخته میشد که نشان از تولد نسلی جدید بود. خشت و آئینه ، گاو ، شوهر آهو خانم ، آرامش در حضور دیگران ، رگبار ، بیتا ، مغول ها ، خداحافظ رفیق ، تنگنا ، صبح روز چهارم ، پستچی ، دایره مینا ، آقای هالو ، قیصر ، گوزنها ، پنجره ، رضا موتوری ، سفر ، دایره مینا و و و ... تنها نمونه ای از این فیلم ها هستند . ولی واقعیت همان بود که تعداد فیلم های مبتذل و کاباره ای بسیار بیشتر از فیلم های هنری و روشنفکری بود.