پس حسین را ببردند تا بر دارد کنند. صدهزار آدمی گرد آمدند... درویشی در آن میان  پرسید که عشق چیست؟ گفت: امروز، فردا و پس فردا بینی!
آن روز بکشتند و دیگر روز بسوختند و سوم روزش برباد دادند، یعنی عشق این است.
پس در راه که می‌رفت می‌خرامید، دست اندازان و عیار وار می‌رفت با سیزده بند گران. گفتند: این خرامیدن چیست؟ گفت: زیرا به قربانگاه می‌روم.
چون به زیر دارش بردند بوسه‌ای بر دار زد و پا بر نردبان نهاد. گفتند: حال چیست؟ گفت: معراج مَردان سرِ دار است.
پس جماعت مریدان گفتند: چه گویی در ما که مریدانیم و اینها منکرند و ترا سنگ خواهند زد؟ گفت: ایشان را دو ثواب است و شما را یکی؛ از آن که شما را به من حُسن ظنی بیش نیست و ایشان از قوت توحید، به صلابت شریعت می‌جنبند و توحید در شرع اصل بُود و حُسن ظن فرع.
هر کس سنگی می‌انداخت؛ شبلی را گلی انداخت،  حسین منصور  آهی کرد. گفتند: از این همه سنگ هیچ آه نکردی؛ از گلی آه کردن چه معنی است؟ گفت: از آن که آنها نمی‌دانند، معذورند؛ از او سختیم می‌آید که او می‌داند که نمی‌باید انداخت.
                                                                      تذکره الاولیا

و ما همچنان
        دوره می کنیم
                   شب را و روز را
                                     هنوز را...
                                                         شاملو

با تشکر از پیرمرد عزیز و دوست داشتنی بخاطر مشارکتشان در این بحث و نکته های روشنگرشان.
پدیده های اجتماعی اصولن دارای یک پروسه بلند تولید تا مرحله ایجاد هستند. هیچ یک خلق الساعه نبوده و خود به خودی پدید نمی آیند.این پروسه شامل حرکت های اجتماعی همچون نمونه هایی که در تشیع جنازه های یاد شده بروز پیدا کردند و هم تولید آثاری همانند قیصر و گنج قارون می شود.مثال زیاد است شما در صحنه سیاست هم نمونه های بسیاری را می توانید همچون انتخابات ریاست جمهوری دوم خرداد سال 76 مشاهده کنید.ماهیت ، درستی و نادرستی ، اصالت این پدیده ها محل مطالعه و پژوهش های اهل فن باید باشد و زمان هم قاضی و داوری است که به تدریج پرده از ابهامات برداشته و بر واقعیت نور خواهد تاباند .گرچه روشن شدن واقعیت هم ، همیشه مورد دعوا و مناقشه علمای ذی ربط بوده است .ولی در مجموع این تحرکات در مسیر تاریخ حرکتی رو بجلو بوده است .فی المثل در سینما ما را از سفر به ماه  ژرژ مه لیس به سفر بین سیاره ای کریستف نولان رسانده است .ما پله پله بالا آمده ایم . اکنون از روی پله ای که ایستاده ایم وقتی به پائین نگاه می کنم می بینیم چقدر از گنج قارون فاصله گرفته ایم . خوب برخی خوش دارند همچنان روی آن پله های اولیه اطراق کنند آن ها را زمان به جلو هلشان خواهد داد.نمی توانند روی یک پله در جا بزنند.
ای کاش این فرصت را داشتم این فیلم را لحظه به لحظه اش را بررسی می کردم . از کارگردانی گرفته تا فیلم برداری و سناریو و آن ترانه هایی که اصلن در آنها کوچک ترین نشانه ای از ذوق و هنر نمی توان یافت. بازیگری تقی ظهوری " حسن جغجغه " با محمدعلی فردین با هم فرقی ندارد . حالا اگر فردین همچنان محبوب است و اسمی از ظهوری برده نمی شود این برمی گردد به همان نکته ای که پیر مرد عزیز در مثال تختی و موحد به آن اشاره داشتند.اگر بخواهیم حرکت های توده های مردم را به هر سمت و سویی نشان اصالت هر موضوعی بدانیم به بیراهه رفته ایم . روزگاری اکثر مردم آلمان فریاد هایل هیتلر می کشیدند.الان از آن مقطع تاریخی چه مانده است . جز ننگ و نفرت و هولا کاستی تلخ و سوزان بوسعت تمام اذهان ملتی که به بیراهه رفت.باری ...باری دیگر از حق اظهار نظر دیگران دفاع کنیم.بگذاریم راحت گفته شود بالای چشم ابروست.از شاملو بخوانیم :
نماز گزاردم و قتل عام شدم
که رافضی ام دانستند
نماز گزاردم و قتل عام شدم
که قرمطی ام دانستند.
آن گاه قرار نهادند که ما و برادرانمان یکدیگر را بکشیم و
این
    کوتاهترین طریق وصول به بهشت بود!