سلام

دوستان توضيحات اجمالي درباره ژانر ترسناك را فرمودند به نظر من اين ژانر نسبت به بقيه ژانرها يه مقدار عقب مونده. نگاهي به بازده چند سال اخير هاليوود و كارگردانهاي ژاپني و كره اي كه در اين ژانر فعال بوده اند و... مويد اين مطلب است كه به ظاهر سوژه هاي مورد بحث تكراري شده اند و مثل سابق نمي توانند روي تماشاگر اثر بگذارند .

سينماي وحشت هاليوود در چند سال اخير خلاصه شده در حمله موجودات فرا زميني و تخيلي-اپيدمي بيماريهاي خطرناك و مسري-قتلهاي فجيع با آلاتي همچون اره و...-خانه هاي متروك و موجودات اسرار آميزو...كه بيشتر بجاي اين كه تماشاگر را تحت تاثير قرار دهند دستمايه اي شده اند براي موفقيت ژانري از كمدي كه اينگونه فيلمها را مورد هجو قرار ميدهند بنظر ميرسد كارگردانهاي شرق آسيا كه روزگاري فيلمهاي خوبي همچون ring را از انها ديده بوديم يا تحت تاثير هاليوود قرار گرفته اند و از كليشه هاي هاليوودي براي ساخت فيلم ترسناك استفاده مي كنند يا فيلمهايشان حال و هواي سورياليستي  شبيه فيلمهاي ديويد لينچ گرفته و بيشتر بجاي اينكه ترسناك باشند اسرار آميز هستند كه البته اين فيلمها قابل تحمل تر هستند و بعضا خوب هم از اب درآمده اند.نميدانم فيلم the myst فرانك دارابونت را ديده ايد؟ كارگردان و نويسنده فيلمنامه خود جناب دارابونت ميباشند كه يكي از كارگردانهاي مورد علاقه من هستند. فيلمنامه بر اساس رماني از استيون كينگ ميباشد كه ايشان نيز نيازي به توضيح ندارد. نميدانم اين فيلم واقعا به چه ژانري تعلق دارد بار اولي كه اين فيلم را ديدم تا لحظات اخر فيلم متاسف و متعجب بودم كه چرا دارابونت بعد از ان همه كار خوب دست به اين كار زده ولي پايان عالي فيلم حقيقتا منو غافلگير كرد.

هدفم از طرح اين مطلب اين بود كه بگويم ژانر وحشت در هدفگيري گيرنده هاي موجود در ناخوداگاه بشر در چند سال اخير عمدا يا سهوا به بيراهه رفته. ميگويم عمدا بخاطر اينكه مطمئن هستم فيلمهاي ترسناك هاليوودي در چند سال اخير عمدا -كه خدا كند سهوي باشد - طوري ساخته شده اند كه به مخاطب ترسي از يك عامل ناشناخته را القا كنند و ريشه اين ترس را طوري در ناخود اگاه او بكارند كه فرد هميشه دچار يك يك استرس و وحشت از تهاجم باشد. فيلم دارابونت اينطور نبود فيلم تا لحظات اخر بيشتر  يك بازسازي سر دستي و مسخره  فيلمهاي ترسناك هاليوودي بود و نقطه اصلي فيلم يكي دو دقيقه اخر آن بود جايي كه قهرمان فيلم همه همراهان خود را ميكشد و براي مرگ اماده ميشود و اين جاييست كه نيروهاي كمكي رسيده اند و در حال نجات شهر هستند و تامس جين در نقش ديويد دريتون ميفهمد كه چه اشتباهي مرتكب شده واز فرط استيصال و انفعال قصد خود كشي ميكند.به عقيده من اشتباهي كه ديويد دريتون در اين فيلم ميكند اشتباهي است كه ژانر ترسناك فعلي هاليوود يكي از مسببين ان است و مخاطب اگه هوشيار نباشد ناخوداگاه در زندگي به اينجا ميرسد كه راه فراري نيست و بايد تسليم تهاجم نيروهاي ناشناخته خودساخته خيالي شد دارابونت در اين فيلم بخوبي ژانر اخير ترسناكهاي هاليوود رو نقد ميكند و ميگويد انچه كه اين فيلمها به مخاطب القا ميكنند  هنر ترساندن و به تعليق بردن و سرانجام به سلامت فرود اوردن مخاطب نيست و فقط القاي يك ترس كاذب است كه همچون بيماري مسري از ذهن عده اي بيمار رواني به ناخوداگاه مخاطب خام جريان مي يابد وهيچ ربطي به مقوله هنر هفتم و اصول كلاسيك و تعهدات ان در ارتباط سالم با مخاطب و حتي سرگرم كردن او ندارد ;ترس واقعي اشتباهي بود كه ديويد در اين فيلم مرتكب شد و نتيجه سطحي گرايي و شكنندگي فكري و بازيچه قرارگرفتن ناخوداگاه انسان معاصر است.