(۱۳۸۹/۱۰/۴ عصر ۰۸:۱۰)FONDA نوشته شده:  

راجر ایبرت منتقد معروف سینما این لحظه‌ها را انتخاب کرده تا مخاطبان‌اش را هم در شور و لذت خود شریک کند.

این 100 لحظه می تواند شروع یک بحث دنباله دار در این تاپیک باشد. می توان به ترتیب شماره ، با دوستان بحث را آغاز کرد و بر روی این سکانس ها بحث های خوبی داشت.

(۱۳۸۹/۱۰/۵ صبح ۱۲:۴۰)سروان رنو نوشته شده:  

این جمله اول رو چرا اینجوری ترجمه کردن ؟ از لحاظ گرامری درست است ؟ " عزیزم نفرین ات نمی کنم ! "

اصل جمله رت باتلر ( کلارک گیبل ) که به اسکارلت ( ویوین لی ) در بربادرفته گفته می شود اینست:

Frankly, my dear, I don't give a damn

متاسفانه این عبارت ، مانند بسیاری از اصطلاحات زبان انگلیسی ، معادل صد در صدی در زبان شیرین پارسی ما ندارد اما بیشترین ترجمه تاکنون این جمله بوده: راستشو بخوای عزیزم ، اصلا برام مهم نیست ! حالا با توجه به جمله ی قبل از این جمله که اسکارلت می گوید: پس من چیکار کنم ؟ به نظر می رسد که ترجمه ای که مترجم از متن اصلی مقاله راجر ایبرت انجام داده است کمی بی ربط و ناشیانه بوده است . البته سایر دوستان خبره در زبان هم بهتر است نظر بدهند. نظر شخصی من در مورد ترجمه عبارت بالا ، با توجه به وجود کلمه damn که کمی بار فحش گونه دارد اینست " خب عزیزم ، برو به دَ رَ ک ! "

(۱۳۸۹/۱۰/۵ عصر ۱۰:۰۳)senatore نوشته شده:  

من نمی تونم عکسی برای دوستان بگذارم . اما یکی از زیباترین سکانس های تاریخ فیلم  مربوط به فیلم کازابلانکا بود که ریک داشت با فکر کنم ویکتور لازلو  صحبت می کرد و بعد که میاد داخل بار کافه می بینه که آلمانها دارند سرود آلمان رو می خونند.

بسیاری از سایت هایی که اسکرین شات فیلم ها را دارند از صدقه سری برادران قیلثرینگ ، خارج از دسترس هستند برای همین مجبور هستیم علی رغم وقت اندک ، شخصا از فیلم ها عکس بگیریم و آپلود کنیم. سکانسی که سناتور عزیز به آن اشاره کردند یکی از تاثیرگذار ترین سکانس های کازابلانکاست. به یاد دارم که اولین بار که فیلم را دیدم ( و چقدر اولین تماشای شاهکارها لذت بخش است ) این یکی از سکانس هایی بود که اشک به چشمان من آورد. در این سکانس اوج قدرت هنر سینما در برانگیختن شور میهن پرستی به نمایش گذاشته می شود. ما به عنوان تماشاگر نه طرفدار آلمان هستیم و نه فرانسه ، اما این صحنه آنقدر زیبا ساخته و پرداخته شده است که به قول سناتور عزیز ، مو بر تن آدم سیخ می کند. البته باید این سکانس را در دلِ بقیه فیلم و در تعقیب داستان دید تا اثرگذاری واقعی آن را درک کرد:

 ویکتور در حال صحبت با ریک است تا  پاسپورت های خروج از کازابلانکا را از او بخرد اما ریک آب پاکی را روی دستش می ریزد و می گوید اصلا مایل به فروش نیست حتی به قیمت میلیون ها فرانک ! لازلو دلیل آن را می پرسد و ریک جواب می دهد: بهتره دلیل اونو از زنتون بپرسین ! چهره لازلو بعد از شنیدن این جمله  دیدنی ست. ناگهان صدای یک سرود آلمانی به گوش می رسد و ریک ، لازلوی مات و مبهوت ( از شنیدن نام زن اش ) را رها می کند و می رود تا ببیند این صدای کیست که کافه اش را فرا گرفته است ...

ریک از بالای پله ها می بیند که جمعی از افسران آلمانی در گوشه ای از کافه ، سرمست از پیروزی های رایش سوم ، مشغول خواندن سرود مشهور راین آلمان Die Wacht am Rhein هستند. ویکتور انقلابی با دیدن این صحنه به شدت عصبانی می شود اما ریک و جماعت فرانسوی حاضر در کافه ،بی خیال ، فقط تماشا می کنند و شاید حتی از سرود لذت هم می برند !

برخی از مشتریان کافه ، به خصوص سروان رنو - رئیس پلیس شهر - با حس کنجکاوی این جریان را تعقیب می کنند. سروان رنو هم با رئیس آلمانی ها ( سرگرد اشتراسر ) دوست است و هم با ریک ( صاحب کافه معروف شهر ) . او به ریک و لازلو که بالای پله ایستاده اند نگاه می کند تا ببیند عکس العمل این دو نفر چیست ؟

بالاخره لازلو که تحمل این وضع را ندارد پایین می آید و از ارکستر کافه می خواهد که همراه او سرود ملی فرانسه ( لا مارسایز معروف ) را بنوازند. افراد گروه اکستر ابتدا به ریک نگاه می کنند و ریک هم با اشاره سر به آنها اجازه می دهد تا به لازلو کمک کنند و سرود ملی فرانسه را بنوازند. با خواندن سرود توسط لازلو ، برخی از فرانسوی کافه ، رگ غیرتشان می جوشد و از جا بلند می شوند و همراه با او سرود مارسایز را می خوانند ...

با بلند شدن صدای فرانسوی ها ، آلمانی ها صدای سرود خود را بلندتر می کنند تا صدای سرود فرانسوی ها شنیده نشود . فرانسوی ها هم عمدا بلندتر می خوانند و این مسابقه ادامه می یابد ..

... اما شمار فرانسوی ها کم کم فزونی می گیرد و صدای آلمانی ها گم می شود. حتی کسانی مثل ایوان که یک زن خوشگذران فرانسوی است و هر شب با آلمانی ها خوش و بش می کند هم به جمع خوانندگان سرود اضافه می شوند و اشک ریزان سرود مارسایز را می خوانند . انگار همه آنها با وجود بی خیالی ، در اعماق دل ، از اشغال کشورشان ناراضی اند ...

آلمانی ها، که دیگر صدایشان شنیده نمی شود ،  بالاخره در می یابند که این بازی فایده ای ندارد و با عصبانیت به یکدیگر نگاه می کنند و سپس می نشینند ! کاری که سرگرد اشتراسر آن را یک عقب نشینی زیرکانه می داند ! او استاد اینگونه عقب نشینی هاست و معمولا بعدا زهر خود را می ریزد.

لازلو سرمست از غرور و پیروزی ، سرود را تا پایان ادامه می دهد و هر لحظه بر شور و شوق فرانسوی ها می افزاید. او که حسابی جوگیر و احساساتی شده است انگار که در حال خواندن سرود ملی در خیابان شانزه لیزه پاریس است و برای لحظاتی از یادش می رود که در مراکش تحت اشغال غیرمستقیم نازی هاست.

الزا ، همسر لازلو که در ابتدای سرود نگران بود و نفس نفس می زد ، حالا دیگر به همسر خود با افتخار نگاه می کند. لازلو از ابتدای ورود به کازابلانکا ، او را دوشیزه الزا ( مادمازل ) به دیگران معرفی کرده تا کسی نداند او همسرش است زیرا که ممکن است گشتاپو برای او دردسر درست کند.

خوشحالی فرانسوی ها دیری نمی پاید. بعد از تمام شدن سرود ، سرگرد اشتراسر به سروان رنو می گوید : این کافه باید تعطیل شود چون مردم بیش از حد لازم اینجا خوش می گذرانند.  سروان رنو هم بلافاصله با صدای سوت همه را از کافه بیرون می کند . وقتی ریک با تعجب از او می پرسد که به چه دلیل کافه اش را می خواهند تعطیل کنند جواب می دهد: من  شوکه شدم. چون همین الان بهم گفتن که در این کافه قمار می شه ! . چند لحظه بعد ، یکی از کارمندان  ریک ، مقداری پول را که سروان رنو در قمار برده ، به او می دهد و سروان هم بلافاصله پول را در جیب اش می گذارد ! نگاه ریک به سروان رنو در این صحنه قابل توصیف نیست . شخصیت های فیلم کازابلانکا هر یک دنیایی هستند. آنها سرشار از تناقض ، هوش ، زیرکی و موقعیت سنجی هستند. از ریک ظاهرا بی خیال تا اوگارتی بدشانس . همه آنها در محدوده اختیار خود باید انتخاب های سختی انجام دهند و این همان زندگی واقعی است. زندگی بشر را همواره  همین انتخاب ها هدایت می کند. (CafeClassic2.ir)