مثل اینکه ویروس مصطفی زمانی به مجله 24 هم رسیده  گرچه خوشبختانه ویروس فقط روی جلد هست و نتونسته به بافت های درونی مجله نفوذ کنه.  راستی نمردیم و عکس این آقای جورقانیان رو دیدیم. به مناسبت وضعیت سینما بولوار در این شماره یه مصاحبه باهاش کردن و چند تا عکس هم ازش هست. عمده مطالی این شماره اختصاص به سینمای مبتذل و تعریف اون داره. نمی دونم چرا هر جا اسم از سینمای مبتذل عامه پسند میاد عکس جواد رضویان بیچاره رو می ذارن ؟!

(۱۳۸۹/۴/۱۰ عصر ۰۲:۲۵)Surrealist نوشته شده:  

خوب امروز تو فروم همسایه خوندم که در اقدامی جالب مجله سینمایی 24 از سری مجلات همشهری تو سایت خود مجله، کل صفحات هر شماره رو (به غیر از شماره 1 و شماره قبلی) با کیفیت عالی بصورت PDF درآورده و واسه دانلود گذاشته که اسکن شده نیست و کیفت اصلی خود مجله هست !...ایناین شماره 3 هم که مطلبی در مورد کازابلانکا و همین طور مطلبی در مورد برنامه "هنر هفتم" و دکتر عالمی داره، بشدت توصیه میشه !

عالیه. محشره.  برو و بچه های مجله 24  مچکریم فقط تو رو خدا این فونت مجله تون رو بزرگ تر کنید.

(۱۳۸۹/۴/۱۰ عصر ۰۵:۴۷)سروان رنو نوشته شده:  

مثل اینکه ویروس مصطفی زمانی به مجله 24 هم رسیده

تعجبی ندارد.  مجلات ما که امکان چاپ تصویر زن را ندارند. تصاویر هنرپیشگان زن زیبا بر روی همه مجلات سینمایی خارجی چاپ می شود اما با توجه به محدودیت هایی که همه می دانیم در ایران این امکان برای مجلات سینمایی ما اصلا و ابدا وجود ندارد. هر گاه هم که نشریه ای ناپرهیزی  کند و عکس پوشیده ای از یک هنرپیشه زن  چاپ کند تا پای توقیف می رود ( نمونه اش مجلات فیلم نگار ، دنیای تصویر ، سینما خانواده ، نقش آفرینان و ... ) پس هیچ چیز بی دردسر تر از چاپ تصویر اقایان نیست. فعلا هم که چهره ای بهتر از مصطفی زمانی نداریم ! گلزار و رادان که دیگر تکراری شده اند . پس که می ماند ؟ حضرت یوسف

( از راست ) : کاترین هپبورن - جین کرین - الیزابت تیلور - اینگرید برگمن - آدری هپبورن - لورن باکال

این مجلات سینمایی جدیدا خیلی شبیه هم شدن. در مورد مصطفی زمانی که اونطور شد. ( مصطفی زمانی اینجا .. مصطفی زمانی اونجا ... مصطفی زمانی همه جا ... فقط کافیه ...  )  الان هم بعد از اینکه تصویر روی جلد شماره قبلی دنیای تصویر هدیه تهرانی بود ، تصویر جلد فیلم این ماه هم هدیه تهرانی شده. راستی این شماره دنیای تصویر مطلب بدردبخور داره مونچی جان ؟  فیلم این شماره که چیز دندان گیری نداشت . شاید هم 24 سطح توقع ما رو بالا برده.

با اجازه مونچی عزیز

مطلب به درد بخوری نبود. نصف مجله اختصاص داره به گزارش سفر علی معلم در جشنواره کن. بقیه مجله هم مثل همیشه است. فیلم بوچ کسیدی و ساندس کید هم در بخش 100 فیلم 4 ستاره معرفی شده است...

 یادداشت‌هایی درباره فیلم‌های "طلا و مس"، "آل"، "دختران"، "دموکراسی تو روز روشن"، "کیفر" ، "شیر و عسل" 

خبر تولید فیلم "کوروش کبیر" توسط علی معلم، خبرهای کوتاهی از سینمای جهان 

 در بخش تاز های 2010 نیز فیلم های "مرد آهنی"، "شرک از این پس برای همه"، "نامه هایی به ژولیت"، "شاهزاده ایرانی" و...به چاپ رسیده است.

گزارشی از شصت و وسومین جشنواره‌ی جهانی فیلم کن در 9 گفتگوی مفصل، گفتگوهایی کوتاه با الهام جعفرنژاد، امیر کاوه آهنین جان، علی صالحی و گلاره عباسی

مطالبی با عنوان "با سفر با مرد مرده" و "از گاو تا دایره مینا عزادار بیل"

101 فيلم چهارستاره‌ تاريخ سينما: ياغي‌هاي دوست‌داشتني (بوچ كسيدي و ساندنس كيد)، ستايشي از زندگي زناشويي معمولي (فارگو)

(۱۳۸۹/۴/۱۵ عصر ۰۱:۱۰)سروان رنو نوشته شده:  

 فیلم این شماره که چیز دندان گیری نداشت .

مقاله مهرزاد دانش در مورد سریال لاست و مطلب فوتبال علیه فوتبال ش بدک نبود. اما منهم قبول دارم که فیلم دیگر مثل سابق نیست. یادش بخیر نوشته های دکتر صدر،امیر قادری،امیر عزتی،احمد طالبی نژاد،سفرنامه های هوشنگ راستی،مرثیه رسول نجفیان برای حسین پناهی،بهاریه های پرویز دوایی، مطالبی درمورد تن تن ،تام و جری ، پلنگ صورتی،فلینستونها، زندگینامه مارلون براندو ، مناظرات نوشتاری جمشید اکرمی و ابراهیم گلستان ، پرونده های فیلم، خشمنامه های جام جهانی و ... دیگر هیچکدام وجود ندارند. علتش را نمیدانیم. مقتضای زمانه است یا ... .

(۱۳۸۹/۴/۱۰ عصر ۰۲:۲۵)Surrealist نوشته شده:  

 کل صفحات هر شماره رو (به غیر از شماره 1 و شماره قبلی) با کیفیت عالی بصورت PDF درآورده و واسه دانلود گذاشته که اسکن شده نیست و کیفت اصلی خود مجله هست !این شماره 3 هم که مطلبی در مورد کازابلانکا و همین طور مطلبی در مورد برنامه "هنر هفتم" و دکتر عالمی داره، بشدت توصیه میشه ! اینم لینکش :

http://www.hmg.ir/archive/16-cinema/278-cinema3.html

دیروز نشستم و تقریبا تمام این شماره  را خواندم. یکی از پرو و پیمان ترین شماره های تاریخ نشریات ایران هست و به راستی که چه نوشته های مفیدی در این شماره 3 یافت می شد. امیدواریم که در ادامه ، دست اندرکاران این نشریه ، کیفیت نوشته ها را فدای کمیت آن نکنند و همین رویه شاداب و سرزنده آن را ادامه دهند. مقاله دکتر عالمی و پرونده کازابلانکا بی نظیر بود. در 24 بر خلاف فیلم ، کیفیت تصاویری که ضمیمه مقالات است در حد عالی و حرفه ای است. باید از چنین نشریاتی حمایت کرد ( با تشویق و یا کمک های ایده ای ). من شخصا حاضرم تعداد زیادی از عکس های کمیاب آرشیو خودم را در اختیار آنها قرار دهم. به نظر می رسد که تیم نویسندگان این نشریه شامل تعداد قابل توجهی از جوانان خوش ذوق تازه باشد. کسی از دوستان اطلاعی در این زمینه دارد ؟

شماره دوم سری جدید مجله نافه که شماره اولش کلی سر و صدا کرده بود هم چند روزی میشه که اومده. دو ماهنامه

ادبی/فرهنگی هست با کلی مطلب سینمایی. اسکن چند صفحه ایش رو این پایین گذاشتم. دیگه مطالب مرتبط با

موسیقی,ادبیات,شعر,هنرهای تجسمی,تئاتر و غیره بماند.

کیوسک (راجع به مجله و ویژه نامه های سینمایی خارجی)
یادداشت های سینمایی (از همه جا,از همه چیز)
سینما و روانکاوی (روانی اثر آلفرد هیچکاک 50 ساله شد)
نقدهای سینمایی (ناحیه 9,دموکراسی تو روز روشن,کیفر)
گفتگو (اصغر فرهادی,کیانوش عیاری)
سینمای امروز جهان (بهترین بخش سینمایی مجله که با نوشته هایی از دیوید بوردول و کیم نیومن همراه هست)
سینمای امروز ایران (گفتگو با علیرضا سجادپور,بررسی ابتذال در سینمای ایران)
سریال ایرانی (پرانتز باز)
تاریخ سینمای ایران (خشت و آینه)
سینمای مستند (کامران شیردل)
کارتون (مری و مکس)

شماره هفتم مجله 24 منتشر شد. در این شماره پرونده ای مفصل در رابطه با فیلم توت فرنگی های وحشی ساخته ارزشمند اینگمار برگمن چاپ شده است.

همچنین در بخش برنامه های خاطره انگیز به بررسی سریال در پناه تو پرداخته شده است.

در بخش راهنمای ژانرها نیز پرونده ای در باره ژانر تاریخی به چاپ رسیده است.

شماره 413 مجله فیلم منتشر شد. قسمتهای جالب این ماهنامه:

-مطلبی از احسان بیگلری به مناسبت دومین سالگرد درگذشت خسرو سینمای ایران

-چند مقاله در مورد پخش تلویزیونی جام جهانی

-گفتگو با شهرداد روحانی آهنگ ساز و رهبر ارکستر(حتما او را در کنسرت یانی دیده اید)

-نقد فیلم زیبای استخوانهای دوست داشتنی ( پیتر جکسن)

-سایه خیال: در مورد فیلم قدرندیده دیوید فینچر ( باشگاه مشت زنی)

پ ن : این شماره بد نبود.

ساخت ایتالیا (سینمای عامه پسند ایتالیا)
نشر روزنه کار
5800 تومان
نوشته حسن حسینی

کتاب رفته سراغ سینمای عامه پسند ایتالیا. سینمایی که فکر می کنم همه دوستش داریم. یک سری عوامل ثابت سینمای ایتالیا رو در کنار زیرژانرهای مطرح در این کشور بررسی کرده و خلاصه بخش های مختلفی داره. بخش زیادی از کتاب هم به Giallo ها و فیلم های ترسناک ایتالیایی پرداخته. در کل کتاب خوبی هست ولی قیمتش تا کمتر از 50% قیمت فعلی هم جا داشت.

تاریخچه صد سال سالن سینما در ایران
انتشارات موزه سینما
130 صفحه
1500 تومان

سایز

چند قسمت از کتاب :

- به روایت تلخک در ماه رمضان, میرزا ابراهیم خان صحاف باشی,حیاط پشتی دکان آنتیک فروشی خود را در لاله زار تهران جهت نمایش فیلم مرتب می کند.
- نخستین سالن سینما به سبک امروزی به نام گراندسینما,توسط علی وکیلی در گراند هتل,خیابان لاله زار تهران افتتاح شد.
- فیلم دختر لر ساخته عبد الحسین سپنتا به عنوان نخستین فیلم ناطق ایران در سینما مایاک تهران به نمایش درآمد.
- درپی تصمیم سینما داران تهران مبنی بر نصب پرده 70 میلی متری, سینما پارامونت تهران با تعویض پرده و دستگاه نمایش فیلم اقدام به نمایش فیلم دوازده مرد خبیث (ساخته رابرت آلدریچ) کرد.
- جدول پرفروش ترین فیلمهای تهران تا سال 1379

جلد اصلي

روزي روزگاري سرجو لئونه
نوئل سيمسولو
مترجم : نادر تکميل همايون, مرجان شريفي خراساني
نشر روزنه کار
2100 تومان


خيلي از کارگردان هاي معروف مثل هيچکاک,آلن,وايلدر و غيره کتاب مصاحبه مخصوص خودشون رو دارن. اين کتاب هم مخصوص لئونه هست. بهترين منبع براي شناخت هر کارگرداني همين کتاب هاي مصاحبه اي هست. جداي صحبت راجع به فيلمهايي که ساخته از ساير مطالب و موارد مورد علاقه اش و ايتالياي دوران جنگ و پدرش و خيلي مسائل ديگه هم حرف زده. در مجموع کتاب فوق العاده ارزشمندي هست.

طعم ترس (بررسي ژانر وحشت)
حسن حسيني
نشر ساقي
2500 تومان


از حسن حسيني کتاب ساخت ايتاليا هم بالاتر معرفي شد. کلا ژانر شناس هست و راجع به گونه/زيرگونه هاي مختلف هميشه مطلب مينويسه. اين کتاب هم همونطور که از اسمش مياد راجع به سينماي وحشت هست. تنها نکته منفيش اينه که دوران صامت رو تقريبا حذف کرده و از دهه 30 ميلادي شروع ميشه.

(۱۳۸۹/۵/۴ صبح ۰۲:۲۲)اسکورپان نوشته شده:  

پ ن : این شماره بد نبود.

حتی اگر همه صفحات توش هم سفید بود ، باز به خاطر روی جلدش ارزش خرید رو داشت = لیلا حاتمی

دوستان! همانطور که قول داده بودم ،از این پس در این قسمت، قسمتهایی از مطالب مجلات فیلم و هنر و ستاره سینما مربوط به تقریبا بیش از 40 سال پیش را که جالب بنظر میرسد نقل می کنم. اولین بخش این مطالب ، گفتگویی با الیا کازان کارگردان نامی سینما است که از مجله ستاره سینما شماره 656 (سیزده اسفند 1347) درآورده ام و عیناً با همان طرز نگارش و بدون حذف یا اضافه کردن یک "واو" نقل می کنم:

برگزیده حرف های الیاکازان

در این دهساله ی اخیر ،ادبیات و سینما مملو از فریادهای ترحم انگیز نویسندگان  و فیلم سازها بوده است که در دهان قهرمانان نوجوان گذاشته اند."آری،من آدم کشتم،چون پدرم مرا درک نمیکرد."این حرف مزخرف است.میدانید،من به عنوان یک بت نوجوانان "جیمز دین" را قبول نداشتم و هیچ دلم نمیخواست او آنطوری بشود که شد.او بت من نبود و از تصویری که اجتماع از او ساخته بود هیچ خوشم نمیامد.

گمان میکنم که درفیلم  "شرق بهشت" درباره کاراکتری نظیر آنچه جیمز دین بعدها نماینده آن در اجتماع شد،حقیقت را بیان کردم ولی هرگز نمیخواستم این فیلم و این کاراکتر موجب القای این نظریه در بین نوجوانان شود که هرکار خطایی از کسی سر بزند،مسئولش پدر ومادر او هستند.

شرق بهشت 

این را من قبول ندارم . بنظر من اگر هم پدر و مادر در تربیت فرزند قصور کرده اند و اورا بد بار آورده اند،بالاخره یک وقتی این فرد بزرگ و عقل رس میشود و متوجه می گردد تربیت او خطا بوده و بمحض اینکه این رادریافت باید خودش را اصلاح کند... بله، در سینما و تئاتر آمریکا یک دوره ی کامل به این نوع قهرمانان ترحم انگیز که همه ی بدبختی و تبهکاری ایشان را دیگری موجب گشته ،اختصاص داده شده....دیگر بس است باید جلوی این طرزفکر را گرفت.

بعد از جنگ در دل نسل جوان از جبهه برگشته نفرتی شدید و موجه نسبت به نسل گذشته که جنگ موجب آن شده بود،بوجود آمد.جوانان حس می کردند که اصول اخلاقی و فکری و فلسفی نسل گذشته پوسیده و بی اساس است و بهیچوجه بدرد نسل جوان نمی خورد...البته این احساس درست و معقول بود.از اینجا بود که فرزندان روشها و اصول والدین خود را مورد تحلیل و خرده گیری قرار داده- بهرحال ،اولین جلوه ی این برخورد اصول،همان ناله ترحم انگیزی بود که  گفتم:"بمن رحم کنید.من خوبتر از آنم که بدرد این دنیا بخورم.همه اشتباه می کنند بجز من...ببینید پاپا و مامان چه بروز من آورده اند!

این طرز تلقی بزودی جهانگیر شد. برای همین هم بود که "جیمز دین" در تمام دنیا برای جوانان مقام خدایی پیدا کرد.حالا هم [منظور سال 1968 است ]هنوز در گوشه و کنار مملکت به جوانان "بزک" کرده ای بر میخورید که نگاهشان به آدم میگوید :"گناه من نیست که انحراف جنسی دارم.این تقصیر مادرم بود." باید این نظر را بدور انداخت و راه چاره ئی جستجو کرد. مسائلی است مادی و موجود و بسیار پیچیده و غامض.

آنچه که باید بگویم اینست که در آثار من بهرحال وجوه اشتراکی موجود است.چون من بی شک شخصیت مستقلی دارم  و سلیقه ی خاصی و تمایل و عدم تمایل شدید نسبت به چیزهای مختلف. اما برای خود من تشخیص این نکات اشتراک مشکل است.من سعی میکنم با پی بردن به روحیه،احساسات و سایر خصوصیات ذاتی نویسنده داستان فیلم، افکار او را روی پرده منعکس کنم. فرانسویها لغت جالبی برای کارگردان دارند. آنها کارگردان را "رئالیزاتور"(کسی که که به طرحی جنبه ی تحقق می بخشد) میگویند. من هم سعی می کنم نویسنده ئی را که داستانش مایه فیلم است،"رئالیزه" کنم.بله،چیزهایی است که در فیلمهای من تکرار می شود. از جمله رفتار جوانانی است که قهرمانان آثار من هستند و این در واقع همان رفتاریست  که من یادم می آید خودم در جوانی داشتم. این رفتار- بد یا خوب- طبیعی است. من از "گویا" این انتظار را ندارم که مثل "رامبراند" نقاشی کند. "گویا" باید به سبک "گویا" کار کند چونکه آدم هرچه نزدیکتر به طبیعت خودش رفتار کند صادق تر است.فیلمهای بد بنظر من آن فیلمهایی هستند که من در آن شخصیت فیلمساز را حس نمی کنم. مهم نیست که همه فیلمهای" اینگمار برگمان" شبیه هم هستند باید هم چنین باشد، چون برگمان آنها را می سازد – اگر برگمان پشت دوربین است میل دارم وجود او را در فیلم حس کنم،کما اینکه حس می کنم.این امر درمورد آنتونیونی و فلینی هم مصداق دارد. در هریک از فیلمهای این دونفر ، من میل دارم شخصیت مستقل و منفرد آنها را در تمام فیلم حس کنم. درمورد خودم باید بگویم تماشاچی میتواند بفهمد که فیلمهای مرا – بد یا خوب- شخص واحدی با مشخصات خاصی باسم "الیا کازان" ساخته و این بهرحال نمودار نهایت کوشش من است.

عقیده دارم یکی از بهترین فیلمهای من "زنده باد زاپاتا!" بود که با شکست کامل روبرو شد. یکی دیگر از فیلمهایی که من خیلی به آن علاقمندم "چهره ای در جمعیت "بود که جز چندنفری هیچ کس به تماشای آن نرفت. هرچند الآن فکر میکنم میتوانم قسمت هایی از این فیلم را اصلاح کنم. این نظر را من نسبت به اکثر فیلم هایم دارم. یعنی در تمام آنها در حال حاضر نواقصی می بینم که درآن موقع نمی دیدم... از این میان فیلم "در بارانداز" را مستثنی میکنم که امروز هم تقریبا کاملا مطابق میل من است و رویهمرفته خیلی خوب از کار درآمده- بهر جهت من از وجود نقص و اشتباه در کارهایم ترس و خجالتی ندارم. مهم آن نیست که آدم اشتباه کند و یا کارش کامل نباشد. مهم آنست که انسان حقیقت را آنطور که می بیند و حس میکند به طرف خود- به شنونده ،به خواننده یا به تماشاچی- منتقل کند.

زنده باد زاپاتا! 

اینکه اگر فیلمهای من به حوادث روزگار ما مربوط است باز نتیجه خواست و انتخاب من است. بنظر میرسد داستان بعضی فیلمهای من از زمان ما قدری بدور باشد ولی روابط،علت و معلول و نتایج حوادث باز با اوضاع عصر حاضر در انطباق است.من در اطراف خودم،در این زمان و مکان، خیلی سوژه های مناسب می بینم که بدرد فیلم کردن میخورد. بعد از "زنده باد زاپاتا !"- یعنی از سال 1952 تا به امروز- من شخصاً مسئول انتخاب داستان فیلمهایم بوده ام. خودم دنبال این داستانها رفته و پیدا کرده ام و از آن سال تا به امروز مسئولیت هر فیلمی که ساخته ام – بد یا خوب،موفق یا ناموفق- مستقیماً متوجه من میشود.

من برای یک هنرپیشه نسبت به هنرپیشه های دیگر،رجحان خاصی قائل نیستم. به عبارت دیگر ، من مثل  "اینگمار برگمان" یک تروپ [!] هنرپیشه ی خاص ندارم که دائم با آنها کار کنم. علاقه و توجه عمده ی من روی داستان است و هنرپیشه هائی را هم که انتخاب میکنم آنهائی هستند که برای تحقق بخشیدن به این داستان بنظرم مناسب میآیند.

هنرپیشه، داستان را مطابق با شخصیت و شئون هنرپیشگی یش می بیند. هنرپیشه ی محبوب و معروف را نباید آدم خبیثی نشان داد، نباید در آخر داستان کشت. باید حتما آخر کار به "دختره" برسد و غیره چون مردم برای دیدن او به سینما می آیند. من دوست ندارم اینطور باشد،میل دارم تماشاچی به سینما بیاید که فیلم مرا ببیند.

کار کنتراتی را دوست ندارم کاری که مرا مکلف بساختن فیلم برای شرکتی می کند که آن شرکت خود را در مقابل قرارداد خودش با من مکلف می بیند و ناچار بمن فیلم بدهد  بسازم، هرچند فیلم مرا ممکن است نپسندد. درمورد "رود وحشی" یک چنین مسئله ئی پیش آمد. اولین و یگانه قراردادی که من با یک شرکت فیلمساز داشتم قراردادم با استودیوی فوکس بود. فیلم "رود وحشی" آخرین فیلمی بود که من میبایستی در رعایت این قرارداد می ساختم.

رود وحشی 

سلام. در این قسمت مطلبی را انتخاب کرده ام از مجله فیلم و هنر شماره 277 مورخه ششم اسفند 1348 (قیمت: 15 ریال!!) که در این مطلب منتقد و نویسنده گرامی جمال امید فیلم جوانمرد با بازی جان وین را بررسی کرده و ضمناً اشاره مختصری به دوبلور جان وین هم دارد. خواهشی که از دوستان دارم اینست که نظرشان را در مورد این مطالب مطرح فرمایند. با تشکر از ابراز لطف همه دوستان و سروران.

جوانمرد

True Grit

مقدمتاً: یک "دست مریزاد" داریم برای دوبلور خیلی بامزه "جان وین" که ظاهرا با "جوانمرد" خواسته زهرچشمی بگیرد از دوبلوری که در حقش بیوفایی کرده است در مورد " الدورادو" ، و چه خوب "!" همه کلمات وقیح و نامربوط(که صد البته صورت زشت ندارد؟!) در "جوانمرد" رج کرده است و توضیحاً اگر این "دست مریزاد" اهدائی ما حق را ادا نمی کند و ارج لازمه را به کار دوبلور گرامی نمی دهد، توصیه می کنیم که بنا به اشاره آن مکتبدار ، حتماً کفش ملی را فراموش نکند ، چون نمره  "بیست"  در آن صورت قطعی است! و اما ...

تحقیقاً: "جوانمرد" سومین فیلمی است که "هنری هاتاوی" در یک مسیر و با یک ایده خاص و با آدمهای مخصوصی پیش می برد، فیلم های "پسران کتی الدر ، نوادا اسمیت ، 5 ورق سرنوشت و جوانمرد" ، ایده خاص "هاتاوی" در این 4 فیلم ، "انتقام" و آدمهای بخصوص وی ، "هال والیس" بعنوان تهیه کننده ، "لوسین بالارد" بعنوان فیلمبردار و با یک مورد استثناء (استیو مک کوئین و آلفرد نیومن"آهنگساز" در "نوادا اسمیت") هنرپیشه اصلی "جان وین" و آهنگساز "المر برنشتاین" و اما ...

درباره ی ایده اصلی فیلم "انتقام" ، در واقع ما با حماسه های جمعی و فردی قهرمان یا قهرمانانی روبرو هستیم و آنچه که آنها را به صورت قهرمان جلوه داده و به اعمالشان صورت حماسی بخشیده "ایمان" آنهاست به یک ایده آل ، و اراده خلل ناپذیرشان است که از این "ایمان" متولد میشود که در هر سه فیلم این "ایمان" و این "ایده آل" را "انتقام" تشکیل داده است ، البته این انگیزه برای آفرینش حماسه شاید در شرایطی دیگر به هیچ وجه قابل قبول و پذیرش نباشد ، اما در چهارچوب قراردادهای "وسترن" قابل توجیه است زیرا که در دنیای غرب "انتقام" بقولی نوعی برقراری عدالت را سبب میشود.

موفقیت مادی "پسران کتی الدر" که سوژه اصلی اش شامل انتقام پسران زنی میشد که خودش بوسیله گروهی به قتل رسیده بود ، تجدید این مضمون را بصورت "نوادا اسمیت" سبب شد که قهرمان این بار درصدد انتقامجوئی کشتار پدر و مادرش برمی آمد و حالا "جوانمرد" نیز قریباً چنین موضوعی دارد ، اینبار دختر جوانی "متی راس" در راه انتقامجوئی از یک مارشال بنام کاکبورن "جان وین" و یک جایزه بگیر بنام "تام چینی" (گلن کمپل) استفاده برده است.

در "پسران کتی الدر" جهت ایجاد یک حماسه جمعی ، اگرچه هدف "جدی" بود ولی "هاتاوی" با پرداخت بطئی و کند خود چندان موفقیتی نداشت، به جهت بهره از "استیو مک کوئین" و براثر ترکیب وجودی این هنرپیشه با هجو نهفته در ذاتش ، "هاتاوی" بیشتر سعی اش را بر این راه گذارده بود که انسانی را راهبر قهرمانی شود ، تا قهرمانی را بسوی قهرمان غیرعادی بودن. و این تردید ، "هاتاوی" را گامی از نیمه تلاش او در "پسران کتی الدر" در راه حماسه آفرینی دور کرد و اما در "جوانمرد" هاتاوی کاملا از "حماسه آفرینی" فاصله گرفته و این فاصله نیز بعید شده است ، چه در این قبیل فیلم ها آنچه برای حماسه و فراموش نشدن ایده آل قهرمان لازم دارد ، وجود مسیری است ساده ، مستقیم در داستان ، مسیری که در آن قسمت های کاملا زائد و غیرضروری نداشته باشد که البته در "جوانمرد" فراوان بود.

در "جوانمرد" ترکیب پراکنده داستان باعث شده که پرداخت "هاتاوی" نیز وحدت عاطفی لازم را نداشته باشد و آنچه که ظاهراً باعث شده که "هاتاوی" آنطور که باید وشاید نتواند از وحدت عاطفی اثرش در برابر ترکیب ازهم گسیخته داستان فیلم حفاظت کند، اینست که "هاتاوی"  خودش بوسیله دو عامل متضاد احاطه شده است . اول اینکه "انتقامجوئی" را این بار از آن یک دختر کرده است و قاعدتاً "مارشال" و "تام" عیناً نمی توانند احساس اورا داشته باشند و ایده آل این بار "پول" است و "پول" "ایمانی" شایسته "حماسه" نمی تواند دربر داشته باشد و دوم شخصیت "متی راس" است که بیشتر شخصیت شیطان و هجوآلودی دارد و اگر یک دختر معمولی جلوه نکند حداکثر دختری با روحیه شیطنت آمیز بنظر خواهد آمد . و نتیجتاً "هاتاوی" کاملا از هدف اصلی خود "حماسه آفرینی" فاصله می گیرد و آنچه در این فیلم به جستجویش می پردازد، انسان معمولی است، حداکثر چیزی شبیه یک قهرمان عادی ، قهرمانی که "هاتاوی" خودش نیز به آن ایمانی ندارد و بهمین جهت برای اینکه کاری صورت داده باشد به شخصیت پردازی روی کرده و این اشتباهی است که "هاتاوی" در برابر دو فیلم قبلی خود کرده است ، ولی جهت چنین گرایش لازم بوده است که مکانیسم تبدیل مرحله اول به مرحله دوم را نشان بدهد و نتیجه آن شده است که "هاتاوی" در مدیوم "وسترن" ، خود را در دام شخصیت پردازی انداخته و مقادیر زیادی از مسیر خود که همان "انتقامجوئی" و ایمان به چنین ایده آلی است دور گشته و مقادیر زیادی روی "مارشال" تکیه کرده و بهمین جهت مسیر دومی را پیش آورده است ، مسیری که حتی مهمتر از "ایمان" آدمهایش میشود ، مسئله اراده "مارشال".

"هاتاوی" در تکیه برروی "مارشال" رابطه ای را که بین جنبه قهرمانی و جنبه انسانی وی وجود دارد مورد بررسی قرار داده و ما طی فیلم شاهد تبدیل تدریجی یک قهرمان به یک انسان میشویم اما هیچگاه نمی توانیم  به نقطه وراء چنین بررسی و تبدیلی نفوذ کنیم و این بصورت ابهامی برای تماشاگران باقی میماند ، و بجز این ابهام ، فیلم پایان مبهمی نیز دارد و دقیقاً معلوم نمیشود که "هاتاوی" سعی در رستگاری "مارشال" بعنوان یک انسان دارد و یا لذتی برای انتقامجوئی جهت "متی راس" و یا حماسه ای که جهت مرگ "تام" میخواهد بیافریند.

و گذشته از اینها "هاتاوی" در طی فیلم سعی کرده است که دقیقاً "ساده" باشد و این سادگی در تکنیک و پرداخت فیلم نیز مشهود است ، نوع پرداخت و برداشت "هاتاوی" و جهت اطناب و کش دادن ماجراها معلوم نیست ، رویهمرفته "جوانمرد" یک مقدار کند ، یک مقدار پرحرف و یک مقدار خسته کننده ، ولی بخاطر بعضی لحظه ها ، بعضی از تصاویر که بطور انتزاعی ، خیلی ساده و مستقیم روح غرب و حماسه را بازگو میکند ، چشم گیر است ، بخصوص برداشت رئالیستی که "هاتاوی" در دوئل با آن چهار تن ارائه میکند که رعب آور ، زیبا و جالب است . حیف که مزه های دوبلور آنرا از لطف و جلای واقعی اش انداخته است.

ج. امید

(۱۳۸۹/۴/۹ عصر ۰۸:۴۶)soheil نوشته شده:  

خواندن کتاب این گروه خشن خالی از لطف نیست.

در این کتاب چهره های اصلی سینمای وسترن بررسی می گردند.

که در 2 بخش کارگردانان و بازیگران تقسیم بندی شده است.

هرچند کتاب برای بسیاری از علاقه مندان سیما اطلاعات جدیدی ندارد.

اما دسته بندی منظم و کیفیت بالای عکس ها باعث می شود بتوان از آن به عنوان یک منبع استفاده کرد.

سلام

دوست عزیز این کتاب رو از کجا میشه پیدا کرد؟ چون من انقلاب دیروز گشتم و پیدا نکردم

من حدود یک ماه پیش این کتاب رو در شهر کتاب میرداماد (برج آرین) دیدم، نمیدونم هنوز هم موجوده یا نه

دوستان یکی لطف می‌کنه به من شماره تلفن دنیای‌تصویر رو بده ؟

شماره: ۴۱۴
(شهريور 1389)

فهرست مطالب 

سینما ایران
خشت و آینه: یادداشت‌های نویسندگان مجله درباره‌ی نكته‌هایی در متن و حاشیه‌ی سینمای ایران
رویدادها: فیلم‌های تازه: روایت (نیکی کریمی)/ راز موفقیت (عباس مرادیان)/ ماندو (ابراهیم سعیدی)/ دردسر بزرگ (مهدی گلستانه)/ بحران روابط خانه‌ی سینما و معاونت امور سینمایی/ سینمایی‌ها باز هم در تئاتر/ خبرهای كوتاه/ گپ: با پرویز پورحسینی: نقش منفی، نقش مثبت و امیرحسین علم‌الهدی: برای رونق سینماها/ درگذشت محمدباقر آشتیانی (1389-1333) و فرامرز فرازمند (1389-1334)
ایستگاه شهریور: خبرهایی از عزت‌الله انتظامی/ حسین جعفریان/ حسن حسن‌دوست/ بهرنگ دزفولی‌زاده/ كیانوش عیاری/ حسن فتحی/ حسین فرح‌بخش/ نیكی كریمی/ حامد كمیلی و حسین محجوب
دیده‌بان: نگاهی متفاوت به رویدادهای سینمای ایران
همیشه بهار آواز ایران زمین: به یاد محمد نوری (1389-1308)
در تلویزیون: پیامدهای حذف زودهنگام تیم ملی فرانسه از جام جهانی فوتبال در تلویزیون آن كشور/ سریال پرانتز باز (كیومرث پوراحمد) و رفع چند ابهام
بازگشت از تروا: فرش قرمز، آداب از فرنگ آمده؟
راه درازی در پیش است: هفت دلیل ناكامی برنامه تلویزیونی «هفت»
هم‌نوایی با اركستر یك آهنگ‌ساز جست‌وجوگر: گفت‌وگو با فردین خلعتبری
اشاره به دور: شوالیه کامران شیردل/ خبرهایی از عباس كیارستمی/ بیستمین سال نتپک/ برنامه‌ای درباره‌ی بیضایی در لندن/ نماینده‌ی آپسا در ایران/ سه مستندساز در استانبول/ برنامه‌ی جهانی غذا و سینماگران ایرانی/ جایزه‌ها، داوری‌ها و بزرگداشت‌ها/ در عرصه‌ی جهانی/ فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌ها و مراكز فرهنگی جهان
نمایش خانگی: شمایل تازه‌ی شبكه‌ی خانگی: به همین خیال باش/ 24 در شبكه‌ی خانگی: وصله‌پینه همراه با «روشنگری»/ گپی با عبدالرضا كاهانی: یك آدمِ بی‌خبر و ناگهانی!/ قلب یخی به بازار آمد: یخ‌دون/ تازه‌های شبكه‌ی نمایش خانگی/ نشست شورای عالی تهیه کنندگان با مدیران نمایش خانگی وزارت ارشاد/ تغییر مدیر عامل مؤسسه‌ی رسانه‌های تصویری/ تولید سریال‌های ویژه‌ی شبكه‌ی نمایش خانگی/ افزایش فاصله‌ی اکران تا نمایش خانگی به چهار ماه/ فیلم‌های اکران‌نشده در راهند/ عرضه‌ی مجموعه‌ی ‌آثار حاتمی‌کیا/ عرضه‌ی مستندهای روز جهان/ نگاهی به چند فیلم: نسل جادویی (ایرج كریمی)/ حركت اول (فرهاد نجفی)/ لیموترش (سید‌جواد رضویان)
موسیقی فیلم: صدا، پنجره‌ای به دنیای ناپیدا: شنیدن سینمای تاركوفسكی

سینمای جهان
- نمای دور: آیمكس و سینمای سه‌بعدی، آینده‌ی سینما؟/ گفت‌وگویی با الیویه آسایاس، كارگردان كارلوس/ گفت‌وگو با وودی آلن: وحشت از سالخوردگی/ اخراج تاد مك‌كارتی از «ورایتی»/ نمایشگاه آثار تاكشی كیتانو در پاریس: موسیو دوپُن در سرزمین عجایب
- خبرهای كوتاه: همكاری دوباره‌ی اسكورسیزی و میك جَگر/ جشنواره‌ی قصه‌های مصور/ كندوكاو در معدن طلای سینمای ایتالیا/  نجات فیلم‌های صامت هیچکاك/ از برادران داردن‌ چه خبر؟/ هیولاهای تیم برتن/ فیلم ترسناك دل تورو/ انگلیسی‌ها و تغییر در سیاست گذاری/ فیلم جدید آلن رنه/ کمک‌خواهی دیوید لینچ/ پولانسکی، پس از آزادی/ فیلم فضایی كوآرون/ فیلم اینترنتی ریدلی اسکات و... 
- نمای متوسط: بگذار ببارد (آنیس ژائویی)، كارگردان‌های بزرگ (آنجلا اسماعیلوس)، دختری با خال‌كوبی اژدها (نیلس آردن اوپلف)، دختری كه با آتش بازی می‌كرد (دانیل آلفردسن)/ نگاهی به سه فیلم: حرام‌زاده های بی‌آبرو (كوئنتین تارانتینو)، شب قرار (شاون لِوی)، سال كبیسه (آناند تاكر)
- فیلم‌های روز: كارلوس (الیویه آسایاس)/ نویسنده‌ی پشت پرده (رومن پولانسكی)/ شیر اندوه (كلودیو یوسا)
- نمای درشت: مری و مكس (آدام الیوت): نقدی بر فیلم، گفت‌وگوهای اختصاصی با كارگردان و ملانی كومبز تهیه‌كننده‌ی فیلم، و مطالب دیگر
عبور از شك: سینمای تئو آنگلوپولوس و  گفت‌وگویی اختصاصی با او
بازخوانی‌ها: شابرول در هشتاد سالگی: حقیقت، گیوتینی خوش‌تراش است/ تجربه‌ی دشیل هَمِت برای سینما: حرفه: ضدفاشیست
چیزهایی هست كه نمی‌دانی...: گزارش چهل‌وپنجمین جشنواره‌ی كارلووی واری

نقد فیلم
دو نقد بر سنتوری (داریوش مهرجویی)/ ناسپاس (حسن هدایت)/ مقلد شیطان (افشین صادقی)
گزارش اكران: فیلم‌های اكران شده در تهران از 20 تیر تا 20 مرداد 1389
نقد خوانندگان: طلا و مس (همایون اسعدیان)/ آل (بهرام بهرامیان)/ هفت دقیقه تا پاییز  (علیرضا امینی)/ دموكراسی تو روز روشن (علی عطشانی)/ طهران، تهران (داریوش مهرجویی، مهدی كرم‌پور)/ كیفر (حسن فتحی)/ دختران (قاسم جعفری)/ افراطی‌ها (جهانگیر جهانگیری) و قصه‌های مجید (كیومرث پوراحمد) 
سینمای خانگی: ده: شیره را خورد و گفت شیرین است/ سلطان قلب‌ها: روایت فیلمفارسی و رازهای ماندگاری/ حرامزاده‌های بی‌آبرو: دیكتاتورهای بانقاب
نامه‌ها: پاسخ‌ به نامه‌های خوانندگان  بیست سال پیش در همین ماه: نگاهی به شماره‌ی ۹۳(شهریور ۱۳۶۹) ماهنامه‌ی «فیلم»

برادران در مورد مجلات سینمایی قدیمی  مثل ستاره سینما

هم مطلب بزارین  کسی ازون مجلاتی که قبل از 57 در میومد داره

عکسی چیزی بفرسته برای اعضا

(۱۳۸۹/۶/۲ عصر ۰۱:۳۷)تیرانداز ولگرد نوشته شده:  

برادران در مورد مجلات سینمایی قدیمی  مثل ستاره سینما

هم مطلب بزارین  کسی ازون مجلاتی که قبل از 57 در میومد داره

عکسی چیزی بفرسته برای اعضا

تاپیک ایستگاه زمان که اسکورپان در بخش کافه ریک استارت زده دقیقا در این مورد است.