زاون قوکاسیان رفت...پس از تحمل ماهها درد و رنج زاون رفت. یکی از منتقدان و پیگیران سینمای اندیشه گرا. او رفت همانجور که یک سال قبل در همین روزها پرتو مهتدی عزیز رفت .

گشتم تا از قفسه های کتابخانه ،کتابی از او بیابم . یافتم ،یکی از بهترین کتابهای زاون فقید درباره بهرام بیضایی . کتاب گفتگوی زاون و بهرام اولین بار در بهارسال 1371 چاپ شد که حاصل 28 ساعت گفتگو با این فیلمساز بزرگ سینمای ایران است .اصل گفتگو بین سالهای 65 تا 67 صورت گرفته و بیشتر حول و حوش فیلم باشو غریبه ای کوچک و نمایشنامه ها و فیلمهای کوتاه اوست .

نسخه ای که بنده دارم مربوط به چاپ دوم آن در سال 1378 می باشد که توسط نشر آگاه به طبع رسیده است.

طراحی زیبای جلد کتاب توسط استاد مجید اخوان صورت گرفته است . پیشنهاد می کنم دوستداران سینمای متفاوت اگر می خواهند با قلم زاون قوکاسیان آشنا شوند این کتاب را مطالعه کنند.

اولین شماره دو هفته نامه هنر و سینما منتشر شد . مجله ای که نامش یادآور یکی از معتبرترین نشریات سینمایی دهه 40 به سردبیری زنده یاد امیرهوشنگ کاوسی است. هنر و سینما با سردبیری کیوان کثیریان منتشر می شود و نام معتبری چون خسرو دهقان نیز بعنوان مشاور در کنارش حضور دارد.

در اولین شماره ،گفتگویی مفصل و خواندنی با فاطمه معتمدآریا انجام شده که نشان از رویه مطلوب و قابل تحسین این مجله دارد. سوالات موجز و بدون حواشی غیرضروری مصاحبه گر ، موجب شده که خانم معتمدآریا هم با زیبایی و فراست پاسخ آنها را بدهد. راستش سالها بود که جای خالی چنین نشریه ای احساس می شد. در اوایل دهه 70 که دانش آموزی دبیرستانی بودم بهر طریق ممکن هفته نامه سینما را تهیه می کردم و بارها مصاحبه های چالشی و پرنکته فریدون جیرانی را با عوامل سینما می خواندم . مصاحبه هایی که هرکدام یک کلاس درس چه برای علاقمندان سینما و چه روزنامه نگاری بود.حالا و پس از دو دهه مجله هنر و سینما با رویه ای نزدیک به آن هفته نامه، به مهمانی پیشخوان کیوسکهای مطبوعاتی آمده است . کثیریان هم یکی از منتقدان فهیم و پویای سینمای ایران است که پا به عرصه تهیه یک مجله وزین سینمایی گذاشته است . امیدوارم این مجله بتواند روی پای خود بایستد و علاوه بر اضافه شدن یک نشریه تخصصی و فاخر ،نام نیک ماهنامه هنر و سینمای مرحوم کاوسی را حفظ و تداوم بخشد.

فیلیپ مارلو .VS افراسیاب*

رستم نکره بعد از پانزده سال هنوز دیوانه وار به سودابه عشق می ورزد. این دیو دلباخته از کارآگاهی می خواهد که دلبرش را پیدا کند. کارآگاه نیز درگیر ماجراهایی می شود آمیخته با دلهره، دسیسه، هویت های جعلی و مرگ مشکوک. و سودابه زن زیبا و مرموز همچنان سایه وار می گریزد.

متن بالا در پشت جلد کتاب سین مثل سودابه درج شده است. نشر افق آن را در سال 93 به عنوان چاپ اول در 1100 نسخه منتشر کرده است و نویسنده اش کاوه میر عباسی ست. نامی آشنا و بزرگ در ترجمه و کم کار در تالیف. میرعباسی متولد 1335، انصرافی از رشته حقوق از فرانسه، دانش آموخته ادبیات اسپانیایی از مادرید و کارگردانی سینما از رومانی است. 54 کتاب از سه زبان اسپانیایی، فرانسه و انگلیسی ترجمه و 300 مقاله تالیف کرده است. بودن او غنیمتی است در این برهوت ادبیات. چند سال پیش در اعتراض به "ممیزی های نامعقول" قهر کرد: "روند رشد سخت گیری‌های ممیزان بسیار بالا رفته‌است و اگر این منوال ادامه پیدا کند، دیگر ترجمه رمان و ادبیات داستانی جهان کار بیهوده‌ای خواهد بود." میر عباسی ادبیات غنی اسپانیایی زبان را با ترجمه بلاواسطه از اسپانیایی به خوانندگان فارسی زبان معرفی کرد و ادبیات سیاه و پلیسی شاخص جهان را که در محاق روشنفکرنمایی ((کتاب خوان های زیر مارسل پروست نخوان)) فراموش شده بود را دوباره معرفی کرد.

وقتی کارهای میر عباسی را مرور می کنید تازه می فهمید با یک کلاسیک باز قهار طرف هستید. یک عشق فیلم واقعی، یک نوار باز هم در ادبیات هم در سینما. برای همین دست به اجرایی کردن یک ایده بلندپروازانه زده است. نوشتن یک هفتگانه مثل هفت خوان رستم. هفت رمان پلیسی به نام‌های سین مثل سودابه، ستاره‌ها سیاهند سودابه، سودابه میان سایه‌ها، سکوت سرد سودابه، سکسکه‌های سکرآور سودابه، سودابه در سپیده‌دم و سرگشته سودابه که فقط اولی منتشر شده است. برای اینکه از این کتاب لذت ببرید باید اول عاشقانه ادبیات سیاه آن هم به سردمداری ریموند چندلر را دوست داشته باشید سپس شاهنامه خوان باشید! این دو موضوع بی ربط با مربوط ترین شیوه در این کتاب در هم آمیخته و پخته شده اند و به عنوان دسر هم یک عالمه ارجاع به سینمای کلاسیک آمریکا در انتظارتان است. باید خواب بزرگ و بانوی دریاجه و خداحافظی طولانی چندلر را خوانده باشید و فیلمش را هم دیده باشید، باید فیلیپ مارلو و سم اسپید داشیل همت را بشناسید، باید ادگار آلن پو را خوانده باشید، سینمای کلاسیک وحشت و گنگستری و نوار و فیلم هایB  آمریکا را دیده باشید و در یک کلام باید چنته پری از کلاسیک های آمریکایی داشته باشید و ((زیر مارسل پروست خوان)) باشید. از طرف دیگر باید شاهنامه را هم بلد باشید و ارجاعات آن را درک کنید. باید پرحوصله باشید و از حل معماها خسته نشوید. پس آیا یک خواننده معمولی که اینها را نداند از آن لذت خواهد برد؟ به نظر من بله هرچند کتاب را به هرکس پیشنهاد داده ام آن رانخوانده است که نظرش را جویا شوم، ظاهرا کتاب خوان ها اکثرا ((بالای مارسل پروست خوان)) هستند اما اگر کمی حوصله به خرج دهید و آن را بخوانید با اثری شگفت انگیز مواجه خواهید شد. راوی داستان و شخصیت اصلی، کارآگاهی است به نام فردوس قاسمی! (ابوالقاسم فردوسی) که در ابتدای داستان با یک آدم گنده که ظاهرا عقلش هم پاره سنگ بر می دارد و تازه از زندان در آمده است به نام رستم سیستانی معروف به رستم نکره روبرو می شود که به دنبال عشق از دست رفته اش می گردد. فردوس قاسمی عینا مانند فیلیپ مارلو ست و مانند او زبان پر نیش و کنایه و قریحه طنز تلخی هم دارد و میر عباسی نه تنها آن را پنهان نمی کند بلکه یکی دو جا هم می گوید به قول فیلیپ مارلو یا اگر فیلیپ مارلو بود می گفت...  زن ها را دوست دارد و همزمان به آنها بی اعتنا هم هست. تعلقات سنتی دارد ولی مدرن زندگی و فکر می کند. "خانم ها اغلب از نرمی کف پاهایم تعریف می کنند، گاهی هم تعجب. راز این لطافت سنگ پایی است که برایم سفارشی از بازار خان یزد می فرستند." "به خودم وعده دادم که بعد از استحمام، گل گاوزبان با لیموی عمانی دم کنم و نرم نرمک بنوشمش... خیال داشتم یک ساعت تمام زیر دوش بمانم انگار رفته باشم حمام دامادی." مانند داستان های چندلر ماجرا یک دفعه شروع می شود. از یک جای بی ربط و نهایتا ماجرا هم به همانجای بی ربط ختم می شود. میر عباسی با الگو گیری هوشمندانه و عامدانه و نه کورکورانه از ادبیات سیاه آمریکا خواننده را نه از راوی عقب می اندازد و نه جلو. اجازه می دهد در یک مشارکت جمعی، خواننده و راوی و مولف قدم به قدم با ماجرا جلو بروند و راز های داستان را بگشایند، بر خلاف سنت ادبیات پلیسی و کارآگاهی بریتانیایی که همه چیز در آخر و در یک گردهمایی که کارآگاه به سرپرستی آگاتا کریستی یا کانون دویل آن را ترتیب داده است روشن می شود. شخصیت ها و اسامی همه از شاهنامه آمده اند و واجد همان کارکرد اسطوره ای هستند. اصلا داستان همان روایت شاهنامه است که با زبان و منظر دیگری تعریف می شود. رستم، سیاوش، سودابه، فرنگیس، افراسیاب و ... همه شخصیت های این داستانند. سیاوش دل در گرو فرنگیس دارد و در نیرنگ سودابه گرفتار می شود. افراسیاب تورانی سردسته یک باند تبهکاری مافیایی است و زندگیش را به سودابه باخته است و چندین خط داستانی دیگر از شاهنامه که این بار بجای ابوالقاسم فردوسی آن را فردوس قاسمی روایت می کند و شخصیت های از دل شاهنامه در آمده اش را با سینمای آمریکا مقایسه می کند. رستم نکره همان مخلوق فرانکنشتاین با بازی بوریس کارلوف و با همان شکل و شمایل است و به دنبال عروس فرانکنشتاین می گردد. ارجاعات آنقدر زیاد و درست است که شاید یکی از ایرادات کتاب باشد و خواننده از همراهی با کتاب دست بردارد و مشغول بازی با کشف ارجاعات و ارتباط بین شاهنامه، ادبیات سیاه و سینمای کلاسیک آمریکا گردد. در هر حال خواندن س مثل سودابه خیلی لذت بخش است و پیشنهاد خوبی برای تعطیلات گاه ملال آور نوروز البته برای کتاب خوان های ((زیر مارسل پروست خوان)) است. این هم پایان کتاب: "اگر پیشگویی اش راست از آب در می آمد هرگز نمی فهمیدم رستم نکره چطور به کلک افراسیاب پی برد. اما خب در عالم کارآگاهی گاهی از این جور اتفاق ها می افتد و حرفه ای ها ناچارند قضیه را زیر سبیلی در کنند و دلخور نشوند. مثلا همکار نازنینم فیلیپ مارلو در ماجرای خواب ابدی آخرش هم نفهمید کی راننده ژنرال استرنوود راکشته."

* این نوشته بازنشری است به نویسندگی برت گوردون با آدرس http://hmag.ir/fa/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%...http://hmag.ir/fa/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D9%88-%D9%87%D9%86%D8%B1/123-%D9%81%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%BE-%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%84%D9%88-vs-%D8%A7%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D

بیست و چهارمین سالنامه فیلم ،ویژه سینمای کمدی منتشر شد. یکی از کتاب سالهای پروپیمان و خواندنی و با چندین مصاحبه بکر و ویژه.

http://www.film-magazine.com/news/iran/728/

بازار کتابهای سینمایی رونق گذشته ها را ندارد. تیراژها به وضعیت اسفبار 200 نسخه رسیده است . انتشاراتی های معتبر دست به عصا راه می روند و هرکتابی را چاپ نمی کنند و اگر هم چاپ کنند با تیراژهای پائین است .چه کسی حاضر است کتابی را با تیراژ(یا همان شمارگان ! وطنی )2000 جلدی منتشر کند و سالها بعد نیمی از کتابهایش در انبار خاک بخورند. یعنی نیمی از سرمایه اش راکد می ماند متاسفانه.

اینترنت هم رقیب و دشمن بنیان برافکن صنعت نشر شده و همین نفس نصفه و نیمه آن را با دانلودهای غیرقانونی به شمارش انداخته است. البته نویسندگان و محققان فرهیخته سینمای ایران هم جرات ریسک ندارند و دلشان نمی خواهد با سرمایه ناشر بازی کنند! مطمئنا اگر روزگاری صنعت نشر و بویژه انتشار کتب سینمایی رونق بگیرد چه جواهراتی از انبان این نویسندگان بیرون خواهد آمد. عجالتا برای نسل جدید دانستن اینکه مثلا عطاا... زاهد که بوده یا اولین سوپراستار دهه 30 چه کسی بوده مهم نیست . پس خواندن کتابهای مرتبط با تاریخ سینمای ایران هم محلی از اعراب ندارد.

سیدکاظم موسوی - برادر سیدغلامرضاموسوی سردبیر هفته نامه سینما در دوران طلایی دهه 70- سالهاست که در پاریس اقامت دارد . در اوایل دهه 70 که نوجوانی بیش نبودم از خوانندگاه پروپا قرص گزارش های ارسالی او به هفته نامه سینما بودم . اخیرا و بصورت اتفاقی کتابی را تحت عنوان اسنادی برای تاریخ سینمای ایران دیدم که احتمالا تنها مصاحبه نسبتا مفصلی است که با مرحوم محمدعلی زرندی فردر دوران اقامت در پاریس انجام گرفته است . گویا در اواسط دهه 70 فریدون جیرانی سفری به پاریس داشته و در آنجا با کمک و یاری کاظم موسوی ،زنده یاد محمدعلی زرندی رایافته و مصاحبه ای با او ترتیب می دهد که پس از دو دهه متن آن منتشر شده است.

کتاب اطلاعات خوبی دارد اما ای کاش جیرانی - که از علاقمندان دوبله است - بیشتر به کارنامه دوبله او پرداخته بود.استاد محمدعلی زرندی اشاراتی به دوبله های آغازین دهه 30 و امکانات آن روز کرده است . همچنین او اشاره ای هم به دوبله معجزه سیب و دوبله منوچهر اسماعیلی هم نموده است. اما متاسفانه جای صحبتهای ایشان در رابطه با دوبله آثار نورمن ویزدام خالی است . همگان صدای خاطره انگیز مرحوم زرندی را با تیپ سازی او بجای این کمدین انگلیسی بخاطر می آورند که در کتاب به آن حتی اشاره ای گذرا هم نشده است که این غفلت از فریدون جیرانی عجیب می نماید.و پس از سالها هم بالاخره دانستیم که زنده یاد تاجی احمدی همسر زرندی در مردادماه 1367 (اگوست 1988)در گذشته است و تاریخ 1363 واقعی نیست .

کتاب در 80 صفحه و به قیمت 2500 تومان و توسط انتشارات آگه سازان روانه بازار شده است .

چاپ سوم کتاب سینمای فردین به روایت محمدعلی فردین توسط نشرقطره عرضه شده است . اولین چاپ این کتاب سال 79 و دو ماه پس از درگذشت فردین منتشر شد. عباس بهارلو چند سال قبل از درگذشت محمدعلی فردین ،درخلال گفتگویی طولانی با او ، به کارنامه سینمایی و تا حدودی به زندگی شخصی اش پرداخته و ضمن آن نیز پدیده فردینیسم را در سینمای ایران مورد کندوکاو قرارداده است . دوستان بخاطر دارند در ابتدای سال 79 برخی از مجلات زرد سعی می کردند از موقعیت درگذشت فردین استفاده کامل ببرند و با بازنشر عکسها و گفتگوهای قدیمی او و ایجاد شایعات متعدد ، به فروش بالا دست یابند که متاسفانه در مواردی هم موفق بودند!

اما بهارلو فارغ از این هیاهوها کتابی خواندنی را عرضه کرد و فردین هم نیز اطلاعات دست اولی را از کارنامه سینمایی اش ارائه کرد. یکی از بخشهای جالب کتاب ، اشاره فردین به زندگی شخصی و ماجرای مرگ جهان پهلوان تختی است . همانگونه که همگان می دانند این دو نفر دوستی بسیار نزدیکی داشتند و در اینجا فردین با صراحت بیان می کند که مرگ تختی بر اثر خودکشی بوده است. بعید نیست زنده یاد علی حاتمی هم در تحقیقاتش برای فیلم جهان پهلوان از دانسته های فردین بهره گرفته باشد ،زیرا این گونه روایت می کنند که حاتمی هم درتحقیقاتش به این نتیجه رسیده بود که جهان پهلوان خودکشی کرده است.

دوستان کافه ،خواندن این کتاب را از دست ندهند.

سایت اینترنتی آدینه بوک نیز این کتاب را بصورت پستی عرضه می کند:

http://www.adinehbook.com/gp/product/964...http://www.adinehbook.com/gp/product/9643411036/ref=sr_1_1000_4/389-31483

ویژه نامه بهار 94 ماهنامه فیلم یکی از شماره های بیادماندنی این مجله است. باورتان می شود پنجاه سال پس از ساخته شدن یکی از مظاهر فیلمفارسی یعنی فیلم گنج قارون ، امروز یکی از مجلات تخصصی سینمایی به آن بپردازد . آن هم با نگاهی مثبت ! اما در سویه دیگر، این ماهنامه به فیلم خشت و آینه پرداخته است . یکی از آثار منسوب به سینمای روشنفکری که البته پس از سالها مهجوریت منتقدان به آن روی خوش نشان دادند و از قضا این فیلم هم پنجاه ساله شد!

نکته جالب در نظرسنجی منتقدان ،نظر مثبت بسیاری از آنان به گنج قارون است . البته نه از لحاظ ساختاری، بلکه بخاطر تاثیر فراوانش بر روند سینمای تجاری و سطح سلیقه سینماروها و همچنین رونق فیلم فارسی و اهمیت یافتن بخشهای فنی و تکنیکی سینمای ایران به نحوی که بسیاری از عوامل بعد از این فیلم با پیشنهادهای متعدد روبرو شدند.

گفتگوهای جالبی با برخی دست اندرکاران زنده و برجای مانده این فیلم - که عمرشان دراز باد - انجام شده است . اما متاسفانه علی رغم این که چنگیز جلیلوند یکی از بهترین دوبله های خود را در این فیلم بجای فردین انجام داده است و در شکل گیری شمایل علی بی غم نقش بسزایی داشته ، بشکل معناداری حرفی به میان نیامده است . در حالی که دوبله دوستان می دانند جلیلوند یکی از حافظه های غبطه برانگیز دوبله است که شرح جزئیات بسیاری از آثارش را در ذهن دارد ، که ای کاش این مجله از آن بهره گرفته بود.قطعا گنج قارون بدون جلیلوند چیزی را کم دارد.

اما خشت و آینه برای دوبله دوستان از یک جهت اهمیت دارد و آن هم بازی یکی از بزرگترین گویندگان زن تاریخ دوبلاژ یعنی تاجی احمدی در این فیلم است . ابراهیم گلستان در تمامی مصاحبه هایش از بازی و اخلاق مرحومه تاجی به نیکی یاد کرده است . در مصاحبه اش با کریم امامی درباره تاجی احمدی می گوید: انتخاب خانم احمدی بخاطر یک زیبایی عادی و ساده بدن و یک استعداد فروتن و متواضع بود.تاجی پراستعداد و بی ادعا بود...

شصت‌و‌چهارمین شمارهٔ مجله‌ی۲۴ به‌همراه گفت‌وگویی با لیلا حاتمی و علی مصفا دربارهٔ فیلم "در دنیای تو ساعت چند است"، فیلم عاشقانه و بازی‌های مشترکشان منتشر شد.
به گزارش ایلنا، شیوه‌های تحلیل نقش‌، روش‌های بازی در مقابل دوربین و ویژگی‌های یک فیلمنامهٔ خوب هم از دیگر بحث‌هایی جذابی است که لیلا حاتمی و علی مصفا در این گفت‌وگوی مفصل و خواندنی درباره‌اش صحبت کرده‌اند. تصویر روی جلد این شماره به‌همین مناسبت به عکسی از این دو بازیگر در فیلم در دنیای تو ساعت چند است اختصاص دارد.
در پروندهٔ فیلم ماه سینمای ایران شماره جدید مجله ۲۴می‌توانید مجموعه مطالبی درباره فیلم من دیه‌گو مارادونا هستم بخوانید. گفت‌وگوی بهنام بهزادی با بهرام توکلی و دو نقد موافق و مخالف دربارهٔ این فیلمبحث‌برانگیز مهم‌ترین مطالب این پرونده است.
در صفحات روی پرده سینمای ایران این شماره علاوه بر مرور چهره‌های ماه و بازیگران ماه، مصاحبه حبیب رضایی با رخشان بنی‌اعتماد درباره فیلم قصه‌ها منتشر شده است. سه نقد درباره قصه‌ها، روز مبادا و مردی که اسب شد به قلم کریم نیکو‌نظر، ‌یحیی نطنزی و علی ایمانی از دیگر مطالب این بخش از مجله است.
پرونده فیلم ماه سینمای دنیای شماره خردادماه مجلهٔ ۲۴ به نقد و بررسی شش فیلم بازی تقلید، بین‌ستاره‌ای، چشم‌های درشت، شبگرد، عیب ذاتی و فورس ماژور اختصاص دارد. نقد‌های حسین معززی‌نیا، علی مصلح‌حیدرزاده، آرش خوش‌خو، نیما حسنی‌نسب، امیر پوریا و مجید اسلامی به‌همراه شش گفت‌وگو با کارگردان‌های این فیلم‌های بحث‌برانگیزرا می‌توانید در این پرونده بخوانید.
پرونده بازیگر ماه سینمای دنیا به مرور کارنامهٔ ادوارد نورتن اختصاص دارد. بررسی قابلیت‌ها و نقاط عطف زندگی حرفه‌ای ادوارد نورتون، گفت‌وگوی بنت می‌لر با این بازیگر تحسین‌شده و یادداشتی به قلم دیوید دنبی از مهم‌ترین مطالب این پروندهٔ پرطرفدار است. در ادامهٔ صفحات سینمای دنیا آندری زویاگینتسف، فرانسوا اوزون، وس اندرسون، نوری بیلگه جیلان و جیم جارموش دربارهٔ آیین سینمارفتنشان گفته‌اند و وودی آلن ویژگی‌های ۱۰ فیلم برگزیدهٔ کارنامه‌اشرا مرور کرده است.
از این شماره در انتهای مجله صفحهٔ جدیدی هم به نام «پایان‌بندی» دایر شده که در آن مجموعه مطالبی درباره بهترین پایان‌بندی‌های تاریخ سینما منتشر می‌شود. در این شماره علاوه بر مقدمهٔ سردبیر دربارهٔ این بخش می‌توانید یادداشت‌هایی درباره پایان‌بندی تأثیرگذار فیلم پدرخوانده بخوانید.

منبع خبر

مجله سینما و ادبیات که چند شماره ای است نوبت انتشارش از دوره های سه ماهه ( فصل نامه ) خارج و تبدیل به دو ماهه شده است ، شماره 46 آن را که مربوط به ماه های خرداد و تیر است منتشر کرده و چند روزی است که روی بساط روزنامه فروش هاست .این نشریه از همان آغاز انتشار با مطالبی جدی در حوزه سینما و ادبیات از نظر محتوی یک سر و گردن از سایر نشریات سینمایی بالاتر بوده است . به طوزی که می توان گفت جذابیت آن از مطالب آنست تا رنگ و روغن و نفاست چاپ . در ادامه معرفی این شماره از خبرگزاری مهر:

سینما و ادبیات برای این شماره سینمای ترکیه و ویژه نامه نوری بیلگه جیلان را انتخاب کرده و فیلم‌های این سینماگر و تاریخچه سینمای ترکیه را به دقت مورد بررسی قرار داده است.
«آغازبندی فیلم» موضوع سینمای ایران این شماره مجله است که در نشست تهمینه میلانی، فریدون جیرانی، عبدالرضا کاهانی و جواد طوسی موضوع آغاز در فیلم‌های ایرانی به چالش کشیده است.
اما بخش مستند این شماره آثار مستند «کامران شیردل» را انتخاب کرده و امید روحانی در گفتگو با این مستندساز برجسته ایرانی همه چیز از ورود او به این عرصه تا چگونگی تولید مستندهایش را به بحث گذاشته است. همچنین در مقالات دیگری از جمله همایون امامی و رامتین شهبازی این موضوع پی گرفته شده است.
سینما و ادبیات در بخش ادبی مجله بر موضوع مهم «خرده روایت» در میزگرد محمد شهبا، حسین پاینده، فرشته احمدی و نوشته‌های احمد اخوت، محمدرضا کاتب، ابوتراب خسروی، حسین سناپور و... و در آثار کلاسیک و مدرن تمرکز شده است.
مجله این شماره دو مصاحبه اختصاصی دارد؛ یکی با بهمن فرسی نمایشنامه نویس، شاعر و نویسنده که سال‌هاست با هیچ نشریه‌ای در ایران مصاحبه نکرده و دومی با پاتریک مودیانو برنده نوبل ادبی سال ۲۰۱۴ که همراه با پرونده مفصلی که از آثار و جهان داستانی او ارائه شده شناخت خوبی به مخاطب ایرانی می‌دهد تا کارهای این نویسنده فرانسوی را هر چه بهتر بشناسد.

در باره آخرین شماره مجله فیلم:

سینمای ایران
فلاش‌بک: پیام‌هایی از خوانندگان و پاسخ به برخی از آن‌ها
خشت و آینه: شما را چه می‌شود؟/ راهی برای هدر دادن بودجه‌ی فرهنگی/ مهم با معتبر فرق دارد/ ستاره‌های گم‌شده/ مرثیه‌ای برای فیلم‌بازها/ ده روز شگفت‌انگیز
رویدادها: فیلم‌های تازه: یتیم‌خانه‌ی ایران (ابوالقاسم طالبی)، به دنیا آمدن (محسن عبدالوهاب)، من سالوادور نیستم (منوچهر هادی)، پارادایس (علی عطشانی)، دربست (علی خامه‌پرست‌فرد)، سه بیگانه در سرزمین ناشناخته (مهدی مظلومی)/ با من از چالش بگو: مروری بر چند خبر سینمایی در اردیبهشت/ پیاده‌روها به کجا می‌رسند؟: تازه‌های شبکه‌ی خانگی/ مرد نکونام: اپرای سعدی، از تاریخ و ادبیات تا سینما/ نگارخانه‌ی رگباری یا اطلاع‌رسانی دائمی؟/پیدا و پنهان: خبرهای کوتاه ماه/ دستمال عطرآگینی از نفس او چند؟...: در رثای محمدعلی سپانلو
ایستگاه: خاطره اسدی، بیژن امکانیان، امیر توسلی، امید صالحی، کوهیار کلاری، مهین نویدی
دیده‌بان: کله‌پاچه‌ی مورچه و صف طویل کاسه‌به‌دستان/ یکی می‌مرد ز درد بی‌نوایی.../ بازی، بازی، با حیثیت سینما هم بازی؟
در تلویزیون: بهار پرحاشیه: مروری بر مهم‌ترین رویدادهای تلویزیون در اردیبهشت/ ممیزی نجات‌بخش و سقوط ستاره‌ی طنز: نگاهی به وضعیت کنونی ممیزی در تلویزیون و انواع آن/ تمرین لقوه و صداوسیمایی که کلش واس ماس!: نقدی بر سریال طنز شمعدونی (سروش صحت)/ کانال‌های متورم و بحران مالی و ریاست جدید: کانال‌باران صداوسیما و ترافیک ماهواره‌ی داخلی
دریای درون: گزارش بخش بین‌الملل جشنواره‌ی فیلم فجر (پنجم تا دوازدهم اردیبهشت - تهران)/ اگر در بند در مانند...: یک روز در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر/ چرا «بین‌الملل» جشنواره‌ی فجر موفق نیست؟
نقد فیلم‌های ایران
- سه نقد بر قصه‌ها (رخشان بنی‌اعتماد) و گفت‌وگو با باران کوثری/ چهار نقد و یادداشت بر من دیگو مارادونا هستم (بهرام توکلی)، مروری بر شخصیت‌های فیلم، گفت‌وگو با کارگردان، گفت‌وگو با سعید آقاخانی، گپ‌هایی با سه بازیگر فیلم/ دو نقد و یادداشت بر کپی برابر اصل (عباس کیارستمی)/ نقدی بر مردی که اسب شد (امیرحسین ثقفی)/ نقدی بر پنج تا پنج (تارا اوتادی)/ نگاهی دیگر به استراحت مطلق (عبدالرضا کاهانی)/ نگاهی دیگر به رخ دیوانه (ابوالحسن داودی)
گزارش اکران: مثل مارادونا باشید!: نگاهی به وضعیت اکران از بیستم فروردین تا بیستم اردیبهشت
پاسخ‌ها به پرسش خوانندگان: روزگار دیجیتالیسم/ ارزش‌گذاری با ستاره‌ها/ آیا فیلم‌ها تأثیری بر جامعه می‌گذارند؟
بیست سال پیش در همین ماه: نگاهی به شماره‌ی ۱۷۳ ماهنامه‌ی «فیلم»، خرداد ۱۳۷۴
چهارراه حوادث: گذری به کشمکش‌ها و درگیری‌های سینمایی در ماهی که گذشت
سینمای جهان
نمای دور: واقعاً چه بر سر مریلین مونرو آمد؟: به بهانه‌ی شوخی بی‌مزه‌ی یک وب‌سایت/ وسترن ایناریتو با بازی دی‌کاپریو: ایناریتو پرکارتر از همیشه/ به خیر گذشت!: مل گیبسن در افتتاحیه‌ی مدمکس جدید/ آیا دردسرها تمام شده؟: پروژه‌ی جدید اسکورسیزی در تایوان/ غول‌های افسانه‌ای پشت دیوار چین: پروژه‌ی علمی‌خیالی عظیم ژانگ ییمو/ اعتراض به محدود کردن آزادی بیان و استقلال سینما: هشدار نهادهای سینمایی مستقل کره‌ی جنوبی به دولت/ نبایدهای مستندسازی: هشدارهایی به فیلم‌سازان جوان/ از والتر وایت تا دالتن ترومبو: برایان کرنستن پس از زدن به سیم آخر/ کلینت ایستوود سینمای ژاپن: ادای دین جان وو به کن تاکاکورای فقید/ برای مردم و به دست مردم!: پروژه‌ی ناتمام اورسن ولز تکمیل می‌شود؟/ دغدغه‌های فیلم‌سازی کمال‌گرا و درویش‌مسلک: چرا بنت میلر این قدر کم‌کار است؟/ همه زیر نظر هستند: نگاهی به مستند شهروند چهار (لورا پویتراس) از زاویه‌ی امنیت و وظیفه‌ی فردی
روی پرده: دوست بداریم و بگذاریم دوست بدارند: مقدمه‌ای کوتاه/ گره‌گشا (الکس گارلند)، انتقام‌جویان: عصر اولترون (جاس ودون)، دور از جماعت خشمگین (توماس وینتربرگ)، از پی می‌آید (دیوید رابرت میچل)، سیندرلا (کنت برانا)
نمای درشت: دو نقد بر بردمن یا (فضیلت غیرمترقبه‌ی ناآگاهی) (آلخاندرو گونزالس ایناریتو)/ گله‌ی فیل‌ها روی سیم: گفت‌وگو با آلخاندرو گونزالس ایناریتو)/ نه باهوش هستم و نه روشنفکر: گفت‌وگو با مایکل کیتن
فیلم‌های روز: دو نقد بر هم‌چنان آلیس (ریچارد گلاتزر، واش وستمورلند)/ نقدی بر زیر پوست (جاناتان گلیزر)
در جست‌وجوی درام: نقد و بررسی برجسته‌ترین مستندهای سال ۲۰۱۴
پرواز «بردمن»: جدول ارزش‌گذاری فیلم‌های ۲۰۱۴ به انتخاب منتقدان و نویسندگان ماهنامه‌ی «فیلم»

منبع اطلاعات فوق

سه جهارسالی است که آقایی با نامهای حسن شریفی یا حسن درگذنی و یا حسن شریفی درگذنی یا حسن شریفی رئوف که از مدیران تهیه قدیمی سینمای ایران بوده ، اقدام به نشر خاطراتش از پشت صحنه سینمای ایران کرده است. متاسفانه ایشان از خلاء موجود در وضعیت نشر کتب مرجع تاریخ سینمای ایران استفاده بهینه ! کرده  و طی سه سال اخیر یک کتاب را با 6 عنوان مختلف به بازار عرضه کرده است. البته بخاطر اینکه مخاطب را سردرگم نماید در هرچاپ با حذف و اضافه تعدادی مطلب ، کتاب را با نام جدید عرضه می نماید. نکته تاسف آور در این میان کپیه مطالب کتابها از منابع موجود است . از کپی کتاب صدشخصیت سینمای ایران نوشته عباس بهارلو گرفته تا کتاب خاطرات فردین و تاریخ سینمای جمال امید . مطالبی که علاقمندان سینما سالهاست درباره مناسبات پشت صحنه فیلمفارسی شنیده و می دانند. ایشان که ادعای حضور 50 ساله در متن سینما را دارد حتی یک خاطره ناب و بکر هم عرضه نکرده است و حاصل دسترنج دیگران را با نام خودش عرضه می نماید.

عکسهای کتابها تماما از اینترنت و مجلات سینمایی کپی و عرضه شده است . تعجب من از این است که چگونه متولیان نشر کتاب متوجه نمی شوند که این آقا هرسال کتابهایش را با نامهای مختلف کپی و عرضه می نماید؟! القصه آخرین معجون جناب شریفی کتاب سینما و این سه نفر است که از کتابهای گذشته اش اقتباس شده البته با استفاده از فیلمشناخت سینمای ایران تالیف عباس بهارلو و همچنین پوسترهای موجود در فضای مجازی و مقداری افاضات تکراری و نخ نما ذیل هرفیلم فردین ،ظهوری و ملک مطیعی، به بازار نشر عرضه شده است . که فقط تاسفش می ماند برای دوستداران سینمای ایران و البته کمک به جیب استاد شریفی و ناشر محترم!

این هم رونمایی از شاهکارهای ایشان

احتمالا سال آینده کتب فوق با نام جدید عرضه خواهد شد!

نخستین نشریه الکترونیکی کافه سینما

فهرست مطالب را بخوانید:

- آتش ما مزرعه‌دارها، وقتی "مزارع اشتراکی" از میان رفته‌اند / امیر قادری
- بررسی حوادث جهان در سالی که گذشت از نگاه "کافه سینما". از دیستوپیا و پادکست، تا زک گلیفیناکیس در برابر اوباما: هفت پدیده‌ای که دنیای رسانه و سرگرمی را در سال ۲۰۱۴ تغییر دادند / علی ملاصالحی
- پنج نصیحت حکیمانه از مارتین اسکورسیزی در جمع فارغ‌التحصیلان دانشگاه نیویورک: «رویاهای‌تان را دنبال نکنید»! / آناهیتا منجزی
- "کافه سینما" بررسی می‌کند: چگونه هاليوود اروپا را هم تسخير كرد؟ زمانی که سلطان بودند / پدرام شایق
- گفت‌و‌گوی شاهرخ خان و دیپیکا پادوکن با گاردین به مناسبت شکسته شدن رکورد فروش سینمای هند / خبرنگار گاردین: شما از دیوید کامرون هم مشهورترید! / دیپیکا پادوکن: لطف خداست... / ارغوان اشتری
- «این ها که چیزی نیست، باید ببینید در سنا پشت سرم چه می‌گویند» گزارش متنی و تصویری جالب سرویس تلویزیون جهان "کافه سینما" از واکنش‌های باراک اوباما در تاک شوی جیمی کیمل به توییت‌های مردم آمریکا / یاسمن رضایی
- کلکسیون جدید "دلچه اند گابانا" در روز ولنتاین: برای خوش‌پوش‌ها، یک کلکسیون پر از زندگی در روز ولنتاین/ می خواهم زندگی کنم، ماکارونی بخورم و مهر بورزم / یاسمن رضایی
- تازه‌ترین کلکسیون برند مشهور "دلچه اند گابانا" به مادرها تقدیم شد: «مامان دوستت دارم» / یاسمن رضایی
- مصاحبه‌ی خواندنی و سرشار از جزئیات با پل توماس اندرسن به مناسبت اکران "فساد ذاتی" در سینماهای انگلستان / اردوان شکوهی
بخش اول: «آن شخصیت اسرارآمیز، درست مثل بی‌تراون "گنج‌های سیرامادره"»
بخش دوم: از آشوب سر صحنه، تا جانی گرین‌وود
بخش سوم: تجربه‌ی همکاری با همسر، و تأثیر پدرشدن روی روند فیلمسازی‌/ «بهترین کار خودت را قبلا ساخته‌‌ای»
- «چگونه به امید و آرمانِ نسلِ دهه‌ی ۱۹۶۰ چشم‌بند زده شد»؟ غول‌های معاملات املاک و پلیس‌های سرکوب‌گر، از ۱۹۷۰ به امروز، و برعکس / اردوان شکوهی
- یک گفتگوی صمیمانه و جذاب با یواکین فونیکس، و روش‌های بازیگری‌اش: «سر صحنه فقط مثلِ میمونی‌ام که داره دست‌و‌پا می‌زنه چند تا جمله رو بگه»! / اردوان شکوهی
- گفت‌وگویی جذاب برای چهل‌سالگیِ یواکین فونیکس: «فقط یک نفر هست که نمی‌خواهم در برابرش تعظیم کنم: خودم»! / دنیا میرکتولی
- پنج تا از بهترین حضورهای سینمایی کوین اسپیسی / اردوان شکوهی
- چطور «هوي متال» در دل ملت‌هاي ثروتمند جا باز كرده است؟ / آرش خيروي
- نگاه نویسنده "کافه سینما" به "رخ دیوانه" ابوالحسن داودی: یک تریلر مهیج درباره یکی از مهمترین موضوعات اجتماعی "دوران تازه": وقتی واقعیت در دنیای مجازی جریان دارد! / امیرعباس صباغ
- نگاه انتقادی نویسنده "کافه سینما" به "یادگاری" و برنامه‌های مشابه: بیایید زندگی‌مان را در گذشته حرام کنیم، یا نوستالژیای الکی! / وقتی رسانه فرهنگ‌ساز در نبود خلاقیت، دست به دامان دهه تاریک و محدود ۱۳۶۰ است / آرش خيروي
- "هجرت: خدایان و پادشاهان" داستان حضرت موسی (ع) به روایت ریدلی اسکات: تلفیق "گلادیاتور" با "رابین هود"/ فیلمی عظیم، اما سرگردان میان پیوند دادن نظریه‌های علمی و باورها / آریان گلصورت
- به مناسبت سی‌وششمین سالروز اولین نمایش یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های چند دهۀ اخیر، برای آقای چیمینو و "شکارچی گوزن‌"اش: ۲۲ نکتۀ جالب دربارۀ فیلم محبوب چند نسل / دنیا میرکتولی
- نخستین مصاحبه بی‌پرده کارگردان "شکارچی گوزن‌" بعد از ۱۳ سال درباره تارانتینو، رسانه‌های آمریکا، اختلاف با جین فوندا و باقی قضایا: «"تک‌تیرانداز آمریکایی"مثل هر اثر جنگی خوب دیگری، یک فیلم ضد جنگ است، ایستوود باید رییس جمهور شود» / آناهیتا منجزی
- بازگشت به ریشه‌ها: یادبود فیلم‌های کلاسیک (قسمت اول: ۱۹۲۴ / قسمت دوم: ۱۹۳۴ / قسمت سوم: ۱۹۳۹ / قسمت چهارم: ۱۹۴۴) / سید آریا قریشی
- در غیبت نمایش ایمان، ارزش کار آقای مصطفی عقاد مشخص می‌شود: می‌توانست درباره هر پیامبر دیگری باشد! / سعید حسینی
- نگاه نویسنده "کافه سینما" به "آرایش غلیظ": واکنش نسل جوان خشمگین دهه ۱۳۸۰، در برابر شکست‌ خوردگان ۱۳۴۰ و ۱۳۶۰ / محسن شرف‌الدین
- دیدنی است و زیبا: از رابرت ردفورد و اسلش تا اتان هاوک و ایوان مک‌گرگور/ پرتره‌‌هایی با حال و هوای قدیمی، از ستارگان حال حاضر جهان / یاسمن رضایی
- خوره‌های فیلم در آغاز هزاره سوم هوادار چه فیلم‌هایی هستند: 301 فیلم محبوب‌ علاقه‌مندان سینما در سراسر جهان / مصطفی رضائی
- نگاه نویسنده "کافه سینما"، به یکی از بهترین محصولات کمپانی مارول، "کاپیتان آمریکا: سرباز زمستانی"»: گاهی برای ساختن دنیای جدید، بهتره دنیای قدیم رو خراب کنیم و البته این کار دشمنانی هم ایجاد می‌کنه» / امیرعباس صباغ

دانلود با حجم ده مگابایت

منبع

انتشار کتاب " فیلم اول من "

یکی دو هفته ای هست که کتاب "فیلم اول من " نوشته استیون لوئنستاین با ترجمه وازریک درساهاکیان توسط انتشارات هرمس منتشر شده .این کتاب شامل هشت مصاحبه با هشت کارگردان است .استیون لوئنستاین نویسنده و فیلم ساز انگلیسی ، مستندهای زیادی برای بی بی سی کانال چهار و آی تی وی و همچنین دو فیلم کوتاه داستانی ساخته است .وی کتاب فیلم اول من را شامل بیست مصاحبه با بیست کارگردان در سال 2000 منتشرمی کند که در ترجمه فارسی گفت و گوهای 12 کارگردان حذف شده اند.انتشار این کتاب در انگلستان با استقبال فراوانی مواجه می شود و ناشر از مولف بدلیل این استقبال می خواهد جلد دومی برای کتاب تدارک ببیند که نامبرده کتاب "فیلم اول من : برداشت دوم" را آماده می کند.شامل مصاحبه با ده کارگردان که در سال 2007 منتشر می شود.
این مصاحبه ها جذاب و خواندنی هستند.

هشت کارگردان نسخه فارسی به ترتیب زیر است .
1 - پدرو آلمودووار : پپی ، لوسی ، بم
2 - الیور استون : سالوادور
3 - جوئل و ایتن کوئن : تشنهء خون
4 - برتران تاورنیه : ساعت ساز سن پل
5 - کن لوچ : بیچاره
6 - آنگ لی : دست های نیرومند
7 - مایک لی : لحظه های یأس انگیز
8 - آنتونی مینگلا : واقعن ، شدیدن ، عمیقن
تعداد صفحات کتاب :320 صفحه
قیمت پشت جلد : 18000 تومن

(۱۳۹۴/۲/۲۳ عصر ۰۳:۵۰)زاپاتا نوشته شده:  

ویژه نامه بهار 94 ماهنامه فیلم یکی از شماره های بیادماندنی این مجله است. باورتان می شود پنجاه سال پس از ساخته شدن یکی از مظاهر فیلمفارسی یعنی فیلم گنج قارون ، امروز یکی از مجلات تخصصی سینمایی به آن بپردازد . آن هم با نگاهی مثبت !

گفتگوهای جالبی با برخی دست اندرکاران زنده و برجای مانده این فیلم - که عمرشان دراز باد - انجام شده است . اما متاسفانه علی رغم این که چنگیز جلیلوند یکی از بهترین دوبله های خود را در این فیلم بجای فردین انجام داده است و در شکل گیری شمایل علی بی غم نقش بسزایی داشته ، بشکل معناداری حرفی به میان نیامده است . در حالی که دوبله دوستان می دانند جلیلوند یکی از حافظه های غبطه برانگیز دوبله است که شرح جزئیات بسیاری از آثارش را در ذهن دارد ، که ای کاش این مجله از آن بهره گرفته بود.قطعا گنج قارون بدون جلیلوند چیزی را کم دارد.

 

پس از انتشار ویژه نامه گنج قارون ، در بخش فلاش بک این مجله ، از دست اندرکارانش گلایه کردم که چرا با چنگیز جلیلوند در ارتباط با دوبله گنج قارون و راز خنده های سی هزارتومانی اش بجای فردین صحبت نکردید، که  در شماره تیرماه در پاسخی کوتاه عنوان نمودند که چنگیز جلیلوند حاضر نشده در این مورد خاص مصاحبه کند. تعجب می کنم که چرا جلیلوند از پاسخگویی طفره رفته است در حالی که طی این سالها تقریبا مصاحبه های متعددی در رسانه های مجازی و مکتوب از او خوانده ایم و آنگونه که مشخص است دست رد بر سینه بیشتر مصاحبه کنندگان نزده است .

دوستانی که در مراسم تشییع و تدفین بزرگان دوبله شرکت کرده اند عنوان می کنند که ایشان بلااستثناء در هنگام مراسم در قطعه هنرمندان بر سر مزار فردین حاضر می شود و فاتحه ای نثار روح آن مرحوم می کند و در برابر دوربین موبایلها با گشاده دستی اجازه عکسبرداری و فیلمبرداری می دهد. در جاهای مختلف از مرحوم فردین و دوبله نقشهای او می گوید . اما چرا در این مورد با ماهنامه فیلم مصاحبه نکرده یکی از آن معماهای احتمالا لاینحل!است.در حالی که دوبله بازان می دانند که جلیلوند پس از گنج قارون دستمزد گویندگی اش بجای او چندین برابر شد .حالا چرا ایشان از پاسخگویی طفره رفته مشخص نیست .شاید چون می دانسته مصاحبه گران این مجله ممکن است سوالاتشان بر خلاف رسانه های قبلی پیچیده و تخصصی باشد و استاد را ناگهان فتیله پیچ کنند و سوالاتی بپرسند که که نبایستی بپرسند...!

نگاهی به کتاب سه نفر بودیم تالیف فرخنده آقایی

این کتاب ماحصل دوازده جلسه سه ساعته گفتگوی مولف با محمدمتوسلانی در سال 87 است. گفته ها و ناگفته های محمدمتوسلانی در رابطه با فعالیتهای سینمایی گروه سه نفره سپهرنیا ،گرشا ،متوسلانی پس از 40 سال از تولید آخرین ساخته آنها ، خواندنی است.

متوسلانی یکی از آدمهای تحصیل کرده سینمای ایران است . مترجم و فیلمسازی که توانست با درایت و تیزهوشی و البته وجه هنرمندانه اش، بیش از یک دهه انسجام گروه سه نفره را در بالاترین سطوح موفقیت حفظ نماید که در نهایت بصورت خودخواسته این گروه به فعالیتهایش پایان داد. پس از جدایی و رفتن و برگشتنش از آمریکا او دو فیلم متفاوت سازش و ذبیح را ساخت که به مرور زمان در سینمای ایران به جایگاه خوبی دست یافتند.

حرفهای ناگفته متوسلانی در رابطه با مناسبات پشت صحنه سینما در اواخر دهه 30 و دهه 40 برای دوستداران تاریخ سینمای ایران شنیدنی است . او که سالها بعنوان دبیر سندیکای هنرمندان سینمای ایران با مرحوم حمید قنبری که سمت ریاست آنجا را داشت به نوعی همکار بوده از روحیات او نیز می گوید . کما اینکه در فیلمهای سه نفره قنبری دوبلور منصور سپهرنیا بود.حافظه شگرف متوسلانی در بیان جزئیات سالهای فعالیتش،  به ارزش کتاب افزوده است.

این کتاب در 288 صفحه و در تیراژ1650 نسخه و با قیمت 15000 تومان ،توسط نشر ققنوس به بازار نشر راه یافته است. ققنوس یه صورت اینترنتی نیز این کتاب را به فروش می رساند.

نگاهی به کتاب « نگاه و صدا »
نویسنده : پاسکال بونیتزر
مترجم : قاسم روبین
ناشر : ناهید

 

از بونیتزر (متولد 1946 پاریس ) کارگردان ، هنرپیشه ، سناریست و بازیگر فرانسوی این دومین کتابی است که به فارسی ترجمه می شود.کتاب قبلی بنام تمرین فیلمنامه نویسی کتابی است
مشترک با ژان کلود کاریر و ترجمه نادر تکمیل همایون که قبلن توسط بنیاد فارابی منتشر شده است .
قاسم روبین مترجم نام آشنای کتاب ، بیشتر با ترجمه آثار مارگریت دوراس در ایران شناخته شده است وی در کارنامه خود ترجمه چند کتاب سینمایی از جمله کتاب موج نو سینمای فرانسه و
کارنامه فرانچسکو رزی و همچنین کارگردانی دو فیلم سینمایی را دارد.
بونیتزر، «نگاه‌ و صدا» را در چهاربخش سینما، فیلمسازان، بازگشت و فیلم‌ها تدوین کرده و در بخش اول کتاب نوشته: «اگر چیزی به اسم ایدئولوژی بازنمایی وجود می‌داشت و سینما هم به‌طور غیر ارادی از آن پیروی می‌کرد، در آن صورت می‌شد بر نشانگانی انگشت گذاشت که بسیار اساسی‌اند و در عین‌حال بسیار دور از انتظار- دور از انتظار از این جهت که نشانگان در بدو امر از هر فردی تماشاگر می‌سازد و این البته شامل سینما هم می‌شود: تبدیل سطح صیقلی پرده به بعدی روایی. پس می‌شود گفت سینمانمایی در گرو بعد وعمق صحنه است و عمق صحنه با گستردگی و گشودگی پیراستگی عرصه یکپارچه‌ای است همچون ماده‌ای سیال که درهر نوع روایت سینمایی متضمن نمود و اثری از واقعیت است.
مطالب این کتاب ، که ادامۀ شماری از نقدهایی است که در نشریۀ کایه دو سینما چاپ شده ،کوششی است جهت تحلیل و نیز رهایی تصویر و صدا و همچنین پی بردن به مرتبه و اقتدار این دو
عامل در عرصۀ سینما . هدف ، ضمن پرداختن به نمودهایی از مقولۀ اغوا و لذت ، آشنا شدن با فضا و عرصه ای دیگر در سینماست یا همان فضای خارج از کادر:مکانِ نگاه و صدا. بررسی مرتبه و اقتدار نگاه و صدا البته منوط به آثاری است که در خور اعتنا باشند. نقد و تحلیل هم عینن از ورای همین مرتبه و اقتدارِ فیلم های درخور ، صورت پذیر می شود.
در فصل چهار کتاب فیلم هایی از فدریکو فلینی ، آرکان ، میگوئل لیتین ،لوئیس بونوئل ،خوآن بونوئل ،بنی دسوارت و یان لوماسون، مارگریت دوراس ، آنتونیونی ،برادران تاویانی ، بنوآ ژکو
و رنه فره مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

کیبورد سواری

1
دوستانی که مجله ماهنامه فیلم مرداد ماه را گرفته اند.احتمالن مقاله " چگونه فیلم‎نامۀ « یاقوت سه چشم » نوشته و ساخته شد " نوشته پرویز نوری را خوانده‎اند.کاری باین ندارم عنوان مقاله جای ویرایش دارد و به این شکل غلط است . نظرم بیشتر متوجه یک عمل زشت است که ظاهرن قبحش در جامعه محلی از اعراب ندارد. ایشان می نویسد:
فیلم‎نامه نوشتن در دهه‎های 40 و 50 روش‎های خاص خودش را داشت. بعضی به دنبال داستان‎های اریژینال بودند و می کوشیدند از ایده‎های شخصی استفاده کنند. برخی دیگر برداشت از کتاب و رمان‎های معروف - اغلب ایرانی و کم‎تر فرنگی - را مد نظر داشتند اما عمده‎ترین سناریوها از روی فیلم‎های دیگران کپی می شد.البته نه فقط از فیلم‎های امریکایی و اروپایی بل‎که برگردان عین به عین از فیلم های هندی وترکی رواج بسیار داشت.(قابل توجه دوستانی که دنبال فیلم های متشابه!! هستند.). آقای نوری در ادامه با آب و تاب شرح می‎دهد چگونه سفارش نوشتن سناریو فیلم یاقوت سه چشم با کپی برداری از یک فیلم هندی می‎گیرد و با دریافت 13 هزار تومن تشریف می برند لندن برای عشق و حال.
آن‎چه در این‎جا دیده نمی‎شود و به آن اشاره نمی شود عمل زشتی است که انجام داده اند.بر اثر کثرت آلودگی و فراوانی اعمالی از این دست . این کار به نظرشان خیلی طبیعی و معمولی می‎آید.تمام فیلم ها و آثار سینمایی دیگران را متعلق بخود می‎دانند و هر گونه استفاده از آن‎ها را مجاز می‎پندارند. امیدوارم دوستان ماجرای آن مقاله آقای پرویز نوری و چاپش در یکی از نشریات غربی و شرح ماجرا توسط کیومرث وجدانی را شنیده باشند.انتشار پست های دوستان کافه در فروم های دیگر هم از این آلودگی‎ها جدا نیست.

(۱۳۹۴/۵/۲ عصر ۰۲:۵۹)ژیگا ورتوف نوشته شده:  

کیبورد سواری

1
دوستانی که مجله ماهنامه فیلم مرداد ماه را گرفته اند.احتمالن مقاله " چگونه فیلم‎نامۀ « یاقوت سه چشم » نوشته و ساخته شد " نوشته پرویز نوری را خوانده‎اند.کاری باین ندارم عنوان مقاله جای ویرایش دارد و به این شکل غلط است .....

درباره بخشی از سینمای ولنگارانه دهه 40 و پس از 5 دهه ،پرویز نوری حکایتی را روایت کرده که برای پیگیران تاریخ سینمای ایران جالب توجه است ،اگرچه درباره کپی کاری های برخی از فیلمسازان آن دوره بارها شنیده و خوانده ایم...

بنظر بنده ، این یک روایت تاریخی ودست اول از یک دوران سپری شده است و امروز نباید به راحتی آدمهای آن سینما که بسیاری شان دستشان از این دنیا کوتاه است و امکان دفاع از خود ندارند را مذمت کرد. پرویز نوری یکی از بزرگان عرصه نقدنویسی است و حق بزرگی بر گردن ادبیات سینمایی این سرزمین دارد و اگر درمقطعی خاص ،فعالیتهایی جزئی در سینمای آن دوره داشته مطمئنا بخاطر منافع مادی بوده و گرنه هنوز این پیر هفتاد و چند ساله بر عقاید و مواضع دوران جوانی اش در عرصه نقادی سینما پایبند است . اگرچه گذشت زمان برخی از نظراتش را تعدیل کرده و مثلا نقدهای منفی پنجاه سال قبلش بر فیلمی چون گنج قارون را امروز با لحنی ملایمتر بیان می کند .حالا اگر در زمانه ای که مباشران فیلمفارسی کپیه کاری می کردند ، یک منتقد فهیم پیدا شده و بر خلاف آن تهیه کننده و اکیپ کم اطلاعش، لاقل از روی نسخه اصل سناریویی نوشته ، منصفانه است که او را آلوده بنامیم؟ کما اینکه ایشان در آخر مطلبش بیان کرده که فردین از روی همان نسخه هندی ، سناریو را تنظیم کرد و فیلمش را ساخت و هرگز به سناریوی پرویز نوری کاری نداشت . اما ظاهرا بدنامی اش برای استاد مانده که پس از چند دهه او را خطاکار بنامیم!!

برخی از مجلات که مطالب بکر و دست اول چاپ می کنند و در زمانه ای که غولی بنام اینترنت وجود دارد ،می توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند ،واقعا همت و ذوق و سلیقه شان قابل تقدیر است.اینترنت برخی از جرائد را تنبل کرده است و یکی دونفر اینترنت باز می توانند با کپیه مطالب موجود در نت ،هر هفته که چه عرض کنم هرروز یک روزنامه بیرون دهند! اینجاست که ارزشهای مطبوعاتی که زحمت تولید خبر را می کشند و با خبرنگاران و نویسندگان مجرب و متبحر خود سعی می کنند متمایز باشند ، مشخص می شود.

بهرحال یکی از این مجلات که با گفتگوها و خبرهای داغ به همراه تحلیلهای کارشناسی و گاهی علی رغم چاپ مطالب عامه پسند ،شانیت و وزانت خود را نیز حفظ می نماید هفته نامه تماشاگران امروز است . (با مجله تماشاگر ازگروه مجلات موسسه همشهری اشتباه نشود!).علاوه بر سینما ،این مجله به ورزش ،تلویزیون ،تئاتر و گاهی هم سیاست سری می زند. مصاحبه خواندنی چند هفته قبل این هفته نامه با جهانگیر الماسی که جنجالهای زیادی را برانگیخت از همان دست مطالب بکر و قابل توجه است.

شنبه این هفته شماره شصت و سوم تماشاگران امروز به دکه مطبوعات آمده است.

نمایشواره گنج قارون

آدم ها :
امیلیانو
پنقاد

سن:
حیاطی با مختصات معماری سال‎های دهه چهل و پنجاه . حوضی وسط حیاط . توالتی گوشۀ آن و باغچه‎ای نزدیک حوض

شب از نیمه گذشته ، امیلیانو که بی خواب شده وارد حیاط می شود و سیگاری روشن می کند.آهسته آهسته به باغ‎چه نزدیک شده و کنار آن می‎نشیند و در زیر نور مهتاب علف‎های هرز را دانه دانه با مهر لمس می کند و می گوید :
- چه زیبایی شگفت‎انگیزی ، شماها طراوت و شکوه باغ‎چه را دو چندان کرده‎اید...
ناگهان صدایی غیر معمول از روی دیوار توجه امیلیانو را بخود جلب می کند و بلافاصله کسی داخل حیاط می‎پرد.امیلیانو با صدای بلند :
- کیه ؟
پاسخی نمی‎آید . مجددن :
کیه ؟
با حرکتی توام با ترس و کنج‎کاوی به دیوار نزدیک می شود فردی را ایستاده کنار دیوار می بیند:
- تویی پنقاد ، بازم داستان همیشگی آفتابه ؟ خوب چرا از دیوار آمدی در می زدی برات درو باز می‎کردم.
- نخواستم مزاحم بشم.
- توالت اون گوشه‎س برو وردار.
پنقاد بطرف توالت می‎رود و با یک آفتابه بیرون میاید .کمی دل‎خور است .
- این آفتابه که هندیه ، ولی چقدر شبیه آفتابه‎های هیچکاکیه ‍‍‍!!!
- ظاهر و باطن همینو داریم تو که بلدی هرجور بخوای می‎تونی درستش کنی.شنیدم آفتابه های هندی طرف‎دار بیشتری داره
- آره ولی من خودم هیچکاکیشو ترجیح می‎دم.خب کاری نداری ؟
- نه بسلامت .
پنقاد می‎خواهد از دیوار بالا رود که امیلیانو می‎گوید.
- از در برو .
- از دیوار بیشتر حال می‌ده

امیلیانو بعد از آخرین پک سیگار آنرا زیرپا له کرده و بطرف حوض می‎رود .
با دست راست یک حرکت ضربدری روی آب می‎دهد از بین دوایر کوچک و بزرگ موج‎ها کم‎کم چهره ای نمودار شد.امیلیانو حیرت‎زده پرسید تو دیگه کی هستی؟
- من به نمایندگی از طرف کسانی که دستشون از این دنیا کوتاه شده اومدم تشکر کنم .کسی تا حالا از ما دفاع نکرده بود.توی بزرگوار امروز سنگ تموم گذاشتی !!! می‎دونی ما اگه  دستمون از دنیا هم کوتاه نشده بود توان دفاع از خودمونو نداشتیم ولی تو با شجاعت این‎کارو کردی.اصن همش تقصیر این منافع مادیه وگرنه خودت که مارو میشناسی.
- کار قابل‎داری نبود ، وظیفه‌مون بود.
- راستی هوشنگ امینی و اصغر آقا قاتل با آدولف خان هم که دستشون از دار دنیا کوتاه شده التماس دعا دارند.
- آدولف دیگه کیه ؟
- فامیلشو نمی‎دونم ، شما که لطفت زیاده برای تمام آدولفای مرده که دستشون از دنیا کوتاه شده یه کاری بکن.
- باشه باشه خاطر جمع.
- ممنون آقا .
تصویر به همان سادگی که آمده بود محو شد.امیلیانو که انگار در رؤیاها پرسه می‎زد بخود آمده و حرکت می کند تا وارد ساختمان شود .از دور صدای مستانه پنقاد که دارد آواز می خواند بگوش می‎رسد:
گنج قارون نمی خوام مال فراوون نمی خوام
جام جمشید جم و تاج فریدون نمی خوام
بهر ما یک گوشه کوچیک این دنیا بسه
لقمه ای نان و گلیم پاره ای ما را بسه
امیلیانو در حالی‎که از این آواز نشئه شده می‎گوید:
- پدرسوخته این پنقاد روز به روز با حال‎تر می‎شه و بیشتر دل‎بسته گنج قارون .
وارد ساختمان می شود.