هر موقع نام تعطیلات رمی را می شنوم ، اولین چیزی که به ذهنم می رسد آخرین سکانس این فیلم زیباست.  سکانس نهایی تعطیلات رمی جزء بهترین پایان بندی های تاریخ سینماست. آنجاییکه که گریگوری پک و آدری هپبورن همدیگر را نگاه می کنند و بعد آدری می رود اما گریگوری سر جایش می ماند... آنقدر می ماند تا همه می روند و سالن خالی می شود ... بعد ... در حالیکه دستش را در جیبش کرده ... مانند یک عاشق دلشکسته ... آرام آرام سالن را ترک می کند ... آری ، باز ، عاشق و معشوقی را از هم جدا می شوند تا یک ملودرام زیبا خلق شود. به نظرم این آخرین نگاه گریگوری پک ، زیباترین و تاثرگذاریترین لحطه فیلم است: