یادداشت شماره 1

با خواندن مطالب زیبای دوستان روحم تازه شد. از یکایک دوستان مهربان صمیمانه سپاس گزارم.

یاد دوران دبیرستانم افتادم از یکم مهر هفتاد و چهار تا 31 خرداد هفتاد و هشت

دبیرستان نمونه شبانه روزی امام جعفر صادق(علیه السلام) در روستای زیبای گشت از توابع شهرستان فومن در استان گیلان.

یاد شیطنت هایی که در آسایشگاه هامون داشتیم: رینگ خونین، والیبال نشسته، بازسازی فیلم های ترسناک با خاموش کردن مهتابی ها و دوره کردن تخت یکی از بچه ها و درآوردن صداهای عجیب و غریب که بیشتر باعث خنده می شد تا ترس

یاد دبیران ریاضیاتمون آقایان دارسرایی، آخته، جانباز و شفیعی. یادش به خیر ترم دوم سال دوم سر کلاس هندسه2 آقای جانباز بچه ها به صورت پانتومیم شروع به مداحی و سینه زنی کردند و بنده خدا آقای جانباز که از خشم سرخ سرخ شد و با داد و فریاد نصف کلاس رو ریخت بیرون. من هم با تظاهر به مظلومیت از خطر جستم

یادش به خیر شبایی که به آشپزخونه شبیخون می زدیم و با جابجایی نفرات و سر و صدا کردن دو تا سینی غذا می گرفتیم.

یادش به خیر شبایی که با واکمن بچه های سال بالاتر ترانه های داریوش و ابی و ستار و گوگوش رو می شنیدیم.

چه پنج شنبه و جمعه هایی که به  رشت می رفتیم برای تماشای فیلم در سینماهای سپید رود و میرزا کوچک

یاد باد آن روزگاران یاد باد! (به امید خدا ادامه دارد)

 تصویری از تندیس آناهیتا در شهر فومن