سم اسپید
پیشکسوت
ارسال ها: 485
تاریخ ثبت نام: ۱۳۸۹/۱/۸
اعتبار: 52
تشکرها : 2700
( 5520 تشکر در 315 ارسال )
|
RE: هیچکاک - همیشه استاد فیلم های آلفرد هیچکاک کارگاه کامل و بی نظیری در زمینه مونتاژ فیلم هستند. در کارنامه فیلمسازی او از یک طرف فیلمی نظیر طناب (1948) وجود دارد، که انحصاری ترین و بالاترین تجربه فیلمسازی بدون استفاده از عامل مونتاژ است، و از طرف دیگر فیلمی نظیر پرندگان (1963) که ساختمانش براساس عامل مونتاژ شکل گرفته است. فیلم هایی نظیر؛ سرگیجه (1958) و پنجره عقبی (1954) نمونه های بی نظیری از ((مونتاژ سابژکتیو)) را در خود دارند.
در فیلم طناب، که یک فیلم تماما استودیویی است، عامل مونتاژ به کلی حذف شده و نقشی در ساختمان فیلم ندارد. در کل این فیلم شاید چیزی کمتر از ده برش وجود داشته باشد و این حداقل استفاده از مونتاژ، که در تاریخ سینما نظیری ندارد، نیز فقط به دلیل ضرورت اجتناب ناپذیر تعویض کاست های نوار فیلم بوده است. هر کاست از ابتدا تا به انتها بدون هیچ توقفی یکجا فیلمبرداری شده است و مجموع آنها به هم وصل شده اند. حتی هیچکاک برای پرهیز از جلب توجه تماشاگران به قطع بین دو کاست انتها و ابتداء هر کاست را بر پشت بازیگران بسته و باز کرده است. میزانسن بسیار دقیق و دکوپاژ فوق العاده حساب شده او در این فیلم به وی امکان داده است که حرکت دوربین را جانشین مونتاژ کند. تجربه ای که هیچکاک در فیلم طناب به عمل آورده مسلما عکس العملی بوده نسبت به بحث ها و جدل ها و ایده هایی که در آن دوران در مخالفت با استفاده از عامل مونتاژ به عنوان اصلی ترین رکن ساختمان فیلم در جریان بود. فیلم طناب اولین و آخرین آزمایش هیچکاک در ساختن فیلمی بدون استفاده از عامل مونتاژ در ساختمان فیلم بود، در سایر فیلم های او مونتاژ به عنوان رکن اصلی سازنده ساختمان فیلم نقش بسیار مهمی دارد.
طناب توانسته است بدون تغییر فوکوس، بدون هیچ خردشدنی در نماها، فیلمبرداری شود و باز هم نمایشی دراماتیک ارائه دهد، زیرا در نمایشنامه اصلی وقایع قبلا طبق یک زمان تصنعی (زمان تئاتری) در شکل دراماتیک به نظم درآمده اند. کل این فیلم در فضای یک آپارتمان (که البته در حقیقت فضای یک استودیو است) فیلمبرداری شده است. دیوارهای دکور قابل جابجایی و متحرک بوده اند. نورپردازی کاملا مصنوعی بوده است و فضاسازی فیلم، که شاخص اصلی اش چشم انداز عمومیی است از منظره شهر که از پنجره بزرگ آپارتمان دیده می شود، به وسیله چراغ های استودیو صورت گرفته است. خود آن چشم انداز شهر نیز فقط یک ماکت است.
هیچکاک یکی از بزرگترین کارگردانانی است که عامل مونتاژ را رکن اصلی ساختمان فیلم می دانسته است و در ساختمان تمام فیلم هایش، به استثناء طناب، از این عامل مهم حداکثر استفاده را کرده است. هیچکاک بعد از ساختن طناب ضمن اعلام این مطلب که این فیلم از نظر او فقط یک تجربه بوده است تاکید کرد که مونتاژ رکن اصلی ساختمان فیلم است و فیلم باید مونتاژ شود.
منبع: تئوری فیلم، خصوصیت و رشد هنری جدید
مشکل من با دنیا این است که او همیشه یک گیلاس از من عقب تر است (هامفری بوگارت)
| |
۱۳۸۹/۸/۱۲ عصر ۰۵:۳۴ | |
تشکر شده توسط : |
john doe, سروان رنو, Kassandra, پایک بیشاپ, الیشا, آوینا, فورست, مگی گربه, گولاگ, ژان والژان, مکس دی وینتر |