خارجی:
بدون ترتیب :
1-سینما پارادیزو :عاشق سینما و نوستالژی باشی،دل نازکی هم داشته باشی و این فیلم را دوست نداشته باشی ؟!
2-کازابلانکا- بربادرفته -گلوله ی آتش(آتش پاره) - گربه روی شیروانی داغ – بدنام - آپارتمان و ......: یادگاران طلایی سینمای کلاسیک
3-ماجرای نیمروز و شین:به خاطر تمام مردان تنهای دوست داشتنی تاریخ سینما به ویژه ژانر وسترن
4-معجزه در میلان: وقتی که از همه ی دنیا ناامیدی، این فیلم آرام بخش فوق العاده ای است که باعث می شود امیدت را به زندگی از دست ندهی.....
5-راننده ی تاکسی: ((مرد تنهای خداوند))- نیویورک غرق در فساد و .... تخلیه ی روانی ........
6-ترمیناتور 2:روزداوری :من هم مثل خیلی های دیگه (من جمله ایران کلاسیک عزیز!) عاشق اکشن های باور پذیرم. ایرادی دارد؟
7-اشکها و لبخندها (آوای موسیقی) : افتخار دوبله ی ایران. این فقط یکی از دلایل دوست داشتن فیلم است......
8-فارست گامپ- ادوارد دست قیچی- دیگران- روز گراند هاگ - مالنا - زیبایی آمریکایی- یک ذهن زیبا- ماهی بزرگ – لئون - آملی و ...... : شاهکارهای دو دهه ی اخیر.به خیلی ها من جمله خودم گوشزد می کنند که : چنته ی سینما هیچ وقت خالی نمی شود. از آن نا امید نشو
9-WALL-E + مابقی انیمیشنهای دیزنی و پیکسار به همراه سری اول تام و جری : این فیلمهای دوست داشتنی تقدیم به کودکی از دست رفته ی همگی ما........
10-جواهرات سینمای کمدی (صامت و ناطق) : همه کیتون ها – هارولد لوید – چاپلین – لورل و هاردی - برادران مارکس و ...... به عنوان حسن ختام انتخاب top ten فیلمهای خارجی
و اما فیلمهای ایرانی! :
باز هم بدون ترتیب :
1-سوته دلان :جواهر ناب استاد از همه نظر ........
2-رگبار و مرگ یزدگرد : به نظر من بهترین کارهای بیضایی اند ....
3-آژانس شیشه ای : فیلم تناقض .همه به نظر خودشان در فیلم حرف حساب می زنند .بیراه هم نمی گویند! به اینها اضافه کنید فیلمنامه ی عالی و کارگردانی وبازیگران فوق العاده و حس های زیبا را .....
4-داش آکل : قبلا هم نوشته ام که این عاشقانه ی تماشایی را بسیار دوست دارم.
5-هامون : ما که هیچوقت ارادتمان به حمید خان هامون و علی آقای عابدینی کم نمی شود!
6-شب یلدا : در سینمای خودمان نمونه ای دیگر که با یک بازیگر بتواند تماشاگر را تا آخر فیلم با خود بکشاند و خسته نکند نداریم. در فیلمهای خارجی هم من فقط چند نام شنیده ام و هیچکدام را ندیده ام.
7-خط قرمز – رضا موتوری و سلطان : دو تای اولی آنطور که شایسته شان است قدر ندیده اند (خط قرمز را که اصلا هیچکس ندیده!) و در مورد سلطان : ((بعضی حرفارو باید دید- بعضی حرفا گفتنی نیست....))
8-کندو : شاهکاری چند وجهی . هم میتوان فیلم را فقط بصورت یک سرگرم کننده جذاب دید و هم میتوان عبارات قلمبه سلمبه ای مثل هفت خوان – هفت شهر عشق عرفانی و ..... را از دلش بیرون کشید.
9- مصائب شیرین : جای فیلمی کمدی از سینمای خودمان در این فهرست خالی است .باز خدا را شکر رگه های طنز در این شاهکار داودنژاد آنقدر پر رنگ هست که ادعا کنم به سینمای کمدی مملکت خودمان بی اعتنا نبوده ام!
10-عروس : پل بین سینمای مردم پسند و نخبه گرا. این فیلم را هم خیلی دوست دارم.
پی نوشت :
- سینما خیلی از اینها بیشتر دارد. آنهایی که ندیده ایم و دیده هایی که فراموش کرده ایم. انتخاب 10 فیلم، ظلم به مابقی فیلمهاست .... (تازه من خیلی پارا هم از عدد 10 فراتر گذاشته ام!).....
-اینها گزینه هایی است که من با آنها ارتباط عاطفی برقرار کرده ام.از بیشتر شاهکارهای سینمایی (انتخابی حضرات منتقد) در این دو فهرست خبری نیست.آن شاهکارها مال کسانی است که با مغزخود فیلم می بینند نه با دلشان!
در انتها حیفم می آید از دو مجموعه ی تلویزیونی که به اندازه ی شاهکارهای سینمایی دوستشان دارم یاد نکنم : ماجراهای شرلوک هولمز از میان سریالهای خارجی و هزار دستان از میان وطنی ها.......
امیدوارم که پرحرفی های بنده سرتان را به درد نیاورده باشد.
با احترام.