با تشکر از ایران کلاسیک عزیز

به شخصه برای من خیلی جالب است که اکثر کارگردانان سینما فیلم هشت و نیم فلینی را بسیار دوست دارند. یا فیلم محبوب ژورنالیستها معمولا زندگی شیرین فلینی است.

دیدن فهرست محبوب ترین فیلمهای کارگردانان - به خصوص کارگردانان مولف و صاحب تفکر - و دقت نظر در آنها خیلی چیزها درباره شان به ما می گوید.

به عنوان مثال به این عناوین در فهرست میشاییل هانکه توجه کنید:

ناگهان بالتازار ، لانسو دولاک ، آیینه ، ملک الموت ، سالو ، روانی ، زنی تحت تسلط ، کسوف ، آلمان سال صفر ، جویندگان طلا

هانکه را به عنوان یکی از منتقدین زندگی مدرن می شناسیم ، او همواره نبود معنویت و بی ارتباطی انسانها با ملکوت را عامل تباهی ها می داند . او تا حد زیادی متاثر از تعالیم آگوستین قدیس است. از این جهت حضور دو فیلم از برسون و فیلمی از تارکوفسکی در فهرست فیلمهای محبوب او قابل توجه است.

هانکه به مساله خشونت - معمولا به شکل سادومازوخیستی - ناشی از کمبود معنویت و عاطفه در روابط انسانها در فیلمهایی چون کد ناشناخته ، بازی های مضحک و معلمه پیانو پرداخته است و البته تاثیر فیلمهایی چون سالو ، روانی و زنی تحت تسلط هم در آن فیلمها مشهود است.

او در فیلمهایش شخصیت ها را به لحاظ روانی مورد تحلیل قرار می دهد و برای ریشه یابی رفتارهای بزرگسالی آنها به کودکی آنها نقب می زند. مثلا در شاهکاری چون پنهان (تحلیل روانی شخصیت دانیل اوتوی که از تحقیرهایش در برابر مجید در کودکی می گوید) یا روبان سفید (که اساسا ریشه های فاشیسم را در تعالیم مذهب پروتستان و رفتار پدر و مادران با کودکانی که بعدا سربازان هیتلر شدند جستجو می کند)  ردپاهایی از روانی و ملک الموت مشهود است.

موارد دیگر جدول فهرست محبوب ترین ها هم بسیار جالب است ، که دوباره پیشنهاد می کنم حتما آنها را بررسی کنید.