تاریخچه ترجمه شنیداری-دیداری (Audiovisual Translation) در ایران

بخش دوم: 

خان بابا خان معتضدی نفر سوم در دوره قاجار در نمایش فیلمهای صامت بود. همانطور که بیان کردم فیلم های صامت با میان نویس همراه بودند پس باید ترجمه این میان نویس ها به گونه ای انتقال یابد. آقای معتضدی دیلماج را برای این کار معرفی می کند. دیلماج همانند مترجم شفاهی همزمان عمل می کرد یا همان پرده خان که معرفی کردیم. وظیفه دیلماج خواندن و به شکل نمایشی در آوردن میان نویس ها به فارسی بود. اما شیوه دیگری برای انتقال میان نویس ها استفاده از میان نویس ها فارسی بود (در پستی جداگانه نتایج تحقیق در باب شیوه انتقال میان نویس ها رد ایران معاصر را توضیح خواهم داد). وی در آزمایشگاه شخصی خود میان نویس ها را ترجمه می کرد و جایگزین میاننویس های زبان اصلی می کرد البته این کار با مشکل همراه بود چون جمعیت کثیری سواد خواندن و نوشتن نداشتند و نمی تواستند از میاننویس ها بهره ببرند نتیجتا دیلماج با استقبال بیشتری همراه بود. اما دیلماج دقیقا چه می کرد: 

دیلماج در کنار پرده نمایش می ایستاد و ماننده پرده خوان یا روایتگر به جزئیات هر صجنه اشاره می کرد وی با شیوه های روایت گری خود صحنه ها را به شکلی نمایشی توضیح می داد وی حتی از زبان بدن (body language) بسیار بهره می برد به طوری که همانند شخصیت اصلی فیلم را توضیح و اجرا می کرد وی حتی تا جایی که می توانست صدای شخصیت اصلی را تقلید می کرد تا حس هیجانی و واقعی بیشتری به بیننده دست دهد. اما وظیفه در همین حد خلاصه نمی شد وی منتقد و مفسر خوبی هم بود در مورد داستان فیلم نظر می داد و حتی درسهای اخلاقی فیلم را به بیننده یاداور می شد. وی برای اینکه هیجان فیلم را بیشتر کند از شیوه های suspence (حالت انتظاری در جاهای اصلی و حساس فیلم) استفاده می کرد تا بیننده را مجذوب فیلم کند که خود برای سالن نمایش می توانست جذب مشتری داشته باشد. علاوه بر این دیلماجها دانش سینمایی قابل توجه ای هم داشتند و در مورد زاویه های دوربین، فریم ها و تکنیک و کلکهای سینمایی صحبت می کرد.