شد خزان گلشن آشنایی
باز هم آتش به جان زد جدایی
عمر من ای گل طی شد بهر تو
وز تو ندیدم جز بد عهدی و بی‌وفایی

با تو وفا کردم تا به تنم جان بود
عشق و وفاداری با تو چه دارد سود
آفت خرمن مهر و وفایی
نو گل گلشن جور و جفایی
از دل سنگت، آه

دلم از غم خونین است
روش بختم این است
از جام غم مستم
دشمن می‌پرستم تا هستم

براستی چگونه میتوان آهنگی ساخت وپرداخت که هشتادسال پابرجاومحبوب ماندو وردزبان عوام وخواص باشد.ترانه ای که مرایادگرامافون چرخان وبخاراستکان کمرباریک وخوشرنگ چای ودودسیگارپدربزرگ می اندازدوقتی روی صندلی کنار پنجره اتاقش لم میدادوبه دوردستان خیره ماندوگاه قطره اشکی ازلابلای چین وچروک صورتش سرازیر میشدولبهای لرزانش با آهنگ خش دارصفحه گرام زمزمه میکرد:شدخزان...این صحنه رادرآینده ای نزدیک برای خودنیزمتصورم آری پدربزرگ-من ونسلهای بعدمن میآیندومیروندولی شک نکنید این ترانه وخالقش ماندگارخواهدماند...

امروزدهم دی ماه سالروزدرگذشت استاد جوادبدیع زاده است خالق شاهکار«خزان عشق»

بدیع زاده درسال1281شمسی درمحله پاچناردرخانواده ای مذهبی به دنیاآمد.پدرش که خطیب وواعظ وموذن بودازهمان کودکی پسرراتحت آموزش حرفه وهنرخود قرارداد.اوموسیقی ردیف سنتی و گوشه‌های بی‌شمار آن را از پدر و نیز از دایی خود تمام و کمال فرا گرفت بااینحال به درس وتحصیل نیز ادامه دادوازدارالفنون فارغ التحصیل شدوبه اسخدام مجلس شورای ملی درآمد.

درویکی پدیای فارسی درباره زندگی هنری مرحوم بدیع زاده نوشته شده:- بدیع‌زاده علاوه بر خوانندگی در امر آهنگسازی نیز شهرت دارد. در سال ۱۳۰۴ که کمپانی انگلیسی صفحه‌پرکنی «هیز مسترزویس» به قصد تهیه و ضبط صفحه از نواخته‌ها و خوانده‌های هنرمندان ایرانی نماینده خود را به ایران اعزام کرد و شعبهٔ خود را در تهران گشود، بدیع‌زاده به عنوان نخستین خواننده مرد، با معرفی و توصیه عبدالحسین خان شهنازی، انتخاب شد و اولین صفحه او با عنوان «جلوه گل» روانه بازار شد که شامل دو قطعه آواز و سه تصنیف از ساخته‌های خودش بود. از آن پس تا سال ۱۳۱۴ بدیع‌زاده ۲۴ تصنیف ساخت که همه روی صفحه ضبط شده‌است.

از میان آفریده‌های معروف او می‌توان از سرود «ایران، کشور داریوش» و ترانه‌های جلوه گل، داد دل، دل افسرده، هدیهٔ خاک، گل پرپر و «خزان عشق» یاد کرد. «خزان عشق» که تا زمان ما جاذبهٔ خود را حفظ کرده در سال ۱۳۱۳ در پیوند با متنی عاشقانه از «رهی معیری» ساخته شده‌است. اما كار خوانندگى اش بعدها آنقدر طرفدار پیدا كرد كه براى ضبط صفحه به آلمان رفت و ترانه جاودانه «خزان عشق» را با شعر روانشاد رهى معیرى در آنجا ضبط كرد. این ترانه آنقدر دلنشین است كه هنوز هم قلب ها را مى لرزاند-(گوش کنید)

بدیع‌زاده با افتتاح رادیو به جمع هیات ارکستر آن زمان رادیو پیوست و در کنار هنرمندانی چون حسین تهرانی-مرتضی نی داوود-حبیب سماعی واستاد ابوالحسن صبا آثار مشهوری را در حوزهٔ موسیقی ایرانی پدید آورد. بدیع‌زاده سال‌ها عضو شعر و موسیقی رادیو تهران بود."

او جسارت فراوانی داشت وبرای بیان انتقاد از وضع فرهنگی اجتماعی زمانه سدبزرگی راشکست ودرکنارخواندن ترانه های فاخر واصیل سنتی  سبک فکاهی خوانی وطنز(مصطلح به بیات تهران)رادرپیش گرفت که گرچه ابتدابامذاق مردم جورنبوداما کم کم چون گویای درددل مردم کوچه بازار بود لاجرم بردلها موثرافتاد. از جمله تصنیف هاى هزل بدیع زاده كه بسیار هم گل كرد-ماشین مشدى ممدلى (در انتقاد از شرایط نامناسب نخستین اتوموبیل هاى مسافركشى وارداتى 1312) و-پول خروس(درانتقاد به وضع نامناسب كاسب كاران وگرانى مرغ و خروس 1316)  (گوش کنید)

بسیارى از نكات حساس تاریخ موسیقى ایران را فقط او مى دانست اوکتابخانه تاریخ موسیقی ایران بود ووصیت نمود تمامی این خاطرات ودانسته های موسیقایی چاپ شود و خوشبختانه فرزندش الهه بدیع زاده تمامی رادر كتاب گلبانگ محراب تا بانگ مضراب منتشرنموده است.

جواد بدیع زاده پس از یك عمر پربار سرانجام سرانجام در دهم دى ماه سال ۱۳۵۸ در سن هفتاد و هشت سالگى، بر اثر دومین سكته مغزى، درتهران چشم از جهان فرو بست. روحش شاد

برای اطلاعات تکمیلی رجوع بفرمایید به: http://persian.cri.cn/141/2010/03/22/1s106438.htm