به نام خدا

و با سلام به دوستان کافه کلاسیک  

.

مطالب این پست صرفاً برداشت کاربر است و ممکن است با واقعیت منطبق نباشد ...

.

رویاها  1990 . Dreams - kurosawa

 .

برخی کارگردانها همانند کهکشانی هستند که نمیتوان در آن به ستاره ای خاص اشاره کرد زیرا که همگی شان پر ابهت و با شکوه اند . در مورد آنها نمیتوان اثری را بی توجه به سایر آثارشان برگزید زیرا همگی مانند ستارگان پرفروغ هستند . اگر بپرسند با شکوهترین فیلم کروساوا کدام است ؟ شاید بتوان گفت " آشوب " اگر بپرسند درام ترین شان کدام است ؟ شاید بتوان از " هفت سامورایی " صحبت کرد اگر از من پرسیده شود هراس انگیز ترین فیلم او کدام است ؟ شاید بگویم " سریر خون " و اگر بپرسند عاشقانه ترین ؟ شاید ... درسوزالا اما اگر خواسته شود شاعرانه ترین آنها را بگویم به یقین خواهم گفت : " رویاها " با اپیزود زیبای " کلاغها "

سالها پیش که اولین بار این فیلم زیبا را دیدم؛ با خود گفتم راستی کارگردان به دنبال چه بود و معنی این صحنه ها چیست ؟ و یادم افتاد از خلاصه ای از زندگی او که بعد از فوتش در روزنامه خوانده بودم و بخشی از آن مربوط به کودکی کروساوا بود با خاطراتی از تابلوهای نقاشی، از سختی های زندگی، از مرگ برادر و ... از رویاها...

زمان میگذرد . در دنیای سینما مردی آوازه اش از مرزهای کشورش میگذرد و همه جا صحبت از او میشود . مردی بنام کروساوا - kurosawa - که چونان نقاش زبر دست استادانه صحنه های با عظمت سینما را خلق میکند و بر بوم سفید سینما به تصویر میکشاند .

اما وقتی دوران کهنسالی، این کارگردان بزرگ را از ساختن فیلمهای اسطوره های سامورایی و تاریخی ژاپن جدا میکند گویا دیگر او میتواند با خاطری آسوده و کوله باری از تجربه در جستجوی گمشده های خود شتاب گیرد ... به دنبال آرزوها و رویاهای سالهای دور ...

.

در اپیزود کلاغها - Crows - کارگردان چیره دست، جوان هنرجو را که با شگفتی و هزار سوال بی پاسخ به تابلوهای ونگوک مینگرد؛ به جای خود میگذارد . کروساوا میخواهد با کمک او گمشده اش را بیابد ولی گویا در اینجا دیگر هنرجویی وجود ندارد . بلکه خود کروساوای جوان است که در پی رویاها و یافتن پاسخها از سویی به سویی دیگر در حرکت است ... ...

در لحظاتی آکنده از واقعیت و تخیل، فیلم شناور میشود بین دنیاهای نقاشی، موسیقی و هنر سینما ... در واقع اینجا هنر در یک مرز مشترک و سیال قرار گرفته است که کاراکتر از هر کدام به درون دیگری میرود . این حرکت از درون تابلوهای نقاشی شروع میشود . نقاشی های گرم و پر مفهوم ونگوک ... همراه با ضرب آهنگ موسیقی که آرام آرام بر ابهت آن افزوده میشود . اگر چه گویی این صحنه های زیبا برای خودِ کروساوا تدارک دیده شده است؛ اما...

در همین لحظات او باز هم از مخاطبش غافل نیست . در یک سکوت و آرامش عمیق نگاه او را دوباره به تابلوها معطوف میکند . ورای همه آنها، به یک معنا و یک مفهوم، یک حقیقت و یک حیرت که کاراکتر در درونش در سیر و سیاحت است و فیلم در همین جا خاتمه میابد .

.

و این شاید ادای دِین کروساوا ست به دنیاهای دیگرِ هنر . او این کار را با تسلطش بر هنر سینما انجام میدهد و از قدرت سینما برای این کار یاری میخواهد . همانند چسبی محکم آنها را در مجاورت خود می آورد و در لحظه ای با شکوه که همگی در یک مرز قرار گرفته اند او میتواند تخیل خود را رها کرده و آزادانه به دنبال گمشده هایش قدم در عوالم دیگر نهد . ونگوک و نقاشی هایش برای او نمادی از شروع جستجوها و یافتن پاسخ ها هستند و پاسخها هم کلیدی هستند برای جستجوهای دیگر ... جاییکه نقاش به او  میگوید : خورشید ... به کلاغها نگاه کن ...

.

Music by : Shinichirô Ikebea

http://s5.picofile.com/file/8151543200/dreams.mp3.html

video adress :

http://s5.picofile.com/file/8151559626/D...0.flv.html

.

.

kurt steiner