جعبه پيام

پیرمرد

جای این پست در تاپیک برنامه های دهه هفتاد است ولی برای پیشگیری از وقفه در بین پستهای ارزندۀ دوست عزیز و گرانقدر کورت اشتاینر، مطلب را در اینجا به امانت می گذارم تا در سر فرصت توسط مدیریت محترم کافه به تاپیک مربوط به آن، منتقل شود.

چند شب قبل، دوست بزرگوار و پدرخواندۀ بازنشستۀکافه، دون ویتو کورلئونه، یادی از نویسندۀ شهیر امریکایی، جک لندن کردند که موجب تداعی دو سریال پخش شده در دهۀ هفتاد در ذهنم شد.

سریال اول که بر مبنای رمان "آوای وحش" ساخته شده، محصول مشترک یوگسلاوی سابق وایتالیا در سال 1973 است و اوایل دهۀ هفتاد از شبکۀ دو پخش می شد، که رمز پیدا کردن آن، نام بازیگر نقش مکمل مرد، "حسین چوکیس" با اصالت بوسنیایی بود. شنیدن این اسم در تیتراژ سریالی که بیشتر اسامی در تیتراژ آن ایتالیایی بودند و در مجموع ایتالیایی به نظر می آمد، خیلی عجیب بود.

سریال دیگر محصول مشترک آلمان، روسیه و لهستان در سال 1993 با بازیگران عموماً امریکایی برای نقشهای اصلی است که نام فارسی آن را فراموش کرده ام و از شبکۀ سه احتمالاً تابستان 74 یا 75 پخش می شد. رمز یافتن آن نام بازیگر نقش اول مارک پیلو و البته مهمتر از آن نام پرسوناژ آن در سریال یعنی آلاسکا کید است.

این مجموعه چندان به داستانهای جک لندن وفادار نیست ولی شمایی کلی از ماجراهای آن دوران و جویندگان طلا در آلاسکا ارائه می دهد. آلاسکا و دوستش شُرتی، در جستجوی طلا به شمال می روند، در بین راه با خانواده ای آلمانی آشنا می شوند که هر از گاهی در مراحل متفاوت سریال برخوردها و تعاملاتی بین کید و شرتی و اعضای این خانواده بویژه دختر جوان آنها شکل می گیرد. از قسمتهای به یاد ماندنی این سریال، زمانی است که کید و دوستش تمام سرمایۀ خود را صرف خرید چندهزار عدد تخم مرغ می کنند با این امید که آنها با سود بالایی در آلاسکا به جویندگان طلا بفروشند امّا تمامی تخم مرغها فاسد و گندیده است. قسمت دیگر آشنایی کید با دختر رئیس قبیله ای سرخپوست با نام لابیسکوئی که نهایتاً ناکام می ماند و دختر از دنیا می رود.

احتمالاً مدیر دوبلاژ این سریال آقای جلال مقامی بودند و به جای آلاسکا کید هم خودشان صحبت می کردند. دوبلور شُرتی آقای ایرج رضایی و دوبلور شریک دیگر کید که در نسخۀ فارسی عموی کید نامیده می شود، مرحوم ایرج دوستدار بود و به جای دختر آلمانی، جوی، خانم زهره شکوفنده صحبت میکردند. دوبلور لابیسکوئی اگر اشتباه نکنم خانم فریبا رمضانپور بودند. صدای مرحوم حسین عرفانی در بعضی قسمتها شنیده می شد.

حالت موضوع بندی \| حالت خطی برنامه های دهه 70
نویسنده	پیام

جعبه پيام
» <سروان رنو> جذابیت و شکوه جشنواره ها به آدم های درون آن هست.. وقتی آدم های بزرگ کم میشن اونها هم جذابیت خود رو از دست میدن و پوک میشن. » <BATMAN> جشنواره های دیگه مثل کن هم مثل سابق جذابیت و گیرایی ندارن/ انجیر معابد بخاطر اینکه کارگردان و بازیگرانش وطنی ان از جهاتی میتونه مهم باشه » <سروان رنو> در شب های طولانی زمستان تماشای فیلم کلاسیک یا سریال هایی مثل هرکول پوآرو , شرلوک هلمز , ارتش سری لذت اش بیشتره ! » <سروان رنو> من خیلی پیگیر اخبارش نیستم . خیلی وقته اسکار جذابیت خودش رو از دست داده. فیلم های جدید هم اکثرا چنگی به دل نمی زنند. » <BATMAN> به نظرتون دانه انجیر معا بد میتونه برنده اسکار شه؟ فیلمو چند ما پیش دیدم ، به نظرم واقعیتو به تصویر کشیده، اما بعیده اسکار بگیره، چون رقبای جدی داره » <BATMAN> چه جالب! ولی اشتباه کرد باید زنده میموند و از کسلر انتقام میگرفت » <سروان رنو> راینهارت به نوعی خودکشی کرد. خسته شده بود. عمدا علیه خودش اعتراف کرد ... https://cafeclassic5.ir/showthread.php?tid=189&page=6 » <BATMAN> سرگرد راینهارت خیلی مظلومانه کشته شد اونم درست تو شرایطی که میتونست نجات پیدا کنه ولی بدشانسی آورد ، از طرفی فرمانده کسلر حسابی ازش کینه به دل داشت و آخر زهرشو ریخت! » <شارینگهام> من سرگرد برانت و سرگرد راینهارت رو دوست داشتم که هر دو ی آن ها کشته شدند! » <سروان رنو> ارتش سری رو میشه بارها و بارها دید و خسته نشد. از بس شخصیت هاش عالی هستند.

پيام :