چند وقت پیش بود که نسخه بسیار تر و تمیز فیلم گرگ های دریا به دستم رسید. من همیشه فیلم های آل استار جنگی را دوست داشته ام چرا که این فیلم ها به محفلی صمیمی برای عرضه هنر بازیگرانی می ماند که بعضا در اواخر عمر هنری خود به سر می برند.

یکی از نکات جالب توجه در این فیلم حضور مجدد دیوید نیون در یک فیلم جنگی است. تنها جذبه حضور شیرین این بازیگر است که باعث می شود او را در یک نقش جنگی  باور کنیم. و گرنه او با آن اندام ترکه ای و فرتوت و صورت پر چین و چروک چگونه می توانست در عالم واقع، مثل رنجری در فیلم توپ های ناواران باشد؟ البته این نسخه همیشه جواب نمی دهد. مثلا همین یکی دو سال پیش بود که تلویزیون فیلم ایرانی گمنامی را پخش کرد (متاسفانه اسمش خاطرم نیست) که بازی سیامک اطلسی در نقش یک کاماندو آن را حسابی مفرح کرده بود! خودتان ایشان را با کلاه کج و قطار فشنگ تصور کنید تا گوشی دستتان بیاید که چه معجون غریبی به عمل آمده بود.

نکته دیگر در باب گرگ های دریا تغییرات دوبله ای است که برایش اتفاق افتاده. داستان اصلی فیلم، یک اتفاق واقعی در جنگ جهانی دوم بوده. یک زیر دریایی آلمانی تمام کشتی های حامل مهمات و اسلحه انگلیس را در اقیانوس هند هدف گیری و غرق می کرده است. جاسوسان پی می برند، موقعیت کشتی های انگلیسی از طریق یکی از سه کشتی آلمانی که در بندری مستعمره پرتغال پهلو گرفته اند، به زیر دریایی به صورت رمزی مخابره می شود. چون منطقه بی طرف است انگلیس نمی تواند رسما به آن سه کشتی حمله کند. لذا گروهی از تاجران و نظامیان بازنشسته انگلیسی که دور از هیاهوی جنگ در آن سوی هندوستان در حال خود هستند و جنگ را فقط از رادیو دنبال می کنند، مامور می شوند تا در قالبی غیر رسمی عملیات نابودی کشتی را انجام دهند. البته جزئیات کار بیشتر از اینهاست و خارج از حوصله.

ولی در نسخه دوبله این گروه به ایرلندی های آزادیخواهی تبدیل شده اند که اولا از ظلم و خودخواهی انگلیس به تنگ آمده اند و ثانیا می خواهند جلوی نابودی کشتی های حامل آذوقه و دارو به دست آلمانی ها را بگیرند. حالا پیدا کنید رابطه بین اولا و ثانیا را! مثلا در صحنه ای از فیلم گریگوری پک دارد یک کافه چی را به زور تهدید تخلیه اطلاعاتی می کند (یک چیزی می گوید در مایه های دمار از روزگارت در می آورم) و در دوبله می شنویم که او کافه چی را به جان زن ها و بچه های معصوم ایرلندی قسم می دهد! حال اگر باور کنیم ایشان یک ایرلندی تشنه خون انگلیس است، این وسط تابلوی بزرگ چرچیل در اتاق گریگوری پک (به عنوان سرکرده استقلال طلبان ایرلندی) بامزه می شود......

از همه اینها که بگذریم، می ماند استادی بی نظیر مرحوم کاملی در دوبله ، اعجوبه ای که حتی به حرکات دست و بدن بازیگرش دقت می کرده و صدایش را با آنها هماهنگ می نموده است. باید گفت روحت شاد استاد که زندگی تو در صدایت ادامه دارد.