میکی وان        Mickey One

کارگردان: آرتور پن

فیلمنامه : آلن ام. سرگال

موسیقی : ادی ساوتر

فیلمبردار : گیسلن کلوکه

تدوینگر : آرام آواکیان

بازیگران : وارن بیتی . الکساندرا استیوارت . هرد هرتفیلد . تدی هارت

محصول 1965 - سیاه و سفید - 93 دقیقه

میکی ( بیتی ) کمدین جوانی است که در کلوب های شبانه کار می کند، میکی پس از یک شب عیاشی از شهر می گریزد تا زندگی جدیدی را آغاز کند. اتاقی می گیرد و پس از مدتی با دختری هم اتاق می شود و این آغاز رابطه این دو با یکدیگر است...

یک جواهر کوچک و شاهکاری قدر نیافته از کارگردانی که حق بزرگی به گردن همه سینمادوستان دارد. فیلم به شدت تحت تاثیر موج نو فرانسه و سینمای اروپاست. خود پن در مصاحبه ای می گوید که بعد از ملاقاتی با تروفو و گدار به فکر ساختن این فیلم افتاده، حتی بازیگر زن فیلم ( استیوارت ) را تروفو برای پن پیدا می کند. پن از این هم فراتر می رود و فیلمبردار آثار روبر برسون را هم به خدمت می گیرد تا فیلمش بیشترین حال و هوا را به سینمای اروپا پیدا کند. فیلم به هیچ عنوان داستان مشخصی ندارد و پن بیش از آنچه دغدغه داستان گویی داشته باشد درگیر فرم است. بیتی شبیه شخصی است که در یک آخرالزمان پرسه می زند. هر جا که می رود چیزی جز زشتی و خرابی نمی بیند. همه اینها در کنار موسیقی جاودان ساوتر و تدوین فوق العاده آواکیان فیلمی را به وجود آورده که از زمانی که شروع می شود به هیچ عنوان شما را متوجه گذر زمان نمی کند و ناگهان در میان بهت شما تمام می شود. تیتراژ فیلم شگفت انگیز است و بازی استیوارت در کادرهای کلوکه شما را به دنیای برسون می برد. دیزالو معرکه ای در فیلم هست که در آن تصویر میکی در حال گذر از میان خرابه ها به تصویر شعله های آتش پیوند زده می شود ، گویی میکی است که از میان آتش می آید، بعید می دانم جیمز کامرون هنگام ساختن ترمیناتورش به این نما فکر نکرده باشد.