علامت ونوس          Il segno di Venere

کارگردان : دینو ریزی

فیلمنامه : انیو فلائیانو – ادواردو آنتون – فرانکا والری – دینو ریزی (براساس داستانی از ادواردو آنتون – فرانکا والری و لوئیجی کومنچینی)

فیلمبردار : کارلو مونتوری

موزیک : رِنزو روسلینی

بازیگران : سوفیا لورن – فرانکا والری – ویتوریو دسیکا – آلبرتو سوردی – راف والونه – ویرجیلیو ریِنتو - تینا پیکا

محصول 1955 ایتالیا – سیاه و سفید – 101 دقیقه

دو خواهرخوانده (در اصل دختر عمه/دختر دایی) یکی زیبا و دلفریب، اگنس (لورن) و دیگری نازیبا و دستپاچه، چزیرا (والری) در موقعیت های گوناگون بخت خود را برای یافتن همسر  می آزمایند. سرانجام اگنس به نتیجۀ مطلوب دست می یابد اما چزیرای ساده دل و زود باور نه تنها راه به جایی نمی برد بلکه توسط فردی عیاش و کلاش و به ظاهر دهری مسلک (دسیکا) که خود را شاعر و نویسنده رادیو جا می زند، بازیچه قرار می گیرد ...

علامت ونوس از نمونه های اولیۀ جریانی به نام نئورئالیسم مفرح است که خود دینو ریزی آن را به کمال رساند. نکتۀ مهم این که در این فیلم ها در بسیاری مواقع جنبۀ دراماتیک بر وجه کمیک می چربد و حتی تفکیک موقعیت های کمیک و دراماتیک دشوار است. به عنوان نمونه شخصیتی که دسیکا در این فیلم ارائه می دهد ظاهرا کمدی است اما نتیجۀ رفتارش تراژیک است. تنها بازیگر فیلم که حضورش تماما مفرح است، آلبرتو سوردی است ; در نقش یک سارق اتوموبیل که در سراسر فیلم در تکاپوی انداختن مال مسروقه به یک فرد بینواست.