جعبه پيام

میثم

دزیره عزیز

به اعتقاد من فیلمهایی که خارج از ایران با استقبال جشنواره ها مواجه می شوند لزوما بی ارزش نیستند. هر چند نمونه های بسیار بدی نیز میان آنها هست. اینکه تم فیلم رنج و فقر و بی عدالتی و مرگ باشد بد نیست. بزرگانی چون دسیکا (دزد دوچرخه / فقر و بی عدالتی) ، ارمانو المی (صندل های چوبی / رنج و فقر) ، اینگمار برگمن (فریادها و نجواها / تنهایی و مرگ) ، نانی مورتی (اتاق فرزند / مرگ و رنج) و ... به همین موضوعات پرداخته اند و شاهکارهایی رقم زده اند.

اینکه چرا فیلمسازانی چون فرهادی یا پناهی و سالور و ... فقط بی عدالتی و فقر و دروغ و رنج را می بینند ، بیشتر از واقع بینی آنهاست! خوب این چیزها در جامعه ما بیشتر نمود دارد. چه بسا دیدن اتوبان های غرق در نور تهران و ماشین های مدل بالا بیشتر غمگینشان می کند که اینها خود نشانه دیگری بر شکاف عظیم طبقاتی است.

از میان فیلمهایی که مثال زده اید "باد ما را خواهد برد" را ندیده ام اما "چند کیلو خرما ..." جدا شاهکاری در بیان سینمایی ابزورد است. فیلمی تلخ و در عین حال نوآورانه و بازیگوش . استقبال هر جشنواره خارجی یا منتقدی قطعا ناشی از ارزشهای هنری آن است.

ریسمان باز (مهرشاد کارخانی - 1386)

پخش : موسسه رودکی / قابل تهیه از فروشگاه ها

داستان :

دو جوان مجبورند گاوی را برای ذبح از کشتارگاه به خانه ای اعیانی در محله شهرک غرب برسانند ، اما با فرار گاو در این سفر اتفاقات پیش بینی نشده ای رخ می دهد.

درباره فیلم:

این فیلم تا حدی یادآور فیلمهای خیابانی دهه 50 فریدون گله و امیر نادری است. اما ساخت و پرداختی ارژینال و به لحاظ غنای تصویری درخشان دارد.

فیلم به موضوع تضاد طبقاتی با رویکردی جدا از آنچه در فیلمهایی با تم مشابه تا حالا دیده بودیم. فیلمساز این موقعیت دردناک و پوچ را با زبانی آمیخته به طنز و روایتی پرتحرک همراه می کند. تصویر وانت قراضه در میان ماشین های مدل بالا یا گاوی که برای دو قهرمان منبع درآمد اما برای جوانان شهرک غرب حکم سوژه خنده را دارد!

پژمان بازغی درون گرا و بابک حمیدیان برونگرا زوج خوبی را تشکیل میدهند و برخوردهایشان با شخصیت های دیگر فیلم و اختلاف فرهنگی را بسیار باورپذیر کرده اند.

کارخانی خود عکاس حرفه ای است و اهمیت قاب را به خوبی درک می کند ، فیلمبرداری درخشان فرشاد محمدی و تصاویر پرمفهوم - نظیر قاب شاهکاری که برج میلاد بر قهرمانان شکست خورده فیلم مسلط نشان داده می شود - از امتیازات این فیلم ارزشمند است.

حالت موضوع بندی \| حالت خطی فیلم های ارزشمند ایرانی
نویسنده	پیام

جعبه پيام
» <شارینگهام> تسلیت،تسلیت! پروانه معصومی هم به دنبال بیتا فرهی آسمانی شد. » <میاموتو موساشی> ناپلیون گریان اسکات هم لذت بخش نبود! با جسی جیمز و گلادیاتور و دو فیلم دیگرش قابل مقایسه نیست. فیلم های سریالی فرانچایز هم- آنچه فعلا دیدیم- بهتر از قبل نشده اند. » <میاموتو موساشی> مترجم و آدم کش چیزی نبودند که ندیده باشیم. و از نظر روحی دلم فیلم لانتیموس و استون می خواهد که -در انتظارش- مشغول کتابش هستم، تا قاتلین ماه کامل! » <سروان رنو> حق با میاموتو است. بزرگان هم پیر شده اند و فیلم هایشان تلخ و سنگین شده. فیلم جدید ناپلئون بیاید ببینیم چطور است ! » <سروان رنو> اوپنهایمر رو باید روی پرده بزرگ دید با صدای دالبی . من دیدم . البته به فیزیک و تاریخ هم باید علاقه داشت . » <رابرت> "آنها چگونه آن شدند؟!" در خاطرات سودا زده من http://cafeclassic5.ir/showthread.php?ti...3#pid45063 » <شارینگهام> من هم ،تعریف «اوپنهایمر» رو شنیدم ، ولی از بس طولانی و خسته کننده بود ، ولش کردم و رفتم سراغ مدرسه ی موش ها! » <میاموتو موساشی> شاید انتظاراتمان از مثلاریچی و فینچر، بیش از حد است. کمیک فیلم فینچر، مناسب جوانترها به نظر آمده بود. فیلم طولانی و سیاه و پرتنش اسکورسیزی هم، حوصله و آمادگی می خواهد. » <سروان رنو> فیلم جدید و خوب فعلا نیست ! بشینید کتاب بخونید . آنلاین یا کاغذی خوب است. » <شارینگهام> اوضاع و احوال ما هم بهتر از شما نیست؛ جومونگ و یوزارسیف بر ما غالب شدند!

پيام :