(۱۳۹۰/۵/۱۳ عصر ۰۷:۲۴)هری لایم نوشته شده:  

باعث خوشحالی است که در این شرایط که شاهد رواج زبان کد وار و مرس گونه و تلگرافی هستیم ,  دوستی فرهیخته و ارجمند پس از مدت ها با زبان شیوای فارسی مجددا قدم در حیطه بحث و گفت و گو گذاشت و این فرصتی است که نباید از دست داد . چون نفس گفت و گو درمورد سینما جذاب است . چه رسد به آنکه در این میان حقیقتی هم اگر هست (که هست !) آشکار شود .

منظور من از منتقدانی که زیاد فیلم نمی بینند و ادا در می آورند , منتقدان آبکی و فله ای و در یک کلام منتقدنمایان است و نه همه منتقدان . چطور می شود همه را یکسان تلقی کرد ؟

درمورد مطلبی که به من نسبت دادید و از قول من نوشتید ,  واقعا نمی دانم چه بگویم جز اینکه از شما خواهش کنم یک بار دیگر آن قسمت از یادداشت مرا بخوانید . آیا من گفتم فیلم های روز همگی آشغال هستند ؟

من هم با شما هم عقیده ام که تقلید در هنر عیب نیست  و شما به درستی عصر جدید را مثال زدید . اما تفاوتی بین چاپلین و هیچکاک وجود دارد و آن اینکه چاپلین بدون نقاله کارخانه فول اتومات عصر جدید ,  باز هم چاپلین است و بر قله است  اما هیچکاک منهای شامورتی بازی های فنی و پروپاگاند های تبلیغاتی شبکه تلوزیونی خودش که هیچکاک زدگی را به پدیده ای نهادینه تبدیل کرد  و حضورش در سکانسی از فیلم خودش و پشتیبانی های بی دریغ تروفو ( که جریان ساز بود ) و ... جایگاه دیگری می داشت . ضمن آنکه من با  هیچکاک زدگی مشکل دارم و نه هیچکاک و آثارش که شرح مبسوطی از این بحث را قبلا بیان کرده ام .   

درمورد علاقه خودم به سینمای کلاسیک و مخصوصا فیلم نوآر و اولویت آن به تماشای بسیاری از فیلم های حال حاضر هم جنابعالی کاملا درست می فرمایید . ای کاش بزرگوارانی مثل شما هم همین قدر علاقمند بودید تا کافه کلاسیک از رونق بیشتری برخوردار می شد . هم درمورد فیلم نوآر و هم سایر ژانر ها که انصافا مهجور مانده اند .

به امید جایگزینی زبان فارسی به جای زبان روباتیک در کافه کلاسیک .  

از اونجور منتقدها که شما می فرمائید هم زیاد داریم تو ایران خودمون هم زیاده. اصولا 90٪ منتقدین حراف و بی سواد هستند و تنها ژورنالیست هایی موفق هستند که با کلمات بازی می کنند ولی در هر صورت بدنه اصلی سینما هستند و هیچ کاری هم نمیشه کرد ممکنه از کاه کوه بسازند یا برعکس. به عنوان مثال فیلم ضد وسترن ولگردان وحشی (در ایران با نام ولگردان خشن) ساخته بلیک ادواردز که همه او را به عنوان یک کمدین ساز برجسته می شناسند نه یک وسترن ساز ولی پر واضح هست که این فیلم رو در جواب منتقدینی ساخته است که او را متهم به کمدی ساز بودن کرده اند و اینکه توانایی او در همین حد خلاصه می شود (دقیقا مانند کاری که دیوید لینچ با داستان استریت کرد که حتی نام فیلم هم تو دهنی محکمی به منتقدین هست) این فیلم شاهکاری قدرنیافته و دیده نشده هست که در سینما محو شده:

در مورد آشغال بودن تمام فیلم های روز عمدا اونطوری نوشتم که معنی حرفت رو بنویسی. اگه منظورت همه فیلم ها نبوده من بد برداشت کرده ام ولی از نظر خودم هم 99٪ آشغال هستند چون اصولا ابزار کافی برای خلق شاهکار وجود نداره؛ نه کارگردانانی مانند جان فورد داریم و نه بازیگرانی مانند جیمز استیوارت و غیره.

عصر جدید یه جورایی لکه ننگ تاریخ سینماست تقلید اشکالی نداره ولی اینکه همه چیز رو به اسم خودمون بزنیم اشکال داره اگه کسی فیلم آزادی از آن ماست رو بعدا ببینه واسه خود چاپلین بد میشه. اونوقت با خودش میگه لابد چاپلین بقیه فیلم هاش رو هم کپی کرده. اگر کار به دادگاه می کشید اعتبار چاپلین به شدت خدشه دار می شد. یکی از دلایلی که امروز از فیلم عصر جدید به عنوان شاهکار نام برده میشه و حرفی از فیلم آزادی از آن ماست زده نمیشه دقیقا منتقدین هستند. فیلم کلر محو شده.

رسانه ها منتقدین و ... تاثیر بسزایی در مهم جلوه دادن هر فیلم و هر کارگردانی دارند ولی از طرف دیگه نمیشه قابلیت های فردی یک کارگردان رو زیر سوال برد. در مورد هیچکاک زدگی حق با شماست. متاسفانه همه سعی می کنند خودشون رو عاشق هیچکاک بدونند بدون آنکه به قابلیت های استاد اشراف داشته باشند.

اینکه شما فیلم نوآر دوست داری عیب نیست من هم عاشق وسترن هستم. تا دلت بخواد نوآر و وسترن قدرنیافته و دیده نشده در تاریخ سینما وجود داره.

من به نوشتن در مورد سینما علاقه دارم ولی از اونجائیکه آدم خلاصه گویی نیستم به وقت زیادی برای نوشتن نیاز دارم.