باعث خوشحالی است که در این شرایط که شاهد رواج زبان کد وار و مرس گونه و تلگرافی هستیم ,  دوستی فرهیخته و ارجمند پس از مدت ها با زبان شیوای فارسی مجددا قدم در حیطه بحث و گفت و گو گذاشت و این فرصتی است که نباید از دست داد . چون نفس گفت و گو درمورد سینما جذاب است . چه رسد به آنکه در این میان حقیقتی هم اگر هست (که هست !) آشکار شود .

منظور من از منتقدانی که زیاد فیلم نمی بینند و ادا در می آورند , منتقدان آبکی و فله ای و در یک کلام منتقدنمایان است و نه همه منتقدان . چطور می شود همه را یکسان تلقی کرد ؟

درمورد مطلبی که به من نسبت دادید و از قول من نوشتید ,  واقعا نمی دانم چه بگویم جز اینکه از شما خواهش کنم یک بار دیگر آن قسمت از یادداشت مرا بخوانید . آیا من گفتم فیلم های روز همگی آشغال هستند ؟

من هم با شما هم عقیده ام که تقلید در هنر عیب نیست  و شما به درستی عصر جدید را مثال زدید . اما تفاوتی بین چاپلین و هیچکاک وجود دارد و آن اینکه چاپلین بدون نقاله کارخانه فول اتومات عصر جدید ,  باز هم چاپلین است و بر قله است  اما هیچکاک منهای شامورتی بازی های فنی و پروپاگاند های تبلیغاتی شبکه تلوزیونی خودش که هیچکاک زدگی را به پدیده ای نهادینه تبدیل کرد  و حضورش در سکانسی از فیلم خودش و پشتیبانی های بی دریغ تروفو ( که جریان ساز بود ) و ... جایگاه دیگری می داشت . ضمن آنکه من با  هیچکاک زدگی مشکل دارم و نه هیچکاک و آثارش که شرح مبسوطی از این بحث را قبلا بیان کرده ام .   

درمورد علاقه خودم به سینمای کلاسیک و مخصوصا فیلم نوآر و اولویت آن به تماشای بسیاری از فیلم های حال حاضر هم جنابعالی کاملا درست می فرمایید . ای کاش بزرگوارانی مثل شما هم همین قدر علاقمند بودید تا کافه کلاسیک از رونق بیشتری برخوردار می شد . هم درمورد فیلم نوآر و هم سایر ژانر ها که انصافا مهجور مانده اند .

به امید جایگزینی زبان فارسی به جای زبان روباتیک در کافه کلاسیک .