(۱۳۸۹/۱۱/۲ صبح ۰۸:۵۲)دزیره نوشته شده:  

یوگی خرسه

 

یوگی ناخدای نه چندان باهوش یک کشتی پرنده بود که همراه سایر حیوانات این کشتی اتفاقات شیرینی را رقم میزدند.اتفاقاتی که معمولا پیامی اخلاقی در بر داشت.اسب کابوی این کشتی خیلی دوست داشتنی بود البته بیشتر به لطف صدایی که جای ان صحبت می کرد.

جالب است بدانیم که فیلم سینمایی یوگی خرسه هم اکنون در سینما های امریکا به اکران در امده است 

درود بر دزیره گرامی ...

ممنون بابت یادآوری کارتون زیبای ((یوگی و دوستان )) ( The Yogi Bear Show)  ... این کارتون از اون کارتونهای خیلی خاطره انگیز پخش شده در دوران کودکیه که دل آدم براشون خیلی تنگ میشه ...

خیلی جالبه که انیماتورهای کمپانی دیزنی (هانا _ باربرا ) در زمانی تصمیم می گیرند از شخصیتهای فرعی بعضی کارهاشون کنار هم استفاده کنند و نتیجه خیلی عالی شده !

یوگی ظاهرا یکی از شخصیت های فرعی نمایش هاکلبری هوند بوده که وقتی در کنار شخصیت های نه جندان مطرحی مثل (( کوییک درا  مک گرا )) (اسب کابوی و هفت تیرکش ) و (( اسناگلپوس )) (شیری احساساتی و به رنگ صورتی ) و اون خرس کوچک دیگه که یوگی دائما (( بو بو  جونم )) صداش میکرد و جماعتی دیگر دورهم جمع شدند و با کشتی ملخ داری به مانند هلیکوپتر آعاز به پرواز کردند دامنه خیال ما بچه های بیننده رو هم با خودشون تا دور دست ها به پرواز در اوردند ...

همونطور که شما فرمودین در هر قسمت اون یک شخصیت منفی که نمادی از یکی از وجوه بی اخلاقی بود ( مثل حسادت ، دروغگویی و ... )  برای جماعتی و در جایی که کشتی در اون فرود اومده بود مشکلاتی رو موجب میشد که مسافران کشتی ابتدا از اون شخصیت منفی پیروی می کردن ولی در نهایت می فهمیدن که راه رو اشتباه اومدن و باز به شخصیت همیشگیشون بر می گشتن و ما بچه ها هم یاد  میگرفتیم که مثلا کینه و حسادت و بی اخلاقی خصوصیات خوبی نیستن !

الآن که فکر می کنم با  خودم می گم اون روش های آموزشی آمیخته به ظرافت و با سرگرمی چقدر  موثر تر از مسلسل وار پرتاب کردن این نصایح در قالب حرف زدن ها و حرف زدن ها و حرف زدن های امروزیه ! ( به قول مرحوم هملت : همش حرف ! حرف ! حرف ! ) اصلا انتخاب گروه سنی بخصوص و شکل دهی به شخصیت صحیح اخلاقی و روحیه آنها به صورت نه جندان صریح اصلیه که به گمانم در اون زمانها بهتر بهشون پرداخته میشد ...)

و اما نکته ای که در کودکی  برای من در این کارتون جالب بود ، این بود که انرژی به حرکت درآوردن ملخ این کشتی پرنده از دویدن یک گوریل بر روی یک تسمه و نوار و انتقالش به یک چرخ دنده تامین میشد که برای این کار همیشه یک خوشه موز جلوش آویزون بود و باید مدام موز میخورد تا قدرت دویدن و تامین انرژی رو داشته باشه ! ( شاید اون زمون ها داشتن ما بجه ها رو با مفهوم های امروزی انرژی های سبز و ضرورت حفظ محیط زیست و اکولوژی و ... آشنا می کردن !)

............................................

نمیشه از این کارتون حرف زد و به دوبله اون نپرداخت ...

طاهرا در اصل این انیمیشن در ابتدا که در کمپانی دیزنی هم تولید شده اساسا بر گویش ها خیلی تاکید داشته و این کار فکر می کنم در دوبله فارسیش هم درخشان پیش برده شده بوده ...

به قدری انتخاب صدا ها و لحن حرف زدن ها  در این کارتون زیبا  و پر احساس و حرفه ای بود که من با تماشای فقط دقایقی مربوط به یکی از این قسمت های پخش شده با دوبله جدید سرم درد گرفت و بدحال شدم و علامت سوال بزرگی در سرم موجب عذاب بود که چرا باید چنین کارتونهایی با اون دوبله های ماندگار اینگونه سرسرانه و بدون ظرافت دوباره کاری ولی بس بی کیفیت بشن ...

تصادفا روزی و روزگاری در حضور این علامت سوال آقای اصفهانی داشت تو رادیو آهنگی رو به یاد چاپلین اجرا میکرد که جواب این علامت سوال رو هم با خودش داشت : (( واسه نونه ! واسه نونه ! ))

یادمه چنان در دنیای کارتون با اون صداهای زیبا غرق میشدیم که حتی از ندیده گرفتن هوشمون توسط سازنده هاش هم لذت می بردیم ... که من بالشخصه با این موردش همیشه در فکرم زندگی میکنم :

در قسمتی از این کارتون همه جماعت کشتی رفتن به مزرعه پدر بزرگ (( کوییک درا  مک گرا  )) سر بزنن و می بینن که مزرعه رو به ویرانی گذاشته ... اسب هفت تیرکش دوست داشتنی ما با اون صدای جادویی در حالیکه خودش یک اسبه ! پرچین های ویران شده ای رو به دوستان کشتی نشینش نشون میده و میگه : (( پدر بزرگ من آویدیرا مک گرا  اسباش رو اونجا نگه می داشت ! هر وقت که راهزن ها به مزرعه هجوم می آوردن سوار  اسبش میشد و یه تنه به اونها حمله می کرد !))

آه ای کودکی ! ما پیشتر ها در آغوش تو بیشتر ایمان داشتیم خردمندانه ، که همه چیز در زندگی نباید خیلی هم جدی باشد ...!