سلام به همه دوستان از خوندن خاطره ها واقعا لذت بردم و جالب بود که خیلیاشون رو تجربه هم کردم

.......

تو خانواده من پدرم و برادرم  شدیدا عشق سینمان....بردارم که یه ارشیو غنی از فیلم داره وپدرم هم فیلمی نیست که ندیده باشه برا همین وقتی تو خونه فیلم میبینیم بابام میگه عه منو دیدم و زودی اخرش رو میگه  .... راستش اولین فیلمی رو که دیدم یادم نمیاد اما سه چهار ساله بودم که جولیانو جما و الن دلون و بهرام بیضایی و بازیگرای قدیمی ایران رو خوب میشناختم....

.......

اما خاطره من بر میگرده به سالی که اول ابتدایی رو میخوندم .....قرار بود از مدرسه ما رو ببرن سینما...من اینو تو خونه گفته بودم برادرم هم هی پیگیر میشد که سارا رفتین سینما یا نه....بالاخره چند هفته گذشت و خبری از سینما نشد چون صدا در نیاد اوردن تو یه کلاس یه فیلم ایرانی خیلی بد گذاشتن که اسمش رو یادم نیست......بدجور ضد حال خورده بودم با خودم گفتم اگه برم خونه کم نمیارم و میگم رفتیم سینما......

خلاصه خونه که رفتم و همه اعضای خونواده  هم جمیعا حاضر بودن به داداشم گفتم رفتیما سینما با هیجان گفت چه فیلمی ......چشمتون روز بد نبینه یه چیزی گفتم که تو خونه همه اول ساکت موندن بعد زدن زیر خنده..... گفتم اسم فیلم راه دوم بود(اسمو از کجا اوردم یاد نمیاد) بعد داداشم گفت بازیگراش کی بودن؟........(اینجا بود که انفجار خنده اتفاق افتاد) با اعتماد بنفس گفتم بهروز وثوقی - ایرج قادری - فردین و بیک ایمانوردی گفتم ناصر ملک مطیعی هم بود.....تا اونروز نمیدونستم که این بازیگرا برا قبل انقلابن و ممنوع التصویرن چه برسه به اینکه سینما فیلمشونو پخش کنه تازه اینهمه ستاره کنار هم دیگه از اون شاهکارا بود.....خلاصه اینکه دروغی گفتم که الانم فراموش نشده و این یه خاطره سینمایی شد برام....