بنام خداوند دوستدار زیبائی ها

A Crimson Man

این هفته از بین سه فیلم Trinket ، A Crimson Man ، Out Of Time
من فیلم A Crimson Man رو انتخاب کردم تا بررسی کنم. خط اصلی داستان براساس فراره. در آینده ای دور ، ربات ها بر گروهی از انسان ها چیره شده اند و اونها رو به بردگی خودشون در آورده ان. ربات های یاغی حکومت شون رو در یک جزیره دورافتاده تشکیل داده ان. پسربچه ای همراه با یک آدم آهنی در حال فرار از دست ربات ها هستند. ربات ها هم بکمک بردگان (انسانی) خودشون فراری ها رو تعقیب می کنن. هدف فراریان ، خروج از جزیره و رفتن به سرزمین انسان هاست. هر دو باید خودشون رو به نقطه ای از ساحل جزیره برسونن که هر روز یک قایق جزیره رو به مقصدی نامعلوم ترک می کنه. اونها باید قایق رو تصرف کنن و بوسیله اون به سرزمین انسان ها برن. در طول مدت فیلم حوادثی برای دو قهرمان اتفاق میوفته و بین شون قهر و آشتی هم میشه. آدم آهنی سرخ یا همون "آدم سرخه" یک ربات جنگیه که قبلا درارتش انسان ها براشون جنگیده. فیلم به گذشته آدم آهنی و پسر بچه چندان نمی پردازه و به حداقل ها بسنده میکنه. نشون دادن حال و روز فعلی این دو و اشاره به آینده مبهمی که در سرزمین انسان ها پیش رو دارند محور توجه فیلم قرار گرفته. آینده مبهم مورد اشاره من بخوبی در سکانس پایانی فیلم که با موسیقی مناسبی هم تلفیق شده بخوبی بتصویر کشیده شده.

به نظر من موسیقی فیلم تنها در همین صحنه پایانی ست که برجستگی پیدا می کنه و جلوه ارزشمندی به فیلم داده. حضور یک پسر بچه ، با همه احساسات و عواطف بچه گانه اش در کنار یک "آدم آهنی" ، کنتراست زیبایی بوجود آورده که دستمایه خوبی برای پرداخت هنریه و کارگردان هم در حد بضاعت فیلم کوتاهش از اون استفاده کرده. دو نکته هم در تیتراژ پایانی فیلم بچشم میاد که قابل توجه ان. نکته اول تنوع عوامل تولید فیلم است. این به ما نشون میده که فیلم "A Crimson Man" از اون فیلم های کوتاه دو نفره (آماتوری) نیست! من بعنوان نمونه اشاره می کنم که فیلم از یک تیم برای جلوه های ویژه کامپیوتری و یک تیم بدلکاری بهره برده. دو نفر دستیار ، فیلم بردار رو همراهی می کرده اند. سه نفر عکاس ، از صحنه و پشت صحنه های فیلم عکس برداری کرده اند. یک تیم هشت نفره مسئول طراحی و تولید لباس آدم آهنی بوده اند ووو.

نکته آخر نقاشی ست که در تیتراژ پایانی دیده می شود و بهمراه آن یک موسیقی ملایم بگوش میرسد. نمیدانم چرا ولی ترکیب این نقاشی و موسیقی مرا بیاد تیتراژ سریال "جزیره اسرارآمیز" (با بازی عمر شریف) می اندازد که در دهه شست از تلویزیون ایران پخش می شد. چندین دهه گذشت و رویاهای ژول ورنی قرن بیستم تبدیل به داستان های علمی-تخیلی قرن بیست و یکم گشت. شاید برای ما فرصتی برای دیدن رویاهای جدیدتر نباشد.

امیدوارم در این روزهای سرد پائیزی از فیلم های
"فیلم خانه" فیلم کوتاه لذت ببرید.
هنوز فیلم های دیدنی و سرگرم کننده بسیاری در راهند.
همچنان میهمان "کافه" بمانید.