[ جناب مک گرگور  عزیز خیلی خوشحال شدم که به موموی مو فر فری اشاره کردید از آن دسته فیلم هایی بود که مدام ذهن ام را درگیر کرده بود وفکر می کردم اسمش می می یا یک همچین چیزی است نمی داتم ولی احساس می کنم یه جاهایی دختره پرواز هم می کرد . راستی یک فیلم قدیمی دیگه هم بود به اسم (رولی) یک دختر دهاتی اروپایی که انگار قراره نزد فامیل اشان بماند این فیلم نوستالژیک خیلی برام عزیزه اگه آدرسی یا لینک دانلودی ازش هست لطفا" زحمت اش رو بکشید عنوان کنید.  

[/quote]

سلام دوست گرامی. فیلم مومو با دوبله انگلیسی توی یوتیوب پیدا میشه. اما اون یکی فیلم که گفتید یادم نمی یاد. اگه چیزی پیدا کردم اطلاع میدم.

یکی از معدود لحظات شیرین تلویزیون ایران, پخش فیلمهایی عاطفی_حادثه ای بود. فیلمهایی که هم بار جنایی و هیجان انگیز داشتند و هم مشکلات احساسی کاراکترها بیننده را تحت تاثیر قرار می داد. این سبک فیلمها در سرتاسر دنیا ساخته می شوند اما معمولا گمنام باقی می مانند. به هر حال ترکیب احساسات و یک داستان جنایی تجربه خاص و زیبایی است که شاید تا سالها مزه شیرینش زیر زبان احساس شود.

عید نوروز سال ۱۳۸۴ یکی از این تجربه های شیرین میهمان خانواده ها شد. این فیلم تلویزیونی ایتالیایی که شکار نام داشت, از شبکه سه نشان داده شد. شبی بود که همانند بسیاری از شبهای دیگر سال ، مناسبش سوگواری بود و به همین دلیل تلویزیون اجازه پخش فیلمهای کمدی و شاد را نداشت. اما با اینحال مجوز پخش فیلم های معمولی را گرفته بود! و مانند سالهای دور حتما مجبور به پخش فیلمهای سرتاسر بدبختی نبود.

این فیلم محصول سال ۲۰۰۵ که در آنزمان بسیار جدید محسوب می شد داستان مردی بود که پس از گذراندن هفت سال در زندان تازه آزاد شده بود. اما گویا مردی که کارمند بانک بود و هفت سال پیش زن و کودکش را در حمله سارقین بانک از دست داده بود, هفت سال مجازات را کافی نمی دانست و قصد داشت هر طور شده انتقام خود را بگیرد. اما آن مرد دیگر از دستش می گریزد و به روستایی می رود که زنی با دختری که از همان مرد است زندگی می کنند. او مدتی را در آن منزل پناه می گیرد. اما مرد انتقام جو که در تصمیم خویش مصمم است, مکان او را می یابد. با دیدن آن دختر کوچولو و اینکه حدس می زند دختر همان مرد است و با یادآوری اینکه پسرش چطور کشته شده است, حس کشتن آن دختر به سراغش می آید, اما از اینکار امتناع می کند.

پس از ملاقات با آن مرد و دانستن اینکه وی هفت سال را بیگناه در زندان سپری کرده دو مرد، آنکه جز خاطرات تلخ و شیرین که مدام آزارش می دهند, چیز دیگری برایش نمانده و دیگری که تازه طعم شیرین خانواده را احساس کرده است, تصمیم می گیرند پرده از حقایقی که هفت سال قبل رخ داده بردارند...

لذت بخش است که بیننده هم احساس کاراکتر ها را لمس کند و هم پیگیر داستان جذاب شان که به مراتب داری خشونت کمتری نسبت به بسیاری از فیلمهای هالیوودی است, باشد.

گاهی دیدن درون بعضی انسان ها زیباتر از دیدن برون شان است. احساس کردن آنچه که احساس می کنند و نه آنکه نشان می دهند، اگر چه شخصیست! اما لذت بخش است.

درود بر دوستان

به مناسبت دیدن فیلم زیبای کلاسیک "  1977 The chess players"شطرنج بازان- بهانه ای دیدم تا یادآور این فیلم به یادماندنی به دوستان شوم.

این فیلم ساخته کارگردان ساتیاجیت رای و با شرکت بازیگرانی چون سانجیو کومار -امجد خان و سعید جعفری است که سالهای دور از تلویزیون پخش شد.

سلام به همه ی دوستان

و تشکر از دوست گرامی و باذوق مک گرگور که با افتتاح این انجمن، دریچه ای دیگر به نوستالوژی های ما باز کرد.

در اینجا بنده هم چندین فیلم و سریال قدیمی و کمتر دیده شده را به حضور علاقه مندان معرفی می کنم.

1-سریال عروسک ساز با بازی درخشان جین فوندا

پخش شده در پاییز1371

که شبکه 2 آن را در 3قسمت پخش کرد و دیگر تکرار هم نشد.

جین فوندا مادری بود مدیر و مدبر که در نبود همسرش، فرزندانی باادب و با مسئولیت تربیت می کرد .

یکی از نکات درخشان این سریال به یادماندنی دوبله ی بسیار جالب آن بود.

جین فوندا......... رفعت هاشم پور

همسرش..........ژرز پطرسی

دختر بزرگش.......مریم شیرزاد

ویکتور(مرد همسایه که دائم داد می زد،شکایت می کنم).....ناصر نظامی

مرحوم احمد رسول زاده

صحنه ی به یادماندنی و در عین حال دلخراش فیلم که به صورت حرکت آهسته پخش می شد،

عقب عقب آمدن لوکوموتیوقطار برای اتصال به واگنی بود که دخترک دوست داشتنی کسی مری در زیرش نشسته و پاهایش را روی ریل دراز کرده بود.

جین فوندا فریاد می زد و به طرف دخترش می دوید، ولی...

لینک دانلود را که از یوتیوب پیدا کردم،به دوستان تقدیم می کنم.گرچه کیفیت ایده آلی ندارد، ولی چه می شود؟ کاچی،بهتر از هیچی!

https://www.y o u t u b e .com/watch?v=021jNReJXDQ

فیلمهای بسیاری هستند که در فضاهای بسته ساخته می شوند. یکی از این فیلمها فیلم فرانسوی گمشده در ترانزیت که با نام افتاده از آسمان نیز شناخته می شود محصول ۱۹۹۳ و در ژانر کمدی-درام بود.

داستان مرد نسبتا کهن سالی که پاسپورتش را گم می کند و در نتیجه مجبور می شود روزهای زیادی را در فرودگاه سپری کند. در آنجا با کسانی آشنا می شود که شرایط مشابهش را دارند و یا حتی روزهای بیشتری را در آنجا گذرانده اند. او با یکی از آنها که پسر بچه ای سیاهپوست است, دوست می شود.

راستش وقتی که انتظار چند ساعته در فرودگاه به دلیل تاخیر پرواز هواپیما اینقدر آزاردهنده است، سپری کردن روزهای متوالی در آنجا دیگر جای خود را دارد و شاید اصلا نتوان توصیفش کرد! بنابراین حتی ایجاد فضای نسبتا کمیک هم کمک چندانی به روحیه بیننده نخواهد کرد. چرا که خودش نیز دست کم در برهه ای از زندگی مزه انتظار بیهوده و طولانی مدت را چشیده است.

یکی از لحظات کمیک فیلم آنجایی است که بین آن مرد و زنی که مانند او در آنجا گرفتار شده است، گفتگویی بسیار ساده صورت می گیرد و برای یک لحظه لبخند مختصری بر لبانشان نقش می بندد. این دقیقا همان لحظه ای است که همسر سالخورده آن مرد به فرودگاه رسیده و لبخند متقابل آنها را دیده است. جنون وجودش را فرا می گیرد و داد و بیداد می کند. اما از آن فاصله دور کسی صدایش را نمی شنود. ( نمی دانم چرا در فیلم ها کاراکتر ها درست همان زمانی می رسند که یک اتفاق ساده غلط انداز رخ می دهد! )

این فیلم نیمه کمدی چند باری بعد از ظهر روز جمعه از تلویزیون پخش شد اما هیچگاه با تماشایش احساس شادی و راحتی نکردم. البته پرداختن به موضوعی که کمتر به آن توجه شده قابل تقدیر است. اما اگر فیلمی قرار است یک سری معضلات و یا حقایق را به تصویر بکشد، ترجیح می دهم آن را به صورت جدی ببینم و نه به صورت طنزی که نوعی دوگانگی به وجود می آورد و در نتیجه نمی خنداند.

ژان روشفور بازیگر نقش اصلی فیلم چندی پیش در سن هشتاد و هفت سالگی از دنیا رفت.

سلام به دوستان

فیلمی که عرض حضورتان میشود  فیلمی ست قدیمی که احتمالا شما هم به یاد داشته باشید سالهای دور از تلویزیون پخش شد به اسم " یا  1960  The bad sleep well یا خواب خوش گناهکار" به کارگردانی کوروساوا و بازی توشیرو میفونه 

داستان مردی که برای گرفتن انتقام  با دختر  کارخانه داری ازدواج میکند که مسئول مرگ پدرش بوده. ماجرای انتقام از همون ابتدا با نشان دادن نقص عروس (کوتاهی یکی از پاهایش )و کیک عروسی که به شکل ساختمان درست شده و شاخه گلی که در یکی از طبقات بعنوان یادبود سانحه مرگ پدر قرار گرفته  اعلام میشه .در ادامه فیلم جریان تدریجی انتقام شکل میگیره و تبدیل شدن نفرت و کینه به عشق و محبت.

(شخصا قسمت آغازین فیلم یعنی وارد شدن لنگان لنگان عروس و تعجب حاضرین و ان کیک بزرگ عجیب و شاخه گلش بخوبی یادمه)

در حال حاضر لینک کاملی ازین فیلم سراغ ندارم به محض یافتن در اینجا قرار خواهم داد

به امید دیدار .

من به شخصه از آن دسته انسانهایی نیستم که معتقد هستند برای تماشای یک فیلم دست کم وجود یک اسم بسیار مطرح در بین عوامل آن اثر الزامی است. چرا که بارها برای من پیش آمده، فیلمی با کلی ستاره های شناخته شده و عوامل حرفه‌ای حرص مرا در آورده است و برعکس فیلمی که کوچکترین ادعایی هم نداشته، لحظات شیرینی را برای من رقم زده است. چرا که ساختار فیلم برای من حرف اصلی را می زند. اگر فیلمی با بهترین کیفیت، سبک آن با سلیقه من جور نیاید، دیگر جنبه ها نیز ارزششان را برای من از دست می دهند.

یکی از این تجربه های رضایت بخش فیلم تلویزیونی ساقدوش محصول ۲۰۰۶ به کارگردانی داگلاس جکسون است. داگلاس جکسون کهن سال که دیگر این روزها فیلم سازی را کنار گذاشته است و به نظر می رسد در دوران بازنشستگی به سر می برد، نه آلفرد هیچکاک است، نه برایان دی پالما و نه دیوید فینچر. اما دلهره و تعلیق را به خوبی می شناسد و از آنها استفاده درستی می کند. دست کم بعضی از فیلم هایش ارزش تماشا کردن را دارند و ساقدوش قطعا یکی از آن هاست.

این فیلم داستان زن میانسال دوست داشتنی را روایت می کند که همیشه به نزدیکانش نیکی فراوان می کند. او حتی سالها از زندگی خود زده است تا مراقب مادر بیمارش باشد و تا زمان مرگ مادرش با وی می ماند. وقتی خواهرش در تصادف ماشین جانش را از دست می دهد، به خانه شوهر خواهرش نقل مکان می کند و به مدت دو سال از فرزندان خواهر مرحومش که دختری نوجوان و برادر کوچکترش است، مراقبت می کند، اما آنچه همه از آن بی اطلاعند اینست که وی تا وقتی دوست داشتنی است که دیگران قدرش را بدانند و البته تعریفی که او از قدرشناسی دارد، بسیار متفاوت تر از تعریف اطرافیانش است. این خصلت از قبل در درونش بوده است و در نتیجه کسی از راز گذشته او چیزی نمی داند.

لیندا پورل که بازیگر شناخته شده ای در بین بیشتر مردم آمریکا است، بازی درخشانی را از خود ارائه داده است. او هم دوست داشتنی است و هم بسیار خطرناک و در هر دو حالت نیز باور پذیر جلوه می کند.

این فیلم از آن دسته آثاری نیست که بخواهد با خونریزی و کشتار در بیننده دلهره ایجاد کند. شخصیت پردازی حرف اصلی را می زند و بیشتر احساسات درونی و گاه اعمال موذیانه کاراکترهاست که دلهره و تعلیق ایجاد می کند و نه خشونت آنها.

یکی از خصوصیات  داگلاس جکسون این است که نه مدت زمان فیلم را بیهوده هدر می دهد و نه آنقدر شتاب زده عمل می کند که جایی برای شخصیت پردازی کاراکتر هایش نماند. او داستان را یک دست پیش می برد و در لابه لای آن نیز کاراکتر ها را به شکلی کامل معرفی می نماید.

(۱۳۹۶/۱۱/۲۳ صبح ۰۱:۵۲)لوک مک گرگور نوشته شده:  

فیلم تلویزیونی ساقدوش محصول 2006 به کارگردانی داگلاس جکسون ...

این فیلم از آن دسته آثاری نیست که بخواهد با خونریزی و کشتار در بیننده دلهره ایجاد کند ...

نسخه کامل فیلم در یوتیوب https://m.y o u t u b e . c o m/watch?v=prWDTeSRFQc

سپاس "لوک مک گرگور" گرامی. حواسم نبود که پُست شما تازه در انجمن ارسال شده است. چون در تالار "درخواست راهنمایی در مورد ..." یک تشکر نوشته بودم، پُست شما هم برای دقایقی از جلوخان (ویترین) انجمن به حاشیه رفته بود که گفتم اصلاح کنم. با پوزش

فیلم نیمه کمدی آفساید محصول ۱۹۹۱ اسپانیا، همان فیلمی که سالها پیش چند بار, بعد از ظهر روز جمعه از شبکه یک پخش شد، در ارتباط با تقابل دو نسل متفاوت بود. نسلی که دنیا را دیده اند، عمرشان را کرده‌اند و با اینکه سعی می کنند به مرگ نیندیشند، اما به خوبی می دانند که در زمانی نه چندان دور به سراغشان خواهد آمد. نسل دیگر اما نسل نوجوان هستند. نسلی که هنوز آنقدر که باید و شاید طعم روزگار را نچشیده اند.

داستان از آنجا شروع می شود که مردی, پدر خود را به خانه سالمندان آورده است. پیرمرد در آنجا با پیرمردان دیگری که همگی آنجا زندگی می کنند آشنا می شود و دوستی بینشان شکل می گیرد. آنها کار مهمی برای انجام دادن ندارند و خودشان نیز آز بیکاری و انتظار مرگ را کشیدن احساس نارضایتی می کنند. تا اینکه با بچه هایی آشنا می شوند که تمام فکر و ذکرشان فوتبال است ، أما محدودیت هایی از نظر ورزشی برای آنها وجود دارد. آن نسل قدیم تلاش می کنند به این نسل نوپا در این زمینه کمک کنند و در این بین حوادثی رقم می خورد.

نسلی که برای آینده شان تلاش می کنند تا شاید به جایی برسند و درنهایت تبدیل به همان نسلی شوند که در خانه سالمندان انتظار می کشند و شاید خودشان نیز برای گریز از انتظار بیهوده سعی کنند کار مفیدی انجام دهند، برای آنهایی که روزی جای خودشان را خواهند گرفت! درست همان کاری که دیگران برایشان انجام دادند و این معنای زندگی است.

سالها پیش بینندگان تلویزیون ایران شاهد فیلمی با عنوان انتقام متقابل یک پدر بودند. این فیلم محصول مشترک آمریکا و آلمان غربی در سال ۱۹۸۸ بود که بیشتر وقایع مهم آن نیز در آلمان می گذشت.

تروریست های آلمانی یک هواپیمای آمریکایی را می ربایند. کارکنان آن را به گروگان می گیرند و به جایی دیگر منتقل می نمایند. آنها درخواست آزادی دو تن از همکارشان که توسط آمریکایی ها دستگیر شده اند را می کنند. وقتی سیاستمداران کاری برای آزادی آنها انجام نمی دهند و مدام امروز و فردا می کنند، پدر یکی از گروگانها که جان دخترش را در خطر می بیند, به آلمان مسافرت کرده تا بلکه بتواند کاری انجام دهد. این در حالی است که تروریست ها در تصمیم شان بسیار جدی هستند و حتی بعضی از گروگان ها را به عنوان تهدید به قتل می رسانند.

از آنجایی که قهرمان داستان توانایی آن را ندارد که مانند جیمز باند و امثال او با کله به وسط خطر بپرد و پس از اینکه چند نفر از تروریست ها را یک تنه نقش بر زمین کند، گروگانها را آزاد نماید، و با لبخند به سراغ تفریحات شخصی خویش برود! وی به عنوان یک پدر ، برای رسیدن به هدفش مسیر بسیار دشوار و پر استرسی را تجربه می کند و مجبور به انجام کارهایی می شود که به شدت از آنها بیزار است.

برایان دنهی که در سنین بالا پا به عرصه بازیگری گذاشت و شهرتش را مدیون نقش منفی فیلم اولین خون با بازیگری سلوستر استالونه است ، در این فیلم در نقش پدر پریشان داستان به ایفای نقش پرداخته است.

کریستف.ام.اوات بازیگر آلمانی و جوان آن دوران که در نقش تروریست اصلی فیلم بازی کرده بود، چندی بعد شهرت قابل توجهی در کشورش به دست آورد. به طوری که توانست در نقش اصلی سریال هلیکوپتر پلیس که از تلویزیون ایران نیز پخش شده است، ظاهر شود.

نسخه کامل فیلم در یوتیوب

https://m.y o u t u b e . c o m/watch?v=j0Ev5ojjWG4

اواخر دهه هفتاد فیلم ایرلندی پسری از عطارد در برنامه کودک و نوجوان پخش شد. راستش نام فیلم انسان را به اشتباه می انداخت. قبل از اینکه فیلم به صورت کامل پخش شود، نام فیلم و همچنین صحنه‌های اندکی که از فیلم نمایش داده می شد، بیننده را به این فکر وا می داشت که با فیلمی علمی_تخیلی سروکار دارد. اما واقعیت این بود که فیلم یک درام خانوادگی بود که به چالش هایی یک کودک هشت ساله می پرداخت.

در سال ۱۹۶۰, هری کرونین پسر هشت ساله ای که با مادر و برادر بزرگترش زندگی می کند، برای اینکه از چالش های مرگ پدرش بگریزد، به داستان های علمی_تخیلی روی می آورد. او خود را پسری از عطارد تصور می کند که به زمین آمده تا گردن کلفت کلاس شان را شکست دهد. در حالی که در واقعیت او توانایی آن را ندارد تا با همکلاسی قلدرش مقابله کند. همانطور که بیشتر وارد دنیایی خیالی خویش می شود، دیگران سعی می کنند به وی کمک کنند تا بر مشکلاتش فائق بیاید.

خلاصه این فیلم یکی از آن فیلمهایی بود که ممکن است کودکان طرفدار فیلمهای علمی_تخیلی را جذب کند، اما داستان کودکی را برایشان روایت می کند که شاید مشکلاتی از جنس خودشان را داشته باشد.

از بازیگران مطرح فیلم می توان با تام کورتنی اشاره کرد که سی سال قبل از این فیلم برای بازی در نقش مکمل فیلم دکتر ژیواگو نامزد جایزه اسکار شده بود. البته وی سالها بعد از آن نیز دوباره توانست نامزد جایزه اسکار بشود.

(۱۳۹۶/۱۰/۲۸ عصر ۰۹:۵۳)جناب سرگرد نوشته شده:  

درود بر دوستان

به مناسبت دیدن فیلم زیبای کلاسیک "  1977 The chess players"شطرنج بازان- بهانه ای دیدم تا یادآور این فیلم به یادماندنی به دوستان شوم.

این فیلم ساخته کارگردان ساتیاجیت رای و با شرکت بازیگرانی چون سانجیو کومار -امجد خان و سعید جعفری است که سالهای دور از تلویزیون پخش شد.

سلام
البته یادمه اسم فیلم میگفتن دو شطرنج باز
همونوقت دیدمش/داستان جالبی داشت کشور تحت استعمار انگلیسیها اما این دونفر مشغول شطرنج بازی بودن

سلام دوستان عزیز
فیلم عصر حکمرانان که در دهه60چندبار از شبکه یک پخش شد/اسم لاتین این فیلم:

Denyat na vladetelite محصول1986کشور بلغارستان/
کارگردان:Vladislav Ikonomov

بازیگران:Vassil Mihajlov, Lyuben Chatalov, Georgi Georgiev-Getz
لینک تماشای این فیلم:
https://ok.ru/video/91027409595

روزی که وارد این انجمن ارزشمند شدم، دو هدف داشتم. یکی دنبال این بودم که فیلمهای قدیمی و گمنام تلویزیون را معرفی کنم تا همه از یادآوریشان لذت ببریم و دوما برای اینکه بتوانم فیلمهای گمشده خود را توسط دوستان بیابم. دوستان در این کافه لطف کردند و در شناسایی بعضی از آنها کمک شایانی به من کردند. گاهی هم خودم با جستجوی فراوان به گمشده هایم دست می یافتم. امروز یکی از آن روزهاست. فیلمی که چند بار در این انجمن مطرح کردم و تنها دوست عزیز جناب سرگرد آنرا به خاطر داشت. ولی چون اطلاعات دقیقی درباره آن نداشتیم، نتوانستیم ردی از فیلم بیابیم تا اینکه امروز...

فیلم تلویزیونی پدری برای چارلی محصول کشور آمریکا که در اوایل سال ۱۹۹۵ عرضه شده بود و همان سالها نیز از تلویزیون ایران پخش شد. فیلم درباره مرد سیاهپوستی به نام والتر در دهه سی میلادی است که همسر و فرزندش را از دست داده است. پسر بچه ای به نام چارلی که با خواهر کوچکتر و پدر لاابالی اش زندگی می کند مانند همه افراد شهر از والتر متنفر است و برایش مزاحمت ایجاد می کند. اسطبل والتر به صورت عمدی آتش می گیرد و او مجبور می شود اسبهایش را جلوی چشمان چارلی بکشد. بانک او را تحت فشار قرار می دهد که اگر بدهی اش را پس ندهد، مزرعه اش را از دست خواهد داد. هیچ کس حاضر نمی شود که به وی کار بدهد. چارلی به دلیل اینکه پدر و خواهرش رفته اند تنها مانده است و به ناچار مدتی را در خانه والتر سپری می کند. کم کم دوستی و محبت بین آن دو شکل می گیرد ولی این پایان ماجرا نیست...

همان داستان تبعیض نژادی و نفرت که کم کم به عشق می انجامد. کودکی که به تقلید از بزرگ ترها با مردی رنگین پوست بدرفتاری می کند. اما در نهایت به جایی می رسد که یک تنه در برابر همه افراد شهر از مردی که محبت را به آموخته، دفاع می کند. این فیلم در دهه هفتاد شمسی چندباری از تلویزیون به نمایش گذاشته شد.

دو تن از بازیگران نسبتا مطرح آن دوران در این فیلم حضور دارند. لوئیس گوست جونیور که در سال ۱۹۸۳ برای نقش مکمل فیلم یک افسر و یک جنتلمن برنده جایزه اسکار شده بود و جوزف مازلو که از بازیگران اصلی فیلم پارک ژوراسیک محصول ۱۹۹۳ به شمار می رفت. ایوان ریچل وود نیز که نقش خواهر کوچک تر چارلی را بازی می کرد، امروزه از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون آمریکا به شمار می رود. 

سالها پیش در یکی از شبها، شبکه سه فیلمی را تحت عنوان شب شکارچی پخش نمود. این فیلم دلهره آور داستان یک خانواده را روایت می کرد که توسط یک مرد روانی از هم پاشیده می شود. احتمالا بیشتر مردم با فیلم شب شکارچی محصول سال ۱۹۵۵ که براساس رمانی به همین نام ساخته شده بود، آشنا باشند، أما فیلمی که در این پست به آن پرداخته می شود، نسخه تلویزیونی است که در سال ۱۹۹۱ با بازیگران نسبتا شناخته شده آن دوران ساخته شد.

با توجه به اینکه ناخودآگاه این نسخه با آن نسخه قدیمی مقایسه می شود, هیچگاه مورد توجه قرار نگرفت. اما در حقیقت مقایسه این دو اثر کار درستی نمی باشد. این فیلم یک اثر تلویزیونی است و حتی عوامل آن نیز ادعای آن را نداشته اند که فیلمشان با کیفیت تر از نسخه اوریجنال می باشد. اگر تنها به عنوان یک فیلم تلویزیونی که در اوایل دهه نود میلادی ساخته شده، روی آن حساب باز کنید، احتمالا با تماشایش احساس رضایت خواهید کرد!

ریچارد چمبرلین بازیگر نقش اصلی این فیلم تلویزیونی یکی از بازیگران شناخته شده آمریکایی بود که سه بار برنده جایزه گلدن گلوب شده و همچنین در سال ۱۹۷۷ در نقش اصلی فیلم سینمایی آخرین موج به کارگردانی پیتر ویر ظاهر شده بود.

دیانا اسکاروید بازیگر نسبتا مطرح دهه هشتاد میلادی که در سال ۱۹۸۰ برای نقش مکمل فیلم انگیزه های درونی نامزد جایزه اسکار شده بود در این فیلم در نقش مادر به ایفای نقش پرداخته است.

همیشه عادت داشتم هایدی را دخترک کوچکی ببینم که با پدربزرگش زندگی می کند و پیتر را نیز پسر بچه ای که همیشه در پی گله اش است، تا اینکه فیلم کوهستان بی باکی محصول این دیدگاه رایج را برای من در هم شکست.

در این فیلم که در دهه هفتاد شمسی از تلویزیون ملی پخش شد، من هایدی پانزده ساله ای را دیدم که به قصد تحصیل پا به مدرسه ای شبانه روزی در ایتالیا می گذارد. این در حالی است که پیتر به ارتش پیوسته تا در جنگ جهانی اول به کشورش خدمت کند. هایدی تا مدتی وضعیت قابل قبولی در مدرسه دارد، اما رسیدن نیروهای ارتش ایتالیا به آنجا و نشان دادن حکم تخلیه مدرسه (برای استفاده نظامی) نوید روزهایی طاقت فرسا را به هایدی می دهد.

اکثر خانواده ها، فرزندانشان را با خود می برند، اما هایدی و سه دختر دیگر که کسی را آنجا ندارند، خود را در چنگال مرد سنگدلی می بینند که یتیم خانه اش را برای سکونت آنها در نظر گرفته است!

همیشه برایم جالب بوده که ببینم، کاراکترهای داستانها در آینده چه می کنند! فیلم کوهستان بی باکی این فرصت را در اختیارم قرار داد تا نوجوانی هایدی را نیز ببینم. اگرچه کیفیت ساختار فیلم چندان بالا نیست، اما به یاد دارم که در دوران نوجوانی از تماشایش احساس رضایت داشتم و همین برای من کافی است.

نکته قابل توجه حضور ستاره آن سالهای هالیوود، چارلی شین در نقش پیتر، در این فیلم نسبتا ناشناخته و در کنار بازیگران نه چندان مطرح بود. حضوری که صدای بعضی از منتقدان ناراضی را در آورد!

فیلم هندی AVTAAR 1983

بازیگران:

Rajesh Khanna-Shabana Azmi-Sachin-Gulshan Grover

کارگردان:

Mohan Kumar

خلاصه داستان:

آوتار کیشان به همراه همسرش و دو پسرش زندگی ساده ای دارد. او در یک کارخانه به سختی تلاش میکند تا بتواند هزینه تحصیل دو پسر خود را تامین کند و..........

لینک دانلود:

https://www.y o u t u b e . c o m/watch?v=51hb5ent07q

این فیلم در دهه 70 چند بار جمعه شب از شبکه سوم پخش شد.

این هم دو کلیپ منتخب از فیلم:

http://s13.picofile.com/file/8399154818/...http://s13.picofile.com/file/8399154818/avtaar

http://s9.picofile.com/file/8360649568/A...http://s9.picofile.com/file/8360649568/Avtaar-1983-Drip-3500

مردم زندگی عادی خود را دارند. گاهی شاد هستند، گاهی غمگین. گاهی احساس خوبی دارند و گاهی هم ممکن است بی دلیل دلشان بگیرد. این قاعده ای است که در تمام دنیا همه مردم کم و بیش با آن دست و پنجه نرم می کنند. اما گاهی یک اتفاق، این روال ساده را بر هم می ریزد. هنگامی که اریک ویلسون نوزده ساله در دهم جولای ۱۹۷۸ منزلش در اوتاوا را ترک کرد تا خود را به دانشگاهی در کلرادو برساند و در کلاس تابستانی آنجا شرکت کند، خانواده اش هیچگاه تصور نمی کردند که دیگر قرار نیست او را زنده ببینند! اینجاست که زندگی روزمره انسان ها دچار دگرگونی عظیمی می شود. داستان از وقتی بغرنج تر می شود که پس از گذشت چهار روز پلیس حاضر نمی شود همکاری مفیدی با آن خانواده داشته باشد و به این بهانه که ممکن است او از خانه فرار کرده باشد از زیرکار فرار می کنند.

این داستان واقعی در سال ۱۹۸۱ به شکلی مستند ساخته شد و بار دوم در سال ۱۹۸۵ به شکل یک فیلم تلویزیونی با بازیگری الن برستین بازیگر سرشناس آمریکایی دهه هفتاد میلادی (که برای بازی در فیلم جن‌گیر نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شده بود) دوباره به تصویر کشیده شد. اگر چه نام شخصیت ها در این نسخه تغییر کرد و نام خانوادگی شان نیز به واکر تغییر یافت, اما داستان تقریبا به همان شکل روایت شده بود. این فیلم تلویزیونی سالها پیش از شبکه سوم تلویزیون ملی ایران پخش شد که البته به یاد نمی آورم به چه نامی در ایران پخش شده است. اما نام اصلی فیلم Into thin air اصطلاحی است به معنای ناپدید شدن چیزی به شکلی کامل و ناگهانی. شاید نزدیک ترین معادل برای آن در زبان فارسی همان اصطلاح دود شد رفت هوا باشد.

پسر نوزده ساله کانادایی که برای رفتن به دانشگاه به سمت کلرادو رانندگی می کند اما هیچگاه به مقصد نمی رسد. مادری که به همراه پسر بزرگش در به در به دنبال او می گردند. پلیس هایی که ادعا می کنند باید یک ماه از رفتن طرف بگذرد تا ناپدید شدنش اثبات گردد! و یک کارآگاه خصوصی که از طرف مادر استخدام شده تا به حقیقت ماجرا پی ببرد. تمام اینها داستانی پرکشش، اما تلخ را روایت می کنند که قرار است سیستم قضایی آن سالها را زیر سوال ببرد. شاید حوادثی از این قبیل باعث شده که امروزه پس از گذشت تنها چهل و هشت ساعت، پلیس موظف است جستجوی خود را در قبال یافتن افراد گمشده آغاز کند.

دیدم دوست گرامی جناب پروفسور اشاره ای به فیلم زیبای تایتانیک داشتند، منهم تصمیم گرفتم این پست را به فیلمی اختصاص دهم که به احتمال زیاد وجودش را مدیون فیلم تایتانیک است!

چند سالی قبل از اینکه فیلم تایتانیک را تماشا کنم، از تلویزیون شاهد فیلمی جاسوسی بودم. خوب بیاد دارم که آن فیلم با وجود ایراداتی که داشت شب شیرینی را برای من رقم زد! این فیلم که توسط برایان ترنگارد اسمیث با نام بریتانیک ساخته شد، شباهت چندانی به حوادث تاریخی مرتبط با کشتی بریتانیک نداشت و خیلی ها همین را بهانه ای کردند تا به واسطه آن فیلم را بکوبند. اما واقعیت این است که تنها با داشتن شناخت جزئی از فیلم های هالیوود می توان دریافت که تحریف تاریخ جزو لاینفک فیلمهای آنهاست. حتی در خیلی از موارد خودشان این مورد را قبول کرده و داستان تاریخی (Historical Fiction) را بخش مهمی از ادبیات می دانند که براساس آن حوادث و شخصیت های غیرواقعی را وارد تاریخ می کنند و در بعضی موارد نیز به تحریف تاریخ رو می آورند. اینکه این مسئله کار درستی است یا نه برای من اهمیتی ندارد و قضاوتش نیز با من نیست. ولی آنچه که مسلم است من بریتانیک را به چشم یک فیلم جاسوسی می بینم و نه تاریخی.

در فیلم بریتانیک ما شاهد یک مادر و دو فرزند کودکش هستیم که به همراه زن جوانی به نام ورا کمپبل که پرستار کودکان است وارد کشتی بریتانیک می شوند. دیری نمی گذرد که بیننده متوجه می شود که او در واقع پرستار بچه نیست بلکه جاسوسی تازه کار است که فرستاده شده تا جلوی کسی را که قرار است در کشتی فاجعه بیافریند، بگیرد. ورا کمپبل با کشیش جوانی آشنا می شود و کم کم علاقه ای بین آن دو شکل می گیرد. غافل از اینکه...

این فیلم نیز مانند فیلم تایتانیک عشقی را در کشتی مطرح می کند که به نوعی ممنوع است. در فیلم تایتانیک ما شاهد عشق دختر و پسری از دو طبقه کاملا متفاوت بودیم که در آن دوره از تاریخ عملی ناممکن به نظر می رسید و در فیلم بریتانیک ما شاهد عشق دو نفر هستیم که در جبهه متضاد به یکدیگر مشغول خدمت هستند. خوشبختانه موضوع عاشقانه فیلم بریتانیک بیش از حد پررنگ نمی شود و موضوع جاسوسی فیلم در اولویت قرار می گیرد. به شکلی که تلویزیون ایران با سانسور بعضی صحنه های مختصر، یک فیلم جاسوسی دلپذیر را تقدیم بیننده ها کرد.

نمی توان منکر شد که فیلم در جلوه های ویژه و همچنین بازیگری یک مقدار ضعیف ظاهر می شود. به خوبی می توان تشخیص داد که بازیگرها داخل یک کشتی نیستند! اما حداقل اش اینست که با بودجه پایینی که در اختیار داشته توانسته به عنوان یک فیلم جاسوسی دلهره آور گلیمش را از آب بیرون بکشد و مانند آن دسته از فیلمهای پرخرج هالیوودی به ظاهر جاسوسی مدت زمان فیلم را برای خلق صحنه های بزن بهادر و یا دیالوگ های حوصله بر هدر نمی دهد!

در صحنه های پایانی فیلم بریتانیک نیز شباهت هایی با فیلم تایتانیک دیده می شود. منظور آن بخش هایی است که ورا کمپبل، جاسوس آلمانی ها را در حین غرق شدن کشتی تنها نمی گذارد و او را نجات می دهد اما اینجا نیز سرنوشت آن مرد با مرگ رقم خورده است!  به دلیل مدت زمان نه چندان بلند فیلم، بخش های غرق شدن کشتی نیز زیاد طول نمی کشد و البته خوشبختانه این باعث شده که کمتر به حال و هوای ژانر فاجعه نزدیک شود.

کارگردان برای فیلم خود بازیگران ناشناخته ای چون آماندا راین نسبتأ گیاه خوار و ادوارد اترتون را در نظر گرفته است. نکته جالب اینکه مدت زمان کوتاهی قبل از بازی در این فیلم ادوارد اترتون در نقش مکمل فیلم مردی در نقاب آهنین بازی کرده بود که نقش اصلی آن فیلم لئوناردو دیکاپریو بود.

من به شخصه معتقدم فیلم بریتانیک می توانست بهتر از این باشد اما همین که سعی نکرده از سبک و سیاق فیلمهای اکشن و به ظاهر جاسوسی فیلمهای هالیوود پیروی کند، برای من قابل ستایش است.

تا جایی که به یاد دارم فیلمهایی با ژانر اکشن هیچ وقت برایم جذاب نبوده... هر گاه فیلمی را برای دیدن انتخاب میکنم یکی از فیلتر های مهم برایم ژانر هست و اکشن هرگز در ژانرهای مورد علاقه ام جایی نداشته است اما نمیدانم این فیلم چطور در ذهنم نقش بسته که هنوز هم بعد از سالها، به یاد آوردنش لبخند به لبم می نشاند... فیلم شب داوری که در ایران با نام گریزشبانه از تلویزیون پخش شد فیلمی ست با ژانر اکشن و دلهره آور که سالها پیش در یک شب پاییزی من را پای تلویزیون میخکوب کرد. داستان ساده و یک خطی فیلم، جذاب روایت میشود و بسیار نفس گیر است. ماجرای فیلم خیلی زود وارد جریان اصلی میشود و بدون شک طولانی نبودن مقدمه فیلم یکی از نقاط قوت آن است و همین موضوع مخاطب را نگه میدارد و خسته نمی کند.

داستان فیلم درباره مردی به نام فرانک است که پس از مدتها که سرگرم خانواده اش بوده تصمیم میگیرد شبی را به همراه برادر کوچکتر و دوستانش بگذراند. آنها در حال رفتن به یک مسابقه بوکس هستند که گرفتار یک ترافیک سنگین میشوند. برای فرار از ترافیک ماشین را از بزرگراه خارج میکنند و به یک راه فرعی می روند که در همین حین ناخواسته شاهد ماجرایی میشوند که آنها را به دردسر بزرگی می اندازد... همین داستان یک خطی قرار است شما را تا پایان فیلم بکشاند و اگر فیلم را دیده باشید حتمن با من موافقید که فیلمساز چقدر بی ادعا داستانش را پیش میبرد.

کوین اسپیسی و تام کروز از جمله بازیگرانی بودند که برای این فیلم در نظر گرفته شدند اما در آخر هر دو به دلایلی به فیلم نرسیدند. گریز شبانه را سالها پیش دیدم. نمیدانم الان اگر فیلم را دوباره ببینم هنوز برایم همانقدر جذاب هست یا نه اما مطمئنم که اگر چهره های مطرح تری در آن نقش ایفا میکردند، قابلیت شناخته تر شدن را داشت.

پ.ن: الان یک نفر به من یادآوری کرد که یکی از دلایل جذابیت فیلم برای من، کاراکتر جان برادر کوچک فرانک بوده! اما حتی اگر این ادعا درست باشد از جذابیت داستان فیلم چیزی کم نمیشود :)