(۱۳۹۹/۵/۶ عصر ۰۷:۳۶)نسیم بیگ نوشته شده:  

platform

با هم یک فیلم رو به توصیه دوستانم دیدم .بسیار با آب و تاب تعریفش را میکردند ولی :

داستان ضعیف . روابط منطقی ضعیف . نتیجه گیری ضعیف . فیلم تلاش دارد خوی وحشی گری انسان در شرایط سخت زندگی را به تصویر بکشد ولی فقط در یک صورت از فیلم لذت خواهید برد . اینکه به هیچ چیز فکر نکنید و پیش فرض های ذهنی کارگردان را ((هر چقدر هم که غیر منطقی است)) بپذیرید .

خیلی وقت است به حال هنر هفتم تأسف میخورم .

فیلم ساختن ، کار هر ننه قمری نیست .

سلام بر دوست گرامی نسیم بیگ. این فیلمی که گفتید من ندیده ام و به احتمال زیاد هم نخواهم دید. چون روحیات من با این سبک فیلم‌ها سازگاری ندارد. من هم در تماشا کردن فیلم ها همیشه مشکل پسند بوده و هستم. اما نظری دارم. به اعتقاد من گاهی برای لذت بردن از فیلمها باید از چارچوب منتقدان و حتی بینندگان عادی خارج شد و فیلمهایی را تماشا کرد که از نظر منتقدان و حتی مردم, ضعیف بوده و یا حتی آن فیلم بسیار ناشناخته و گمنام باشد. خود من تعداد زیادی از فیلمهای مورد علاقه ام، فیلمهایی بودند که مورد پسند خیلی ها نبوده اند. فراموش نکنیم که هنر برخلاف علم هیچوقت ثابت نبوده و نخواهد بود. دو به اضافه دو همیشه چهار است و هیچ کس قادر نیست به شکلی منطقی این قاعده را تغییر دهد. اما یک داستان را می توان بر طبق اندیشه و افکار نویسنده آن به هزار شکل مختلف گسترش داد (البته تا جایی که منطق روایی اجازه دهد) و آن را عرضه کرد و زیبایی هنر نیز در همین نهفته است. مثلا یکی از فیلمهای مورد علاقه ام که فکر می کنم نه نظر منتقدان را جلب کرده و نه مردم را،(در سایت ای ام دی بی ریتینگی بسیار پایین دارد که آنهم حاصل مشارکت تعداد کمی از افراد است) Border Run ۲۰۱۲ با بازیگری شارون استون است. شاید همه دنیا بیایند و بگویند این بدترین فیلم شارون استون است. من به نظر همه آنها احترام می گذارم. اما مهم اینست که می دانم این نظر من نیست و تا جایی که به خاطر دارم این بهترین فیلمی بوده که از وی مشاهده کرده ام. چرا که به غیر از دلهره آور و واقع گرایانه بودن فضا و ساختارش که برایم جذاب بود, پیام فیلم را هم دوست داشتم. فیلم روی من اثر گذاشت و توانستم چند بار با رضایت به تماشایش بنشینم. داستان زنی گزارشگر که به شدت مخالف ورود مکزیکی ها به خاک ایالات متحده است. اما وقتی به دنبال برادر مفقودش پا به منطقه ای مرزی می گذارد و با درد و رنج مردم و بلاهایی که سر آنها می آورند(که سر خودش هم می آید) آشنا می شود، آنچه که به آن اعتقاد داشته را زیر سوال می برد!

شاید شما این فیلم را دیده باشید و حتی بدتان آمده که امری کاملا طبیعی است. چرا که فیلم دیدن یک مسئله کاملا سلیقه ای است و لذت بردن یا نبردن از ان به روحیات و طرز فکر انسان بر می گردد. اما حرف من اینست که بهتر است خود را محدود به سلیقه دیگران (چه منتقدان و چه انسانهای عادی) نکنیم و از حصار فیلمهای تحسین شده خارج شویم. قرار نیست که حتما مثل آنها بیندیشیم. حداقل برای من یکی که ثابت شده سلیقه ام با خیلی ها متفاوت بوده. البته من فیلمهای ناشناخته زیادی هم دیده که بدم آمده است، اما از تماشایشان ناراضی نیستم. چرا که از لابه لای آنها برخی از بهترین فیلم‌های عمرم را یافته و با آنها زندگی کرده ام.