بانو الیزای نازنین قبل تر در تاپیک یک عکس یک خاطره به موضوعی اشاره کرده بودند که من هم دوست داشتم نظرم را در این باره اینجا بنویسم.

(۱۳۹۶/۸/۱۶ عصر ۱۲:۲۲)بانو الیزا نوشته شده:  

و جالب اینجا بود که حتی وقتی ملانی خودش اشلی رو بعد از رفتنش به اسکارلت می سپرد ، ذره ای خوشحال نشد . بدون ملانی حتی اشلی هم دیگه ارزشی نداشت ...

به نظر من دلیل اینکه اسکارلت، اشلی را رها کرد و به دنبال رت رفت این نبود که بعد از ملانی، اشلی برایش ارزشی نداشت،بلکه به این دلیل بودکه اسکارلت تازه بعد از ملانی بود که فهمید اشلی هیچ وقت از صمیم قلب دوستش نداشته و تنها عشق واقعی او ملانی بوده ... در سکانسهای پایانی فیلم جایی که اسکارلت از بالین ملانی پیش حاضرین برمیگردد و اشلی را به منظور تسلی دادن در آغوش میکشد با شنیدن جملات اشلی یکه خورده و برای اولین بار پی به حقیقت می برد...

اشلی: تنها رویایی بود که داشتم... تنها رویایی که حقیقت داشت و نفس می کشید...

اسکارلت که جا خورده با لحن سرزنش بار میگوید: رویا! تو همیشه تو رویا بودی... اشلی تو باید سالها پیش اینو می دونستی که اونو دوست داری نه منو... تو همونطور منو میخواستی که رت، بل واتلینگ رو می خواست.

نباید میذاشتی این همه سال سرگردان باشم ولی حالا داری اینو به من میگی... حالا که دیر شده اعتراف می کنی...من به دنبال عشقی بودم که هرگز وجود نداشت...

و در ادامه وقتی دکتر، اشلی را به اتاق ملانی فرا می خواند، اسکارلت بعد از چند دقیقه مکث، به خودش می آید و دنبال رت میگردد... رتی که تا دقایقی قبل در کنارش حضور داشت اما با دیدن توجه اسکارت به اشلی با نگاه ملامت بار و دلی شکسته، در سکوت خانه اشلی را ترک کرده... انگار رت تصمیمش را همان لحظه گرفته بود...

الان دیدم که بانو الیزا لینک یک خبر را در جعبه پیام بالای صقحه گذاشته بود که  جالب و عجیب بود !

حذف فیلم بربادرفته از باکس شبکه HBO به دلیل ترویج نژادپرستی

جل الخالق ! من حداقل 7- 8 بار این فیلم رو دیدم ؛ تا حالا همچین تصوری برام پیش نیومده که فیلم ترویج یا تبلیغ نژادپرستی هست . فیلم مثل هر فیلم داستانی دیگه ای در حال تعریف داستان خود در آن مقطع خاص تاریخی هست. اتفاقا بازیگر سیاه پوست این فیلم که نقش مامی رو بازی می کرد همان سال اسکار هم گرفت.

 آدم بعضی وقت ها از سادگی و حماقت این خارجی ها تعجب می کنه , واقعا  بعضی افراد یا کمپانی هاشون چقدر ترسو هستند که تا یک سر و صدایی بلند میشه زود از اون سر بام می افتن. سر اون قضیه me too هم گندش رو در آوردن. کلا خیلی جو گیر میشن .

من کارشون رو راحت می کنم و میگم کازابلانکا رو هم از باکس های پخش  خارج کنید چون سکانس به سکانس اش ترویج سیگار و مشروب  هست .

حالا جدای از شوخی  , این شخصیت دوم سیاه پوست فیلم ( عکس پایین ) خیلی روی اعصابه .. پروردگارا , در آن دنیا به جای حوری , همین خانم را نصیب جرج فلوید مرحوم بفرما ... آمین  !

مطلبی که دوستان در جعبه و اینجا اشاره کردند اولین جنبش اعتراضی علیه برباد رفته نیست که شکل گرفته آخریش هم نخواهد بود. بنده یکبار بیشتر فیلم رو ندیدم و درباره بایکوت یا عدم بایکوت این فیلم قضاوت نمی کنم. مطلبی که عرض می کنم نقل قوله و جنبه اطلاع رسانی داره.

 در سال 1994 او.جی.سیمپسون بازیکن فوتبال آمریکایی و بازیگر مشهور سریالهای تلوزیونی، به اتهام کشتن همسر سابق و دوست پسرش بعد از یک تعقیب و گریز پلیسی که مستقیم هم از تلوزیون پخش می شده دستگیر می شه. دادگاهش محاکمه قرن لقب می گیره و بر خلاف تمام شواهدی که دادستان ارائه می کنه سیمپسون با داشتن وکلای زبردست تبرئه میشه. من به سوژه های دادگاهی علاقه زیادی دارم و کل این ماجرا آنقدر برای من جالب شد که باعث شد درباره ش گوگل کنم. ضمن مطالبی که در سرچ های گوگل در این رابطه بود به یک مقاله جالب در نیویورک تایمز اون سالها رسیدم که به نحو عجیبی جنایت سیمپسون و جسارت رت باتلر رو باهم همتراز کرده بود!

مقاله از آقای تام کونتز با این پیش آگهی آغاز میشه: آیا محاکمه سیمپسون بازتابی از عواقب خشونت خانگی در جامعه آمریکایی است؟ آیا این یک «بر باد رفته» دیگر است؟

نویسنده اشاره به جنبشی می کنه که از چند سال پیش با رهبری چند تن از فلاسفه فمینیست از ژورنالهای دانشگاهی و کنفرانس های علمی شروع شد؛ محکوم کردن فیلم برباد رفته بعلت زن آزاری!. یکی از این مدعیان، پروفسور سامر استادیار فلسفه در دانشگاه کلارک بود که در مقالاتش شخصیت غالب رت باتلر رو که در قالب یک مرد جذاب قوی هیکل و بلند بالا در برابر  اسکارلت اوهارای ریز جثه و نیازمند قرار گرفته بود، به نقد کشید و معتقد بود رابطه این دو یک ارتباط دوطرفه نبوده و صرفا مرد سالارانه ست. صحنات سلطه جویانه ج.نسی رت به اسکارلت مخصوصا در سکانس بالا بردن از پله شکستن در اتاق خواب و ...، نشانه یک رفتار خشن تجاوزکارانه است ولی جوری رنگ و بوی دروغین رمانتیسم بهش دادن که حتی بیشتر زنان رت باتلر رو برای این عمل تحسین می کنند!

مباحثات این استاد دانشگاه و پروفسور دیگری بنام فریدمن درباره مردسالاری و ترویج خشونت علیه زنان در کتاب و فیلم بربادرفته، در روزنامه های کثیرالانتشار چاپ می شه و حتی فریدمن کتابی تحت عنوان «زنان اسکارلتی؛ بر باد رفته و طرفداران مونثش» چاپ می کنه و ناشر فمینیستش هلن تیلور از زنانی که برباد رفته را خوانده یا دیده اند می خواد موضع شون در این رابطه رو براش بفرستند. آمار بدست اومده می گفته بازخورد فیلم کماکان در خانمهای بیننده مثبت و رمانتیک بوده! هلن تیلور نتیجه این آمار رو خودزنی زنانه توصیف می کنه.

بهرحال آقای تام کونتز موضعی مشابه فمینیستها درباره برباد رفته داره و معتقده اوج خشونت و توحش خانگی در سکانس بحث برانگیز برباد رفته با دیالوگ زیر شکل می گیره و از شمای خواننده می خواد درباره ش فکر کنید و خودتون قضاوت کنید:

"با همین دستها می تونم تیکه تیکه ت کنم! اگه می دونستم اینکار فکر اشلی رو از مغزت بیرون می کنه این کارو می کردم. ولی نمی کنه. بنابراین اینطوری اونو از مغزت بیرون می کنم... براحتی می تونم جمجمه ت رو له کنم تا مغزت متلاشی بشه و این فکر لعنتی از سرت بره بیرون..."

(۱۳۹۹/۳/۲۳ عصر ۱۱:۳۵)پروفسور نوشته شده:  

نویسنده اشاره به جنبشی می کنه که از چند سال پیش با رهبری چند تن از فلاسفه فمینیست از ژورنالهای دانشگاهی و کنفرانس های علمی شروع شد؛ محکوم کردن فیلم برباد رفته بعلت زن آزاری!. یکی از این مدعیان، پروفسور سامر استادیار فلسفه در دانشگاه کلارک بود که در مقالاتش شخصیت غالب رت باتلر رو که در قالب یک مرد جذاب قوی هیکل و بلند بالا در برابر  اسکارلت اوهارای ریز جثه و نیازمند قرار گرفته بود، به نقد کشید و معتقد بود رابطه این دو یک ارتباط دوطرفه نبوده و صرفا مرد سالارانه ست. صحنات سلطه جویانه ج.نسی رت به اسکارلت مخصوصا در سکانس بالا بردن از پله شکستن در اتاق خواب و ...، نشانه یک رفتار خشن تجاوزکارانه است ولی جوری رنگ و بوی دروغین رمانتیسم بهش دادن که حتی بیشتر زنان رت باتلر رو برای این عمل تحسین می کنند!

مباحثات این استاد دانشگاه و پروفسور دیگری بنام فریدمن درباره مردسالاری و ترویج خشونت علیه زنان در کتاب و فیلم بربادرفته، در روزنامه های کثیرالانتشار چاپ می شه و حتی فریدمن کتابی تحت عنوان «زنان اسکارلتی؛ بر باد رفته و طرفداران مونثش» چاپ می کنه و ناشر فمینیستش هلن تیلور از زنانی که برباد رفته را خوانده یا دیده اند می خواد موضع شون در این رابطه رو براش بفرستند. آمار بدست اومده می گفته بازخورد فیلم کماکان در خانمهای بیننده مثبت و رمانتیک بوده! هلن تیلور نتیجه این آمار رو خودزنی زنانه توصیف می کنه.

بهرحال آقای تام کونتز موضعی مشابه فمینیستها درباره برباد رفته داره و معتقده اوج خشونت و توحش خانگی در سکانس بحث برانگیز برباد رفته با دیالوگ زیر شکل می گیره و از شمای خواننده می خواد درباره ش فکر کنید و خودتون قضاوت کنید:

"با همین دستها می تونم تیکه تیکه ت کنم! اگه می دونستم اینکار فکر اشلی رو از مغزت بیرون می کنه این کارو می کردم. ولی نمی کنه. بنابراین اینطوری اونو از مغزت بیرون می کنم... براحتی می تونم جمجمه ت رو له کنم تا مغزت متلاشی بشه و این فکر لعنتی از سرت بره بیرون..."

واقعا چه باید گفت به سیاه پوستان عزیزتر از جان؟!

ظاهرا از یاد آنها رفته است که تا قبل از نلسون ماندلا همه برده بودند و نوکر و کارراه انداز سفید پوست جماعت.

ظاهرا زنجیرهای کل تاریخ را از یاد برده اند و آن تاریخ سراسر ذلت را دوست ندارند یاد کنند اما لحظه به لحظه صدسال اخیر را و سکانس به سکانس فیلمهایی که براساس همان زمان برده داری آنها ساخته شده را حتما باید بکاوند تا اگر در صحنه ای به سیاهی بالاتر از گل گفته شده فیلم و کارگردان و بازیگر را بنوازند...

اگر قرار است آمریکا جای سفیدپوستان نباشد قطعا موطن سیاه پوستان هم نیست چراکه سرخ پوستها زمانی در آنجا زندگی میکرده اند.

من نظر خود را میگویم و مهم هم نیست کسی خوشش بیاید یا نیاید یا مرا متهم به نژادپرستی بکند یا نکند. عقیده من اینست که موطن تمامی سیاه پوستان آفریقاست. اگر مرد بودند و هستند و ادعای تمدن و شرف و انسانیت و برتری جویی دارند در موطن خود می ماندند و موطن مظلوم خود را آباد میکردند و یا پس از مهاجرت به وطن خود بازمیگشتند نه اینکه در وطن های دوم خود ادعای ارث و میراث کنند.

بولله قسم زمانی وقتی اسم یک تیم ملی (نه یاشگاهی) می آمد تمام توجهات به نسل خالصی که در آن تیم بود منعطف میشد. بطور مثال وقتی گفته میشد تیم ملی انگلستان ، بیننده دوست داشت نژاد انگلوساکسن ها را ببیند یا وقتی گفته میشد تیم آلمان ، نژاد ژرمن و هرکشور نژاد اصیل خود را. و در کنار دیگران تیمهای آفریقایی که نمادی از وطن خود بوده و هستند. اما سیاهپوستان گرانقدر اینروزها در تمام تیمهای ملی حضور دارند. از تیم ملی ژاپن بگیرید تا آلمان. از هلند بگیرید تا فرانسه. تیم ملی هرکشور نماد یکرنگی و خلوص آن کشور است. در تیم های باشگاهی میتوان از هر نژادی و هر تیره ای بازیکن گردآورد اما ظاهرا سیاه پوستان تیمهای ملی را با تیمهای باشگاهی اشتباه گرفته اند یا به گوشه قبایشان برمیخورد اگرگفته شود حق ندارید در تیم ملی کشوری بازی کنید.

اینکه در مشارکتها همه نژادها کنار هم باشند یک اصل قابل قبول است. کاملا قابل درک . چون تمام انسانها مانند دانه های تسبیح باهم برابرند و رنگ و ظاهر تفاوتی در مرتبه اجتماعی و فردی ایجاد نمیکند. از حضور در سینما بگیرید تا سیاست.

اینکه اینروزها با میکروسکوپ در فیلمهای قدیمی دنبال نخود سیاه اخم و تخم سفیدپوستان (آنهم در فیلمهائی که وقایع آنها دقیقا مربوط به دوران برده داری آنها باشد) بگردند و فیلمها و عوامل آنها را زیر سوال ببرند نشان از عزت آنها نیست، نشان از پاک کردن تعمدی تاریخی است که دوران مظلومیت آنهاست. اگر بخواهند ردپاها را پاک کرده یا تحقیر نمایند چگونه به آیندگان خواهند گفت ما زمانی آن بودیم و اینک این شده ایم؟

ویژه نامه مجله LIFE

به مناسبت هشتادمین سالگرد تولید فیلم

برباد رفته

دانلود

"من از رت باتلر می‌ترسیدم"

بە قلم کلارک گیبل / لیبرتی / فوریە 1940

میتوانید متن کامل با قابلیت ترجمە بە فارسی را اینجا بخوانید

و این هم لینکی از سایت خانوادەی گیبل

اینجا

(۱۴۰۴/۴/۱۲ عصر ۰۶:۳۶)اکتورز نوشته شده:  

"من از رت باتلر می‌ترسیدم"

بە قلم کلارک گیبل / لیبرتی / فوریە 1940

میتوانید متن کامل با قابلیت ترجمە بە فارسی را اینجا بخوانید

متن رو به راحتی میشه در google translator ترجمه کرد و خواند.

نکته مهمی که از متن فهمیده میشه اینه که واقعا بازیگران بزرگ آن زمان چقدر صداقت داشتند و از فیس و افاده های معمول این زمان دور بودند. راستگویی برای یک فرد مشهور خصیصه کمی نیست. شجاعت و قدرت می خواهد . آن هم  برای بازیگری مثل کلارک گیبل که در آن زمان به مقامی خدای گونه در آمریکا رسیده بود و هر جمله و عملی که ازش سر می زد بلافاصله در کل جامعه بازتاب داشت.

ببینید چقدر خودش رو دست کم می گیره و واقعیت رو درباره احساس واقعی خودش نسبت به کاراکتر رت باتلر برملا می کنه .

اگر بازیگران امروزی , به خصوص بازیگران ایرانی بودند حدس بزنید چه تعارفات و داستان های تخیلی از خودشان تعریف می کردند !