باور شب              Yield To The Night        

کارگردان : جی لی تامسون

فیلمنامه : جون هنری (براساس داستانی از  خودش)

فیلمبردار : گیلبرت تیلر

موزیک : ری مارتین

بازیگران : دیانا دورس - میشل کریگ – ایوون میشل – مری نی – الگا لیندو -  جون میلر – مری مکنزی

محصول 1956 انگلستان –  سیاه و سفید - 99 دقیقه

مری هیلتون (دورس) را به اتهام قتل مجرم تشخیص داده و  به اعدام محکوم می کنند . تا فرا رسیدن موعد مقرر ,  پیشینه  او با صدای خودش مرور می شود ...

داستان جون هنری درباره پرونده آخرین مورد اعدام یک زن در بریتانیا بود , که یک سال قبل از ساخته شدن این فیلم واقعا اتفاق افتاده بود . دیانا دورس (ستاره سینمای انگلستان) در اولین نقش دراماتیک خود و واپسین فیلم قبل از مهاجرت بدفرجامش به هالیوود  , برای هرچه دقیق تر و باور پذیر تر شدن شخصیت مری هیلتون  , سنگ تمام می گذارد . هرچه به انتهای فیلم نزدیک می شویم  , از واقع گرایی به نوعی انتزاع می رسیم  و ذهن مغشوش و مشوش شخصیت اصلی به همراه صدایش و موزیک وهم انگیز ری مارتین , تصاویر را غیرعادی تر ارائه  می کند ; زوایای دوربین کج تر , سایه ها پر رنگ تر , اشیا درشت تر و مخوف تر می شوند . حتی برج یک کلیسای مشرف به زندان که به صدا در آمدن ناقوس آن نشانه  مرگ است , در اواخر فیلم وهم انگیز به نظر می رسد  . فضای زندان شبیه به صومعه ساخته شده و زندان بان ها (که همگی زن هستند ) به راهبه ها می مانند . هیچ زندانی دیگری را درطول فیلم نمی بینیم ;  انگار تنها زندانی این زندان مری هیلتون است  . توجه به جنبه های سورئالیستی و اکسپرسیونیستی , اشارات و نشانه ها ,  و پرهیز از ارائه تصاویری گزارش گونه و واقع گرا , این فیلم را از نمونه های مشابه , مثلا می خواهم زنده بمانم (وایز – 1958) متمایز کرده است . نام دیگر فیلم بلوند بزهکار است . (Blonde Sinner)