یاسمن آبی         Blue Gardenia

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : چارلز هافمن (براساس داستانی از ورا کاسپاری)

فیلمبردار : نیکلاس موزوراکا

موزیک : رائول کراشار

بازیگران : آن بکستر – ریچارد کنت – آن ساترن – ریموند بر- جف دانل – ریچارد اردمن

محصول 1953 برادران وارنر – سیاه و سفید - 88 دقیقه

کارمند اداره مخابرات نورا لارکین ( بکستر) که نامزدش او را رها کرده تا اوقاتش را با یک پرستار ژاپنی بگذراند ,  برای تلافی , دعوت مردی به نام هری پربل (ریموند بر) را برای رفتن به کافه یاسمن آبی می پذیرد و آن شب در نوشخواری زیاده روی می کند . فردا صبح دچار وهم می شود که شب قبل پربل را به قتل رسانده . وقتی روزنامه ها فردای آن روز خبر به قتل رسیدن هری پربل را منتشر می کنند ,  برای او مسجل می شود که قاتل است . سردبیر یک روزنامه کیسی مایو (کنت) , و همچنین نیروی پلیس , جداگانه پیگیر ماجرا هستند . آنها به نتایج متفاوتی دست می یابند ...

نورا در فیلم با دو زن دیگر زندگی می کند که هیچکدام تعادل روانی ندارند ; یکی از آنها که چندان جوان نیست در حسرت شوهر می سوزد و آن دیگری که جوان تر است , عاشق رمان های جنایی است و مشاعرش کمی تاب دارد . هرچند یاسمن آبی را نمی توان فیلمی زیر متوسط دانست , اما نشانی از بهترین آثار لانگ و اکسپرسیونیسم او با خود ندارد . پایان فیلم به درام  اثر لطمه زده و آن را رفع و رجوع و خنثی کرده است .  ساختار کلی فیلم تا حدود زیادی متاثر از اثر دیگری از خود لانگ به نام  زنی در ویترین ( 1944) است اما به هیچ وجه به پای آن نمی رسد . نام فیلم اشاره به رستوران چینی دارد که نورا و هری در آن قرار می گذارند و همچنین موزیکی که مدام در فیلم تکرار می شود ; هم به صورت زنده در رستوران , توسط پیانیستی سیاهپوست و هم به صورت صفحه گرامافون در خانه هری و همچنین با دستگاهی موسیقایی (با عملکردی شبیه به MP3 Player های امروزی)  که سر میزکافه ای نصب است  که بعدا نورا و کیسی در آن ملاقات می کنند  و کیسی همزمان با ترنم این آهنگ عاشقانه ملایم خطاب به نورا می گوید : " بهترین موزیک برای بکراند یک جنایت ! "