سندرم لوندر تاون!

Lavender Town Syndrome

اگر شما از طرفداران سری بازیهای ژاپنی مشهور پوکه موُن Pokemon باشید احتمالا اصطلاح سندرم لوندر تاون را شنیده اید. 

بازی ویدیویی پوکه مون اول بار در سال 1995 توسط ساتوشی هاجیری و توسط کمپانی نینتندو منتشر شد. محبوبیت این بازی بقدری اوج گرفت که نه تنها تاکنون بیش از دویست میلیون از این سری بازیها فروخته شده بلکه خیلی زود انیمیشن، فیلم،کمیک بوک و حتی تی شرت و اسباب بازی های آن نیز تحت لوای تجاری کمپانی با لوگویی ثبت شده به جهان ارائه گردید و مورد استقبال قرار گرفت. اینک بجرئت می توان گفت پوکه مون به یک پدیده فرهنگی فراجهانی تبدیل شده است.

نسخه های ابتدایی پوکه مون ویژه دستگاه نینتندوی Game Boy طراحی شده بودند. درسال 1996 دومین سری پوکه مون نسخه ژاپنی سبز/قرمز روانه بازار بازیهای ویدیویی ژاپن شد. Lavender Town (شهر اسطوخودوس) در نسخه های اول و دوم ، روستایی کوچک به مثابه گورستان پوکه مون ها بود که الزاما تمامی بازیکنان گذرشان به آنجا می افتاد و طبیعتا با انواع شبح و ارواح خبیثه مواجه می شدند. ورود به این فاز و لوندر تاون از جنبه های گوناگون هیجان انگیز و تنش زا بود . در نظر یک کودک یا بازیکن مبتدی؛ پوکه مونها موجودات کوچک و نازی هستند که حیف است بمیرند مگر به اجبار و در مبارزات که آنهم به مرگ طرف مقابل ختم نشده تنها غش می کند. اما این شهر مکان مرگ است...

بعلاوه وجود برج عجیب غریب و وهمناکی که توسط روح یک مارواک (نوعی پوکه مون شبیه تمساح) تسخیر شده که این مارواک بدبخت در دفاع از بچه اش در برابر تیم خبیث راکت که ربایندگان کودکان شهرند کشته شده است و در نهایت موسیقی تم خاص و غریب این شهر که کاملا بافضا و جو بازی هماهنگ و حتی شاید بر آن چیره شده است موسیقی شبیه تیک تاک متناوب و پیوسته ساعتی است که پایانی ناخوشایند وسیاهی نامتناهی را در ذهن تداعی می کند... و ماجرای سندرم لوندرتاون از همین آهنگ ساخته جناب جونیچی ماسودا شروع شد*...

به فاصله چند روز پس از عرضه بازی، بسرعت خبری در سراسر ژاپن منتشر شد که حدود 100 کودک و نوجوان ژاپنی بین 15-10 سال تحت تاثیرات منفی این موسیقی با پرش از بلندی یا حلق آویز کردن خودشان اقدام به خودکشی نموده اند و بیمارستانها هم مملو از کودکانی است که درحین انجام بازی پوکه مون دچار سردرد شدید و تهوع-استفراغ شده اند. کارشناسان هم اظهار کردند این عوارض ناشی از شنیدن اصوات با تون بسیار بالاست و از آنجا که گوش انسان با گذشت زمان تواناییش در شنیدن تون های بالا کم می شود این حساسیت در کودکان بیشتر نمود پیدا می کند. برخی روایات حاکی از این بود که ساتوشی کارگردان بازی به عمد این تم نفرینی را در نسخه قرمز قرار داده تا کودکان سریع به نسخه بعدی سبز روی آورند. همچنین شرکت نینتندو با تمام قوا سعی در پوشاندن و مخفی سازی این غائله خودکشی ها و بی گناه جلوه دادن بازی خود دارد تا به شهرت و محبوبیت جهانیش خدشه وارد نیاید.

اما اگر تمامی این اخبار را شایعه بدانیم چیزی که حقیقت محض است این است که نینتندو برای نسخه قرمز/آبی پوکه مون که به انگلیسی منتشر و روانه بازاراروپا و آمریکا نمود موزیک تم لوندرتاون را بسیار تعدیل کرد بطوریکه دیگر از اصوات با تون بالا و فرکانس آزاردهنده خبری نبود که البته این هم چیز غیرعادی نیست و بسیار پیش آمده نسخه های غیر بومی یک بازی آهنگی کاملا متفاوت و به فراخور فرهنگ ملل دیگر داشته باشند.

اما علیرغم همه شایعات راست و دروغ ، یک خبر حقیقی پرونده پوکه مون را تا ابد سیاه کرده است:

در انیمه سریالی که از ماجراهای پوکه مون در سال 1997 روانه ژاپن و بازار جهانی شد، در اپیزودی که Dennō   Senshi Porygon (پوریگون سرباز کامپیوتری) با فلش های شدید نوری آبی و قرمز  در آن حضور داشت طبق گزارشات بیش از 600 کودک ژاپنی را دچار حملات تشنج نمود و مشابه این گزارشات بعدها از بیمارستانهای کانادا و آمریکا نیز سبب برانگیختن موج اعتراضات وسیع خانواده ها و ممنوعیت پخش انیمه پوکه مون به مدت چندین ماه گردید.

منبع: http://ds.about.com/od/glossary/g/Lavend...drome.html

------------------------------------------------------------------------------- 

*من کلیپ موسیقی تم لوندر تاون رو با فرکانسهای اصلی سانسور نشده براتون آپلود کردم . خودم وقتی تا پایان شنیدمش دچار سردرد گذرای میگرنی شدم. البته سوژه این پست پیشنهاد دخترم بود. آهنگ رو اول دخترم و سپس پسرم شنیده بودند سپس مجوزش رو برای من صادر کردند! دخترم هم سردرد گرفت و پسرم که کوچکتره دچار کابوس شبانه شده بود!... دیگه خودتون می دونید... البته درنظر داشته باشید ما ملتی هستیم که توپ تانک مسلسل هم بهمون اثر نداره...

http://s6.picofile.com/file/8216329600/L...s.flv.html