(۱۳۸۸/۱۲/۲۰ صبح ۱۰:۴۵)منصور نوشته شده:  

تا بحال بشکل محاوره ننوشته ام اما حسب مفاهیم کودکانه این پیام مجبور به گویشی جداگانه هستم

تلویزیون رو که روشن میکردی 2 تا کانال بیشتر نداشت. بهش میگفتن "کانال"، بعدا نشستن فکر کردن دیدن کانال خوبیت نداره! آخه روم به دیوار کانال دستشوئی و جوب کنار خیابان و هزارتا کوفت و زهرماری دیگه رو هم میگفتن کانال. گفتن بگید: "شبکه"، آخه هم کلاس داشت هم سنگین بود. سنگینیشو که ما نمیدونستیم چیه اما مامانم میگفت این خوبه... حتی یه بار بهش گفتم آخه مامان "شبکه" که میشه پارچه توری و چیزای سوراخ دار! و ...و اون زل زد و فقط خندید ... یکی نبود بهش بگه به چی میخندی شبکه یعنی چیزای سوراخ دار دیگه! کانال (ببخشید ،شبکه) اول ساعت 4 بعد از ظهر با آرم تلویزیون(که اونم همون سالا ااسمشو گذاشتن "سیما") و سرود : "شد جمهوری اسلامی بپا/که هم دین دهد هم دنیا به ما..."(که بعدها فهمیدیم شعر10،12 بیتیشو ابوالقاسم حالت گفته بود) شروع میشد. این آقائی که الانه چپ میره راست میاد بهش میگن "استاد" (پرهیزگار) هم قرآن میخوند. خوب میخوند. اون روزا تازه شروع کرده به حفظ قرآن... بعد... از برنامه کودک که ساعت 5 عصر شروع میشد دیگه بچه ها درس و مشقو جمع میکردن. خانم خامنه و رضائی مجریای ثابتش بودن. یه روز این میومد یه روز اون یکی. قیافشون اونقدر شبیه هم بود که تا مدتها بچه فکر میکردن این دوتا یه نفرن. اما خامنه قدبلندتر بود و درشت تر و رضائی قدکوتاه تر و لاغرتر.  .. از برنامه کودک نمیخوام بگم ، با نخودی کاری ندارم. یه روز نخودی به حسنی گفت میخوای چیکاره بشی؟ حسنی گفت: خلبان. تو میخوای چیکاره بشی؟ نخودی گفت: دکتر. حسنی گفت: سوار هواپیمام نمی کنمت! حسنی گفت: فکر کردی... وقتی افتادی پائین و آوردنت که خوبت کنم میزارم تا بمیری!...

نخودی

نخودی : مرحوم زنده یاد مهدی آژیر

بی بی : مرحوم زنده یاد مهین دیهیم

حسنی : فریده شیرازی

سعید : ناهید امیریان

پدر حسنی :مرحوم زنده یاد هحمد مندوب هاشمی

مادر حسنی :ناهید شعشعانی

__________________

یادش بخیر ...