یک ابتکار جالب در دوبله ی کارتون پلنگ صورت ( با صدای پرویز نارنجی ها بعنوان راوی یا نریتور ) این بود که بین 2 قسمت مجزای کارتون پلنگ صورتی بصورت پیش پرده قسمت هایی از برنامه های آینده ی پلنگ صورتی پخش می شد و با یه موسیقی سایکو مانند ( قسمتی از موزیک اورجینال کارتون ) ما می رفتیم تو هپروت و تخیل خودمون و از همون موقع لحظه شماری می کردیم برای برنامه ی آینده .

مشابه این شیرینکاری در برنامه هفتگی هارولد لوید هم بود . با صدای ناصر تهماصب بعنوان راوی . که همون دوران پخش می شد . اوایل انقلاب . یه موزیک متن بسیار زیبا داشت . که هرچی می گردم کامل و با کیفیتش رو پیداش نمی کنم که دانلود کنم .

بعد از پخش تیتراژ جذاب با اون موزیک دلنشین ( جاز کافه ایه دهه 1920 که ساز اصلیش ترومپت بود )  2 تا فیلم 20 یا 10 دقیقه ای از هرولد لوید پخش می شد . با توضیحات به جا و صدای صمیمی ناصر تهماصب . بیشتره مواقع هم با این عبارت شروع می شد : ببینین کی اومده !  این دوست ما هرولده ...

فیلم شروع میشد و درست در بحرانی ترین قسمت ناگهان فیلم قطع می شد و ما صدای ناصر تهماصب رو روی قسمت های دیگه ای از یه فیلم دیگه ی هارولد لوید میشنیدیم که می گفت :  نه تعجب نکنین . این برنامه ی هفته ی آیندس . الان دوباره برمی گردیم ... 

بعد دوباره برمی گشتیم و تهماصب ادامه میداد : خب ... کجا بودیم ؟

یادش به خیر . چرا لحظات خوب زندگی که آدم تا مغز استخونش لذت می بره انقدر محدودن ؟