(۱۳۹۰/۱/۸ صبح ۱۲:۳۹)IranClassic نوشته شده:  

بعضی از فیلم ها فقط به خاطر بازیگرانشان ارزش دارند ؛ نمونه بارز آن همین گربه روی شیروانی داغ است. با اینکه فیلم شاخصی است اما در این دوره ، داستان و خود فیلم دیگر مرا جذب نمی کند و فکر هم نمی کنم که تماشاگر کم حوصله امروزی دیگر طاقت تماشای اینگونه فیلم ها را داشته باشد.

با احترام به نظر شما ایران کلاسیک عزیز، نظر من در مورد این فیلم کاملا برعکسه! احتمالا شما هم مثل من دوستان زیادی دارید که فقط سینمای مدرن امریکا را میشناسند و بدون هیچ دلیلی نه تنها علاقه ای به سینمای کلاسیک ندارند، بلکه افرادی مثل ما را به استهزا میگیرند که این چه فیلماییه که میبینید!!!

من تا بحال با همین فیلم نظر تعدادی از همین افراد رو عوض کردم و حتی بعضی از این دوستان الان علاقه مند جدی سینمای کلاسیک شده اند! مطمئنا بازی بازیگران در این کشش نقش مهمی داره ولی برای بیننده عادی که نه از هنر بازیگری سر رشته داره و نه مثل ما خاطرات نوستالژیکی از نیومن و تیلور در ذهن داره فکر میکنم وزن فیلمنامه و داستان و پویایی فیلم بیشتر از بازی بازیگران باشه.

به نظر من با اینکه داستان فیلم بیشتر در فضای خونه اتفاق میفته و شخصیت های محدودی هم داره، تاثیر داستان به قدری زیاده که بعد از تماشای فیلم بیننده احساس میکنه در فضاهای بیرونی بیشتری (مثل استادیوم فوتبال، هتل محل مرگ اسکیفر، دوران کودکی و جوانی پدربزرگ و ...) حضور داشته و یا افرادی مثل اسکیفر رو تو فیلم دیده...