(۱۴۰۰/۹/۸ صبح ۰۱:۲۶)رابرت نوشته شده:  

در پست‌های قبل به عرض رساندم که:

در بهمن ۱۳۷۴ با امید، انگیزه و اشتیاق فراوان، مشغول تحصیل در رشته تولید (گرایش برنامه‌سازی تلویزیونی) دانشکده صدا و سیما شدم.

پس از پایان تحصیلات، با عنوان رسمی کارگردان -و البته با شغل‌های متفاوت کارگردانی، تصویربرداری، تدوین و نویسندگی- در واحدهای مختلف معاونت‌های سیاسی، استان‌ها و سیما فعالیت کردم.

به طور خلاصه طی این سال‌ها در هر سه بخش اصلی تولید، تأمین و پخش برنامه تلویزیون تجربه کسب کردم و در شوراهای مختلف عضویت داشتم.

هم‌نسلان من حتماً مرحوم ناصر احمدی را با گویندگی به جای کیلپِ بدجنس به یاد می‌آورند. همان مردک کوتاه‌قد و چاق با آن دندان‌های یکی در میان، دستان پر مو و کیف بزرگ که در به در دنبال پدربزرگِ دختری به نام نل (آقای تِرِنت) بود و عاقبت جانش را نیز در این راه فدا کرد!* 

جناب ناصر احمدی، چهار سال پیش از ورود من به مجموعه پخش اخبار، معاونت سیاسی صدا و سیما را ترک کرده و تمام وقتش را به علاقه اولش (یعنی دوبله) اختصاص داد. در اینجا یک خاطره بسیار بامزه را که در عین حال نشان‌دهنده روحیه خاص و البته تبحر جناب احمدی است، به نقل از یک واسطه تقدیم می‌کنم:

جناب ناصر احمدی با وجود سابقه زیاد در مجموعه خبر، در سال های آخر، به دنبال ترک کامل این مجموعه بود. او که صدایی محکم و مردانه داشت، از همان جوانی به گویندگی و صداپیشگی مشغول بود. در سال‌های جنگ عراق با ایران، به واسطه تسلط و تنالیته صدایش ناچار شد بیشتر روی گویندگی اخبار متمرکز شود. او در آن دوران گزینه اول قرائت خبرهای حماسی پیروزی رزمنده‌های ایرانی از تلویزیون و مخصوصاً رادیو** بود.

مرحوم ناصر احمدی از اوایل دهه ۷۰ ترجیح می‌داد به طور تمام وقت به دوبله بپردازد؛ اما مسئولان معاونت سیاسی به واسطه تجربه، تبحر و صدای محکمش با رفتنِ او موافق نبودند. از آن‌سو، مرحوم احمدی که اهمیت ویژه‌ای برای دوبله قائل بود، بیشتر وقتش را در ساختمان دوبلاژ سازمان سپری کرده و معمولاً تنها چند دقیقه مانده به شروع خبر رادیو در تحریریه خبر حاضر می‌شد! همین موضوع و حضور پر تأخیرش باعث ایجاد چالش با سردبیران خبر رادیو بود. آنها انتظار داشتند تا گویندگان حداقل ساعتی پیش از آغاز بخش خبری در تحریریه حاضر شده و با مرور خبرها، اجرایی روان و بدون تپق داشته باشند؛ اما مرحوم احمدی راه خود را می‌رفت!

یک روز گفتگوی لفظی بین سردبیر وقت و مرحوم احمدی که تنها دو-سه دقیقه مانده به شروع خبر آمده بود! بالا می‌گیرد. مرحوم احمدی برای نمایش تسلط خود و اینکه نیاز به مرور متن خبرها ندارد، وارد استودیو شده و از روی عمد، برگه‌های متن خبرها را پشت و رو و به سمت نور گرفته و در واقع نوشته‌های آیینه‌وار را بدون هیچ اشتباهی می‌خواند!!! (فقط خود را به جای سردبیر بخت‌برگشته و استرسی که به او وارد شده، بگذارید.)

خلاصه اینکه مرحوم ناصر احمدی برای همیشه معاونت سیاسی را ترک کرد و صرفاً به فعالیت در دوبله متمرکز شد.

ویدئویی شامل مصاحبه و نمونه کارهای مرحوم ناصر احمدی (به همت امین حاج بابا)

اما گوینده-دوبلور دیگر که اتفاقاً او هم ناصر نام داشت، مرحوم خویشتن‌دار بود. سابقه آشنایی من با مرحوم ناصر خویشتن‌دار بسیار بیشتر و رو در رو بود. هر چند او نیز اندکی بعد از حضور من در مجموعه پخش اخبار سیما، به واسطه تعطیلی همیشگی اخبار شهرستان‌ها - که او گوینده ثابتش بود- دیگر جلوی دوربین حاضر نشد. وی در سال ۱۳۸۸ از معاونت سیاسی بازنشسته شد.

مرحوم خویشتن‌دار بسیار خوش اخلاق و اهل بگو-بخند بود. در همان دوران، یک اتومبیل پیکان صفر کیلومتر خریده و برای مهمانی به خانه یکی از بستگانش (به گمانم مادر همسرش) رفته بود. از شانس بد، دزد لامروت رحم نکرده و آش را با جایش برده بود!

اگر من جای ناصر خان خویشتن‌دار بودم، در جا سکته کرده و احتمالاً به دیار باقی شتافته بودم؛ اما نکته با‌مزه این بود که مرحوم خویشتن‌دار این موضوع را با آب و تاب و لبخند برای همه تعریف می‌کرد. هر کس به او می‌رسید، سر شوخی را باز کرده و درمورد سرقت پیکان با او مزاح می‌کرد. مرحوم خویشتن‌دار نه تنها ناراحت نمی‌شد؛ بلکه خودش نیز سر شوخی را گرفته و مطالب خنده‌دار و با مزه دیگری به شوخی اولیه می‌افزود و از موضوعی یک خطی، داستانی طولانی و پر جزییات خلق می‌کرد که هر شنونده‌ای را از خنده روده‌بُر می‌کرد! (هر موقع یاد آن لحظات می‌افتم، بی‌اختیار لبخند می‌زنم.)

پشت صحنه دوبله؛ زنده‌یادان: اصغر افضلی، سید اکبر میرطاهری (ایستاده) و ناصر خویشتن‌دار به سرپرستی سرکار خانم شوکت حجت

دیگر مشابهت هر دو ناصرِ گوینده-دوبلور بیماری شدید آنها در اواخر عمر و دوری اجباری از دوبلاژ بود. (مرحوم احمدی، حدود یک سال و نیم و مرحوم خویشتن‌دار، حدود چهار سال)

مخصوصاً چهره تکیده و بدن نحیف زنده‌یاد خویشتن‌دار در آخرین ملاقات همکاران خبر با او مایه تأسف و ناراحتی است. برای همین به گذاشتن لینک ویدئوی آن در اینجا بسنده می‌کنم.

روح هر دو بزرگوار شاد و خاطره‌شان سبز...   

----------------------------------------

* البته در قسمت اول این مجموعه انیمیشن، جناب "جواد پزشکیان" به جای "کیلپ" صحبت می‌کرد و از قسمت دوم به بعد، زنده‌یاد "ناصر احمدی" گوینده این نقش شد.

**مرحوم "ناصر احمدی" نیز مانند سایر گویندگان قدیمی هم در تلویزیون و هم در رادیو فعال بود؛ اما برخلاف مرحوم "قاسم افشار" بیشتر در خبرِ رادیو گویندگی می‌کرد و نهایتاً در سال‌های پایانی حضور در معاونت سیاسی، فقط پشت میکروفون رادیو حضور می‌یافت.