از چپ به راست دین مارتین، ادری هپبورن، ویلیام وایلر، فرانک سیناترا و شرلی مکلین
"مایکل کین" به همراه همسرش "شکیرا" در سنین جوانی و سالمندی .
گپ و گفت کلارک گیبل و اینگرید برگمن در پشت صحنه فیلم ژان دارک
جیمز استوارتِ دوست داشتنی در کنار ناتالی وودِ زیبا
*زنده یاد اکبر عالمی *
آخرین باری که تصویر ایشان را در قاب تلویزیون دیدم بسیار سر حال و قبراق بودند ، گمان میکردم همچنان شاهد حضورشان در برنامه های سینمایی باشیم ولی افسوس...
روانش شاد
اگر قرار باشد در کنار * اکبر عالمی * از پیشکسوت دیگری یاد کنم یقیناً آن شخص * اسماعیل میرفخرایی *است که اتفاقا صدایش را بسیار دوست دارم .
از خدا برایشان سلامتی و عمر دراز خواهانم
پل نیومن، رابرت ردفورد، کاترین راس در پشت صحنه فیلم "بوچ کسیدی و ساندنس کید"
در تصویر ذیل یول براینر هنرپیشه آمریکایی در حاشیه بازی در فیلم " گلهای شیطان " در مناطق عشایری ایران ، هنگام ملاقات با اشرف و شهناز پهلوی مشاهده می شود.
عکسِ تاریخی 1948 ، واکنش پسر بچه ای که برای نخستین بار در ویترین مغازه ای تلویزیون دیده است.
جنت لی، گریس کلی (نمیدونم چرا در این عکس من رو به یاد اینگرید برگمن انداخت ) و آن بلایت
اگر عکسی رو که پیوست کردم ببینید متوجه میشید اون خانمی که در پس زمینه عکس دیده میشه الیزابت تیلور زیبا هست.
اگر سریالهای تاریخی و نوستالژی دهه شصتی مثل سربداران، افسانه سلطان و شبان، بوعلی سینا، امیر کبیر و تعدادی دیگر که حضور ذهن ندارم از تک تکشان نام ببرم رو کنار بگذاریم
بعدها کمتر اثری (به استثنای مزد ترس و چند کار انگشت شمار) در صدا و سیما تولید و پخش شد که پوشش بانوان را مطابق با واقعیتهای تاریخی و اجتماعی نشان دهد
منظورم این نیست تمام زنان را بدون حجاب نمایش بدن، بشخصه هم برای پوشش بانوی محجبه احترام قائلم هم بانوی بی حجاب
اما بحث ما در اینجا راجع به کیفیت و واقع گرایانه بودن محتوای فیلمها و سریالهای پخش شده است
حتی سریالهای مشهوری همچون کیف انگلیسی، کلاه پهلوی، شهریار، تبریز در مه، مردان آنجلس، عمارت فرنگی و--- هم چندان موفق نبودن
اما در سازمان سینمایی و بخش نمایش خانگی دست فیلمسازان و بازیگران بازتر است و کمتر از فیلتر سانسور عبور میکنن
به نظرم در بین آثار ارائه شده بهترین و باورپذیرترین نوع پوشش و آرایش که با واقعیت قبل از 57 هم مطابقت دارد در فیلم اژدها وارد میشود قابل رویت است
فکر میکنم تقریبا سه سال پیش بود که برای چندمین بار دنبال سر نخی از تله تئاتر نوستالژی"کسب و کار آقای فابریزی" بودم
که بطور اتفاقی رسیدم به صفحه اینستاگرام علی اصغر آزادان و متوجه شدم در یکی از پستها تصویری از این نمایش قرار گرفته
خوشبختانه همون شب ذخیره کردم و حالا برای اولین بار در کافه کلاسیک ثبت میشه که تنها عکس موجود در فضای مجازیه
دلیل عدم پخش هم برمیگرده به حضور مینا لاکانی، از جمله چهره هایی که صدا و سیمای حکومتی ممنوع التصویرش کرده
متاسفانه بعد از فوت این تهیه کننده فعال صفحه اینستاگرامش هم حذف شد
آزادان، پدر تله تئاتر ایران
علیاصغر آزادان تهیهکننده تله تئاترهای تلویزیون در دهه 60 و 70 بود
در آثار او که با کیفیت بالایی ساخته میشدن جمعی از بهترین بازیگران تئاتر و تلویزیون حضور داشتند
یکی از تصاویر ماندگار تاریخ سینما که هیچوقت کهنه و قدیمی نمیشه
نگاهی به آثار این هنرمند محبوب و ستاره سینما
The wild bunch
بهترین پیاده روی تاریخ سینما در شاهکار سام بزرگ!
فیلم بشدت مورد علاقه خودم.
(۱۴۰۲/۵/۱۵ عصر ۱۱:۰۸)مورچه سیاه نوشته شده: [ -> ]The wild bunch
بهترین پیاده روی تاریخ سینما در شاهکار سام بزرگ!
فیلم بشدت مورد علاقه خودم.
منم عاشق شخصیت پایک بیشاپ هستم .
اصلا تیتراژ شروع این فیلم یک شاهکار به تمام معناست.
همچنین تیتراژ شروع فیلم صلیب آهنین اش هم محشر است.
سام پکین پا معنی فداکاری و دوستی را به عمیق ترین صورت در این فیلم ها نشان می دهد.
https://www.namasha.com/v/cdxRb5KV
برنده و بازنده
فیلم ظاهراً وسترن و در واقع ضد وسترن the quick and the dead تولید ۱۹۹۵. اوج دوران شارون استون، جین هکمن بزرگ، راسل کرو کمتر شناخته شده و دی کاپریوی گمنام که تهیه کنندگان فیلم مایل به حضورش تو فیلم نبودن و شارون استون آوردش و دستمزدشم خودش داد.
(۱۳۹۴/۱۱/۲۹ صبح ۰۴:۲۶)کنتس پابرهنه نوشته شده: [ -> ]این هم از زوج هنریِ محبوبم... جک لمون در کنار فلیسیا فار
عکس عروسی فلیسیا فار و جک لمون رو قبلن در این پست قرار داده بودم... اما ببینید یکی از مهمان های این جشن عجب حلوای قندی بوده...
به ترتیب ادری زیبا در کنار فلیسیا فار دوست داشتنی، جک لمون طناز و بیلی وایلدر نابغه...
(۱۴۰۲/۱۲/۱۶ عصر ۱۱:۲۷)مورچه سیاه نوشته شده: [ -> ]دقت کردید یه سری از آدم ها هر چی سنشون بالاتر میره تازه چهره شون رو میاد. بنظرم این آقای Jack Elam نمونه بارز این موضوع هست.
واقعا جک ایلام یکی از بهترین بازیگران نقش مکمل است.
در سکانس آغازین شاهکار سرجیو لیئونه - روزی روزگاری در غرب - اونجایی که در ایستگاه قطار با همدستاش منتظر چارلز برانسون هستند و یک پشه مزاحمش میشه کارش حرف نداره.
اینها بازیگر واقعی بودند.
بین پاپا همینگوی و گری کوپر یک دوستی پایدار بیست ساله همراه با احترامی عمیق شکل گرفته بود و در آخر هم همینگوی هفت هفته بعد از کوپر از دنیا رفت...