در اینجا به معرفی ، بحث ، تبادل نظر ، درباره «موسیقی کلاسیک» و هنرمندان و آثار گرانمایه آن می پردازیم.
امید است این بحث ، برای علاقمندان آشنا با موسیقی کلاسیک ، خاطره انگیز و انگیزه بخش ؛
و برای کم آشنایان با این گستره ارزشمند هنری ، آموزنده و راهگشا باشد.
********************
حمله والکیری ها یکی از زیباترین و شوق انگیزترین قطعات نوشته شده توسط ریچارد واگنر است. این قطعه در ده ها فیلم سینمایی به عنوان موسیقی متن استفاده شده است. حمله والکیری ها با نت های استثنایی اش حس و حال قهرمان عملگرا و با اراده و خلاق و میل به جنگ و مقابله را القا می کند.
شاید خلاقانه ترین استفاده ها را از این موسیقی ، توسط فدریکو فلینی در هشت و نیم (در سکانسی هجو آمیز در ابتدای فیلم) و پینچاس پری در وقتی نیچه گریست (در یک سکانس ذهنی زیبا) و فرانسیس فورد کاپولا در اینک اخرالزمان (در سکانس درگیری هوایی) انجام شده باشد.
واگنر، آهنگساز محبوب بسیاری از فیلمسازان نظیر لوییس بونوئل و بیلی وایلدر بوده است که بارها از قطعات زیبایش در فیلمهایشان استفاده کرده اند.
موسيقي فيلم خاطرات يك گيشا شروع خويي براي معرفي و شناخت جان ويليامز و ارزش هاي كار آهنگسازي اوست و قطعا به عنوان يكي از آثار درخشان استاد در سال هاي اخير ارزش شنيدن و نقد و بررسي را دارد.
سايوري در فرار از خانه گيشا با تاجر مهرباني به نام چرمن(رئيس) آشنا مي شود كه نقش مهمي در سرنوشتش بازي مي كند. جان وليامز قطعه والس چرمن(chairman's Waltz) را بر اساس شخصيت اوساخته است.
قطعه اي كه يادآور كار فراموش نشدني او در فهرست شيندلر است.
(john williams( the chairman's Waltz
.
کارمینا بورانا
کارمینا بورانا مجموعه‌ای از آوازهای قرن سیزدهم میلادی است که پایه و اساس کارهای اهنگسازی آلمانی، کارل ارف، برای ساخت آوازهای کر قرار گرفت. این مجموعه- شامل قطعه آهنگ نمایشی و اپرا -بین سال های 1935 و 1936 ساخته شده است و اولین بار در سال 1937 اجرا شد(در دوران قدرت نازی ها در آلمان) و پس از آن به یکی از متداولترین کارهای کرال در قرن بیستم تبدیل شد. این آوازها به صورت جداگانه و یا در فیلم های تلویزیونی و سینمایی- از جمله قسمت اول ارباب حلقه ها- اجرا شده است.
اجرای کر و ارکستر اپرای برلین
http://www.mediafire.com/?ifx2xekujzy
سایتی برای دور زدن مشکل ف ی ل ت ر مدیافایر
کلود-آشیل دبوسی (به فرانسوی: Claude-Achille Debussy) آهنگساز فرانسوی در ۲۲ اوت ۱۸۶۲ در سن ژرمن آن له زاده شد و در ۲۵ مارس ۱۹۱۸ در پاریس از دنیا رفت.
برخی او را بوجود آورنده سبک امپرسیونیزم در موسیقی می‌دانند اما او خود (همچون موریس راول) از پذیرفتن آن ابا و پرهیز داشت.
دبوسی در خانواده‌ای متوسط بدنیا آمد، در سال ۱۸۷۲ وارد هنرستان موسیقی ( کنسرواتوار ) پاریس شد و به مدت ۱۲ سال در آنجا به فراگیری موسیقی پرداخت. در سال ۱۸۷۹ آموزگارش آنتونین مامونتل، با وجود اینکه از دبوسی چندان دل خوشی نداشت اما او را به نادژدا فن مک، حامی اسرارآمیز چایکوفسکی، که در جستجوی یک نوازنوه پیانو بود، معرفی کرد، دبوسی همچنین به فرزندان او درس پیانو میداد. سه بار اقامت بلند مدت در روسیه برای دبوسی فرصت بسیار خوب و مهمی بود تا فرهنگ موسیقی خود را پربارتر گرداند و نیز به او این امکان را داد تا با موسیقیدانان آن سرزمین آشنا گردد . در این میان او در هنرستان موسیقی به شاگردی گیرو در آمد. آموزگاری که شاگردانش را به اندیشیدن در هنر و تکنیکهای شخصیشان فرا میخواند، روشی که مورد ستایش دبوسی بود و این موجب شد که دوستی ژرفی میان او و آموزگارش برقرار گردد. در ۱۸۸۳ با« کانتات گلادیاتور» در مسابقه جایزه رم شرکت جست اما تنها جایزه دوم را از آن خود کرد، اما سال پس از آن با قطعه « کودک نابغه » موفق به دریافت جایزه رم گردید. اندکی بعد واکنش او به این پیروزی چنین بود : «... که مرا باور کنند یا نه، میتوانم بگویم که تمام شادی من از بین رفت... گرفتاری هایی که یک عنوان رسمی به همراه می آورد را به روشنی میدیدم و دانستم که دیگر آزاد نیستم. »
پس از یک دوره اقامت کوتاه در ویلا مدیسیس، چون سختگیریهای زندگی در آنجا برایش غیر قابل تحمل بود، ویلا را به قصد پاریس ترک کرد و در آنجا در پیوندی عاشقانه با دختری به نام گابریل دوپون که امور مالی دبوسی را بخوبی اداره میکرد و در دیدارهای پیوسته با دوست شاعرش استفان مالارمه روزگار را سپری میکرد. در ۱۸۸۸ برای نخستین بار به بایروت سفر کرد و سال پس از آن به آنجا سفری دوباره کرد، در بازگشت او « دیوانه وار » پیرو ریشارد واگنر شده بود. او سالها بعد با تندی زیادی از واگنر انتقاد میکرد. در سال ۱۸۸۹ و در نمایشگاه جهانی پاریس با موسیقی آسیای دور آشنا گردید، در همین سال به مطالعه اپرای بوریس گودونف اثر مودست موسورگسکی که سن سانس از روسیه آورده بود پرداخت که دریچه‌های تازه‌ای در موسیقی را به رویش گشود. او اپرای رودریگ و شیمن را نیمه کاره رها کرد تا سالها بعد به دست ادیسون دنیسوف تکمیل و در سال ۱۹۹۳ در اپرای لیون اجرا شود.
نخستین اجرای « پیش درآمد بعد از ظهر یک دیو » در ۲۲ دسامبر ۱۸۹۴ با استقبال بسیار خوبی روبرو میشود و این سرآقاز آفرینش اثرهای مهمی میگردد و دبوسی هرچه بیشتر به چهره‌ای نامدار و خبر ساز تبدیل میشود. از جمله آثاری که او در این دوره نوشته است میتوان از « سه ترانه بیلیتیس » و« نکتورنها ( شبانه‌ها )» نام برد. نخستین اجرای اپرای « پلئاس و ملیزاند » در پی اختلافی که میان دبوسی و آهنگسازی به نام ماترلینک بر سر گزینش خواننده نقش ملیزاند و کشیده شدن ماجرا به دادگاه با سر و صدای بسیار همراه میشود و موسیقی دوستان را به دو دسته تقسیم میکند و این اجرا با دخالت پلیس سرانجام بدون موفقیت انجام میگردد ولی اجرای دوم موفقیتی چشمگیر است و تا سه ماه بر روی صحنه اپرا باقی میماند .
در حالیکه دبوسی در سال ۱۸۹۹ گابریل دوپون را برای ازدواج با یکی از دوستان گابریل به نام لی لی تکسیه ترک کرده بود و گابریل بر اثر اندوه فراوان دست به خودکشی زده بود، بار دیگر در سال ۱۹۰۳ با دختر دیگری به نام اما بارداک که دختری موسیقیدان و بسیار زیبا بود آشنا میگردد و یک سال بعد لی لی را برای پیوستن به او ترک میکند، لی لی نیز همانند دوست خود گابریل دست به خودکشی میزند. ماجرا در روزنامه‌ها که به طرفداری از همسر رها شده میپردازند کشیده میشود و دبوسی به گوشه تنهایی پناه میبرد. او در سال ۱۹۰۵ با اما ازدواج میکند و در این فرصت تنهایی ناگزیر، به آفرینش « دریا » میپردازد. دو هفته پس از نخستین اجرای دریا دخترشان کلود ـ اما بدنیا می آید. دبوسی به زندگی به دور از هیاهوی جامعه ولی در رفاه خود ادامه میدهد در حالیکه نام و هنر او در حال گسترش در سراسر دنیا بود و پلئاس و ملیزاند در بروکسل، برلین، رم، میلان و نیویورک اجرا میشد.
در بین سالهای ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۸ دبوسی دست به آفرینش بخش بزرگی از اثرهای پیانویی خود میزند از جمله دو دفتر « نقشها » و« گوشه بچه‌ها ».در سال ۱۹۱۰ دبوسی از طرف دیاگیلف دعوت میشود تا در اثری به نام « شهادت سن سباستین » که نقش اصلی آن را ایدا روبنشتاین داشت با او همکاری کند. دیاگیلف همچنین نوشتن باله‌ای به نام « بازی‌ها » را به دبوسی سفارش میدهد.
با آغاز جنگ نخست جهانی روحیه میهن پرستی دبوسی شدت بسیاری می‌گیرد و میتوان در آن دلیل دشمنیش با آرنولد شونبرگ را که در جبهه روبرو خدمت میکرد و دبوسی او را « خطرناک » میخواند، یافت. در این سالها دبوسی اثرهای خود را اینگونه امضا میکرد :« کلود دبوسی، آهنگساز فرانسوی » (برای نمونه سه سونات برای سازهای گوناگون و ۱۲ اتود برای پیانو). او در ۱۹۱۷ در حالیکه بسیار مریض بود برای آخرین بار برای اجرای سومین سوناتش بر صحنه عمومی حاضر شد. او در حالیکه هنوز جنگ به پایان نرسیده بود و در بی تفاوتی دیگران در ۲۵ مارس ۱۹۱۸ بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت و نخست در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد ولی سپس به گورستان دو پاسی انتقال داده شد، دختر و همسر او نیز در همانجا در کنارش به خاک سپرده شده اند.
یکی از کارهای معروف دبوسی
Debussy, Clair de lune
ولفگانگ آمادئوس موزارت - قطعه شماره 40
از لینک زیر دانلود کنید
http://www.4shared.com/mp3/4A8HV0xC/Wolf...http://www.4shared.com/mp3/4A8HV0xC/Wolfgang_Amadeus_M
کاری به نام Vocalise از آهنگ ساز روس, سرگئی واسیلوویچ راخمانینوف که در سال 1912 منتشر شد و توسط اسحاق پرلمان, یکی از بزرگ ترین ویولونیست های قرن بیستم اجرا شده:
لینک دانلود آهنگ:
http://s3.picofile.com/file/7527723224/r...http://s3.picofile.com/file/7527723224/rachmanino
اثری دلنشین و گوش نواز با نام Palladio اثر موسیقی دان و آهنگساز ولزی, Karl Jenkins:
لینک دانلود آهنگ:
http://s3.picofile.com/file/7527794622/p...http://s3.picofile.com/file/7527794622/palladio_jenkins
رقص مرگ
Danse Macabre
رقص مرگ (Macabre Dance) اپوس شماره 40, یک شعر سمفونیک برای ارکستر است که در سال 1874 توسط کامی سن سائن (Camille Saint-Saëns) آهنگ ساز, رهبر ارکستر و پیانیست فرانسوی دوره رمانتیک ساخته شد. در ابتدا و در سال 1872 این کار به شکل یک ترانه هنری برای پیانو و آواز عرضه شد که متن فرانسوی آن توسط شاعر, هنری کازالیس و بر مبنای یک داستان قدیمی فرانسوی ساخته شد. در سال 1874 آهنگ ساز با توسعه و بازسازی اثر, آن را به شعر سمفونیک تبدیل کرد که در آن بجای آواز, از تک نوازی ویولن استفاده شده بود. با وجود بی کلام بودن نسخه ای که خدمت دوستان معرفی می شود, باز هم متن شعر آورده شده تا به شکل گیری حس شما کمک کند و با مطالعه همزمان متن شعر در حین گوش سپردن به موسیقی, درک بهتری از انتخاب سازها و فراز و فرود اثر داشته باشید.
بر اساس افسانه ها, مرگ هر سال در نیمه شب هالووین ظاهر می شود. او با احضار مردگان از گورهای شان, می خواهد که به رقص مرگ برخیزند در حالی که او ویولن می نوازد (که در اثر با تک نوازی ویولن نشان داده می شود). اسکلت ها به رقص ادامه می دهند تا زمانی که خروس در سحرگاه بانگ بر می دارد و این زمانی است که باید مردگان تا فرارسیدن سال بعد به گورهای خود بازگردند.
من خودم تک نوازی ویولن در این کار را بسیار دوست دارم, به خصوص بعد از تداعی آواز خروس و برآمدن خورشید, تک نوازی بسیار زیبای ویولن حس اندوه دلنشینی را ایجاد می کند.
البته لازم به ذکر است که ژانری به نام رقص مرگ از اواخر قرون وسطی شکل گرفت و در بسیاری از زمینه های هنری, مثل نقاشی, شعر, موسیقی و ادبیات جلوه های خاص خودش را تا امروز به جا گذاشته که از این میان می توان به کار آگوست نورمیگر در سال 1598 میلادی, اثر گوستاو مالر در سال 1901, کاری از دیمیتری شوستاکوویچ به سال 1944 و در نهایت آلبوم سلتیک فراست در سال 1985 و کار گروه آیرون میدن به سال 2003 اشاره کرد.
تابلوی رقص مرگ, اثر جینو سِوِِرینی نقاش ایتالیایی جنبش فوتوریسم
Zig, zig, zig, Death in cadence
Striking a tomb with his heel
Death at midnight plays a dance-tune
Zig, zig, zag, on his violin
The winter wind blows, and the night is dark
Moans are heard in the linden trees
White skeletons pass through the gloom
Running and leaping in their shrouds
Zig, zig, zig, each one is frisking
You can hear the cracking of the bones of the dancers
A lustful couple sits on the moss
So as to taste long lost delights
Zig zig, zig, Death continues
The unending scraping on his instrument
A veil has fallen! The dancer is naked
Her partner grasps her amorously
The lady, it's said, is a marchioness or baroness
And her green gallant, a poor cartwright
Horror! Look how she gives herself to him
Like the rustic was a baron
Zig, zig, zig. What a saraband
They all hold hands and dance in circles
Zig, zig, zag. You can see in the crowd
The king dancing among the peasants
But hist! All of a sudden, they leave the dance
They push forward, they fly; the cock has crowed
Oh what a beautiful night for the poor world
Long live death and equality
تومازو جیووانی آلبینونی (زاده به سال 1671 - درگذشته به سال 1751) یک آهنگ ساز ایتالیایی سبک باروک است. هرچند در روزگار خود عمده ی شهرت اش را وامدار نگارش اپرا بود, اما امروزه او را بیشتر به واسطه موسیقی سازی, به ویژه کنسرتوهای آبوا می شناسند.
او بر خلاف بیشتر هم عصران خویش, نه درکلیسا و نه در بارگاه نجبا دارای منصب و مقامی نبود و با استقلال تمام به آفرینش موسیقی می پرداخت. از موسیقی دان هایی که از کارهای آلبینونی الهام گرفتند می توان به یوهان سباستین باخ اشاره کرد.
اثر مشهور آلبینونی یعنی آداجیو در جی مینور, که به طور قطع بارها شنیده اید, در حقیقت نمونه ای از یک musical hoax است, یعنی قطعه ای که به وسیله یک شخص ساخته شده و سپس تعمدا به آهنگ ساز دیگری نسبت داده می شود. در این مورد, قطعه در اصل به وسیله ی رمو جیازوتو ساخته شده ولی به آلبینونی منتسب گردیده است.
جیازوتو (زاده به سال 1910 – درگذشته به سال 1998) یک موسیقی شناس, آهنگ ساز و منتقد موسیقی ایتالیایی بود که او را بیشتر به واسطه مطالعاتی که در مورد آلبینونی داشته می شناسند. بهرحال شنیدن این قطعه ی لطیف و گوش نواز, فارغ از هویت سازنده ی آن, بسیار خاطره انگیز است. امید که از گوش سپردن به آن لذت ببرید. جهت آشنایی بیشتر شما با کارهای آلبینونی, قطعه ی دیگری از این آهنگ ساز به نام کنسرتوی آبوا نیز تقدیم حضورتان می گردد.
لینک دانلود قطعه ی آداجیو در G Minor :
لینک دانلود قطعه ی کنسرتوی آبوا:
پی نوشت:
آداجیو که از واژه ی ایتالیایی adagio به معنای به آهستگی گرفته شده است, در علم موسیقی به قطعه ای اطلاق می شود که باید به آهستگی نواخته یا خوانده شود.
کنسرتو (concerto) نیز واژه ای با ریشه ی ایتالیایی است که در اصطلاح به قطعه ای در موسیقی کلاسیک گفته می شود که معمولا برای اجرا توسط یک ساز و ارکستر نوشته شده است؛ مثل مثال بالا که برای ساز آبوا و ارکستر بود.
با احترام فراوان
پرشیا
حدود دویست سال پیش که رقص های ملایم درباری مثل والتز, کئوادریل و پولکا در محافل نجبای اروپایی جریان داشت, شیوه رقص نوینی سرتاسر اروپای مرکزی را تسخیر کرد: چارداش Csárdás؛ رقصی که از میان مردم برخاسته بود, در سنت های قدیمی هزاران ساله ریشه داشت و موسیقی پرشور آن را نوازندگان چیره دست کولی می نواختند و با این که اوج شکوفایی آن دویست سال پیش بود, هنوز هم در اروپای مرکزی محبوب است.
رقص شورانگیز چارداش نماد خیزش توده ی مردم در برابر فشارهای خارجی و جور طبقه ی حاکم بود و تا آن زمان, هیچ رقصی چنین شکوهمند و زیبا و در عین حال جذاب و پویا وجود نداشت. شاید این شیوه ی رقص را بتوان رقص ملی مجارها نامید که از فرهنگ سایر ملل نیز تاثیر بسیار پذیرفته است؛ به گونه ای که مجارها و اسلوواک ها آن را بسیار دوست می دارند و سایر ملل اروپای مرکزی از جمله رومانیایی ها, لهستانی ها, کرووات ها و البته کولی ها آن را با آغوش باز پذیرفته اند. در بین آهنگ سازان برجسته ای که به ساخت آهنگ برای چارداش پرداخته اند می توان به فرانتز لیست, یوهانس برامس, یوهان اشتراوس و چایکوفسکی اشاره کرد.
ویتوریو مونتی (زاده به سال 1868, درگذشته به سال 1922) یک آهنگ ساز, نوازنده ی ویولون و رهبر ارکستر ایتالیایی بود که در ناپل به دنیا آمد. تنها کار بسیار شناخته شده ی او, چارداش, حدود سال 1904 ساخته شد که شما را به شنیدن این اثر بسیار زیبا با هنرآفرینی آرشه ی جادویی دیوید گَرِت نوازنده ی نامدار آلمانی دعوت می کنم:
لینک دریافت آهنگ:
تابلوی La Pavane, اثر گوستاو ژان ژاکه
گابریل فوره (زاده به سال 1845, درگذشته به سال 1924) موسیقی دان و نوازنده ی فرانسوی است که یکی از پیشروترین آهنگ سازان عصر خویش به شمار می رفت و تاثیر شگرفی بر نسل موسیقی دان پس از خود برجای نهاد. او در سن نه سالگی به کالج موسیقی پاریس وارد شد و در آنجا شاگرد کامی سان سئان, یکی از اساتید بنام موسیقی شد که بعدها به دوست نزدیک فوره تبدیل گردید.
در دوران میانسالی, شهرت و موفقیت به فوره روی آورد و از میان مشاغل مهمی که برعهده داشت می توان به رهبری کنسرواتوار پاریس اشاره کرد. موسیقی فوره را پلی دانسته اند که پایان عصر رومانتیک را به نوگرایی (مدرنیسم) قرن بیستم پیوند زده است. هنگامی که در سن 75 سالگی و به علت پیشرفت کم شنوایی, از سمت رهبری کنسرواتوار پاریس باز نشسته شد, به دریافت نشان لژیون دونور نائل شد؛ افتخاری که بر خورداری از آن به ندرت برای یک موسیقی دان ممکن است.
یکی از نامدارترین کارهای فوره, Pavane, قطعه ای ساخته به سال 1887 برای نوعی رقص ملایم به همین نام بود که در اروپای دوره ی رنسانس, قرن شانزدهم و هفدهم میلادی, محبوبیت داشت.
این قطعه احتمالا برای دوستداران سینما نیز خاطره انگیز است, چرا که آن را در درام علمی تخیلی Mr Nobody به نویسندگی و کارگردانی Jaco Van Dormael شنیده اند:
لینک دریافت موسیقی:
http://www.4shared.com/music/hfp2IsNN/06_PAVANE.htm
نسخه ی تک نوازی پیانو:
نسخه ی تک نوازی گیتار که بسیار شنیدنی است:
http://www.4shared.com/mp3/yFPZKPK2/04_P...http://www.4shared.com/mp3/yFPZKPK2/04_Pavane_In_E
و در آخر, اجرایی که خودم بسیار دوست دارم و امیدوارم مورد پسند دوستان قرار گیرد:
http://www.4shared.com/mp3/mX0gkOfo/Gabr...http://www.4shared.com/mp3/mX0gkOfo/Gabriel-Faure-P
در سال 1899 زمانی که موریس راول در کنسرواتوار پاریس شاگرد گابریل فوره بود, قطعه ای به نام پاوانه برای یک شاهدخت مرده (Pavane pour une infante défunte) برای تک نوازی (Solo) پیانو نوشت که بعدها در سال 1910 نسخه ای از آن را برای اجرا توسط ارکستر ساخت.
لینک دریافت موسیقی:
