در این تاپیک به بررسی بازیگران افسانه ای زن تاریخ سینما خواهیم پرداخت و در ابتدا با چند پست از نوشته
های پیشین در فروم گفتمان (رحمه الله علیه ! ) به عنوان تاریخچه آغاز خواهیم کرد:




آنچه گذشت ....

تصور فيلمهاي كلاسيك تاريخ سينما بدون حضور بازيگران نامي آنها هرگز در اذهان نمي گنجد. كسي نميتواند
برباد رفته را بدون حضور گيبل و لي تجسم كند و كسي حق ندارد در كازابلانكا حضور بوگارت را ناديده انگارد...

گفته ها و ناگفته ها در خصوص بازيگراني كه ما در هرحال و همه حال آنها را ملكه اذهان خود كرده ايم بسيار
است و عكسهاي جاودانه اما بدون شرح حال ايشان كه در تالارهاي حرفه اي (اما بواقع غير تخصصي) چون
عكس و اسلايد به نمايش درمي آيد و ديگران را سودي نمي بخشد ما را بر آن داشت تا با يادي از چهره هاي
تابناك تاريخ سينما كه عمدتا به لحاظ بصري قشر زنان را در برمي گيرد به بازگويي برخي پيچ و خمهاي پرفراز و
نشيب زندگي آنها بپردازيم و نكات جالب را از ميان انبوهي از مطالب گفته و ناگفته بيرون كشيم و بدين شكل
اداي ديني (به شيوه خود) به تاريخ سينماي بازيگران زن سينما كنيم.

زنان نيز همچون مردان نقشي شگرف در شكل گيري اين تاريخ داشته و دارند و هماره مكمل هاي انكار ناپذير
اين پازل بوده اند. شايد شنيده باشيد كه وقتي كلارك گيبل در فيلم يك شب اتفاق افتاد وقتي لباسش را از تن
بدر آورد و بينندگان ديدند كه او زيرپيراهني در تن ندارد اين يك مد تلقي شد و كارخانه هاي توليد زيرپيراهن رو به
ورشكستگي رفتند و شايد شنيده باشيد كه ارول فلين (همان كه در نقش رابين هودش ديده ايد) را يك همجنس
باز جاسوس نازيها مي دانند و شايد ندانيد كه چارلز چاپلين پرده اي از سياهي در زندگي شخصي و زناشويي
خود داشته است و شايد دقت نكرده باشيد كه استيو مك كويين هرگز صدايش را در هيچ فيلمي بلند نكرد و آنچه
وقارش بخشيد همين طمانينه بود... اما بايد بدانيد كه زنها نيز به همين اندازه در تصورات تماشاچيان و خود تاثير
گذار بوده و هستند كه اگر توفيقي بود به زندگي برخي از ايشان كه زندگيهايشان در مطبوعات افسانه شد و گاه
اين افسانه ها در جهاتي منفي هدايت گرديد و گاه رو به فراز رفت خواهيم پرداخت...

منبع: فروم گفتمان 1-10-2005 - توسط منصور با اندکی تغییر

   
سینمای کلاسیک محل حضور اسطوره هاست. اسطوره هایی که با خلق آثار شگفت انگیز در تاریخ ماندگار شده اند. اسطوره هایی که با گذشت سالها نه تنها از یاد نرفته اند بلکه جلوه حضورشان درخشان تر هم شده است.
بی شک در میان این اسطوره ها زنان جایگاه ویژه خود را دارند. بازیگرانی بزرگی که با حضورشان در فیلمهای ماندگار کلاسیک جاودانه شدند. به این نامها توجه کنید:
کاترین هپبورن- اینگرید برگمن- گرتا گاربو- الیزابت تیلور- آدری هپبورن- سوفیا لورن- گریس کلی- مریل استریپ- بت دیویس- ویوین لی- جون فونتین- اولیویا دوهاویلند- سوزان هیوارد- جولی اندروز- جین فاندا- اوا مری سنت-مریلین مونرو- لورن باکال و ...!
آیا می توان فیلم ارزشمندی را یافت که بدون حضور این نامها باشد؟
به راستی که نقش زنان بزرگ در موفقیت فیلمها بسیار مهم بوده و هست. حتی در بسیاری از موارد جایگاه آنان نیز در فیلمهایشان آنچنان ثبت شده که نمی توان آن را تغییر داد.
واقعا آیا می توان تصور کرد نقش لیزای دوست داشتنی کازابلانکا با آن نگاه معصوم، نگران و عاشقش را شخص دیگری جز برگمن بازی کند؟
سابرینای جذاب و زیبا را جز با بازی آدری هپبورن چه کسی می تواند تصور کند؟
نقش های کاترین هپبورن کبیر در بسیاری از فیلمهایش ازجمله در آفریکن کویین و شیر در زمستان را کدام بازیگر می تواند ایفا کند؟
آیا کسی می تواند بازیگری را پیدا کند تا جایگزین ویوین لی در اتوبوسی به نام هوس شود؟
جز لورن باکال چه کسی می توانست جلوی بازیگر قدری چون همفری بوگارت در خواب بزرگ سر بلند کند؟
هزاران مورد از این نمونه ها در تاریخ سینما وجود دارد که نشان می دهد یکی از مهمترین عوامل موفقیت فیلمها و رمز ماندگاری آنها حضور چنین زنان بزرگی در آن فیلمها بوده است.
زنانی که در کنار جذابیت ظاهریشان هنر بازیگریشان را به رخ می کشند تا فیلمهای بزرگ پس از گذشت سالیان متمادی همچنان جاودانه بمانند....

شکی نیست که یکی از مهمترین جاذبه های سینما اله های پرده نقره ای هستند. بازیگران زن در بسیاری از فیلم های تاریخ سینما نقشی بسیار پر رنگ و تاثیر گذار داشته اند. اسامی که Savezva نوشته هم کدام دنیایی خاطره و عشق را برای ما زنده می کند. اگر این نام ها را از فهرست بازیگران فیلم حذف کنید دیگر از فیلم چه می ماند ؟

این جادوگران افسانه ای ،  تماشاگران مرد ( و حتی زن ) را سحر و جادو می کردند و هنوز پس از دهها سال هم قدرت افسانه ای خود را حفظ کرده اند.

گرتا گاربو هنوز که هنوز است ما را مسحور شخصیت مرموز خود می کند.

 کاترین هپبورن کله شک هنوز هم ، غرور و اقتدار خود را به رخ تماشاگر می کشد.

 اشک های اینگرید برگمن هنوز هم ، هر دل سنگی را سوراخ می کند.

 لورن باکال هنوز هم، زیر چشمی مواظب بوگارت است تا اگر کمک خواست برایش سوت بزند.

 و آدری هپبورن با آن هیکل نحیف و صورت معصوم برای همراه کردن ما با خود لازم نیست کاری بکند.

سینما بدون این زنان یعنی خداحافظی با عاشقانه ها - خداحافظی با نوآرها - خداحافظی با زیبایی ها

      
   

در IMDB دیدم که امروز تولد کیم نواک  Kim novak  است. بازیگری که به دلایل نامعلوم ، هیچکاک از بازی اش در سرگیجه راضی نبود گرچه بر خلاف هیچکاک ، بقیه جنس بازی او را در این فیلم مناسب داستان آن می دانستند... یک بازیگر مرموز ... ظاهرا هیچکاک برای نقش اول زن سرگیجه ورا مایلز را می خواست اما مایلز باردار شده بود و هیچکاک ناچار کیم نواک را در نقش مادلین به کار گرفت. کیم نواک علی رغم بازی خوب اش نتوانست هیچکاک را آنچنان که باید راضی کند. شاید یکی از دلایل آن عدم استقبال از فیلم در زمان پخش و اکران اش بود.

کیم نواکی که در فیلم سرگیجه از طرف دوست اسکاتی برای ایفای نقش همسر او و فریب دادن کارآگاه به بازی گرفته شده در واقعیت هم بازیچه ای برای هیچکاک میشود تا بلکه بتواند در هیات ورا مایلز ظاهر شود که البته در نهایت هم رضایت خاطر هیچکدام از دو مرد را فراهم نمی آورد

در فیلم از برج کلیسا به پایین پرتاب می شود و در واقعیت از برج عاج بازیگران هیچکاک.

                             -----------------------------------------------------------------------

پیوست: برای عکس جهت موضوع مربوطه رجوع شود به آواتار اینجانب !!

به تازگی کتاب با نام مسحور زیبایی Spellbound by Beauty از دونالد اسپوتو درباره هیچکاک چاپ شده که به ابعاد رابطه هیچکاک با هنرپیشگان زن فیلم هایش می پردازد. کتاب نکات جالب و بحث برانگیزی را مطرح کرده که بعضا هم با مدرک و شاهد است. با امکان LOOK INSIDE که در سایت آمازون هست می توان بخشی از متن کتاب را هم به رایگان خواند . مدتی است قصد دارم این کتاب را تهیه کنم. اگر هر کدام از دوستان مایل باشند می توانند در هزینه خرید شریک شوند و کتاب را اشتراکی تهیه کنیم چون هزینه تحویل در ایران حدود 2 برابر هزینه دلاری آن است.

البته برخی از منتقدان به اسپوتو تاخته اند که بدبینانه و ژورنالیسیتی ( از نوع پاپاراتزیانه ! ) به بررسی هیچکاک پرداخته و نقدهای تندی هم علیه اش نوشتند اما خب حتی  در بین مطالب اینچنینی هم می توان موارد مفید و قابل استفاده ای پیدا کرد. کلا دونالد اسپوتو دوست دارد همیشه وجه منفی افراد رو پررنگ کند و از این کار لذت می بره. البته هیچکاک هم در فیلمهاش تا حدودی همین کار را می کرد و حالا به نوعی این شتر در خانه خودش خوابیده !

توجه شما را به متنی که در مورد این کتاب در رادیو زمانه نوشته شده است جلب می کنم:

«طلسم شده به وسیله زیبایی»

«طلسم شده به وسیله زیبایی یا آلفرد هیچکاک و زنان اصلی‌اش» عنوان کتابی است نوشته دانلد اسپوتو که با قیمت ۲۵ پوند و نود وپنج پنس از سوی نشر هارمونی بوکز در بریتانیا منتشر شده است.

اسپوتو در این کتاب به رابطه هیچکاک با بازیگران زن محبوبش می‌پردازد از تیپی هدرن گرفته تا کیم نواک و جنت لی.

اسپوتو از جمله نویسندگانی است که بر روی زندگی نامه چهره‌های مشهور سینمای جهان از بازیگر گرفته تا کارگردان کار کرده و تا‌کنون بیوگرافی‌های جذابی در باره آن‌ها از جمله در‌باره پرستون استورجس و الیزابت تایلور منشر کرده است. وی به شخصیت هیچکاک و دنیای او بسیار علاقمند بوده و تا‌کنون آثار متعددی در‌باره این کارگردان خلاق و برجسته سینما منتشر کرده است.

کتاب «‌هنر آلفرد هیجکاک» حاصل چندین گفت و گوی او با هیچکاک بود که در سال ۱۹۷۶ منتشر شد.

هفت سال بعد، پس از درگذشت هیچکاک نیز وی کتابی در‌باره او منتشر کرد با عنوان‌: «‌سویه تاریک یک نابغه» که به زندگی و آثار هیچکاک می‌پرداخت.

و حال در کتاب «‌طلسم شده به وسیله زیبایی»، اسپوتو به ارتباط هیجکاک با بازیگران زن زیبای سینما که در فیلم‌های او بازی کرده‌اند، می‌پردازد.

ظاهراً بیشتر زنانی که هیجکاک به آن‌ها علاقمند بود، زنانی با موهای بلوند بوده‌اند. در این کتاب از زبان تیپی هدرن می‌شنویم که بعد از بازی در فیلم پرندگان، چگونه هیچکاک به داشتن رابطه جنسی با او علاقمند بوده و او را تهدید کرده که اگر امتناع کند، سابقه حرفه‌ای او را خراب خواهد کرد، اما با این حال او تسلیم هیچکاک و خواسته‌های او نشده است.

شاید شنیدن این حرف‌ها و افشای این‌گونه اطلاعات در‌باره زندگی خصوصی هیچکاک، به درک بهتر دنیای فیلم‌های او و روان‌کاوی دقیق‌تر شخصیت‌های مرد او و گرایش‌های بیمارگونه آن‌ها به زنان (مثلاً در فیلم روانی یا پنجره عقبی) یاری رساند.

به اعتقاد اسپوتو، درک درست هیچکاک و دنیای فیلم‌های او میسر نخواهد بود، مگر این‌که به «‌سویه تاریک» زندگی او نیز نظر افکنده و از مقدس جلوه دادن او بپرهیزیم.

به نوشته اسپوتو، این کتاب، داستان مردی تنهاست که در زندگی‌اش هرگز شاد نبوده و دوستی نداشته است.
کتاب به ما می‌گوید که رفتار هیچکاک با زنان بازیگرش همیشه یکسان نبوده. وی بازیگرانی مثل جون فونتین (بازیگر فیلم ربکا) را که شخصیت ضعیف‌تری داشته‌اند، آزار داده، اما در مقابل با زنان قدرتمندی چون اینگرید برگمن، رفتار احترام‌آمیزی داشته است.

تا‌کنون در‌باره شیفتگی هیچکاک به کیم نواک و رابطه پشت پرده آن‌ها خصوصا در زمان ساخته شدن «‌سرگیجه»، مطالب زیادی نوشته شده، اما برای نخستین بار است که مطالبی در‌باره بازیگران زن دیگر هیچکاک مثل گریس کلی، جنت لی، اوا مری سنت، ترزا رایت و جون فونتین منتشر می‌شود.

همونطور که در جعبه پیام بالای کافه نوشته بودم ، دیشب یه مستند درباره زندگی ویون لی از  علمک شیطان ( ماهواره سابق ) پخش شد.  با زندگینامه ویوین آشنایی داشتم اما باز نکات جالبی در این مستند گفته شد. اینکه چطور دست تقدیر او را بازیگر زن اول فیلم بربادرفته کرد در حالیکه چندین کاندیدای قدر مانند کاترین هپبورن ، بتی دیویس ، جون کرافورد و ... کاندیدای این نقش بودند. روابط خاصی که بین او و سر لارنس اولیویه برقرار بود و تلاشش برای اینکه بعد از از نقش اسکارلت برباد رفته ، نقش ربکای هیچکاک را هم بدست بیاورد که البته این نقش به خواهر الیویا دهاویلند یعنی جون فونتین رسید . شرح زندگی کوتاه  اما پر فراز و فرود ویوین و ماجرای بیماری اش و پایان تراژیک آن . بعد از دیدن دوباره زندگینامه او می توان بهتر فهمید که او خودِ خودِ اسکارلت بود .

  همه ی زنان افسانه ای هیچکاک!:

  

(۱۳۸۸/۱۲/۱۰ عصر ۱۱:۱۴)سروان رنو نوشته شده:  

در حالیکه چندین کاندیدای قدر مانند کاترین هپبورن ، بتی دیویس ، جون کرافورد و ... کاندیدای این نقش بودند

   یاد جون کرافورد در فیلم "جانی گیتار" (نیکلاس ری) بخیر. تنها زن نقش اول یک فیلم

  وسترن در  آن سالها؛ با هیبت و لباسی مردانه و رفتاری مردانه تر (البته فقط در ظاهر). 

  تماشاگر  با دیدن کرافورد قبل از ورود جانی و تنها شدن شبانه ی آندو بعد از مدتها، فکر

  احساسی چنین زنانه و  لطیف را  نمی کرد. زن که  بعد از، از دست دادن تکیه گاه عاطفی

  خود (جانی) برای ادامه ی بقا در چنین شهری و نیز به زیر خاکستر بردن آتش عشق کهنه،

  ظاهری مردانه پیدا کرده، با برگشتن مرد، دوباره زنانگی و ظرافت را در خود باز می یابد 

  و همین دوگانگی و ظرافت پرداخت نقش بشکلی باورپذیر ، رمز موفقیت جون کرافورد

 در جانی گیتار  است.

---

لینک دانلود موسیقی زیبای فیلم رو در بخش پیانوی سام برای دوستان میگذارم.

دست تقدیر او را بازیگر زن اول فیلم بربادرفته کرد در حالیکه چندین کاندیدای قدر مانند کاترین هپبورن ، بتی دیویس ، جون کرافورد و ... کاندیدای این نقش بودند

کاترین هپبورن خیلی تلاش می کرده که دیوید سلزنیک ، نقش اسکارلت در بربادرفته رو به اون بده اما سلزنیک دائم بهانه  می آورده اما هپبورن ول کن نبوده تا اینکه سر آخر دیوید بهش می گه : کاترین ، تو بازیگر بزرگی هستی اما توی کَت تماشاگر نمیره که مردی از سه تا جبهه جنگ عبور کنه تا  تو رو نجات بده .  قیافه هپبورن بعد از این حرف دیوید سلزنیک حتما تماشایی بوده

در مورد گرتا گاربو  چرا اینقدر مطلب کمه ؟!  این بازیگران سینمای صامت خیلی مهجورن

پارسال بعد از مدت ها سه فیلم نینوچکا ، آنا کارینا ، کامیل با زیرنویس فارسی ( که احتمالا کار برادر سیاوش باشد ) رو دیدم و از اون موقع این خانم رفت جزو Top10  های لیست بازیگرهای محبوبم. میگن معروف بوده به فرشته یخی ! چهره سرد و جدی ای داره که اَنگ نقش هایی مثل همین شخصیت هایی است که در این سه فیلم می بینیم و هر وقت که در این نقش ها بوده حسابی گل کرده. توی نینوچکا خیلی دوست داشتنیه.

(۱۳۸۹/۲/۱ عصر ۱۱:۲۸)سروان رنو نوشته شده:  

در مورد گرتا گاربو  چرا اینقدر مطلب کمه ؟!  این بازیگران سینمای صامت خیلی مهجورن

کلا در ایران به خاطر مسائلی که همگی می دانیم به بازیگران زن کمتر پرداخته می شود . حتی در مجلات سینمایی حداقل تصاویر و مطالب به آنها اختصاص دارد. ( چاپ تصویر یک زن خارجی بر روی جلد = توقیف )  حالا مورد بازیگران زن کلاسیک که سالهاست فوت کرده اند موضوعی مضاعف است و در این میان بازیگران زن کلاسیک دوران صامت موضوعی مضاعف تر . بیشتر آشنایی نسل جوان در مورد بازیگران زن هم معطوف به فیلم های روز است که به صورت قاچاق به دست مردم می رسد . شاید آشنایی عامه با بازیگران زن قدیمی خارجی،  در حد نام 3 تا 5 نفر باشد که آنهم به خاطر فیلم های معروفی است که بازی کرده اند. در این میان یکی از فراموش شدگان بزرگ همانا گرتا گاربوی بزرگ است که فقط در میان سینما دوستان حرفه ای  شناخته شده است. او جزو معدود بازیگران زن دوران صامت بود که توانست مدتها بعد از ناطق شدن فیلم ها ، همچنان با قدرت به حضورش در سینما ادامه دهد در حالیکه خیلی از بازیگران بزرگ همدوره او ، به دلیل زیبا نبودن صدایشان و یا داشتن لهجه های غلیظ و ... از صحنه حذف شدند.

امروز سعادتی دست داد تا حدود 4 ساعت روی اینترنت فقط مشغول خواندن کتاب های سینمایی آنلاین سایت آمازون باشم. همانطور که می دونید ( یا شاید نمی دونید !؟ ) در قسمت Book سایت آمازون یا google ، امکان look inside برای برخی کتاب ها هست که میشه با اون برخی از صفحات کتاب رو خوند. چند ماهه قصد دارم دو سه تا کتاب خارجی بخرم برای همین در حال بررسی شون هستم . یه کتاب جدید در مورد هیچکاک بود ، و دو تا زندگینامه جدید از برگمن و براندو که چیزهای جالب جدیدی رو از طریق مصاحبه با اطرافیانشون جمع آوری کرده.  امروز بالاخره فرصت شد چندین ساعت این کتاب ها رو زیر و رو کنم. لینک های پیشنهادی خود گوگل هم باعث شد که کتاب زندگینامه کاترین هپبورن و بتی دیویس رو هم مقداری مطالعه کنم. نمی دونید این جوجه اردک زشت - بتی دیویس رو میگم - پشت سر بازیگران دیگه چه حرفهایی زده . اواخر عمرش عین نورما دزموند تو سانست بلوار  شده  و حتی گریس کلی بیچاره رو هم از فرمایشات جا نینداخته. همه رو کوچیک کرده و خودش رو طاقچه بالا گذاشته. حتی نویسنده کتاب هم به این خصلت او اشاره کرده . کاترین هپبورن مغرور  هم انگار از دماغ فیلم افتاده ، همه هالیوود و اکثر بازیگران کلاسیک رو که رقیبش بودن شسته و مثلا افتخار کرده که به فلان بازیگر فحش داده

خلاصه چیزهایی خوندم و دیدم و شنیدم که چشمهام داشت اینجوری می شد و اصلا نفهمیدم که کی 4 ساعت گذشت. خیلی جالب بود حتما بخش هایی رو می ذارم . شما هم اگر خوندید تیکه هایی رو  ترجمه کنید بذارید.

  

پی نوشت:  برای خوندن این کتاب ها حتما دیکشنری دم دستتون باشه. اینطوری خود بخود کلمات جدید رو هم یاد می گیرید و با یه تیر دونشون می زنید. من که فکر کنم در عرض این چند ساعت حداقل 100 تا کلمه جدید یاد گرفتم.

بحث های در مورد بازیگران زن رو اینجا پی می گیریم :

(۴-۵-۱۳۸۹ ۰۵:۵۱ صبح)بهزاد ستوده نوشته شده:  

 آوا گاردنر  درفيلم 55 روز در پكن با اينكه سن و سالي را پشت سر گذاشته ، خيلي جذاب ديده مي شود و شباهت بسياري به زن هاي ايراني دارد.

 آره واقعا خوب تونسته قيافه ش رو حفظ كنه!   جالبه يه جايي تو يه فرومي ديدم يكي گفته بود ملكه ثريا يه نيمچه شباهتي به اينگريد برگمن داره!    يكي ديگه بالافاصله گفته بود كه بيشتر به گاردنر شبيهه. من هم تا حدي با اين نظر موافقم هر چند باز هم به نظرم ملكه ثريا در ايام جوانيش واقعا زيباتر از ايشون بوده.

در مورد ثریا واقعا نمی شود یک نظر قطعی داد. در برخی عکس هایش به آوا گاردنر شباهت دارد و در برخی تا حدودی به برگمن و در برخی به هیچکدام ! البته با توجه به دو رگه بودنش ( ایرانی - آلمانی ) ، هر عضوی از چهره اش به یک نفر رفته است . مثلا ابروها و لب بالایی و گونه ها به گاردنر شباهت دارد و چشم ها و لب زیرین تا حدود مانند برگمن است ( البته خود برگمن هم دو رگه آلمانی - سوئدی بود ) . در کتاب زندگینامه ثریا به وفور از اینکه مطبوعات آن زمان جهان او را خیلی شبیه برگمن معرفی می کردند مطلب آمده است ( رجوع کنید به کتاب همچون ثریا گریه خواهم کرد - تالیف خسرو معتضد ) اما من حدس می زنم که این بیشتر به خاطر این بوده که در آن زمان ( اوایل دهه 50 ) برگمن خیلی معروف بود و برای همین بیشتر با او مقایسه می شد در صورتیکه گاردنر در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 معروف شد . شاید اگر 10 سال بعد ثریا ملکه می شد و این مقایسه پیش می آمد ، مطبوعات او را با گاردنر مقایسه می کردند چون چهره اش شباهت بیشتری به گاردنر دارد.

   

موافقم.  همينطوره كه شما گفتيد. چهره ايشون واقعا در دوران مختلف تغييراتي داشته. گرچه چهره برادر ايشان ،بيژن، رو ميشه به نوعي تقريبا كاملا آلماني دانست اما چهره خود ثريا واقعا تركيبي از ايراني و آلمانيه و رگه هاي بختياري كاملا در چهره و حالت چشمها پيداست. مادامي كه ايشان جوانتر بوده چهره هم همچنان حالت گرد خود را حفظ كرده و مثلا در اين عكس مي توان شباهتهايي بين او و اينگريد برگمن پيدا كرد:

آن قدر شكست خوردم تا راه شكست دادن را آموختم
ناپلئون بناپارت

 به بهانه 102 سالگی بت دیویس ،زنی که نگاهش می تواند  کشنده باشد

 

 

 یک اصل مرسوم در  سینمای هالیوود این است که  تنها زنانی می‌توانند به مقام ستارگان دست یابند که بسیار زیبا و دلفریب باشند، یا دستکم برداشت "کارخانه رؤیاسازی" را از زیبایی برآورده کنند.مسلما زنان افسانه ای  در تاریخ سینما بی شمارند.
اما تاکنون ندیدم کسی حق   روث الیزابت دیویس  (بت دیویس ) را طوری که شایسته اوست به جا آورد .بازیگری که چهره ای  خشك و خشن از خود ارائه كرد . وی همواره با مسئولان و مدیران شركتها در ستیز بود و تلاش می كرد زیر بار شرایط و خواسته های آنها نرود.دعوای او با برادران وارنر مثال زدنی است.  
بت دیویس هر چند لقب "جوجه اردك زشت هالیوود" را از آن خود كرد اما با بازی در فیلمی همچون " همه چیز درباره ایو" ساخته جوزف منكیه ویچ، قابلیتهای فراوان خود را به اثبات رساند. او بیش از ده بار نامزد جایزه اسکار شد و دو بار این جایزه را  بخاطر خطرناک و جیزابل بدست آورد.
بت دیویس در ششم نوامبر ۱۹۸۹ در پاریس درگذشت. بر سنگ گور او این کلمات حک شده است:
                                                          "او به راهی دشوار رفت".

ثریا اسفندیاری بختیاری که در سال 1932 از پدری ایرانی (خلیل اسفندیاری که نجیب زاده هم بود) و یک مادر آلمانی (اوا کارول) بدنیا آمد در سال 1951 با محمد رضا ازدواج و در سال 1958 (هفت سال بعد) از وی (بعلت نازائی) طلاق گرفت (طلاق داده شد)

ثریا بعد از جدائی از شاه و سفر به خارج از کشور در 5 فیلم سینمائی بازی کرد(یا از زندگی او تهیه شد)که عناوین آنها عبارتند از:

الف) سه چهره یک زن یا I Tre Volti که در آن به ایفای نقشی از زندگی خود پرداخت. این فیلم در سال 1965 ساخته شد. وی پس از ساخته شدن این فیلم با فرانکو ایندووینا (فیلمنامه نویس فیلم) روابط عاشقانه ای برقرار کرد. ایندو وینا متاهل بود اما آنچنان شیفته ثریا شد که تصمیم گرفت به زادگاهش بازگشته همسرش را طلاق دهد و با ثریا ازدواج کند که وی هرگز از این سفر جان سالم به در نبرد و در اثر سقوط هواپیما تسلیم مرگ شد و کورسوهای عشق که در دل ثریا نیز دمیده بود به خاموشی گرائید(گفتنی آنکه عده ای معتقد بودند ردپای شاه در سقوط هواپیما وجود داشت که هرگز ثابت نشد)

ب) دومین فیلمی که ثریا در آن حضور داشت سریال legenden  یا افسانه ای بود. این سریال که در 10 فصل و مجموعا در 55 قسمت ساخته شدو هر قسمت آن به زندگی یکی از بزرگان تاریخ سینما و تاریخ جهان می پرداخت و از سال 1998 تا 2009 ساخته شد در پنجمین قسمت از فصل اول بشکلی مستند به زندگی ثریا می پرداخت( دیگر اپیزوده به زندگی کسانی چون رومی اشنایدر،مارلنه دیتریش،الیزابت تیلور،اینگرید برگمن،نلسون ماندلا و ... اختصاص داشت که اخیرا یکی از شبکه های خارج از کشور چند قسمت ازنی رسال فوق العاده را پخش کرد). کارگردان این قسمت رونالد می بود که علاقه خاصی به زندگی ثریا و این شخصیت مرموز تاریخی-سینمائی داشت.

ج) سومین فیلم در اینخصوص فیلم she  در سال 1965 و به کارگردانی رابرت دی و حضور بازیگرانی چون اورسولا آندرس،جان ریچاردسون،کریستوفر لی و ...در این فیلم عاشقانه ترسناک که بسیار ساده اندیشانه ساخته شد ثریا در نقش زنی بنام ثریا ظاهر شد

د) چهارمین فیلم از ثریا بازهم یک سریال 101 قسمتی و در 12 اپیزود است با نام two ronnies که فیلمی در 2 قسمت از این سریال در نقش یک رقاصه ظاهر شد

ه) و در نهایت پنجمین فیلمی که از ثریا میتوان سراغ گرفت بازهم یک سریال 55 قسمتی مستند در سال 1991 با نام دکتر سر سطر است که وی در چند صحنه از آن دیده میشود

اگر نظر شخصی مرا بپرسید به شما خواهم گفت در تنها فیلم داستانی مهمی که بدانها اشاره شد و میتوان گفت یک اثر جدی سینمائی است بسیار ضعیف ظاهر شد و برخلاف چهره زیبایش هرگز بازی زیبائی ارائه نداد. از نظر شخصی من او به درد همه چیزهائی که زنها را بزرگ میکند میخورد جز بازیگری

اما ثریای دیگری هم در تاریخ سینمای ایران داریم. خانم ثریا بهشتی که علاقمندان به سینمای ایران او را حتما در فیلم مشهور حسن کچل بیاد دارند. از او که در سینمای ایران به ویتامین فیلمفارسی لقب گرفته بود آثار متعددی باقیست که در همگی آنها در نقشی دست چندم ظاهر شد.او که از هنر سینما فقط آدامس جویدن و رقصیدن را آموخته بود متاسفانه (به جد میگویم متاسفانه، چون چهره بسیار زیبلائی هم داشت) در سال 1365 در اوج فقر و تنگدستی در یکی از شهرهای دورافتاده درگذشت

کوتاه و سريع:
از نظر زيبايی:

بلوندها: کيم نواک
مو قرمزها = گاربو و بعد ريتا هيورث
مو سياه ها = هدی لامر ( زيباترين زن تاريخ سينما به ديدگاه من- البته احتمالا موهايش پر کلاغی نبوده است)

از نظر محبوبيت برای خود من:
۱- شرلی مک لين = سالهای سال عاشق بی قرارش بودم هنوز هم از ديدن فيلم هايش لذت فراوان می برم.

۲- مریل استریپ = بدون برو برگرد برترین هنرپیشه زن کل ادوار هالیوود. هم پریچهره ( حتی در ۶۰ سالگی) هم یک هنرمند همیشه درجه یک.

۳- سوزان هيوارد= برترين هنرپيشه زن کلاسيک به نظر من سرتا پا احساس که رفعت هاشم پور ملکه دوبله ايران با استادی هميشه تسخيرش کرده است.

۴- اوليويا دی هاويلند = مگر می شود پسر بود و دل برای مهربانترين چشم های هاليوود به غش نرود؟

۵- جوآن کرافورد + باربارا استوانويک هردو در سطح بسيار بالای هنرپيشگی و زيبايی خاص زنانه که شايد فقط به ديد بعضی مردان بيايد.

۶- توی زنان نسبتا جديد بدون شک نيکول کيدمن + ميرا سروينو + رايچل وايز ( موميايی) + آنجلينا هم زيبا هستند و هم هنرپيشه های قوی هاليوودی.

 مریلین مونرو

نورماجین مورتنسون (دوگرتی) معروف به مریلین مونرو (1962-1926) ستاره معروف دهه پنجاه و شصت و یکی از اسطوره های تاریخ سینماست.وی دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشت. پدرش پیش از تولد وی خانواده اش را ترک کرد.مادرش که تدوینگر فیلم بود پس از ترک همسرش و درپی آن فقر مالی ، دچار فروپاشی روانی شد وبقیه زندگی خود را در آسایشگاههای روانی مختلف گذراند. نورماجین کوچک که هم پدر و هم بنوعی مادر خود را از دست داده بود دوران طفولیت خود را در نوانخانه ها یا منزل همسایگان طی کرد. بنا بر روایتی در دوران کودکی مورد تجاوز هم قرار گرفت . مجموع این وقایع موجب شد تا وی در سنین بالاتر به مشربات الکلی و قرصهای آرامبخشی که توسط روانپزشکان متعدد برایش تجویز می شد پناه ببرد. در سن 16 سالگی وی با کارگر تعمیرگاه هواپیما بنام جیم دوگرتی ازدواج کرد. در همین زمان او با نام هنری نورماجین دوگرتی و به عنوان مدل در مجله های عامیانه  مشغول بکار شد. ازدواج اولش فقط 4 سال دوام یافت و آندو در سال 1946 از هم جدا شدند. نورما به آموزش موسیقی و بازیگری و خواندن کتابهای مختلف پرداخت.عکسهای وی در مجلات که اکثرا با بی پروایی گرفته شده بود سرانجام توجه هاوارد هیوز مدیر استودیوی RKO را بخود جلب کرد.اما یک ایجنت به نورما پیشنهاد داد که با کمپانی فاکس قرن بیستم قرارداد ببندد که در آن زمان از اهمیت و شهرت بیشتری برخوردار بود.نورما(که ازین به بعد بهتر است او را مریلین بخوانیم) با فاکس قرارداد شش ماهه ای امضاء کرد و اولین فیلم خود را (که البته او در آن نقش کوتاهی داشت)بانامThe shocking miss Pilgrim  در سال 1947 بازی کرد سپس در فیلم دیگری با نام  scooda hoo!scooda hay! هم بازی کرد که در آنهم نقش کوتاهی داشت و 2 سکانس از 3 سکانسی که او در آن نقش داشت، در میز تدوین کنار گذاشته شد.

پس از پایان 6 ماه فاکس از تمدید قرارداد مریلین سر باز زد و او دوباره به دنیای مدلها برگشت. در سال 1948 کمپانی کلمبیا با مریلین قرارداد شش ماهه ای بست و او را برای بازی در فیلم بانوان گروه کر انتخاب کرد.او در این فیلم دو ترانه اجرا کرد که مورد توجه قرار گرفت اما کلمبیا هم پس از ششماه او را بیرون کرد و او دوباره به کار مدل پرداخت.یک سال بعد اینبار کمپانی یونایتد آرتیستز از او برای فیلم Love Happy  دعوت کرد. در همین سال عکسی برهنه از او در مجله معروف پلی بوی به چاپ رسید که سبب معروفیت وی شد و درهای پیشرفت را برایش باز کرد.

 

سال 1950 برای مریلین ،سال درآغوش کشیدن موفقیت بود؛زیرا وی در این سال در 5 فیلم بازی کرد و دو تا از این فیلمها با وجود نقشهای نسبتا کوتاه مریلین مورد توجه منتقدین و عامه تماشاگران قرار گرفت: 1- جنگل آسفالت (مترو گلدوین مایر) 2-همه چیز درباره ایو(فاکس قرن بیستم). نقل است که جوزف منکیه ویتس بعد از دیدن صحنه های کوتاهی از فیلم جنگل آسفالت او را برای فیلمش انتخاب کرد.پس از بازی او در فیلم اخیر فاکس با او قرارداد 7 ساله ای بست.در سال 1951 نقش بالنسبه طولانی در فیلم آشیانه عشق گرفت.دیگر عامه مردم  او را میشناختند و بازیش را دوست داشتند. چهره معصوم و کودکانه اش با بی پروایی اش در صحنه های برهنه ، هارمونی شگفتی داشت که مردم را بسویش جلب میکرد. اولین بار در فیلم تجارت میمون(1952) موهایش را به رنگ بلوند پلاتینی درآورد که این رنگ تا پایان عمرش مشخصه دائمی وی شد. در سال 1953 در فیلم آقایان موطلایی ها را ترجیح می دهند ظاهر شد . در همان سال با قهرمان معروف بیسبال جو دی ماجیو آشنا شد که این آشنایی منجر به عشقی سوزان میان آندو شد که به ازدواج آندو در ژانویه 1954 انجامید و از آنجا که "هر تب تندی زود به عرق می نشیند!"پس از 8 ماه  با جداییشان پایان یافت. در همان سال 1953 مریلین همبازی لورن باکال در فیلم چگونه میتوان با یک میلیونر ازدواج کرد شدو سپس در فیلم درخشان خارش هفت ساله ظاهر شد که استعداد کمدی وی را آشکار ساخت و یکی از بیادماندنی ترین سکانسهای تاریخ سینما را خلق کرد: صحنه ای که مریلین بالای دریچه مترو ایستاده درحالیکه بادی که از دریچه می وزد پیراهن سفید او را نوازش می کند. از سال 1955 مشکلات روحیش شروع شد. ازیکی دو فیلم کنار گذاشته شد. کارهایش به کندی پیش می رفت آنهم به علل مختلف مثل دیررسیدنش به صحنه فیلم برداری، بیماریهای واقعی یا ساختگیش و البته بیشتر بخاطر عدم همکاریش با تهیه کننده،کارگردان یا هنرپیشه های دیگر فیلم.

 

با جان هیوستن

----------------- 

 بعد از فیلم خارش هفت ساله دیگر نقشهای معمولی او را راضی نمی کرد و دنبال نقشهای جدیتری بود تا آن تصویری را که از او به عنوان  مدل س ک س ی در اذهان مردم بود بزداید. به همین علت به نیویورک اکتورز استودیو رفت و لی استراسبورگ مشهور را برای آموزش بازیگری به کمک گرفت و  در سال 1956 در فیلم ایستگاه اتوبوس بازی کرد تا به همگان نشان دهد میتواند از پس نقشهای درام هم برآید. اما در عین حال که منتقدین بازی او را در این فیلم ستودند ، روزنامه ها از ازدواج وی با نویسنده و نمایشنامه نویس معروف آرتور میلر شگفت زده شدند. مریلین در سال 1957 به آنگلیس رفت تا با لارنس اولیویه کبیر در فیلم شاهزاده و مانکن همکاری کند. هر چند که فیلم تاحدی در گیشه موفق بود اما منتقدین  بسیاری ،بدلیل روند کند داستان، آن را به باد انتقاد گرفتند.

با جوزف کاتن در نیاگارا

------------------------ 

پس از این فیلم او بدلیل دو عمل جراحی زنانگی ناموفق  و افتادن به دام قرص و الکل مشکلات روحیش حادتر شد و  تا مدتی عملا بیکار بود.  پس از یکسال بیکاری، مریلین برای بازی  در فیلم کمدی مفرح بعضیها داغش رو دوست دارند به صحنه برگشت و با تونی کرتیس و جک لمون همبازی شد. این اولین باری بود که مریلین فقط یک فیلم در سال بازی میکرد. در سال 1960 در فیلم جورج کیوکر"بیا عشق بورزیم" با تونی رندال و ایو مونتان همبازی شد و در این فیلم سروسری هم با ایو مونتان بهم زد. این فیلم هم به سرنوشت شاهزاده و مانکن دچار شد و منتقدان بدلیل ریتم سنگین و کشدار فیلم بر آن خرده گرفتند. در سال 1961 مریلین در آخرین فیلم خود "ناجورها"بازی کرد که همچنین آخرین فیلم کلارک گیبل افسانه ای هم محسوب میشد.(گیبل در همان سال براثر حمله قلبی درگذشت).نویسنده ناجورها آرتور میلر شوهر"سابق" مریلین بود که در همان سال از هم جدا شدند. ناجورها فیلم نسبتا موفقی بود که با اقبال بینندگان و منتقدین هم روبرو شد. 

 

در سال 1962 مریلین برای بازی در فیلم Something got to give  انتخاب شد.دوباره غیبتهای مکرر و بدون توجیه وی موجب تاخیر در تولید شد که سرانجام منجر به اخراج وی از این فیلم در ژوئن همان سال شد. به نظر میرسید دوران طلایی وی سر آمده و استودیوها شانس مجددی به او ندادند چون نگران هدر رفتن وقت و سرمایه خود بودند. 4 ماه بعد او را در منزلش مرده یافتند و مرگ وی را پزشکان مسمومیت براثر اوردوز دارویی تشخیص دادند. پس از مرگش از وی 1/6میلیون دلار دارایی باقی ماند که طبق وصیتش 75 درصد آنرا به مربی بازیگریش لی استراسبورگ و 25 درصد آنرا به دکتر روانشناسش مری آن کریس بخشیده بود. پس از مرگش شایعات زیادی در مجلات اروپایی منتشر شد مبنی بر اینکه او خودکشی کرده یا به قتل رسیده. یکی از جالبترین این شایعات این بود که مریلین یکسال قبل از مرگش با جان کندی رئیس جمهور وقت آمریکا رابطه داشت و حتی از او صاحب فرزند شده بود! اما مریلین بخاطر حفظ آبروی کندی سکوت کرد و این راز را از همه پنهان کرده بود. در این میان فرانک سیناترا که طرفدار سرسخت کندی به شمار میامد از ماجرا آگاه شده و برای حفظ موقعیت کندی به دارودسته اش دستور میدهد مریلین مونرو را مجبور به خوردن تعداد زیادی قرص خواب آور کرده و اورا بکشند! البته دلایلی هم دارند از جمله اینکه پس از مرگ مریلین ،ناگهان مستخدمه وی اونیک مورای نیز ناپدید می شود. یا اینکه پس از یافتن جسد،پلیس متوجه شد تمام قفلهای درهای اتاق او شکسته است و یا اینکه هیچ اثری از لیوان آبی که مریلین قرصها را با آن خورده باشد پیدا نشد.

بهرحال هرچه بود مریلین مونرو در 36 سالگی از دنیا رفت و با وجود آنکه در طول عمر کوتاهش فقط در 30 فیلم بازی کرد اما اسطوره بازیگریش برای همیشه در تاریخ سینما باقی خواهد ماند. 

بسيار عالي جناب اسکورپان عزيز ! 

شايد بد نباشد  بعضي نكات درباره روابط عاشقانه مريلين و  جو دي ماجيو هم گفته شود. هيچكس نسبت به ازدواج اين دو چندان خوشبين نبود. داماد برترين بازيكن بيسبال زمان خود بود و عروس در حال تبديل شدن به Jean Harlow دوم بود. گرچه البته  تنها اندك زماني پس  از اين ازدواج بود  كه شهرت و موفقيت مريلين  ازشهرت Jean Harlow  هم فراتر رفت.  كمي پيش از ازدواج در روزنامه هاي آمريكا به آن دو لقب "Mr. America"  و "Miss America" داده شد. با وجود اين همه هياهو و سروصدا در مجلات و روزنامه ها، مراسم ازدواج بسيار ساده و به دور از تشريفات بود و  ازدواج آن دو در زماني كمتر از 3 دقيقه انجام شد. در عين حال، در چنين زمان كوتاهي و در ميان اميد و آرزويي كه آغاز هر پيوندي را در بر مي گيرد، مريلين يكي از غمگينترين گفته هايش را بر زبان راند. او كه در طول برگزاري مراسم 3 گل اركيده را با خود حمل مي كرد سريع متوجه پژمردن زودهنگام آنها شد و ناخودآگاه افكارش به طرف مرگ كشيده شد. به سوي جو برگشت و از او پرسيد كه اگر او زودتر از جو از دنيا رفت آيا او هر هفته بر روي قبرش دسته گل قرار مي دهد؟ دقيقا به همان شكلي كه William Powell براي Jean Harlow  انجام داده بود؟جو قول داد كه حتما اين كار را انجام بدهد.

گرچه اين ازدواج تنها شش ماه به طول انجاميد اما پس از جدايي هم جو همچنان نزديكترين دوست مريلين بود حتي زماني كه رابطه بين مريلين و همسر سومش آرتر ميلر به جدايي انجاميد هم جو در كنار مريلين بود. حتي زماني كه به دليل آشفتگي رواني ، مريلين را به آسايشگاه منتقل كردند اين جو بود كه با اصرار او را از آنجا خارج كرد و وقتي با مخالفت دكترها مواجه شد به آنها گفت  كه حاضر است براي خارج كردن مريلين از آنجا تك تك آجرهاي ساختمان را از جا در بياورد!

آيا آن دو هيچوقت به زندگي دوباره در كنار يكديگر فكر نكردند؟  گرچه بعضي از دوستان نزديك جو معتقد بودند كه او چنين تصميمي داشته و همچنان عاشق مريلين بوده اما در عين حال مي دانسته كه نمي تواند با مريلين به عنوان همسر زندگي كند. گرچه مريلين در سالهاي پاياني زندگيش با مردان ديگري مثل فرانك سيناترا و رابرت كندي هم ارتباط داشته اما همچنان جو تنها دوست صميمي و مورد اعتماد او بوده.

در اوايل سال 1962 بود كه مريلين در نامه اي به جو نوشت كه "اگر من بتوانم فقط موفق به خوشبخت كردن تو بشوم ديگر به بزرگترين و دشوارترين موفقيت دست پيدا كرده ام....خوشبختي تو خوشبختي منست." او هرگز اين نامه را ارسال نكرد و پس از مرگ وي، در خانه اش در لوس آنجلس  آن را پيدا كردند.

در مورد مراسم تشييع جنازه او هم ، اين جو بود كه ترتيب همه كارها را براي مراسم داد و به هيچ خبرنگار، هنرپيشه و ستاره اي اجازه حضور در مراسم را نداد.او حتي  از ورود فرانك سيناترا و پيتر لافورد-برادر خوانده رابرت كندي- نيز جلوگيري كرد.پيش از انكه تابوت بسته شود ، جو بر روي ان خم شد و سه بار گفت "دوستت دارم، دوستت دارم، دوستت دارم."

و تا بيست سال پس از آن جو هر هفته بر روي قبر مريلين دسته گل قرار مي داد.

آن قدر شكست خوردم تا راه شكست دادن را آموختم
ناپلئون بناپارت