جناب دن ویتوی گرامی در بالای این صفحه یادی از زنده یاد منصور نریمان و ساز بربط کردند. به نظرم رسید بد نیست دوستان قدری با این ساز و نمونه های بیشتری از تکنوازی آن آشنا شوند.

بربت یا بربط یا عود سازی اصالتاً ایرانی است که اکنون در تمام کشورهای عربی و جنوب اروپا طرفداران  بسیاری دارد. این ساز به علت شکم بسیار بزرگی که دارد دارای بم ترین صدا در بین سازهای ایرانی است و همچنین وسیع ترین قدرت صداسازی از زیر تا بم را داراست.

در بین سازهای زهی-زخمه ای نوازندگی بربت از همه مشکل تر است که دلایل متعددی دارد:

1-این ساز دارای 10 تا 12 سیم است که دو به دو کوک می شوند و این تعداد نسبت به سازهای زخمه ای دیگر بسیار زیاد است.

2-دستۀ آن به علّت کوتاهی قابلیت پرده بندی ندارد. یعنی بر خلاف تار و سه تار و تنبور و دوتار و سازهای مشابه، نوازنده مجبور است بر اثر ممارست بسیار دریابد که پرده را کجای سیم بگیرد و از این لحاظ مشابهتی با سازهای زهی کششی(آرشه ای) چون کمانچه، غژک(قیچک) و ویولن دارد.

3- این ساز دوره ای طولانی به شیوۀ حرفه ای نواخته نمی شده است.

از نوازندگان چیره دست این ساز در حال حاضر می توان به محمد فیروزی، ارسلان کامکار، شهرام میرجلالی و حسین بهروزی نیا اشاره کرد که البته همۀ این اساتید سازهای دیگری نیز می نوازند.

از حدود 20 سال پیش حسین بهروزی نیا که متولد تهران در سال 1341 و از شاگردان منصور نریمان و از نوازندگان برجستۀ تار و بمتار نیز هست، شروع به ارائۀ تکنوازی بربت نمود که در زیر لینک آلبوم از سنگ تا الماس یکی از برجسته ترین این آثار قرار داده می شود. در این اثر که در دستگاه نوا اجرا شده، بهروزی نیا قابلیت های کمتر شنیده شده ای از بربت نوازی را به نمایش گذاشته است.

لینک دانلود آلبوم از سنگ تا الماس از سایت سانگ95

اطلاعات اضافی در مورد بربت از ویکیپدیا