ممنون خانم لمپرت

یاد کردن از فرهاد فخرالدینی در چنین جایی خالی از لطف نیست. هنرمندی که در اغلب آثارش به موسیقی ایرانی کاملا وفادار مانده است. نکته جالبتر آنکه موسیقی هایی که او برای آثار سینمایی و تلویزیونی می ساخت همگی با حال و هوای اثر کاملا همسو بودند. از موسیقی حماسی سربداران گرفته تا موسیقی یسیار زیبا و محلی روزی روزگاری.

اگر به سایر آثار او هم دقتی شود خواهیم دید اغلب کارگردانان بزرگ که به نقش موسیقی در فیلم خود اهمیت می داده اند به سراغ او رفته اند. علی حاتمی نیز برای ساخت موسیقی کمال الملک به سراغ او می رود و داوود میر باقری هم برای مسافر ری.

اما در خصوص کیف انگلیسی. همانطور که خانم لمپرت هم اشاره نمودند موسیقی این فیلم بر مبنای ریتم والس پایه گذاری شده است. ریتمی که موسیقی کمتر فیلم ایرانی را می یابیم که از آن استفاده شده است و باید پذیرفت که بسیار زیبا و دلنشین به روی فیلم سوار می شود و هروقت و یا هر زمان که در طول فیلم از این موسیقی استفاده می شود به روند و حرکت فیلم کمک شایانی می کند. ریتم والس یکی از دلنشین ترین ریتمهای سه چهارمی است که در عین سادگی حتی میتوان بدون درام و پرکاشن به ماهیت آن پی برد. مضافا اینکه ترانه های ایرانی که با این ریتم نواخته شده اند معمولا جزو ترانه های ماندگاری هستند ( مانند غوغای ستارگان پروین و یا سلطان قلبهای عارف).

در خصوص نقطه اشتراک سریالهای نامبرده شده چند نکته را خدمت دوستان عرض کنم. ابتدا دیدن نام حسن بشکوفه بعنوان مجری طرح و یا تهیه کننده در اغلب آنهاست. علیرضا قربانی نیز خواننده سوگلی تیتراژ اغلب آنهاست . اما جالبتر از همه وجود یک دفتر نشریه و یا روزنامه است که در هر یک از سریالهای نامبرده شده و حتی (کارآگاه علوی) نقش محوری و کلیدی دارد که این موضوع بیانگر اهمیت نشریات و روزنامه ها در تغییر اوضاع مملکت در آن برهه از زمان است.

جاهلین و لوطی های اجیر شده هم  برای برهم زدن و ایجاد درگیری و زد و خورد نقطه دیگر اشتراک هر پنج سریال می باشند. موضوعی که در هزار دستان نیز به رهبری شعبان بی مخ محوریت داشت و اگر نگوئیم بگونه ای این موضوع از هزار دستان الگوبرداری شده حداقل می توانیم بگوئیم جاهلین اجیر شده نیز مانند نشریات بعنوان بازوی کمکی نقطه مقابل آزادیخواهان بودند. (نسخه آپگرید شده آنان در زمان فعلی همان لباس شخصیهای خودمونن)

اما در هر پنج سریال موضوع عشق بعنوان یک رکن اصلی موج میزند. و صد البته هرچی این موضوع نامتعارف باشد برای بیننده جذابتر میشود. منظور من از نامتعارف موضوع عشقهایی است که خارج از عرف جامعه به وقوع می پیوندد. عشقهایی که تا قبل از دهه هفتاد خط قرمز سینماو تلویزیون ایران بود از اواخر دهه هفتاد تبدیل شد به یک موضوع جذاب.

گویا پس از آنکه طرح برطرف نمودن موانع ازدواج موقت در مجلس بر سر زبانها افتاد دستهایی در کار بود تا فرهنگ این موضوع از طریق سینما و تلوزیون در بین مردم رواج یابد. حالا دیگر در هر سریال و فیلمی موضوع داشتن معشوقه برای مردان متاهل به یک امر عادی داشت تبدیل میشد. نمونه آن را فراوان میتوان نام برد.

در مدار صفر درجه اگر چه عشق ورزیدن حبیب پارسا و سارا استروک به واسطه جوان و مجرد بودن هر دو امری بود عادی و اجتناب ناپذیر اما عشق ورزیدن و رویارویی زینت الملوک جهانبانی بعنوان همسر آقای جهانبانی با سرگرد بهروز فتاحی برای بینندگان جذابتر بود.

در کیف انگلیسی نیز موضوع عشق ورزیدن منصور ادیبان به مستانه با وجود داشتن همسر موضوعی بود که بینندگان این سریال در کنار سایر وقایع آنرا پیگیری می نمودند. موضوع عشق نقطه مشترک هر پنج سریال بود. این پنج سریال دارای سه کارگردان میباشند.

اما در کیف انگلیسی علیرغم آنکه معتقدم آقای دری نسبت به آقای فتحی و جعفری جوزانی مصلحت را فدای حقیقت میکنند و برخی از موضوعات را بسیار غیر واقعی جلوه می دهند اما در برخی از صحنه ها توانسته است کاملا احساسهای یک زن ایرانی را در غالب همسر منصور ادیبان به تصویر بکشد.

خانم لمپرت به بازی زیبای علی مصفا و لیلا حاتمی اشاره نمودند. من در اینجا جا دار به بازی خانم صبا کمالی در نقش همسر منصور ادیبان نیز اشاره کنم. دری صحنه های مربوط به شک کردن صبا کمالی به همسر خود از روی بوی دستمال و انتظار کشیدن به زیبایی تمام زمینه آماده سازی بیننده را به بوجود آمدن یک ارتباط غیر منتظره آنهم از سوی فردی که از ابتدای فیلم انتظار چنین حرکتی از سوی او برای بیننده وجود نداشت را ایجاد میکند. او احساسات یک زن ایرانی را در چنین شرایطی با تغییر ظاهری و یا طبخ غذای مطبوع و یا ...... را توسط صبا کمالی به زیبایی به تماشاگر القا می کند.

فرهاد اصلانی و سیروس گرجستانی نیز در این سریال بی نقص بازی میکنند. من تنها با نقش یک هنرپیشه در این سریال کنار نیامدم و آنهم میگذارم به پای مشکلی که اساسا با شخصیت واقعی این هنرپیشه دارم. بنظر من محمدرضا شریفی نیا تنها وصله ناجور این سریال بود. این شخصیت در سینمای ایران بنظر من فقط برای نقش ولید در سریال امام علی ساخته شده است و ولاغیر.

در مجموع انتخاب شخصی من در بین این پنج سریال ابتدا مدار صفر درجه می باشد و سپس کیف انگلیسی و نهایتا در چشم باد.