این هم یک نقاشی از آنتونی رودولفو اوکزاکا کویین  هنرمند محبوبم در نقش حمزه در فیلم پیام اثر مصطفی عقاد که میدونم از آخرین باری که هرکدوم از ما این فیلم رو دیدیم خیلی گذشته .

در مورد آنتونی کوئین که مرد بسیار موفقی در زمینه نقاشی و بازیگری بود مساله ای که به چشم میخوره نقشهای فراوانی بود که ایفا کرد و هر کدوم در نوع خودش منحصر بفرد بود و بیننده براحتی میتونه با تک تک نقش های این بازیگر که هیچ کدوم به دیگری ربطی نداشت احساس همذات پنداری کنه . بگذریم از اسکارهایی که میتونست بگیره و نگرفت ولی این فرد تا روز آخر زندگیش همواره با عشق زندگی کرد . به نظر من رمز موفقیت آنتونی عزیز در کارش ، عشق واقعی به این هنر بود .بدون توجه به اینکه این چیزی که این همه بهش عشق می ورزی برای تو چیزی به ارمغان میاره یا خیر.

همونطور که میدونید بالاترین مرحله ی عشق جاییه که عاشق خودش رو کاملا فراموش میکنه و غرق در عشق میشه . و جایی که یک بازیگر بتونه تماما خودش رو ، چهره واقعیش رو ، هویت و اعتقاداتش رو ، علاقه ها و تنفراتش رو ، شهرتش رو ، ثروتش رو و هرچیزی رو که تا قبل از به عهده گرفتن نقش در خودش داشت رو تماما فراموش کنه و حتی به ساده ترین نقش های خودش هم عشق بورزه قدم بزرگی در راه موفقیتش برداشته .

روحش شاد