1- متاسفانه  اینروزها یکی از علل کم کاری و همینطور هجرت دوستان خوب کافه، تمسک به شبکه های تلفن همراه (همچون وایبر ، تلگرام ، واتساپ ، لاین و ... ) است... برخی از دوستان کافه روزی اقلا 5 بار به کافه سر میزدند و از مطالب دیگران استفاده میکردند ، هر چند روز یکبار اثری از خود بجا میگذاشتند که برای دیگران قابل استفاده بود. و چه آرمانی بهتر از اینکه یک انسان برای دیگران مثمر ثمر باشد... اینروزها و این شبها محفل آنها چنین انجمن هائی است. اینکه واقعا چه میکنند در این محافل موضوع بحث ما نیست. شاید با شخص یا اشخاص خاصی صحبتهائی خصوصی دارند ، شاید در گروه های خاصی که مورد علاقه آنهاست قلمفرسائی میکنند یا از مطالب دیگران استفاده میکنند ... اما کوتاه سخن اینکه واقعا چه لذتی در آن محیط ها هست که در کافه نیست؟ کسانی که روزی چندین بار به کافه سر میزدند اینروزها آنقدر گرفتار این شبکه های مجازی اند که حتی گوشی بدست سر سفره شام و ناهار حاضر میشوند تا مبادا مطلبی و پیامی از دست آنها رود و دلی از آنها برنجد. واقعا چطور شده است که دلهای تازه از راه رسیده آنجا اینقدر محبوب شده اند که دلهای کهنه بچه های کافه که هر روز آنها را یاد میکنند به گرد آن دل ها نمیرسد؟!

اگر آنطور که ادعا دارند که زندگی ما را گرفتار کرده است و فرصت سرخاراندن نداریم و ...  پس آن لاین بودن شبانه روزی آنها را در آن محیطها چطور باور کنیم؟

در سالهای قبل با ظهور ف ی س بوک و ت و ئیتر و ... عده ای از بهترین کاربران کافه جو گیر شدند و کافه را به هوای چنان محیطهائی ترک کردند. با ظهور شبکه های گوشی همراه عده ای دیگر رنگ باختند و جلای وطن کردند. بدون شک اکثر دوستان در چنان محیطهایی هم عضوند اما هرگز کافه را رها نمیکنند. اینکه چطور میشود حضور عده ای در چنان محیطهائی آنقدر برای آنها دلچسب میشود که قید هر انجمن دیگری (من جمله کافه) را میزنند نیاز به تحقیق دارد. اما فکر میکنم یکی از علتها را من بدانم. اگر از ارتباطات مجازی آمارگیری شود خواهید دید کسانی که چت را به فاروم ترجیح میدهند بیشترند. محیط چت نیازی به فکر کردن ندارد. هر آنچه از ذهن تراوش میشود روی صفحه می آید. به ساده ترین شکل ممکن. گفتگوها کوتاهند. فقط یکی یا عده  محدودی آنرا میخوانند. اگر اشتباهی صورت گیرد کسی خرده نمیکیرد و با یک لبخند و "ههههه" همه چیز ختم به خیر میشود، مسائل خودمانی تر است و ... اما در فارومها اینگونه نیست... محیطهایی که نام برده شد همگی حکم چت را دارند. همان سیستم قدیمی نت اما با شکل و شمایلی پر رنگ و لعابتر.

2- عده ای میگویند دیگر به کافه باز نخواهیم گشت! علت را که جویا میشویم اینطور میگویند:

در کافه اکثر کاربرها چنان رفتار میکنند که انگار از دماغ انیشتین و افلاطون افتاده اند. غرور پشت غرور. هیچکس دیگری را فبول ندارد. وقتم را در کافه تلف کنم که چه؟ برای کی؟ برای کسانی که وقتی میگویم عاشق فلان بازیگرم مسخره ام میکنند؟ یا برای کسانی که اگر یک کلمه اشتباه بنویسم آنرا چماق میکنند و بر سرم می کوبند؟

این گروه نسبت به گروه اول تا اندازه ای حق دارند. البته در شکل افراطی ، این هم بهانه ای بیش نیست. دوستانی در کافه هستند که با خود من و دیگران بارها و بارها کل کل کرده اند و رنجیده اند اما علاقه آنها به کافه و محبت آنها به سایر دوستان آنقدر بوده و هست که بخاطر من نوعی عطای کافه را به لقایش نبخشند. با من یا شخص مورد نظر از در دشمنی و بغض درآمده اند اما هرگز سایر دوستان و خود کافه را ترک نکرده اند. این افراد شایسته تقدیرند و با رفتار خود به همان گروه بهانه جو بخوبی ثابت میکنند که :

دارم هوای صحبت یاران رفته را