(۱۳۹۳/۹/۱۶ صبح ۱۰:۰۱)منصور نوشته شده:  

 

ژان والژان میگوید: سالها قبل مردی خوب به من آموخت که از هیچ کس کینه ای به دل نگیرم. من به تو احساسی ندارم.

منصور عزیز ،از حسن نیت شما واقعا سپاسگزارم . امروز ایمیل یکی از دوستان بسیار محترم کافه را دیدم که با خواندن مرقومه ایشان و ارجاع به مطلب شما،شرط ادب حکم کرد که از دوستان عزیزم تشکر کنم.خودم را هرگز قابل این الطاف واقعا پاک و انرژی بخش نمی دانم . من روزی که از کافه دل کندم واقعا از کسی کینه به دل نگرفتم و بهمین خاطر به پیر کافه پیام دادم که زحمت رساندن پیام وداعم را به دوستان بکشد.نمی خواستم با گذاشتن کامنتی خودم را برای دوستان کافه جور دیگری جلوه دهم . همانطور که قبلا هم گفته بودم این رفت و آمدها در دنیای مجازی طبیعی است.

شاید بنده کمی تند رفتم و این ضرب المثل قدیمی را فراموش کرده بودم که حرمت مسجد را متولی آن نگاه می دارد... نه فرانکشتین مقصر بود و نه دیگران . حتی مهر دوستی که کاربران را همه به یک چشم نگاه می کرد و شاید برای ایشان تفاوتها مهم نبود هم از دلم بیرون نرفت. چندباری بعنوان مهمان به کافه آمدم اما سعی کردم دم در بمانم و از پشت شیشه بخارگرفته کافه دوستان را بر سر میزها نگاه کنم و در حسرت خوردن یک قهوه در کنار شومینه کافه ،قدم زدن در کوچه خیس و نم گرفته را ترجیح بدهم و دلخوش به گذشته ها باشم.

جمع شدن دوستان دوبله بازی که در ماههای اخیر به کافه آمده اند و چراغ دایره المعارف را روشن نگاه داشته اند بر سر یک میز برایم غبطه برانگیز است . خوشحال و مسرورم که این دوستان قابل و دانا راه گذشتگان را ادامه می دهند ،آن هم با شور و حالی زیبا...

راستش دیگر قلمم را غلاف کرده ام و دوست دارم هرجا که می روم فقط خواننده باشم .دلم لک زده برای فیلم دیدن بدون آن که حواسم به نام دوبلورها ،حرکت دوربین ،نوع بازیها و کارگردانی باشد . سخت ، اما شدنی است . دلم بی تاب خواندن مطالب دیگران است بی آن که بخواهم پاسخی را بنویسم . گفتم که حرمت مسجد را ...

خوشحال می شوم که می بینم مطالبی از من و برخی از دوستان کافه بدون ذکر ماخذ  در ماهنامه ای سینمایی و معتبر بی کم و کاست چاپ شده و جالب این که نویسنده مطلب از بزرگان این عرصه است.

این چند خط را به رسم ادب نگاشتم که نگویند زاپاتا پا را از دایره اخلاق برون گذاشت. منصور عزیز و بروبیکر و بتمن و آمادئوس و رهگذر و... همه برایم عزیزند.

ویک توصیه دوستانه به مدیران معزز کافه که هرگز شان و منزلت و وزانت کافه را فدای امور زودگذر نکنید.شما که بی هیچ چشمداشتی هزینه می کنید سعی کنید به تک تک دوستان کافه به چشم یک سرمایه نگاه کنید. اما فارغ از نامناسبات و رودربایستی های رایج.

ای صبح نه آبی نه سپیدیم هنوز

درشهرامید ناامیدیم هنوز

دیدی که چه کرد دست شب با من وتو

در باز و بدنبال کلیدیم هنوز...