لورن باکال به عنوان همسر چهارم همفری بوگارت تا آخر عمر او در سال ۱۹۵۷ با او زندگی ‌کرد و بعدها گرچه قصد داشت با فرانک سیناترا ازدواج کند، اما از او دلشکسته شد و سرانجام با جیسون روباردز ازدواج کرد.
باکال سال 1924 به دنیا آمده بود و تنها فرزنده یک خانواده مهاجر یهودی به آمریکا بود. او وقتی 6 سال داشت شاهد رفتن پدرش از کانون خانواده بود و با مادرش بزرگ شده بود. وی از نوجوانی جذب آکادمی هنرهای زیبای آمریکا شد و به کارهای هنری روی آورد.
او دو کتاب خاطرات نیز نوشت که یکی با عنوان «روی پای خودم» در سال 1978 منتشر شد و جایزه کتاب ملی سال 1980 را از آن خود کرد و دیگری «حالا» در سال 1994 که به سال‌های سالخوردگی او و زندگی تنهایش اختصاص داشت.
باکال برنده جایزه سیسیل بی. دومیل هم بود که در سال 1992 برای یک عمر دستاورد هنری دریافت کرد.
اما باکال بازیگر صحنه تئاتر هم بود و دو جایزه تونی برای بازی در نمایش‌های موزیکال دریافت کرد. یکی در سال 1970 برای «هلهله» و دیگری در سال 1981 برای «زن سال» که توسط کاترین هپبورن ازدوستان صمیمی او روی سن رفته بود.
باکال یک بار برای بازی در نقش مادر باربارا استرایسند در فیلم «آینه دو چهره دارد» در سال 1996 نامزد جایزه اسکار شد. او در سال 2010 یک اسکار افتخاری برای حضورش در فیلم های دوران طلایی سینمای آمریکا از آکادمی گرفت.
بسیاری از فیلم‌های باکال امروز از آثار کلاسیک سینما محسوب می شوند که «داشتن و نداشتن» و «خواب بزرگ» (1946)، «گذرگاه تاریک» (1947) و «کی لارگو» (1948) از جمله آنها هستند. او در فیلم «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» به کارگردانی سیدنی لومت هم خوش درخشید.
آنها پیش از بازی در فیلم مشترکشان «داشتن یا نداشتن» به کارگردانی هاوارد هاوکس در سال 1944 با هم آشنا شده بودند. باکال در آن فیلم تنها 19 سال داشت و با این حال جفت خیلی مناسبی برای بوگارت 44 ساله محسوب می شد.
بوگارت و باکال یکی از زوج های محبوب هالیوود بودند و در طول ازدواجشان که 11 سال طول کشید، نقش های رمانتیک زیادی را بر پرده بردند.
باکال دیروز صبح بر اثر یک حمله قلبی در خانه اش در داکوتا که زمان زیادی را در آنجا سپری کرده بود، چشم از جهان فرو بست.

لورن باکال یکی از نمادهای دوران طلایی هالیوود در 89 سالگی درگذشت

لورن باکال همسر همفری بوگارت در فیلم هایی چون «داشتن یا نداشتن» و «کی لارگو» در برابر همسرش نقش آفرینی کرده بود