یک پست دیگه هم از علم و عکاسی بذاریم و برگردیم سراغ سینما...

رد ستارگان یا StarTrails یکی از زیباترین تکنیک های عکاسی نجومی است. تصاویر آن را زیاد دیده اید، بخصوص چندی پیش تلویزیون با پس زمینه قلعه فلک الافلاک ویدئوی بسیار زیبایی پخش کرد...

.

.

علت این پدیده، چرخش زمین به دور خودش است. برای سهولت، به جای اینکه تصور کنید زمین به دور خودش می چرخد، می توانید فرض کنید که زمین یک کره ثابت است و ستارگان روی یک کره بزرگ قرار دارند که دور زمین می چرخد...

در این صورت، ستاره قطبی که بالای محور چرخش کره است (تقریبا) ثابت می ماند و سایر ستارگان روی دایره هایی به مرکزیت ستاره قطبی حرکت می کنند.

گرفتن این عکس ها با دوربین های آنالوگ کار سختی است. برای این کار باید یک عکس با نوردهی طولانی مدت گرفت. اما با دوربین های دیجیتال تعداد زیادی عکس می گیرید و با یک نرم افزار همه آن ها را ترکیب می کنید.

کاری که نرم افزار انجام می دهد به نوعی ماکزیمم گرفتن بین همه عکس هاست! میزان روشنایی هر پیکسل در هر عکس عددی بین صفر (سیاه) تا 255 (سفید) می باشد. کافیست برای هر پیکسل، بالاترین (روشن ترین) مقدار در بین همه عکس ها را انتخاب کنید. با این کار هر ستاره در طول حرکت خودش، مسیر خود را روشن می کند.

از ظاهر این عکس ها می توان اطلاعاتی راجع به نحوه گرفته شدن عکس دریافت.

.

1) آنالوگ یا دیجیتال بودن دوربین:

در تصاویری که به شکل دیجیتال گرفته می شود، رنگ تمام ستارگان سفید است، اما در تصاویر آنالوگ هر ستاره به رنگ واقعی خودش دیده می شود که این به زیباتر شدن تصویر کمک شایانی می کند...

.

.

البته به وضوح عکس ادیت هم شده است ولی به هر حال تنوع رنگی ستاره ها بسیار زیباست.

.

2) نیم کره شمالی یا جنوبی:

در تصاویری که مرکز دایره ها قابل مشاهده است، اگر در نیمکره شمالی باشیم، ستاره قطبی به شکل پرنور، تقریبا در مرکز دوایر قابل مشاهده است که مسیر خیلی کمی را طی کرده است. در صورتی که در نیمکره جنوبی ستاره پرنوری در مرکز نیست.

.

تصویر اول در نیمکره شمالی و تصویر دوم در نیمکره جنوبی گرفته شده است.

.

3) عرض جغرافیایی:

فرض کنید دقیقا زیر محور چرخش ایستاده اید. در این صورت ستاره قطبی را دقیقا بالای سر خود، در مرکز آسمان می بینید و سایر دوایر را حول آن. (البته در تصویر زیر باید 6 ماه صبر کنید تا شب شود! :دی)

.

.

هر چه به سمت پایین تر حرکت کنید، ستاره قطبی را به افق نزدیک تر خواهید دید، تا جایی که به نیمکره جنوبی برسید و دیگر ستاره قطبی قابل مشاهده نباشد. البته با وجود اینکه خود ستاره قطبی را نمی توان دید، همچنان بخشی از دایره هایی که حول آن قرار دارد قابل مشاهده است...

.

.

از طرفی اگر پشت سر خود را نگاه کنید دایره های هم مرکزی در جنوب مشاهده خواهید کرد. در واقع در نزدیکی استوا در طرفین خود دایره هایی با دو مرکز مختلف می بینید که زیبایی خاص خود را دارد...

.

.

تصویر بالا در قصر بهرام (گرمسار) گرفته شده است. با توجه به اینکه ایران در نیمکره شمالی است، می توان نتیجه گرفت که دوربین رو به جنوب بوده است و علی رغم اینکه مرکز دوایر قابل مشاهده نیست، بخشی از آنها را می بینیم...

.

.

این تصویر زیبا هم در ایران گرفته شده است. شما دقیقا می تونید دو دسته دایره هم مرکز را به خوبی مشاهده کنید. کمان های سمت راست تصویر که تقعر رو به پایین دارند به مرکزیت یک نقطه ایست که پایین تر از افق قرار دارد و کمان های سمت چپ تصویر به مرکزیت نقطه ی دیگری است که قابل مشاهده است...

با توجه به اینکه عکس در نیمکره شمالی گرفته شده است می توان نتیجه گرفت که دوایر سمت چپ به مرکزیت قطب شمال و دوایر سمت راست به مرکزیت قطب جنوب است. و این یعنی عکس رو به شرق گرفته شده است! که البته به خاطر هاله نوری که از طلوع خورشید حاصل شده است خیلی راحت تر میشد این موضوع را فهمید! :دی

.

4) مدت زمان گرفتن عکس:

با توجه به اینکه 24 ساعت طول می کشد که زمین 360 درجه به دور خود بچرخد، می توان از اندازه زاویه ای که هر ستاره طی کرده است، متوجه مدت زمان عکس برداری شد...

.

.

به عنوان مثال یک ستاره پر نور را در تصویر بالا در نظر گرفته ایم. این ستاره کمانی به اندازه 40 درجه را طی کرده است.

حال با یک تناسب ساده می توان دریافت که:

0.11=360÷40

یعنی مدت زمان عکس برداری تقریبا یک دهم 24 ساعت بوده است که می شود چیزی حدود 2 ساعت و نیم...

.

.

شاید موارد دیگری رو هم بشه از روی عکس تشخیص داد ولی چیز دیگه ای به ذهن من نرسید. اگر دوستان چیز دیگه ای بخاطر دارند خوشحال میشم به اشتراک بگذارند...

در پایان یک محصول مشترک از این پست و پست قبلی رو با هم می بینیم!

یک رد ستارگان پانارومای قطبی!

.

.

تصویر بسیار زیبایی که دو طرف آسمان را به شما نشان می دهد...

یک جورایی آدم رو یاد میدان مغناطیسی آهنربا میندازه!